aunya

[aunya]

benim dizlerim sert zeminlerle tanışıktı. Benim dizlerim sert zeminlerle tanışık olmak zorunda mıydı? Geçmiş engellenemez miydi? Ben güçsüz müydüm? Yarım akıllılık mı etmiştim? Her şeye çalışan aklım, kendime gelince mi durmuştu? Neden böyle olmuştu?

R.

[aunya]

Göğüs kafesi. Modern dünya mezarlığı. Hayatî organların saklandığı, kaburgalar tarafından korunan bir karadelik. Bir insanın karadeliğini açarsan, negatif basınç yüzünden tüm damarlar patlar. Yani insanı deşme. Yarasını deşme, acısını deşme, anılarını deşme; insanı deşme. Kendini de deşme. Geçmiş yalnızca acı verir, başka bir fonksiyonu yoktur. Ve geçmiş yalnızca deşilebilir, tedavi kabul etmez.

R.

[aunya]

Büyüdüm, şimdi canımın parçalarını birbirine yapıştırmaya çalışıyor paramparçalarını göğüs kafesi boşluğuma süpürüyorum.

R.

[aunya]

Artık ölmüşsündür.

İnsan bir kere ölür.

Yıkarlar, son bir kez. Beyaz bir örtüye sararlar, kefendir adı. Yerin kat kat dibine gömer, üzerini toprakla doldururlar. Dualar okunur, sevenler ağlar, güller karanfiller atılır mezarın üzerine... Herkes gider sonra. Karanlık olur. Artık yalnızsındır. Artık kimse yoktur. Artık karanlıktır. Artık çığlık atsan da duymazlar. Hayır. İnsan birçok kez ölür, nefesi kesilene dek yaşamaya devam eder. Ben yalnızdım. Kimse yoktu. Karanlıktı. Çığlık attım duymadılar. Ama ölmedim. İnsan bir kez ölmez, bir kere gömülür. Bunu öldüğümde anladım.

[aunya]

Cesur yürek bir kez sevince, kırılırsa; paramparça ettikleri kalbi değil, cesareti oluyordu.

R.

[aunya]

Keşke tehlikeli bir kelimedir, diline süreni pişmanlıkla zehirler. Geçmiş zamanı geri getiremezsin, dönüp bir şeyleri değiştiremezsin.

R.

[aunya]

Gerçek şu ki, bizi kimse büyümeye hazırlamadı; biz de içimizde hep küçük kaldık. Gerçek şu ki büyüklerimiz karşımıza geçip "Bak burada bir çukur var, önünde hemen, ben düştüm o çukura sen düşme," derken düşmeden öğrenemeyeceğimizi bilemediler. Gerçek şu ki büyümek zorundayız, çünkü çocuk kalmak için fazla hasar aldık;ama biz en çok, büyürken yakıp yıktık.

R.

[aunya]

İyi bir hafıza, acımasız bir cezadır derler.

R.

[aunya]

Küçükken siyaha siyah, beyaza beyaz derdik; şimdi siyahlar aldatıcı, beyazlar ise olabildiğince kırık.

R.

[aunya]

Kalbi atmayan bedeni mezarlık çeker derler.

R.

[aunya]

O an ikimizi cam fanustaki turuncu balıklara benzettim. Küçücük bir okyanusa sığamayacak bir büyüklüğe sahip olan, iki yaralı kalp.

✷ 　 　　 　 ·

　 ˚ * .

　 　　 *　　 * ⋆ 　 .

· 　　 ⋆ 　　　 ˚ ˚ 　　 ✦

　 ⋆ · 　 *

　　　　 ⋆ ✧　 　 · 　 ✧　✵

　 · ✵

[aunya]

'Unutan iyileşir.'

[aunya]

Kelimeler en çok sahibini yakardı. Kelimeler en çok onları kalbinde hissedenleri yakardı.

[aunya]

Bakmasını bilenlere tavanlar çok şey anlatır aslında.

R.

[aunya]

'Odaya karanlık çökmüştür; kahramanımızın Ruhu boş ve huzursuzdur; etrafındaki hayal dünyası kaybolmakta, hiçbir iz bırakmadan, sessiz sedasız yitip gitmekte, bir rüya gibi silinmektedir ve kahramanımızın gördüğü rüyayı bile anımsamaz.'

[aunya]

-yalnız, yapayalnız yaşıyordum; yalnız ne demek anlıyormusunuz?

- iyi de ne demek yalnız? Yani kimseyi görmüyor musunuz?

Yalnızlık kimseyi görmemek değil, yanında olan kişilerin kalplerini hissedememektir. Etrafında onlarca yüzlerce kişi vardır ama aynı zamanda kimsede yoktur. Budur yalnızlık. Kimse seni anlamaz, anlayının, anlamak isteyenin yoktur. Ruhun gün geçtikçe, seyrekleşirken kimse görmez, görmek istemez senin yok oluşunu. Budur yalnızlık.

[aunya]

Yüreğim konuşurken ben susmayı beceremem.