yunuselkatmss

[yunuselkatmss]

Ben beceremedim bu an’da kalma olayını.

An’ı yaşıyorum onda hemfikirim ama ya sonrası?

Hayatımız ana başlık, dalları ise çok yönlü.

Geçmiş,gelecek,şimdi.

Geçmişe gidip ya güzel anılarımızı yad ediyoruz ya da en dipte olduğumuz halimizi hatırlayıp orda yaşıyoruz.

Gelecek desen geldiğini bi türlü haber vermeyen cinsten.Hep bi şeyler yaparken,ederken hayal aleminde buluyoruz.

Şimdiki zamansa arafta kalmış bi o yöne bi bu yöne nereye çeksen gelir cinstten.

Şu beynimizin bize yaptığı oyundan kurtulamadık.

Hani ben ne dersem yapıyodu modundayız yıllardır.

Geçmişteki acılardan kurtulmanın yöntemini devam edememekte bulduk.

Bak geyiğe.Yırtıcıdan kaçtığında bütün gece ayakta kalıp onun ne zaman döneceğini düşünmüyo.

Ya da ölümden nasıl kaçtığını takıntı haline getirmiyo.

Öğrenme ve hatırlama kapasitemizi başka şeylerde mi kullansak?

Neden değişemiyoruz?

Hissettiklerimizle aynı ebatta düşündüğümüz için mi?

Eski alışkanlıklarımızın,davranışlarımızın ve duyguların üstesinden gelirsek değişimi başlatabiliriz.

[yunuselkatmss]

Onu demek istememiştir?

Ee peki gerçekte ne demek istedi?

Doğru seçim hakkımız kaç tane? Gönder ordan üç beş.. Bi dakika an’dayım şuan, mücadele edemem.

Merhaba ben anlayışlı.

Alttan alırsam üste çıkarmıyım?

Haklı hissederken mi üste çıkarsın?

Tüm bunları yolda giderken düşünüyorum işte. Ama en çokta bize an’da kalmayı öğretip mücadele kısmını es geçtiklerini düşündüğümde daha da bi düşünesim geliyo. Ondan sonra noluyo beyin yanıyo.

Yakmayalım beynimizi, an’da kalalım lütfen!

[yunuselkatmss]

 Bazen yeteneklerinin içine sığamazsın, dökülür her yerinden. Hatta kendini bulunduğun yere, mekana ait hissetmezsin bile.

Her şey çok güzel ilerler böyle durumlarda.Kendini keşfedip yola tam gaz devam edersin.

Bazen öyle bi şey olur ya da birisi çıkar karşına. Tüm emeklerini, zamanını, enerjini yerle bir eder.

Sen orada öylece kalakalırken karşındaki yoluna öylece devam etme nezaketini kendinde bulur.

Şunu anladım ki yoluna her kim engel koyarsa o engeli al ve yolunun kenarına koyup devam et.

Senden beklentileri, seni yavaşlatmakken neden yavaşlıcaksın?

Ya da emek verdiğin planını değiştireceksin?

Onların istekleri değil, senin isteklerin önemli.

İşte öyle bi an geliyo ki harcadığın emeğin karşılığı böyle mi diye düşünürken başka yollara sapıyosun.

İstedikleri tam olarak da bu!

Her ne olursa olsun çıktığın yolu değiştirmeden devam.

[yunuselkatmss]

Her şeyi bilmek yetmiyor. Bir sorunu aştığını düşünüyorsun ancak gün geliyor o sorun daha güçlü bir şekilde tekrar filizleniyor. Çünkü aştığımızı sandığımız şeylerin sadece üstünü örtüyoruz. Onu toprağa gömüyoruz. Toprağın altında kalınca aştığımızı sanıp kendimizi kandırıyoruz. Sonra bir gün geliyor, uygun şartlar oluşunca -bir şarkı, bir resim, bir kelime- o sorunlar tekrar diriliyor.

İşte böyle. Bu bir yorgunluk ifadesi. Okucuyla dertleşme yazısı. Savaşçının artık yorulup dizlerinin üstüne çöktüğü, boynunu eğdiği ve secde ettiği bir an, bu an. Yenilgiyi kabullenip beyaz bayrak diktiği bir an, bu an. Umut !? Umut hep var. Çok şükür…

Peki ne yapmalı? Nasıl bu sorunları aşmalı? Sorunlar ne zaman bitmeli? Veee daha onlarca soru…

Soruların cevabı yok. Çünkü en büyük sorun, ‘soru’nun kendisi; soru sormak, sebep aramak, bir anlamı köstek olan aklı kullanmak. Sorun, soru sormak! Kabullenmemek ve baş eğmemek. Çoğu anlamaz bu dediğimi. ‘Aklımızı bir kenara mı bırakalım?’ diye bana çıkışır. Böyle düşünenler bırakmasın. Sen sorunların ile uğraş kardeşim. Gayret et. Aklını kullan. Doğru yoldasın. Ancak biraz olsun ne dediğimi anlıyorsan, artık aklına güvenmeyi bırak derim.

Kime mi? Kendime...

