zynsr1

[zynsr1]

bir kere başı okşandığında, başını okşayanın peşine takılan bir köpek gibiyim. hiç değer görmedim, hiç sevilmedim, sen benim başımı okşadın, beni besledin. sonra sokağa attın beni hiç sevmemiş hiç beslememiş gibi hiç bunlar olmamış gibi yaşa dedin bana. yolda karşına çıktığımda bile başımı okşamaya gelmedin benim. madem başında atıcaktın, neden senin peşinden gelmeme izin verdin, neden başımı okşadın benim, neden besledin beni? o köpek şimdi aç, susuz, sevgisiz ve yolda görüp başını okşayan herkese korkuyla yaklaşıyor, kimseye bağlanıp peşinden gidemiyor. başını her okşayıp, onu her besleyenin onu bırakıp gideceğini düşünüyor.

[zynsr1]

ben artık bir hastane koridoru çaresizliğinde yürümek istemiyorum hayatı. tutuk donuk bakışlarla. parmaklarımı çıtlatarak. yorgun uykusuz ama incecik ipekten bir ümitle.

ben çıkıp yürümek istiyorum cengiz. ben tedaviyi reddeden bir hastanın kamburunu sırtımdan indirmek. ben ayaklarım içe basmadan kendi kendime çelme takmadan yürümek.

neye karşı çıktığımı bile bilmediğim gösterilere katılmak bağırmak bir kalabalığa ait olmak saydam kimliğime renk vermek ben kabuğuma yedi çekiç darbesi indirmek. cengiz sen beni bilirsin herkes beni bilir ben herkes beni bilsin istemiyorum artık. gözünüze soktuğum bu kederi. ne zaman çıkardım pay edip sakladığım küçücük kutulardan kavanozlardan. odamda dururdu eskiden hüznüm, çok uzun süre yalnız kalmış bir evin havasızlığı gibi yüzüme çarpardı oraya girince. o kutuların kapağını kim açtı cengiz. kim serbest bıraktı bu arsız hüznü. beni bildiğin gibi bunu da bilsen.

cengiz bu hastane çok büyük. çıkış kapısını bulabilsem. koşacağım hürriyete. bana yardım et, bir yolu vardır buraya nasıl girdiysen öyle çıkarsın de. volta atarak bir yere varamazsın bu koridorda daha fazla kalamazsın kantinden gelen kahvelerle kim nereye kadar durabilir ayakta ama o insanı ağırlaştıran insanı çivi gibi kendine çakan sandalyelere de oturma de. ilaç kokusu solumaktan ciğerlerim çürüdü cengiz. çok uzak bir düş gibi ama seçebiliyorum perde perde. ben bisikletlerle şarkılarla sahil boyu hiç durmadan tuz ve çimen kokuları vardı bir zamanlar ben kahkaha bile atmıştım bir keresinde cengiz inanır mısın. ben inanmam. beni inandır ne olur.

bu koridordan önce başka bir hayatım olduğuna. bir zamanlar kendime bile bel bağlamadığıma.

sinema salonları gördü gözlerim ada vapurları. hepsi siliniyor cengiz gözlerimi kurtar.

cengiz bana ömrün beklemekle geçmedi de. bunu duymaya çok ihtiyacım var.

birlikte hüznümü toplasak yeniden o cam kavanozlara o kırmızı beyaz puantiyeli kutulara. bu kez sımsıkı kapatsak istersen bir kuyuya bile salarız hüznümü sen söyle ben ne yapılır bilmiyorum henüz.

ben kabuklu bir canlı. ya da kabuklu bir cansız olmaktan usandım cengiz. kabuksuz bir canlı olmak çok mu zor bundan sonra. bana cansuyu ver beni köklerimle barıştır beni üstünde kuş yuvaları olan bir ağaç olacağım günlere ulaştır. cengiz yumruğumu boşa al. elimi gevşet. elimi tut demiyorum. biliyorum çünkü birinin elini tutmak bırakacak olmak da demek aynı zamanda. kimse kimsenin elini bir ömür tutamaz. mümkün değil.

cengiz peki ben hiç tutmadığım bir eli. tutarak bir ömrü. harcamadım değil mi?

[zynsr1]

bana ilk sarıldıgın o yerdeyim. aglıyorum bizim şarkımızı dinliyorum. nefes almam gittikçe zorlaşıyor ama umrumda bile değil. özledim, sesini, kokunu. senin bunlarin hiçbirinden haberin yok. olmasina da gerek yok çünkü bilsen bile bir şey değişmeyecek. yine umrunda olmayacağım, yine sevmeveyeceksin beni. kim sever ki beni

[zynsr1]

belkide problem sadece benimdir

[zynsr1]

uyursam gecicekti, büyürsem unutucaktim oysa onlar yaniliyorlardi bunu herkes biliyodu gecerse uyurdun, unutursan buyurdun.

[zynsr1]

en kotusude bir gun gercekten sevilsemde buna inanmiyacak olmam

[zynsr1]

ve hickimse gercekten sevildigini, sevilcegine inanmiyor. sahteligin tum zamanların rekorunu kirdigi bir devir.

[zynsr1]

sana bisey olsa kimsenin uzulmeyecegini biliyosun :)

[zynsr1]

ayni boktan seylerin tekrar yasanmaya baslamasi

[zynsr1]

sevince güzelleşir, sevilince iyileşir insan...

[zynsr1]

unutkanım, dağınığım, kimine göre terbiyesizim. bazen çocuğum. bazen 73 yaşındayım. bazen babamım bazen annem. kimi zaman hiçim. bazenleri çok duygusalım bazenleri çok acımasız. fazla küfürbazım. herzaman siyahım. arada çok düşünceliyim. ya da çok umursamaz. ama artık ben, ben değilim. veya hiç ben olamadım.

[zynsr1]

bir sey olursa ara demistin cok sey oldu arayamadim..

[zynsr1]

sen bana ne zaman gelsen beni bulursun, ben sana haberli bile gelsem kapida kalirim

[zynsr1]

benimde sorunlarım vardı. benimde dertlerim vardı. ben hepsini unutup seni mutlu etmeye çalıştım. kendime bile ilaç olamıyorken, seni iyileştirmeye çalıştım. belki beni değil ama bendeki yerini çok ararsın.

[zynsr1]

gece 3 civarıydı. gözlerim kanlar doluydu çünkü hiç yatmamıştım. oturdum yatağıma, tektim ama odam çok kalabalıktı. düşündüm, düşünmeye devam ettim. bitmiyordu, geçmiyordu. onun bana yaptığı ihanet unutulmuyordu.

[zynsr1]

hayatim boyunca tek hatam deger vermekti. hep bu yüzden kaybettim kimsenin veremeyecegi kadar deger verdim sana. ama seni yaptigin tek sey cekip gitmekti. sana söz verme demistim. beni birakmayacagi hakkinda söz verme dedim ama sen söz verip durdun. inanmadim ama sadece inanmak istemistim

[zynsr1]

nolur geri dön sevgilim, seni bana geri ver sevgilim