dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Supraśl

Jest takie miejsce na Podlasiu, gdzie można poczuć świeże powietrze, poznać miłych ludzi i skosztować wybornych specjałów. O jakim miejscu mowa? To oczywiście Supraśl. 

Miasto, położone w malowniczej okolicy, otoczone Puszczą Knyszyńską kusi spragnionych natury i spokoju turystów. I chociaż o Supraślu można by pisać książki (http://www.bdsklep.pl/ksiazki,60077), postaram się Wam w zwięzły sposób zaprezentować uroki tego miejsca. Oprócz ciekawych zabytków, miasto ma do zaoferowania również coś dla fanów kąpieli, nie tylko słonecznych. Nad supraskim zalewem z pewnością miło spędzicie czas. A po obcowaniu z naturą warto wstąpić do Alkierza. Jest to miejsce niezwykłe - ciekawy wystrój i wyborna polska kuchnia z pewnością zwabią niejednego smakosza. Zjecie tam najsmaczniejsze pierogi w okolicy. Fani makaronów też będą zadowoleni - przepyszne spaghetti i sos z kurkami z pewnością Wam zasmakuje. Ponadto, w Alkierzu odbywają się również koncerty artystów z całej Polski. 

Wędruj��c po Supraślu z pewnością docenicie piękno tamtejszych zabytków. Koniecznie musicie zobaczyć Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Apostoła Jana Teologa (Ławra Supraska). Waszej uwadze nie umknie zapewne Pałac Buchholtzów, kaplica Buchholtzów na cmentarzu ewangelickim, kaplica grobowa rodziny Zachertów no i oczywiście supraskie Muzeum Ikon.

Ciekawą rzeczą dla tych terenów są Święte Sosny, które można napotkać w tamtejszych lasach. Co to takiego? Są to kapliczki umieszczone na drzewach, mające upamiętniać przodków, zaginionych, czy też członków rodziny. Kapliczki te były uświęcane, mało kto ma odwagę, aby taka sosnę ściąć. W otaczających Supraśl bystry wędrowca z pewnością spostrzeże te XIX wieczne Święte Sosny. Najstarsza z nich, pochodząca z 1828 roku znajduje się obecnie w muzeum.

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Oviedo

Witam!

Na początek muzyka:

Wbrew pozorom, dzisiejszy post nie będzie o Barcelonie. Wszyscy Ci, którzy mieli okazję obejrzeć film Woody'ego Allena "Vicky Cristina Barcelona" z pewnością kojarzą, że część akcji dzieje się w hiszpańskim miasteczku Oviedo. Fani Formuły 1 być może również kojarzą to miasto - z Oviedo pochodzi Fernando Alonso.

Podobno miasto założyli dwaj mnisi w 761 roku. Niepozorna osada stopniowo zaczęła się rozrastać. W tym hiszpańskim mieście możemy podziwiać wiele przepięknych zabytków, spośród których koniecznie musicie zobaczyć między innymi:

Trzynastowieczną, gotycką Katedrę San Salvador. We wnętrzu znajduje się grobowiec Alfonsa II (króla Asturii).

Kościół San Tirso z IX wieku.

Klasztor San Vincente, w którym obecnie znajduje się Muzeum Archeologiczne.

Kościół San Miguel de Lillo, zbudowany w IX wieku na zboczu góry Naranco. Zachowała się jedynie 1/3 pierwotnego budynku.

Pałac Velarde z XVIII wieku, w którym obecnie znajduje się Muzeum Sztuk Pięknych.

Kościół Santa Maria del Naranco z IX wieku, który również znajduje się na zboczu góry Naranco. Początkowo był czymś w rodzaju sali królewskiej, później przekształcony w kościół.

Gdzieś w Oviedo ktoś zakopał parę lat temu worki zawierające proszek niemiecki. Dlaczego? Wszystko przez koniec świata w 2012 roku, do którego swoją droga nie doszło. Obawiano się, ze chemia z importu będzie towarem deficytowym. Ale wiele osób uwierzyło, że nastąpi koniec. Nieopodal Kościoła San Miguel de Lillo zakopano tego mnóstwo. Być może to tylko plotki, wieść ta ujrzała światło dzienne pierwszego kwietnia, co nasuwa podejrzenia o prima aprilisowym żarcie ;)

Jeżeli jeszcze nie jesteście do końca przekonani, czy warto odwiedzić to miasto, rzućcie okiem na kilka fotografii:

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Eupatoria

Witam w ten słoneczny dzień!

