ang-salakot - Tumblr blog

[ang-salakot]

OFW

Hindi ko pa rin alam ang dahilan bakit kailangang iwanan

Ang bayang dapat tinatawag ng mga Pilipinong tahanan

Mahirap bang ligawan ang bayang sinubok ng karahasan

Hindi naman masama na sila’y taguriang bayani ng bayan

Tirhan ang lupain ng banyaga upang makipagsapalaran

Upang iahon ang pamilya sa buhay na sadlak at kasalatan

  Hubo’t hubad nang tayo’y isilang sa bayang kinagisnan

Sambit ang wikang nagbubuklod sa buong kapuluan

Tayo’y binihisan, tinuruan ng buhay na nakasanayan

Agrikultura ang ating kalakasan, bakit pababayaan?

Nagpapakadalubhasa tayo para sa kinabukasan ng mga dayuhan

Naging dalubhasa ba tayo sa ating wika at panitikan?

  Ang bayan ba ang nagsakripisyong hindi nasusuklian

O ‘di lang talaga marunong ang mga palalo na pahalagahan

Ang ating natatanging kultura, talento at kakayahan

Pilipino tayo! May sariling pangalan at kakayahan

Pagyabungin ang sariling atin upang inyong malaman

Ang malaking kaibahan ng buhay sa ating tinatamasan

[ang-salakot]

Hindi Pa Rin Natutuyo Ang Luha

Hindi pa rin tapos sa pagtangis ang aking bayan

May ilulungkot pa pala ang matagal nang nararamdaman

Kailan ba tayo magiging Hari sa sariling kapuluan

Tamad, mangmang, indio pa rin sa mata ninuman

May iisang wika ngunit wala pa ring kaisahan ng isipan

Isigaw mo nang buong galit ang kalungkutan para maibsan

  Wala na nga yatang lunas sa matagal ng karamdaman

Araw-gabi nang humihikbi at nakakubli sa karimlan

Ubos na ubos na ang iluluha dahil sa mga karanasan

Hirap at kasalatan na lang ba ang mapagmamasdan?

Pagod na pagod na sa pag-iintay na siya’y muling balikan

Hindi na sapat ang pagsigaw at paglaban ng karapatan

  Hindi maulinigan ang matagal ng hinaing ng bayan

Nasa wika ang pag-unlad na matagal nang inaasam-asam

Nasa panitikan ang salamin ng makulay na kasaysayan

Hindi pa rin natutuyo ang luhang dapat matagal nang napunasan

Baklasin mo na ang tanikalang kinalawang ng kalungkutan

Bilisan mo at baka huli na ang lahat para siya’y ipaglaban

[ang-salakot]

MISSING: Nanay Pilipa

    Matagal na naming hinahanap ang Nanay. Hinahanap-hanap namin ang aruga ng isang ina. Wala kaming lead kung nasaan na siya, e. Basta ang alam ko karumal-dumal ang ginawa ng mga lumapastangan sa kanya. Bali-balita dito sa nayon na ginahasa raw siya ng tatlong lalaking ‘di alam ang nasyonalidad: paulit-ulit na pinipilit kahit ayaw naman ni Nanay.

      Ubos na ubos na nga ang pera naming para lang mahanap ang bangkay ni Nanay ngunit malasin ka nga naman. Mabagal ang usad ng imbestigasyon. Peste. Basta matapos gahasain, ninakaw pa ang mga mamamahaling perlas at sinunog ang malaking talaaklatan ni Nanay. Kahit yun na lang sana, pero mga walang awa.

      Ngayon marami na naman ang nanliligaw sa aking Ina. Puro salita, at puro pangako. Hirap na ulit magtiwala. Sana naman pumili ka ng maayos-ayos ng hindi matulad kay Nanay. Para naman kahit papaano, marespeto natin si Nanay sa pagtanaw sa kanyang hirap na dinanas. Malungkot nga lang ‘di na namin kasama si Nanay Pilipa sa Araw ng Ilaw ng Tahanan.

[ang-salakot]

Minsan Akong Nanakawan

Ilang siglo nang nakaraan ng minsan akong manakawan

Mga dayo na nagpapabango lang pala ng pangalan

Dala-dala’y relihiyon, edukasyon, at panitikan

Walang nag-atubili na sila’y paalisin sa kapuluan

Ngunit sinong may alam na tayo pala’y mananakawan

Kultura, tradisyon, wika at sariling pangalan

  Ilang beses na rin akong nanakawan ng kalayaan

Hindi ko na alam sino bang nagpakahirap na lumaban

Sa kalayaang tatlong daang taong inasam-asam

Ang mga Pilipino o ang panibagong gagahasa sa bayan?

Sariwa pa ang mga sugat na natamo sa labanan

Pwede bang hanapin muna ang sarili at sa susunod na lang?

  Ngayong tayo’y malaya na raw sa kamay ng kalaban

Hindi na rin maibabalik ang kamal-kamal na kamayanan

Buhay, pagkatao, bata, o matandang dinusta’t niyurakan

Mga Pilipinong nag-aagawan sa nag-iisang upuan

Kahit na sariling kadugo’y ihalal sa kapangyarihan

Malinis na intensyon daw, pero nasilaw sa katanyagan

  Tunay ngang hindi na tahasang maibabalik ang nakaraan

Masakit mang isipin ngunit iyan ang katotohanan

Minsan na akong nanakawan ng buhay na kinagisnan

Kay tagal ko nang hinahanap sa ating wika at panitikan

Ngunit ipinagkakait ng tadhana na siya’y muling masilayan

Matagal ko ng hinanap ang Pilipinas, nakita mo ba?