[yunuselkatmss]

Ölü Ruh

Herkesin vardır bir dönüm noktası, şu an benimki kaçıncı dönüm noktası bilmiyorum ama iyi geleceğine dair bir inancım var, kabul etmekte zorlansam da artık umut besliyorum, karanfillerle dolu mezarlıkta papatyalar ekiyorum en baştan başlıyorum yaşamaya ne kadar acı olsada gelecek bir o kadar parlak gözüküyor artık. Başlangıçlar sonların habercisidir derdim hep ama artık kötü başlangıçlar için güzel bitenlerin habercisi olarak bakıyorum. Ölü ruhumu tekrar diriltiyorum artık ben; Yaşıyorum...

[yunuselkatmss]

Neredeyim?

Hayat geçmiş zaman mıdır yoksa gelecek zaman mı? Geçmişinizi özlüyor musunuz yoksa pişmanlıklarınız mı aklınıza geliyor? Peki… Gelecekten kaygılı mısınız yoksa umutlu mu? Sahi ben hangi zamandayım..?

Düşününce saat 14:51'di şimdi ise 14:52. Nasıl da hızlı geçiyor saatler... Sürekli geçmişte yaşadıklarımızı düşünüp keşkelerle yaşarsak veya geçmişe özlem duyarak yaşarsak geleceğe odaklanabilir miyiz? Hayat bize yeni imkanlar sağlarken belki de biz bilmem kaç yılındaki yapamadıklarımıza takılmış olamaz mıyız?

Meselâ ben "sağlıkçı olsaydım severek okuyacağım bir bölümüm olurdu" diye 2018 yılın da takılıp kalmıştım. Belki yeteneklerimin geç farkına varmış olabilirim ama bu benim geleceğimi etkilememeli. Belki de 3-4 yıl sonra da bu güne özlem duyacağım kim bilebilir ki? O yüzden anı yaşamak gerekir. Her yeni gün bize verilmiş olan bir fırsattır ve biz bu fırsatı geçmişe özlem duyarak veya hatalarımızı düşünürek kaybetmek istemiyiz değil mi? Düşünerek bize verilmiş olan bu fırsatı kaybetmek yerine geçmişte yaptığımız bu hatalardan ders çıkararak anı yaşayıp tadını çıkarmak daha mantıklı değil mi? Bence de öyle..

Geçmişe bir çizgi çekip geleceğe odaklanmak gerekir. Böyle yaparak hem hedeflerimize daha hızlı ulaşır hem de daha az hata yapmaya başlarız.

Bugünden itibaren kendimize bir düzen kurup, geçmişi düşünerek kendimizi olduğumuz yerde sabitlemek yerine, anı yaşayarak kendimizi hedeflerimize odaklanarak bir adım daha ileri götürmeye çalışacağız...

Daha uzun yazmak isterim ama sizi de sıkmak istemem şimdilik bu kadar yeterli belki ileri de bu konu üzerine başka bir yazı yine yazarız.

Okuyup eşlik ettiğiniz için teşekkür ederim...

Anı yaşadığınız, hayata pozitif gözlüklerle baktığınız ve başarılarla dolu sağlıklı bir hayat diliyorum…

.

.

.

[yunuselkatmss]

Zaman zaman gözden kaçırdığım şeyler oluyor. Kendimi yenik ve beceriksiz hissettiğim dönem özellikle.

Bazen yataktan kalkmak istemiyorsun, bazen önceden düşündüğün fikri geliştiremiyorsun, bazen de full enerjik hep yüksek motivasyonda olamıyorsun.

Öyle hissettiğim dönemlerde kendimi eleştirme noktasına gelip neden böyle olduğumu araştırma yollarına giriyorum.

Girmemek mi lazım? Cevabı hala bilmiyorum.

İyi olmak için bazen de şöyle dipte olmak gerekir diyorlar.

Bildiğim tek şey bol ilham ve enerji aldığım kişi varsa o da babam.

Hiçbir gün enerjisinin düştüğünü, kendini bitmiş hissettiğini, yetersiz geldiğini, olumsuz düşündüğünü görmedim.

Hiç mi olumsuz düşünmüyosun dediğimde;

“bir şeyin tersini ihtimal dahiline kattığında muhakkak o olur” diye de kulağımıza küpe yapmaya çalıştı.

“Kendini de ağır darbelerle eleştirme, sen en iyisini zaten yapıyosun. Bazen de teslimiyet gerekir”. Bu da sevdiğim diğer bir sözü.

Bugün biraz yorgunluk var ama siz o kısımları değil full motivasyon kısmını alın kendinize.

Kulağınıza küpe yapın o dediklerimi de.

Hadi bana EyvaAllah...👋🏻

[yunuselkatmss]

“Bir eski Türk filmi izlemek istiyorum.

İnsanların saf olduğu zamanları anlatmalı.

Genç kızlar sevdiğinin parmak ucuna bile dokunduğunda ürpermeli.

Adamlar çok güzel bakmalı.

Bakılan kadınlar çok güzel utanmalı.

İlle de şarkılar olmalı.

İlle de… ‘Sen uzaklarda değil, damarımda kanımsın…’ demeli Neşe Karaböcek,

‘Seni andım bu gece…’

diyen sesi gelmeli Emel Sayın’ın,

Sonra Zeki Müren söylemeli;

‘Elbet bir gün buluşacağız…’ ”