Tumgik
Text
Czy jestem złym człowiekiem?
Od zawsze myślałam, że jestem złą osobą, ponieważ lubię mówić o innych. Lubię plotkować. W prawdzie każdy lubi plotkować, jednakże ja zatraciłam się w tej czynności. Do tego stopnia, że po fakcie czułam się źle. Jakbym kogoś zdradziła. Moim problemem było natomiast nie samo plotkowanie, a powód, dla którego to robiłam. Myślałam, że jestem tak nudną i przewidywalną personą, że wybrałam mówienie innym o innych, ponad mówienie o samej sobie. Chciałam chociaż przez chwilę zostać wysłuchana, czy zrozumiana, ale kosztem życia innych ludzi, ponieważ nigdy tak naprawdę się tak nie czułam.
1 note · View note
Text
bo to tak czasem bywa, że ludzie w jednym momencie skoczyli by dla siebie w ogień, a następnie mijają się na ulicy niczym nieznajomi.
0 notes
Text
oddychaj, pamiętaj aby oddychać
0 notes
Text
I'm crying drunker. I'm drunk right now. I haven't been drunk since I don't know even. But when I'm I am a crying one. I have always been. i always want to please other people, get their attention despite I have a fiance. I feel lonely.
0 notes
Text
broken pieces
Do you like that feeling of uknown? We all fall for it. We all want what is unreachable or bad for us. We love to suffer and being rejected. Becuase these are the only feelings we truly know and feel comfortable with, as we got used to them. We love to be loved by fake feelings and intentions, because we adore having faith. We try to fix broken people, while we have our pieces left somewhere on the street. We life to help others, at the same time stabbing ourselves right in the heart. Am I right?
5 notes · View notes
Text
zobaczyłam gwiazdę,
Zamknęłam drzwi i wyłam jak małe dziecko. Od bardzo dawno pozwoliłam sobie na płacz, którego się tak bardzo bałam. Boję się płakać czy czuć negatywne emocje. Boje się smutki, zakłopotania, zawodu. Boję się przeżywać uczucia potrzebne do tego aby funkcjonować w prawidłowy sposób. 
0 notes
Text
“Depresja nie zawsze jest o 3 w nocy, czasem uderza w Ciebie o 3 po południu, gdy siedzisz ze znajomymi i w połowie śmiania się po prostu przestajesz”
— Znalezione. (via welcome-into-reality)
9K notes · View notes
Photo
Tumblr media
339K notes · View notes
Quote
Tylko pstryk i już nie ma mnie Czasem bardzo tego chcę Zostawić wszystkich was.
Myslowitz “Wieża Melancholii” 
10 notes · View notes
Photo
Tumblr media
335K notes · View notes
Photo
Tumblr media
489K notes · View notes
Photo
Tumblr media
334K notes · View notes
Photo
Tumblr media
2M notes · View notes
Photo
Tumblr media
207K notes · View notes
Text
Idealni
Od zawsze byłam podzielna. Rodzice widzieli córkę jaką chcieli, zapominając spytać jaka jestem. Pamiętam rozwód, ale tylko jak przez mgłę. Zdaje sobie sprawę, że wyparłam moje dzieciństwo i to jest powodem mojej słabej pamięci rozłąki moich rodziców i to co za tym szło. Nienawidziłam tej manipulacji. Płakałam. To oni mnie nauczyli płakać więcej niż było potrzeba, oraz obwiniać się o rzeczy, o które nie powinnam. 
“Powiedz ojcu”
“Powiedz matce” 
słyszałam co tydzień zastanawiając się dlaczego tak bardzo się nienawidzą i czy to nie przypadkiem przeze mnie. Pamiętam pierwsze spotkanie z nowym partnerem mamy. Pamiętam także jego pierwszą noc u nas w mieszkaniu. Słyszałam wszystko i płakałam. 
“Czemu mi to robisz, mamo?” 
myślałam dusząc płacz. Nauczyłam się płakać niewydając dźwięków. Przydało się w przyszłym życiu, oj przydało. Tak bardzo, że siedząc w łazience i tnąc sobie całą rękę nawet już sama nie wiedziałam kiedy płaczę. Tata gdy zobaczył moje rany nawrzeszczał na mnie. Potem znów był płacz i słowa “Zawsze kurwa ryczysz”. Słyszę te słowa od tak dawna, i zbyt często. Ale kto mnie nauczył płakać częściej niż wypada?
Rodzice “idealni”. 
1 note · View note
Photo
Tumblr media
2K notes · View notes
Photo
Tumblr media
34K notes · View notes