Dzisiaj wędrujemy palcem po mapie do Eupatorii. Jest to miasto położone na Krymie, będące ośrodkiem turystycznym i uzdrowiskowym, chętnie odwiedzanym przez rzesze turystów. Co jest tak urzekającego w tym mieście? Przede wszystkim dostęp do piaszczystych plaż. Ponadto jest to miejsce z największą na półwyspie krymskim ilością dni słonecznych i niewielką ilością dni deszczowych ;)

Historia tego miasta sięga aż 2500 lat wstecz. Jako kolonia grecka nazywała się Kerkinityda, później przeszła pod władanie Rzymian, Turków, aż w końcu trafiła pod władanie Rosjan. Teraz Krym znajduje się w Ukrainie.

Ale Eupatoria to nie tylko malownicze widoki i piaszczyste plaże. Znajdziemy tam również wiele interesujących zabytków. Bardzo ciekawe są tamtejsze tramwaje - stare, niemieckie wagony poruszające się jednym torem, podróż tym środkiem lokomocji może się okazać bardzo długa ;) System komunikacji tramwajowej składa się z 3 linii stałych, 1 sezonowej oraz 1 turystycznej. Trzeba jednak przyznać, że podróż eupatorskim tramwajem ma swój niepowtarzalny urok.

Warto zobaczyć meczet Dżuma-Dżami z 1552 roku, zwany również meczetem Piątkowym. Wzorowany na stambulskim Hagia Sofia zbudowany został przez słynnego tureckiego architekta - Hoca Mimar Sinana. Meczet ten zbudowany jest w klasycznym tureckim stylu, na planie prostokąta. To niezwykłe, że mamy szansę podziwiać go w takim stanie. Sam meczet jest niemalże niezmieniony, jedynie minarety, ze względu na kiepski stan techniczny, zostały w XIX wieku przebudowane. Wokół meczetu znajduje się również kilka grobów.

Wnętrze soboru św. Mikołaja Cudotwórcy również ucieszy wrażliwe oko. Wybudowany w 1898 roku z okazji upamiętnienia rocznicy oswobodzenia miasta, wzbudza zachwyt po dziś dzień.

Natomiast w starej części miasta możemy podziwiać zachowany budynek łaźni tureckiej z XIV wieku - hammamu. Z kolei w dawnej części tatarskiej znajdują się pozostałości klasztoru teke derwiszów oraz meczet  Szukułaj-efendi z XVII wieku.

Eupatoria jest miejscem niezwykłym. Dlaczego? Znajdą tu coś dla siebie zarówno turyści leniwi, którzy preferują bierny odpoczynek, leżąc plackiem na plaży, jak również ci, których fascynuje historia i piękne budynki. Ważnym atutem tego miejsca jest również cena - podróż na Krym wcale nie jest taka droga :)

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Syberia raz jeszcze

Witam!

Powrót zimy. Nie wszystkim to odpowiada. Śnieg za oknem raczej nie nastraja pozytywnie. Jak już kiedyś wspominałam, chciałabym wyruszyć na Syberię. Mimo, że mrozów nie cierpię uważam, że byłaby to przygoda życia. Mam tam nawet rodzinę, z którą powoli odnawiane są kontakty.

Które syberyjskie miasto warto odwiedzić? Z pewnością Irkuck - największe i jedno z najstarszych syberyjskich miast. Przemysł w tamtym regionie kręci się właśnie wokół Irkucka. Jest to również spory ośrodek kulturalny, turystyczny oraz przemysłowy.

Niedaleko Irkucka znajduje się jezioro Bajkał. Nazwa miasta pochodzi od nazwy rzeki Irkut. Jedną z irkuckich atrakcji jest lodołamacz Angara:

Rzeka Angara jest imponująca - baaardzo szeroka, a do tego woda jest niezwykle przejrzysta, nurt natomiast bardzo szybki. Spacerując wzdłuż rzeki Angary możemy podziwiać piękne nadrzeczne bulwary, a także wspomniany wcześniej lodołamacz.

Co takiego wyjątkowego (oprócz bliskości Bajkału oraz lodołamacza Angara) znajduje się w Irkucku? Musicie wiedzieć, że miasto to posiada niesamowicie piękną starówkę. W samym centrum możemy podziwiać urocze, stare drewniane domy. Wiele z tych budynków niszczeje, a te, które są odbudowywane, bardzo często bez nawiązania do zasad architektonicznych, przez co nieraz powstaje dziwna mieszanka. Niemniej jednak te budynki, które pozostały w pięknej swej prostocie, z pewnością przypadną do gustu każdemu wielbicielowi drewnianych miast.

