dooxs-blog

[dooxs-blog]

Iceland Tour

Ik had niet verwacht dat ons eerste internationale debuut in een land als IJsland zou zijn. Stage European Network gaf ons de kans om een minitour in Reykjavic te doen met onder andere een optreden op het Menningarnott festival in de Harpa Hall. De tour duurde officieel drie dagen, maar wij plakten er nog twee daagjes aan vast om er een mooie trip van te kunnen maken.

We vlogen ’s avonds rond 11 uur en kwamen 3 uur later in IJslandse tijd om 12 uur aan. We hadden geen vervoer geregeld nThaar het hostel want wij dachten dat komt allemaal wel als we aankomen. Maar we kwamen er al snel achter dat de prijzen in IJsland net even anders zijn dan in Nederland. Een taxi naar het hostel koste zo’n 18.000 IJslandse kronen (Dat is zo’n 120 euro), dus we besloten maar met de bus te gaan. We hadden net de laatste gemist, dus dat was bibberen tot de volgende kwam. Uiteindelijk vertrokken we rond 2 uur ’s nachts van het vliegveld. Van de busreis zelf heb ik vrijwel niks meegemaakt. Terwijl de jongens een soort nachtelijk citytrip hadden, lag ik op  de achterbank te slapen. Eenmaal bij ons hostel aangekomen gingen we meteen plat.

De volgende ochtend begon wat stroef, toen ik er achter kwam dat ik met mijn slaperige kop mijn portemonnee in de bus had laten liggen. Gelukkig staat IJsland bekend om haar lage criminaliteit en was mijn portemonnee gewoon bij de gevonden voorwerpen gebracht. Thank God. Onder het mom van op avontuur gaan, besloten we een auto te huren en het binnenland in te gaan. IJsland staat bekend om de prachtige natuur en wij moesten natuurlijk wel die grote waterval gezien hebben. Totaal zonder kaart en zonder plan zijn we gaan rijden. Zodra je de stad uitrijdt is het al heel gauw duidelijk waarom veel mensen gaan backpacken in IJsland. We reden door enorme landschappen zonder ook maar een boom tegen te komen. Gewoon lege vlaktes met wat bergen op de achtergrond. Dus zo reden we een poosje door tot we een bus vol toeristen tegenkwamen. Wij (zonder plan) besloten de bus maar te volgen. Deze zou ons vast en zeker naar een van de IJslandse natuur wonderen brengen. Na een half uur de bus gevolgd te hebben, zijn we toch maar gaan vragen,waar die waterval nou was. Toen bleken we er toch wel twee uur van verwijderd te zijn. Maar we hadden een missie en we moesten en zouden die waterval gezien hebben. Uit eindelijk was het al avond toen we de hem passeerden en gelukkig was het de rit wel waard geweest. Een enorme waterval omringd door een felgroene valei. Prachtig. Daarna kwamen we nog een actieve geiserspot tegen, waar het water om de 5 minuten meters hoog uit de aardbodem spoot. Met een rode zonsondergang voor ons keerden we terug naar het hostel.  

Op dag drie hadden we eigenlijk nog minder een plan dan de dag ervoor. We hebben eerst een goed ontbijt genuttigd in een pittoresk cafeetje en vervolgens zijn we maar wat gaan zwerven door het centrum van Reykjavic. Het barst er van de artistieke design winkeltjes en uiteraard visrestaurants. En het lijkt wel alsof de term hipster daar is uitgevonden. De helft van de bevolking is ginger en ieder man heeft een baard. De jongens viel al gauw op dat het level van vrouwelijk schoon er ook heel hoog ligt. Dat was dan ook meteen de activiteit van de dag. Mooie vrouwen spotten en er eindeloos over doorpraten. Ik hield me meer bezig met de etalages. Met zoveel mooie vrouwen was het natuurlijk wel duidelijk wat ons te doen stond: het uitgaansleven verkennen. Nou dat was een ervaring. ’S avonds trekt alle jeugd uit naar de kroegen, waar zij opvallend genoeg losgaan op singer-songwriters. Werkelijk in iedere bar stond een man met een gitaar de muziek te verzorgen. En blijkbaar waren dit ook echt bekende lokale artiesten want iedereen zong mee. Ze beginnen daar al om 8 uur ’s avonds en zijn rond 9 uur al lam, want door de weeks gaan de kroegen om 1 uur al dicht. Ondanks de absurd hoge drankprijzen, vliegen de halve liters bier over de bar. Ik weet niet of wij gewoon niet dronken genoeg waren, of dat we de bas misten, maar we voelden de vibe niet echt. Zaterdag zouden we het weer proberen.

