detoksemocjonalny

[detoksemocjonalny]

szukam siebie

w słońcu

w deszczu

w każdym drzewie

to jak walka w każdy dzień

o poznanie siebie

pociągają mnie gwiazdy

choć są mi tak obce

pociąga mnie słońce

lecz to przecież nie jest tak proste

jak mówią

[detoksemocjonalny]

To przykre, że nastolatki chcą się zabić przez to, że mają nadwagę. Nie chcę nikogo tu urazić, ale naprawdę są lepsze sposoby na rozwiązanie takiego problemu, a nawet kilka. Dziwnym trafem wybierają one najgorsze ścieżki jakimi są na przykład tzw. „głodówki”. To, że będziecie pić samą wodę i mówić sobie: „Zamiast zjeść napij się szklanki wody ty gruba świnio” może i sprawi, że spadną wam kilogramy, ale z reguły one powracają w niewiarygodnie szybkim tempie gdy w końcu coś zjecie. Głodówka to nie rozwiązanie, smierć tym bardziej. Wystarczy trochę o tym poczytać, jeść 5 posiłków dziennie dostosowując się do kalorii po obliczeniu zapotrzebowania kalorycznego i trochę pobiegać lub pojeździć na rowerze. To naprawdę łatwiejszy i mądrzejszy sposób. Nie krzywdźcie się, zwłaszcza psychicznie. To jest bardzo przykre co robią z nami media i utarte kanony piękna. To przykre, że ładna sylwetka innej kobiety lub umięśnionego mężczyzny na instagramie decyduje o naszym życiu. Proszę was, nie pozwólcie na to. Kochana, czy chciałabyś na łożu śmierci w starczym wieku pomyśleć sobie, że żałujesz momentu kiedy wszyscy przyjaciele bawili się na plaży i nurkowali w wodzie, a Ty siedziałaś pod przykryciem? Albo, że spędzałaś mnóstwo czasu by przykrywać swoją tuszę zamiast cieszyć się życiem? Nikt nie przyjdzie do Ciebie gdy będziesz umierać, nikt nie poklepie Cię po ramieniu i nie powie „Stara, może i nie bawiłaś się z nami tak świetnie jak my, ale za to jak dobrze wyglądałaś”. Nikt nie powie Ci także „Jak miałaś 16 lat to widziałem u Ciebie 5 fałdek na brzuchu”. Uwierz mi kochanie, nikt tak nie powie, bo naprawdę normalne osoby nie zwracają na to uwagi. TO TWOJE ŻYCIE. Masz ogromną szansę zrobić w nim co tylko chcesz i nie uzależniaj go od tego jakie masz opakowanie, bo przysięgam Ci, to jest najmniej istotne. Nie pozwól na to by było za późno! Liczy się tu i teraz.

[detoksemocjonalny]

Dopiero gdy wracasz do pustego domu, gdzie absolutnie nikt na Ciebie nie czeka, gdzie płaszcz, który zostawiasz rano w biegu na oparciu krzesła, biorąc ostatni łyk kawy, ani drgnął, a kubek leży w tym samym miejscu tak jakby stał tam od lat. Dopiero wtedy zdajesz sobie sprawę jak bardzo człowiekowi jest potrzebny drugi człowiek. Wtedy zaczynasz żałować, ze kiedyś mając kogoś bliskiego odmówiłeś mu głupiego spaceru, lub nie przyrządziłeś tej osobie kolacji, tak po prostu. W takich chwilach każdy przyjazny odruch w Twoją stronę od kogokolwiek zdaje Ci się być na wagę złota. To doskonały przykład na to, że każdy pragnie być kochanym, ale przede wszystkim i nade wszystko - kochać.

[detoksemocjonalny]

Czy to źle, że najbardziej w świecie pragnę być przez niego kochana?

[detoksemocjonalny]

Gdy mnie opuścisz

nie zdziwię się

nie wzruszę

Życie jest trudne

uczucia tak kruche

Dziękuje jednak

za każde spojrzenie

wypełnione miłością

[detoksemocjonalny]

Chciałabym Ci powiedzieć jak bardzo Cię kocham, ale obawiam się, że nie ma czynów wystarczających a słów takich by mogły to opisać

Na szczęście wystarczy, że spojrzę Ci w oczy

I nie potrzeba już nic

[detoksemocjonalny]

To jest niesamowite, że w głębi duszy każdy człowiek ma podobne pragnienia i cele. Większość z nas nie chce być samotnym i zapomnianym, chcemy by ktoś nas lubił i o nas pamiętał. Chcemy czuć się potrzebni, a jednak wszyscy stawiamy często bariery nie do przejścia. 

[detoksemocjonalny]

Kochanie, bo widzisz ja wiem, że Ty trochę rozumiesz więcej niż inni, czujesz i rozumiesz znacznie więcej niż ktokolwiek. Ty doskonale sobie zdajesz sprawę, że im więcej posiadasz, tym bardziej kruche wszystko wokół się staje. 