Większość drewnianych budynków pochodzi z okresu po 1879 roku, kiedy to miasto dotknął pożar. Te budynki, które możemy podziwiać, są w większości odbudowane po tymże pożarze. Gdzie znajdziemy najwięcej drewnianych domów? Przede wszystkim w centrum, przy ulicy Marksa, Dzierżyńskiego, Timiriazewa a także przy ul. Dekabrskich Sobytij. W centrum dominują budynki jednopiętrowe, w innych rejonach natomiast możemy podziwiać rodzinne parterowe domostwa. Charakterystyczne dla tych drewnianych domów są zdobienia, na przykład na oknach i wokół nich. Zapraszam do obejrzenia kilku fotografii z tego niezwykłego miasta :)

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Rio de Janeiro

Witam!

Jak w temacie - Rio de Janeiro. To brazylijskie miasto jest miejscem niezwykłych kontrastów - z jednej strony imponująca metropolia, z drugiej zaś dzielnice nędzy i biedy - favelas. W 2016 roku w mieście tym będą organizowane Letnie Igrzyska Olimpijskie.

Rio de Janeiro z języka portugalskiego oznacza Rzekę Styczniową i leży nad Atlantykiem. Z czym kojarzy nam się Rio? Przede wszystkim z karnawałem, z pomnikiem Chrystusa Odkupiciela, a także z pięknymi plażami i oczywiście pięknymi kobietami ;)

Plaże Copacabana, czy Ipanema chyba każdy kojarzy, podobnie zresztą jak słynny pomnik Chrystusa Odkupiciela. Zaprojektował go Paul Landowski - francuski rzeźbiarz o polskich korzeniach, a znajduje się na górze Corcovado (co oznacza garbus). Niegdyś góra ta miała bardziej kokieteryjna nazwę - Pico de Tentação, czyli Góra Kuszenia ;) W 2003 roku uruchomiono specjalną windą, dzięki której można dostać się na szczyt góry Corcovado. Można również skorzystać z ruchomych schodów. Pomnik jest na tyle popularny, że każdego roku odwiedza go 300 tysięcy turystów z całego świata. Jeżeli komuś uda się dotrzeć na szczyt, wówczas może podziwiać nie tylko sam pomnik, ale również widok na zatokę Lagoa Rodrigo de Freitas, na przepiękne miasto, jak również na biedne dzielnice Rio, jak również wspominane wcześniej plaże - Copacabana oraz Ipanema. Pomnik Chrystusa Odkupiciela ma aż 38 metrów wysokości, został odsłonięty w 1931 roku.

Karnawał w Rio to coś niesamowitego. Niestety, nie mówię tego bazując na własnych doświadczeniach, a jedynie na przekazach telewizyjnych i wiadomościach internetowych ;) Gdybym była bogata, z pewnością odwiedziłabym Rio de Janeiro w okresie karnawałowym. Karnawał rozpoczyna się od przekazania uczestnikom parady klucza do miasta, a także barwnymi fajerwerkami, wówczas mogą zacząć ze sobą rywalizować członkowie szkół brazylijskiej samby. Specjalnie na te okazję przygotowuje się niesamowite, pełne przepychu stroje.

A teraz, żeby narobić wszystkim apetytu - kilka fotografii Rio De Janeiro :)

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Madryt

Witam wszystkich podróżników.

Byliście kiedyś w Madrycie? Ja jeszcze nie byłam. A musicie wiedzieć, że bilety lotnicze są najtańsze właśnie poza sezonem, a ceny za nocleg zaczynają się już od 80 złotych, czyli jak na europejską stolicę - nie jest źle. 

Dzisiaj podpowiem Wam, co warto zobaczyć w tym pięknym mieście. Madryt jest obok Londynu i Paryża jednym z największych miast Unii Europejskiej. Uroku dodają mu liczne parki i skwery, nawet w samym centrum. Sercem miasta jest Plaza Major - imponujący plac otoczony z każdej strony kamienicami w kolorze czerwonym, na środku placu natomiast znajduje się pomnik Filipa III ujeżdżającego konia. Tuz obok znajduje się Plac Słońca (Puerta del Sol), na którego środku znajduje się środek Hiszpanii! W Madrycie znajduje się jedno z najciekawszych muzeów na świecie - Prado. Znajdują się tam obrazy między innymi Francisco Goya, czy też Diego Velazqueza.