Dag vier was de dag van het eerste optreden. We werden s’ochtends ontvangen door de leidster van het Stage European Network team. Deze IJslandse dame was zo’n 1.50 m en we noemden haar daarom Miep Miep. We ontmoetten de Franse band LRM uit Marseille, die ook met ons meetourden. 3 hele aardige gasten, die helaas vrij slecht Engels konden. Miep Miep had een heel programma voor ons in petto. Eerst zouden we langs bij het Iceland Airwaves bureau. Dit is een organisatie die jonge bands helpt met onder andere optredens verzorgen en die ook het grootste festival van IJsland organiseert. Daarna was het lekker badderen in een enorm zwembadcomplex. Na een paar uur helemaal suf geworden te zijn de hot tubs, gingen we op weg naar ons eerste optreden. Dit was op een jongeren camping ernaast. We speelden in de openlucht tussen de barbeques en de waslijnen. Iets wat je gewoon gedaan moet hebben. Ons publiek bestond uit jongeren die overal vandaan kwamen. Het was een intiem concertje met een toegankelijke sfeer. Daarna nam Miep Miep ons mee naar een besloten elitair huisfeest voor IJslandse componisten. We kwamen in iemands achtertuin, waar we onder het genot van een wijntje en wat tapas luisterden naar een jazz trio. De eigenaar heette iedereen welkom en benadrukte nog even dat er zelfs mensen uit Frankrijk en Nederland onder ons waren. We hadden random gesprekken met random mensen en aan het eind van de avond waren we weer een paar mooie verhalen rijker.

Dag vijf was de dag van het Meningarnott festival. Miep Miep had ons al gewaarschuwd dat de stad bomvol zou zijn. En dat was ook zo. Het leek wel alsof heel IJsland naar Reykjavic uittrok om bandjes te zien spelen. Overal in de stad waren podia, zelfs winkeletalages waren omgetoverd tot een podium. Maar wij speelden in het meest indrukwekkende gebouw van de stad. De Harpa Hall. Dit concertgebouw staat centraal in de stad en is altijd gevuld als er wat valt te beleven. De avond ervoor speelde Of Monsters and Men er nog in de grote zaal. En nu was het onze beurt. Uiteraard in een kleinere zaal, maar we stonden er wel. We hadden er zin in, vonden het uiteraard spannend maar betraden het podium met goede energie. Het was een mooie set en de vibe zat er goed in. Dat is toch dat beetje extra wat een mooi podium en een gevulde zaal je kan geven, waardoor je je moment pakt. Na afloop moesten we meteen door naar het volgende optreden. Onderweg werden we voortdurend aangesproken door mensen die ons optreden gezien hadden en enthousiast waren.  Onze laatste gig vond plaatst op de 6e verdieping van een jongerenhostel. Hier was een bar en een groot balkon met uitzicht over de stad. Het was er druk en gezellig. De IJslanders zijn echte cultuur liefhebbers en staan open voor wat alternatieve muziek. Niet dat wij zo experimenteel zijn, maar het was duidelijk dat onze muziek het hier goed deed. Het festival werd afgesloten met een enorme vuurwerk show, waar iedereen bij aanwezig was en echt een vermogen gekost moet hebben. Het was zaterdagavond en dat betekende poging 2 in de clubs van Reykjavic. Maar het bleek toch wel een hele klus om zo’n club in te komen. Als we niet te jong waren dan waren we wel niet chique genoeg gekleed. Uit eindelijk hebben we vooral een mooie avond gehad met mensen die we tegenkwamen op straat of in de rij van een club waar we niet inkwamen. Toen we het opgegeven hadden, passeerden we op weg naar het hostel toch nog een club, waar we inkwamen. Er werd vooral Beyonce en Rihanna gedraaid, maar het maakte ons allemaal niet meer uit. Wij vierden dat we binnen waren. Toen de muziek uitging en de lichten aangingen zijn we weer naar het hostel gegaan, waar de wekker 2 uur later ging.

Met brakke koppen stonden we op. Vandaag zouden we weer terugvliegen naar Nederland. En onderweg naar het vliegveld zouden we stoppen bij de Blue Lagoon. In iedere folder over IJsland zie je plaatjes van dit enorme heet water meer, midden in de bergen dat gevoed wordt door een geiser. Dit was toch wel echt part of the Iceland experience en dat moesten we ervaren hebben. Al stikte het er van de toeristen, het was ontzettend relaxen daar. De tweede stop was bij een klein restaurant in een dorpje waar zo’n 100 mensen wonen. Fish & chips met cola voor iedereen en toen was het toch echt op naar het vliegveld. We kunnen het nog steeds niet verklaren maar de terugweg vlogen we eersteklas (waarschijnlijk een fout van het self-service ticket-automaat). Tussen de chinese zakenlui vlogen we als echte artiesten terug naar huis.

[dooxs-blog]

Nude 

https://soundcloud.com/dooxs

[dooxs-blog]

The Fall - DOOXS

Noardewyn Live @ FreezeFestival