yildizlarintihari

[yildizlarintihari]

“Bazı anlar vardır gök çocuk bilir misin?”

Kafasını yasladığı duvardan kaldırıp deniz kızına baktı gök çocuk.

“Nasıl anlar deniz kızı?”

Deniz kızı gözlerini kapatıp başını arkaya yasladı.

“Ellerini boşluğa dayadığın göz yaşlarını kalbine emanet ettiğin an’lar sen bu ne demek biliyor musun?”

Gök çocuk masada duran içkiden bir yudum aldı ve deniz kızının ince narin bedenini inceleyerek konuşmaya başladı.

“Seni kaybettiğim zaman, benden kaçtığın gece denizin seni benden aldığını düşünürken tam da o tarif ettiğin şeyi yaşadım deniz kızı’m. Bir daha seni göremeyeceğimi sandım, bir daha ellerini tutamayacağımı sandım. ”

Deniz kızı gözlerini araladı ve gözleri gök çocukla buluştu.

“Beni şuan da kaybetmeyeceğinin garantisini kim veriyor sana?”

Gök çocuk dudaklarını aralayarak gülümsedi.

“Hiç kimse, ama sen nefes alıyorken kimse seni benden alamaz buna cürret edemez. Kimse seni üzmeye ağlatmaya olumsuz her hangi bir duyguyu sana yaşatmaya cürret edemez. İzin vermem deniz kızı.”

(Not; bu yazdıklarım her hangi bir kitaptan alıntı değildir, tamamen kendi özgün cümlelerimdir alıntılarken belirtirseniz çok sevinirim.✨)

[yildizlarintihari]

Bu şarkı böyle aşık olmayı bilmeyen ama birbirini deli gibi seven iki insanı anımsatıyor sanki.

[yildizlarintihari]

Anı kalsın :)

[yildizlarintihari]

“Ben kimseye ait değilim gökçocuk.”

Gülümsedi gökçocuk.

“Biliyorum deniz kızı, sen canını yakan kayalara aitsin.”

Deniz kızı gökçocuğun gözlerine baktı.

“Canımı yakan kayalara da ait değilim onlar olmasaydı şuan dimdik karşında duramazdım anlamıyor musun?”

Deniz kızının ellerini sıkıca kavradı gökçocuk.

“Sen zaten karşımda dimdik durmuyorsun, aramıza ördüğün duvarlar senin dik durmanı sağlıyor bana değilde ona yaslanıyorsun her zaman ki gibi.”

Deniz kızı iki adım geriye gitti.

“İnsanlara sırtını yaslarsan yapacakları tek şey seni tekrar bıçaklamak olur ve bilmiyorsun gökçocuk ne yaparsan yap o yara kapanmaz aksine ne olur biliyor musun? İnsanlara karşı duvar örmezsen yaraların daha çok derinleşir…”

[yildizlarintihari]

Saat 03:03 sanırım böyle yazılıyordu. Karşımda rengi solmuş bir duvar var, bir şeylerin olmayacağına inandırmışım kendimi içim de bitmeyen saatlerce ağlasam dahi dinmeyecek nefes almama izin vermeyecek bir acı var. Kapatıyorum gözlerimi ama yine de geçmiyor bazı şeyler eskisi gibi uykularıma sığdıramıyorum acılarımı, eskisi gibi gülemiyorum insanları dinleyemiyorum. Ne kadar acıyorum kendime ama sadece kendime ama kızıyorum da kendimi bu hâle getiren yine benim insanların beni böyle birine dönüştürmelerinin sebebi de benim. Kendimden nefret ederdim ki hâlâ da öyle ama artık o kadar yoruldum ki kendimden nefret bile edemiyorum. Kimseyi sevemiyorum, kimseyi özleyemiyorum yalandan da olsa kendimi sevemiyorum. Peki neydi gerçek olan? Giden zamanım mı? Yoksa ruhumdan kopup gidenler mi?

25.07.2024~

[yildizlarintihari]

Bu aşkın adresi bir çıkmaz sokak.

[yildizlarintihari]

"Kendini kaybettiğinde hikayesi başlar insanın" derdi hep babaannem ama o hikayenin kötü sonla biteceğini hiç bir zaman söylemezdi hepimiz kendi hikayemizin kahramanıyken neden hep acı çekiyorduk? Neden bir şeylere mahkumduk ya da neden bir şeyler bize mahkumdu.

Bu daha ne kadar böyle sürecekti daha ne kadar kendimizi kaybedip çıkmaz sokak tabelalarına bakacaktık ne zaman bulutlara gülümseyecektik ya da ne zaman güneş bize el sallayacaktı... ~sıla.

[yildizlarintihari]

"Gözleri vardı beni benden alan, birde sevgisi vardı karanlığımı aydınlatan"...

[yildizlarintihari]