ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Σε έζησα, σε έμαθα, σε ψυχολόγησα.. Καλύτερα απ’ τον καθένα! Αλλά εσύ;

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Τώρα όμως είναι αργά και δεν σε ακούω..

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Δοκίμασες το χώρια! Και όχι μόνο βουτώντας ένα δαχτυλάκι μέσα του.. Σου έπεσε όλο το κουτάλι..

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Ούτε καν σε χρειάζομαι.

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Βρίσε με όσο θες, αλλά νομίζω πως ποτέ σου δεν θα είσαι ώριμος αρκετά ώστε να καταλάβεις, να με καταλάβεις..

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Γιατί γύρισες..;

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Λέξη λέξη..

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Τα χώρια.

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Ξέρω να σε αγαπώ καλύτερα απ’ τον καθένα και το ξέρεις κι εσύ.

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Δεν είναι τυχαίος ο Παρατατικός στο τελευταίο ρήμα, μωρό μου..

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Εντάξει;..🙄

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Ξεκίνησα να διαβάζω το «Συλλέκτης Στιγμών» του Γιάννη Πολίτη χτες, οπότε φαντάζεστε τι ακολουθεί...

[ena-taxidi-skepsewn-h-zwh-mou]

Αγαπητό μέλλον, φέρε μου τον άνθρωπό μου... Ανυπομονώ!

Ωραίο το να είσαι μόνος, δεν λέω! Έχεις την ελευθερία σου, κάνεις, λες και φοράς ό,τι θέλ��ις. Όμως μετά από λίγο καιρό, όταν έχεις πλέον γιατρευτεί και έχεις ασχοληθεί αρκετά με τον εαυτό σου, νιώθεις την ανάγκη για κάτι καινούριο. Να γνωρίσεις έναν νέο άνθρωπο. Θέλεις να ξαναδώσεις αγάπη. Να ξεκινήσουν πάλι τα καρδιοχτύπια του πρώτου ραντεβού, του αναπάντεχου μηνύματος ή τηλεφώνου. Εγώ, τα θέλω όλα σαν ταινία! Να κοιταχτώ με έναν άνθρωπο τυχαία το βράδυ στο μπαρ και να ξεκινήσει το παιχνίδι με τα βλέμματα. Και να το αίτημα φιλίας το άλλο πρωί. Να ο πρώτος καφές. Και να δένεσαι όλο και περισσότερο μαζί του που να νιώθεις πως επιτέλους ερωτεύεσαι ξανά. Όπως η Χαρούλα η Αλεξίου, έτσι κι εγώ, θέλω «να γνωρίσω έναν άνθρωπο που λέει ναι και το εννοεί! Να γυρίζω το κεφάλι μου και να μένει το χαμόγελό του εκεί...». Ατέλειωτες βόλτες με τη μηχανή ή το αυτοκίνητο, αγκαλιές, ταινίες και χαμόγελα. Θέλω κάτι καινούριο να ταράξει την ζωή μου. Θέλω να πάρω και να δώσω αγάπη. Ίσως είναι η εποχή! Χριστούγεννα, βλέπεις, εποχή αγάπης, χαμόγελων και έντονων συναισθημάτων... Και το νιώθω πως κάπου υπάρχει αυτός ο άνθρωπος. Με περιμένει κάπου στο μέλλον μου για να μου χαμογελάσει και να με κάνει δική του. Δεν θέλω άλλο να μείνω στα παλιά, μπόρεσα και στάθηκα ξανά στα πόδια μου, είμαι πιο έτοιμη από ποτέ. Αγαπητό μέλλον, φέρε μου τον άνθρωπό μου... Ανυπομονώ!

Κ.Α. 🍕