anthigima

[anthigima]

― Through a Glass Darkly (1961) “I was empty. No fear, no regrets, no expectations.”

[anthigima]

Τα ωραιότερα ποιήματα

Τα ωραιότερα ποιήματα γράφονται Κυριακή απόγευμα,

τότε που ο ήλιος δεν σε φωτίζει, 

αλλά έχει ένα γκρι, πιο γκρι κι από το σύννεφο

και μένουν στα τετράδια τα γεμάτα από μουντζούρες 

και λέξεις που παλεύει η μία με την άλλη ποια θα επικρατήσει,

τα ωραιότερα ποιήματα περιμένουν κάποιον να τα ανακαλύψει

και τα πιο όμορφα ονόματα δεν γράφτηκαν ακόμη στην πρώτη σελίδα ενός βιβλίου ως αφιέρωση.

Τα ωραιότερα ποιήματα περιμένουν, δεν διαβάστηκαν ακόμη, κανείς δεν γνωρίζει γι αυτά. 

Τα ωραιότερα ποιήματα δεν γράφτηκαν ακόμη. Τα ζούμε.

α.

[anthigima]

To φως

Φυλακισμένοι πίσω από οθόνες,τυφλοί από την ψεύτικη λάμψη,στα μπλε μάτια σου είναι το φως,σπάω την οθόνη να σ'αγγίξω.

α.

[anthigima]

Της πόλης η ασχήμια

Θα πάρω μπλε από τα μάτια σου,

να βάψω τα πουλιά,

να ξεχωρίζουνε στο γκρίζο,

να πετάξουνε ψηλά,

να ομορφαίνουνε της πόλης την ασχήμια.

α.

[anthigima]

Στο σινεμά

Θέλω να πάμε σινεμά και βγάζοντας το μπουφάν σου να αναδυθεί από το λαιμό το άρωμά σου και να στρέψω κάποιες μοίρες το κεφάλι μου, να το γείρω στον ώμο σου και φεύγοντας, αν θες, μού λες ποια ταινία είδαμε.

α.

[anthigima]

Ωραίος ο έρωτας, αρκεί να μην ερωτεύεσαι.

α.

[anthigima]

Θυμωμένα πουλιά

Εμείς, αγάπη μου, σαν δύο θυμωμένα πουλιά, πετάμε ο ένας από τον άλλον μακριά.

α.