zuzannabankowska

[zuzannabankowska]

Moja „pandemiczna” przestrzeń ograniczała się głównie do mojego pokoju. Było to spowodowane umieszczeniem mnie na tzw. izolacji domowej, czyli odizolowaniem od reszty domowników i wszystkich ludzi. W kontekście pandemii mojej przestrzeni zostały dodane nowe funkcje - prawie wszystkie, jakie człowiek potrzebuje do funkcjonowania. Element, który uważam za niezbędny i który dawał mi poczucie „normalności” to światło dzienne. Największe przeszklenie znajduje się od strony wschodniej. Dzięki temu w godzinach porannych światło dzienne wpadało do pomieszczenia i napędzało poranny rytm życia. Drugie przeszklenie znajduje się od południa, dzięki czemu popołudniami cieszyłam się światłem dziennym. Naturalne materiały drewniane dawały mi poczucie bliskości i syntezy z naturą, ponieważ długotrwale odizolowanie od przyrody, niemożność wyjścia na świeże powietrze, daje wręcz klaustrofobiczne odczucie. Dlatego uważam, iż używanie naturalnych materiałów do wykończenia wnętrz jest czymś o wielkiej wartości w kontekście dobrego funkcjonowania człowieka w takim wnętrzu. Daje poczucie bliskości z naturą. Najbardziej obleganymi przeze mnie meblami były moje łóżko oraz kanapa. Kanapa pełniła funkcje leczniczą, funkcję pracowni i uczelni, funkcje jadalnianą oraz odpoczynkową. Spędzałam na niej najwięcej czasu. Kluczowy był również stolik, na którym przechowywałam wszystko - od lekarstw i pożywienia po książki oraz inne niezbędne do studiowania materiały. Bliskość natury i mojej przestrzeni jest stosunkowo duża, wokół domu znajduje się wiele sosen oraz roślinności, które dawały ukojenie podczas zamknięcia. Uważam, że jeśli jest to możliwe, przestrzeń, w której żyjemy i pracujemy, powinna być umieszczona w jak największej bliskości z naturą (nawet jeśli jest w centrum miasta - np. blisko parku).

Odizolowanie, którego doświadczyłam, na pewno wywołało we mnie refleksje, iż media społecznościowe są absolutnie niewystarczającym substytutem relacji międzyludzkich. Nie da się za ich pośrednictwem przekazać emocji, które są kluczowe dla relacji międzyludzkich. Niemniej, dzięki technologii w sytuacji pandemicznej jesteśmy w stanie uczestniczyć w życiu społecznym, uczelnianym i w zasadzie każdym. Uważam to za dużą wartość i krok do przodu jeśli chodzi o naszą rzeczywistość, która niewątpliwie zmieniła się na zawsze.