dilospostblog

[dilospostblog]

[dilospostblog]

Bugün otobüste kulaklığım takılı bir şekilde giderken, kendi kendime sayıklamaya başladım. Çalan şarkıdan alakasız bir şiir okuyordum ezberimden. Şiir şeydi, Attila İlhan - Üçüncü Şahsın Şiiri;

Gözlerin gözlerime değince Felaketim olurdu, ağlardım Beni sevmiyordun, bilirdim Bir sevdiğin vardı, duyardım Ne vakit karşımda görsem Öldüreceğimden korkardım Felaketim olurdu, ağlardım

Ne vakit Maçka'dan geçsem Limanda hep gemiler olurdu Ağaçlar kuş gibi gülerdi Bir rüzgar aklımı alırdı Sessizce bir cigara yakardın Parmaklarımın ucunu yakardın Kirpiklerini eğerdin, bakardın Üşürdüm, içim ürperirdi Felaketim olurdu, ağlardım

Akşamlar bir roman gibi biterdi Jezabel kan içinde yatardı Limandan bir gemi giderdi Sen kalkıp ona giderdin Benzin mum gibi giderdin Sabaha kadar kalırdın Hayırsızın biriydi fikrimce Güldü mü cenazeye benzerdi Hele seni kollarına aldı mı Felaketim olurdu, ağlardım

Tam ikinci kıtaya başladığım sırada yanımdaki teyze baktı gözlerime, sustum, utandım biraz. Ardından kulaklığı çıkardım. Fakat gözlerinden usulca süzülüyordu birkaç damla yaş, dikkatimi çekmişti, konuştum.

-Pardon teyze, kusura bakma rahatsızlık verdiysem. +Yok evladım estağfurullah, şiir okuyan insan rahatsızlık verir mi hiç?  -Öyle elbette teyzem ama bir dönem böyle şiirleri okuyanlar dayak yerdi, işkence görürlerdi. +Senin yaşın kaç evladım? -18 teyzem. +Ben 62 yaşındayım evladım, o okuduğun şiir. Attila İlhan’ın şiiri, onun manası derindir bende.  -Teyzem, anlatır mısın rica etsem? +42 senelik eşim, dağım, yuvam… Beni kaçırmıştı, babam onunla evlenmeme izin vermedi, olsun dedik. Olsun! Ertesi akşam kaçırdı beni, penceremden attım tasımı tarağımı. Gittik, yerleştik Konya’ya. İş buldu amcan, çalıştı. Biraz sokaklarda yattık, birbirimize yuva olduk şimdiki gençlerin aksine! Yuvamız yokken dahi yuvaydık birbirimize. Bulduk başımızı sokacağımız bir ev, sobamız tüterdi bizim, aşımız kaynardı üstünde sobanın. Gül gibiydik, cennet gibi. Bir yıl sonra Rıza’m doğdu, ilk evladım, ilk oğlum, gözümün nuru… Köye gittik, araya koyulan gönül kalkar çocuk sayesinde diye. Gittiğimizde öğrendik, babam, anam, amcanın anası ve babası… bizim yüzümüzden vurmuşlar birbirlerini, hepsi birbirini öldürmüş. Tüm malları alamadık üstümüze, ağabeyim kayıptı. Zaten çok bir şeyimiz yoktu, üç kuruş para geçti anlayacağın elimize. Şehre gittik ardından, yuvamızda yaşadık bir süre daha. Ben Aysel’imi doğurdum, birkaç sene sonra. Rahmetli anamızın ismiydi, Aysel’di ikimizin anasının adı da, zaten başka olsa da ses etmezdi amcan. Gül gibi geçinip gittik, Rıza’mın 16. yaş günü oldu tam. Amcan tahtadan bir araba yapmıştı, Rıza’ya. Bana da bir kağıt parçası verdi o gün. Bu şiir yazıyordu, sonunda şey vardı;’ Hanım, bilirsin ben bek bilmem okumasını yazmasını, bu şiirdeki kanlar içinde yatan kadının adını da okuyamıyom ama sen okursun bilirim.’ yazıyordu. Okumaya yeltendiğim sırada ağabeyim çıka geldi. Nereden etti, nereden buldu bizi? Bilemem. Dört kurşun sıktı, ikisi amcana, biri Aysel’e, öteki Rıza’ya… Bana baktı; ‘Ailemiz senin yüzünden dağıldı, benim senin gibi kardaşım yoktur artık!’ dedi ve çekti gitti. ‘Rıza’mın pastası, Rıza’mın kanı olmuştu.

İneceğim durak birazdan geliyordu, işe de geç kalmıştım. Teyze baktı tekrar; -Gerisini anlatmama gerek yok evladım, amcan öleli tam bugün 25 sene oldu. 41 Yaşında olacaktı Rıza’m, Aysel’im 37 yaşında olacaktı. Onların mezarına geldim ben de zaten. Yolun açık olsun evladım.

Dedi, gözümden birkaç damla süzüldü, fark ettim. Gözlerimi hızlıca sıkıp indim, o kafayla işte de çalışamadım pek. Kitabı araladım, o şiir çıkageldi karşıma. Okumaya korkuyorum şimdi, gözlerim titriyor o şiiri okurken. Bilmiyorum Attila İlhan ne mana yükledi o şiire, aşkı anlattı vesselam tek şiirde. Ama o teyzenin manası başkaydı…

[dilospostblog]

Üzmeyin bir kadını, rakıya başlatacak kadar ve kırmayın bir adamı bir fotoğrafa kadeh vurduracak kadar.

[dilospostblog]

[dilospostblog]

[dilospostblog]

[dilospostblog]

[dilospostblog]

Anısı biz olalım derken acısı olduk sokakların ..

[dilospostblog]

[dilospostblog]

En çok da , senin yüzünden ileri de belki de doğru kişiye güvenmeyecek olmamdan korkuyorum..

@biriyimbenbiri

[dilospostblog]

[dilospostblog]

[dilospostblog]

one day you are going to miss me amd how i used to worry about you when you are out too late..

[dilospostblog]

Çok değer verdiğin biri varsa onu asla bırakma, o seni zaten bırakır.

[dilospostblog]

[dilospostblog]

[dilospostblog]

Bir intihar mektubu okumuştum sonunda şey yazıyordu . “TANRIM KOLLARINI AÇAR MISIN ? SARILACAK KİMSEM KALMADI, KOLLARINA GELIYORUM…”