Rzecz jasna musicie również zobaczyć corridę i zjeść słynnej hiszpańskiej szynki - jamon serrano (szynka górska). Jest to podsuszana szynka z udźców wieprzowych, którą poddaje się długiemu procesowi suszenia. Jest ona na tyle popularna, że z pewnością spotkacie się z nią w każdym madryckim (i nie tylko madryckim) barze. Taką szyneczkę warto rzecz jasna zagryźć smacznym winkiem. 

W Madrycie zobaczycie wiele niesamowitych pomników. Przy Placu Hiszpańskim (Plaza de Espańa) w samym centrum tego miasta możecie podziwiać pomnij największego pisarza hiszpańskiego z XVI wieku - Miguela Cervantesa, a także bohaterów jego chyba najsłynniejszej powieści - rycerza Don Kichota oraz jego wiernego sługi Sancho Pansy.

 Z pewnością wpadnie Wam również w oko Metropolis - jeden z najbardziej charakterystycznych budynków tego miasta, na szczycie którego znajduje się statua Wiktorii.

Cóż moi drodzy, Hiszpania to niezwykle urokliwy kraj. Wszystkim spragnionym podróżniczych doznać gorąco polecam Madryt. Jeżeli będzie mnie stać, również ja odwiedzę to miasto przy najbliższej okazji!

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Roma!

Cześć!

Dzisiaj będę płakać nad kolejnym miejscem, w którym nie jest mi dane żyć. Dlaczego nie mieszkam w Rzymie? Może dlatego, że upały na dłuższą metę mnie męczą? Może dlatego, że jako kiepski kierowca zginęłabym wśród tych wszystkich skuterków? Może dlatego, że nie znam włoskiego? A może po prostu dlatego, że mnie na to zwyczajnie nie stać? ;) Ostatnie zdanie jest chyba najbardziej prawdopodobne. Owszem, mogę sobie wmawiać, że wcale mi się tam nie podoba, że za gorąco, że za dużo japońskich turystów, za dużo testosteronu, za dużo Rzymu w Rzymie... Nieee, to wszystko nieprawda! Włoska kuchnia, zabytki, uliczki... To jest to!

W związku z tym składam oficjalne postanowienie - jeżeli mój pomysł zamieszkania na syberyjskiej wsi nie wypali, bez wahania wyruszam na podbój Rzymu! Poczynię pewne oszczędności i za rok o tej porze z pewnością będę do was klikać z jakiejś włoskiej knajpki, sącząc cappuccino w towarzystwie jakiegoś gorącokrwistego Włocha...Eeeee żartuję rzecz jasna, wystarczy mi cappuccino ;) To nic, że póki co mam na koncie jedynie 140 złotych, to nic! Zamieszkam na dworcu, będę piła wodę z Fontanny di Trevi, a pod osłoną nocy wyłowię z niej wszystkie monety i będę miała na kebab dnia następnego :) 

No może nie kebab, lepsza będzie pizza, a na deser oczywiście tiramisu.

Może jakiś Antonio oprowadzi mnie po Rzymie, pokaże zabytki warte zobaczenia, zaprowadzi do tej dziwacznej knajpki nad Tybrem, gdzie wieczorami, na rozłożonych kocykach niczym dzieciaczki w przedszkolu leżakują sobie panie i panowie sącząc kolorowe drinki... Tak, tak się z pewnością stanie! 

W dzisiejszych czasach dotarcie do Rzymu wcale nie jest takie trudne (i drogie). Tanie linie lotnicze zabiorą nas tam dosłownie za grosze. Problemem może się z kolei okazać przetrwanie w tymże mieście. Wszystko jest takie drogie, że naprawdę bardziej opłaca się łyknąć wodę z jakiejś fontanny, niż wydać 2 euro za butelkę mineralki... 2 euro to bezcenna suma, którą lepiej przeznaczyć na coś bardziej niezbędnego do życia (i wcale nie mam na myśli kebabu). Co prawda jakość wody w fontannie może pozostawiać wiele do życzenia, ale zawsze możemy sobie wmówić, że taki upał z pewnością zgładził wszelkie drobnoustroje. 

Tak moi mili, marzenia to cudowna rzecz. Póki marzę, mój żywot ma jakiś sens. Warto sporządzić sobie listę rzeczy, które musimy zrealizować przed dokonaniem żywota. Poznaliście już moje trzy punkty. Lista będzie się stopniowo rozwijać. I chociaż mam już swoje lata, to nie zamierzam odpuszczać! :)

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

Ja już się pakuję!!!