[detoksemocjonalny]

I to nie była szeregowa i zwyczajna miłość. To było coś więcej. Minimum słów przy maksimum uczuć.

[detoksemocjonalny]

Jeżeli kocha się prawdziwie, to z łatwością przychodzi rozumieć altruizm.

[detoksemocjonalny]

and I would like to tell show you how much I love you, and how much you mean for me, but I’m speechless paralysed when I see you, my words getting so complicated, and I’m losing control of my mind body

/lynn

[detoksemocjonalny]

I have found something really interesting in your eyes

oh, even two things

mydriasis and me

/lynn

[detoksemocjonalny]

Rozterki egzystencjalne

My chcemy zrozumieć stosunki między ludźmi, między państwami, a my nawet nie rozumiemy po co tak naprawdę żyjemy, a jak wiemy to i tak każda działalność będzie prowadziła do tego żeby świat się dalej toczył, tak jak żuki gnojarze oczyszczają środowisko z odchodów i są wyłącznie do tego dostosowane i to ich jedyna funkcja, ale kto na tym w końcu skorzysta? No bo przecież żuk jest tylko narzędziem i to bardzo malutkim, a czymże ludzie są? Czy ktoś ma w tym jakiś cel żeby świat sobie był napędzany dalej? Ja już nie wiem czy mam traktować życie jako dar aby poznać te wszystkie zwierzątka, rośliny, czy dotknąć gór i oceanów, czy traktować życie jako misje, dzięki której będę mogła coś zmienić, ale po co? Przecież i tak świat się będzie toczył beze mnie, przyjdą następni i może zmienia coś inaczej i i tak tego nie będzie i okaże się, ze moje działania nie miały żadnego sensu, a ja zmarnowałam całe swoje życie na to, zamiast kontemplować przyrodę i poznawać świat i poznać go jak najwięcej, bo jest tak wielki i pełny zwierzątek i roślinek i skał i pagórków, o których nie mamy bladego pojęcia, powinniśmy zapisywać to co widzimy, nazywać i badać przyrodę, aby przyszłe pokolenia mogły poznać to co my mamy teraz i szukać sensu życia, bo chyba w sumie o to w tym wszystkim chodzi, aby go znaleźć. Bo może my tworzymy nowe i sztuczne, a zaniedbujemy co wieczne i prawdziwe i co tak naprawdę przede wszystkim ważne. Może to co nas otacza z natury jest źródłem wiedzy o sensie istnienia, a bogactwo i wysnute ideały są narzędziem wytworzonym przez nas samych, które nas od tego efektywnie odciągają. Bo może ludzie tak bardzo są przerażeni tym, ze nie wiedzą po co istnieją, a zwłaszcza, iż zapewne nigdy nie będzie im dane się tego dowiedzieć, że w wyniku tego tworzą sobie sami sztuczny świat, w którym czują się ważni i potrzebni, oraz pełnią tam określone funkcje jak np. zarabianie pieniędzy na potomstwo. To skoro żuk gnojarz toczy kulki gnoju i oczyszcza środowisko i w zasadzie, cała działalność przyrody, bądź zdecydowana jej większość skłania się ku lepszemu życiu także ludziom, to co my robimy dla przyrody pożytecznego? Bo ja widzę tylko, że my ją niszczymy. My depczemy te żuki, które można powiedzieć pracują dla nas. No to jaki my mamy udział w przyrodzie? Czyżby cała przyroda pracuje dla nas? Czy jesteśmy narzędziem świata, czy jego pracodawcom? Teraz pomyślmy czy nasze abstrakcyjne myślenie to nagroda, czy kara, abyśmy byli zmuszeni mierzyć się z tym okropnym wnioskiem, ze oprócz tego, że niszczymy tych i to co na nas pracuje, to jeszcze mamy tego świadomość i zdolność do odczuć takich jak przykrość, że zdajemy sobie z tego sprawę i, że ciężko nam jest cokolwiek z tym zrobić. Prawda jest taka, że oprócz przedłużania gatunku nie mamy żadnych specjalnych funkcji, bo można coś zmienić, urozmaicić, ale po co i dla kogo, skoro nie dla siebie?

/lynn

[detoksemocjonalny]

Moją definicją szczęścia jest Twój nieśmiały uśmiech, piegowaty nosek i pieprzyk pod okiem

/lynn

[detoksemocjonalny]

postanawiam nie czynić więcej głupot

[detoksemocjonalny]

na mojej twarzy wypisany jest

fałsz

plątanina emocji

bezmiar przykrości

moje serce to prawdziwa

definicja samotności

/lynn/

[detoksemocjonalny]

nasze ciała to forma

a umysł to treść

nigdy nie dopuszczaj

do przerostu formy nad treścią

/lynn/