Witam w to mroźne, wtorkowe popołudnie. Mówią, że nadzieja umiera ostatnia. Nie zgadzam się z tym stwierdzeniem. Ostatnie umierają marzenia. Człowiek bez marzeń byłby nikim. Tylko marzenia trzymają nas przy życiu. 

Moim marzeniem na dzień dzisiejszy jest możliwość zamieszkania w jakiejś małej, rosyjskiej wioseczce. Drewniana chałupka, płotek z drewnianych sztachetek, z dala od wszelkiej cywilizacji (wystarczyłaby mi elektryczność, internet, bieżąca woda, wygodne łóżko). Mogłabym sama rąbać drwa i palić w piecu, to raczej nie jest wielka filozofia. W jednym z takich domków mogłabym zamieszkać:

Co prawda mój rosyjski pozostawia wiele do życzenia, jednakże wydaje mi się, że znalazłby się jakiś native speaker i szybko nadrobiłabym językowe zaległości. Nie wiem skąd we mnie ostatnio rosyjskie pragnienia. Jest tak strasznie zimno, że zamiast o mroźnej ziemi powinnam raczej marzyć o Wyspach Kanaryjskich. Cóż...  

Wstawałabym o poranku, nastawiała samowar, wędrowałabym do sąsiadki pożyczyć konfiturę do herbaty... Tak, kiedyś to nastąpi. Skoro Gerard Depardieu stał się Rosjaninem, to dlaczego ja miałabym być gorsza? Najprostszym rozwiązaniem byłoby oczywiście wyjście za mąż za jakiegoś dziarskiego Rosjanina z hacjendą na jakimś odludziu. Owszem, to rozwiązanie jest teoretycznie najlepsze, jednakże ja nie pochwalam takiego postępowania. Sama dorobię się swojej malutkiej chałupki na rosyjskiej wsi. 

A jeżeli uznałabym, że mieszkanie wśród samych Rosjan byłoby ponad moje siły, wówczas wybrałabym wieś, w której większość mieszkańców to właśnie Polacy (mimo, że znajduje się ona w Rosji). Co to za miejsce? To położona na Syberii miejscowość - Wierszyna (Вершина):

Prawda, że piękne miejsce? Cisza, spokój, Bajkał i natura na wyciągnięcie ręki. Oczywiście znajdą się i tacy, którzy powiedzą, że nie ma tam nic pięknego. No cóż moi drodzy, o gustach zwykło się nie dyskutować... Niemniej jednak ja już zaczynam pakować manatki!

[dlaczego-tam-nie-mieszkam-blog]

A może... Sankt Petersburg?

Czy jesteście w 100% zadowoleni z miejsca, w którym przyszło Wam żyć? Czy nie chcielibyście mieszkać w kraju, w którym wiecznie świeci słońce, a na każdym kroku przechadzają się piękne kobiety/piękni mężczyźni? A może na Syberii, gdzie mróz sprawiłby, że wszelkie problemy przy takiej temperaturze wydajałyby się błahe? Ja nie jestem zadowolona z miejsca mojego zamieszkania. Nie zdradzę go, aby sąsiedzi i współmieszkańcy naszego wyjątkowego miasta mnie nie zlinczowali. Chociaż to są cudowni ludzie, nie posunęliby się do czegoś takiego, o nie... Mniejsza o to. Gdybym mogła się teleportować przeniosłabym się do miejsca, w którym mieszkał Raskolnikow. Tak, w Petersburgu można być szczęśliwym. Piękne miasto nad rzeką Newą.

Człowiek, który chce poznać smak szczęścia, musi koniecznie się tam wybrać. Zimą obrzucać się śnieżkami z przystojnymi Rosjanami/przepięknymi Rosjankami, latem popluskać się w Newie. Pozwiedzać rzecz jasna, bo czeka tam na nas kulminacja piękna (i tym razem nie mówię o Rosjanach/Rosjankach, bo to, że oni/one są piękne, jest rzeczą oczywistą). Mówię między innymi o tym:

Dziś jestem w nastroju nieprzysiadalnym, więc z posta tego można wyczuć pewną nostalgię, melancholię wręcz... chciałabym jednak coś w swoim życiu zmienić. Ten blog będzie swego rodzaju terapią. Dlaczego tam nie mieszkam? Każdy z Was może sobie wygoglować Petersburg, więc nie będę Was bombardować fotografiami. Jeżeli jednak nurtuje Was, którymi uliczkami przechadzał się Raskolnikow, wpadnijcie tam. Są takie miasta, które trzeba odwiedzić przed śmiercią. I Sankt Petersburg jest właśnie takim miastem :)