wildgirlsblog

[wildgirlsblog]

Güven ruh gibidir,terkettiği bedene asla geri dönmez.

-Shakespeare

[wildgirlsblog]

Seni önemli bir insan olduğuna inandırdı. Sonrada çekip gitti.Biliyorum,çünkü insanlar gider.

[wildgirlsblog]

"Ağlaya sızlayada olsa alışmışlar. İnsanoğlu denen aşağılık yaratığın alışamayacağı hiçbir şey yok galiba."

[wildgirlsblog]

[wildgirlsblog]

[wildgirlsblog]

[wildgirlsblog]

Bu hayat beni olmadık yerlerde ağlatıp, en ufak şeyde sinir krizi geçirecek hale getirip,çok çabaladığım şeyleri elimden alıp beklentimi sıfıra düşürerek beni manyak etti.Ben daha da büyük konuşmam.Her şey olabilir bu hatta,her şey.

[wildgirlsblog]

[wildgirlsblog]

Ben samimiyetsizliğin her halini en çıplak haliyle görmüşken,kimse benden polyanna kılığına girmemi beklemesin.İnsanlara tanıdığım şans kadar benden gidenleri bir ben bilirim. Her adım attığımda ve her el uzattığımda, zor günlerinde yanında olduğum insanların nasıl bana sırt döndüğünü bir ben bilirim.Artık dünyanın merkezine kendimi koydum.Bu halime bencillik diyenler,zamanında kendilerini adam yerine koyduklarımdır. Sırtımdan vurduklarında hissettiğim acıyı bir ben bilirim.Beni bilen böyle bilsin. İster saygı duysun bana,ister silsin.Kendi yolumda nasıl yürüyeceğimi kimseler bana söylemesin.Varacağım yeri Allah, duracağım yeri bir ben bilirim.

[wildgirlsblog]

[wildgirlsblog]

Sınırların olsun aşılamayacak.Duvarların olsun yıkılamayacak.Herkes bilsin.Ona göre davransın.Bir alanın olsun metre karesi dert değil.Kapısını kapattığında gerçek sen olabildiğin.Dört duvardan birinin dibine çöküp ağlayabildiğin. Güçsüzlüğünü yaşayabildiğin.Sonra daha güçlü kalkabildiğin.Kaldığın yerden devam edebildiğin.İnsan en çok kendini özlüyor çünkü.

[wildgirlsblog]

Kimse senin nelerle başa çıkmaya çalıştığını,neleri yendiğini,yenemediğini, kimlerin yanında olmak istediğini,başını nelerin ağrıttığını,neler hissetdiğini,neleri hissetmekden korktuğunu,içini,senden iyi bilemez.O yüzden dik yürü hep,kendine,sadece kendin lazımsın.

[wildgirlsblog]

Kalbini kıranlara öfkelisin,biliyorum.Çok değer verirken,birdenbire az değer görmek incitti seni.Anlıyorum, anlamazmıyım hiç?Ama sende anla biraz.Hayat böyle.İnsanlar böyle.Gör biraz.Hiç yapmaz dediklerin,hiç gitmeyeceğini sandığın bir anda gider. Ortada kalırsın.Oysa onlar seni kırdıklarını sandıklarında,seni bambaşka biri yaptıklarından habersizlerdir.

Bunu unutma;kırıldıkça,değişirsin.

Bunu asla unutma;seni üzmüş olanlar, seni mutlu edenlerden daha çok yarar sağlamıştır sana.

[wildgirlsblog]

Ölüm gibi gözleriniz..."Bu bir iltifatmı?" Hayır bayım,bu bir iltifat değil.Siz, ölümün ta kendisiniz.Ah,ne zor şimdi bunları size anlatmak.Sessiz bir intihar gibiydi gidişiniz.O günden beri kalbimi uzun ve korkunç duvarların arkasında saklıyorum.Ve artık o kadar korkutucu gelmiyor o duvarlar.Kendimden ve kalbimden bir hayli uzağım.Bir hataydı sevmek.O simsiyah kalbinize,papatyalar açtırmak imkansıza yakındı.Artık, gülemiyorum.Artık,sevemiyorum.Artık, ağlayamıyorum.Artık,kahkahalar atamıyorum bayım.Bakmayın öyle gözlerime.Zira ben daha hiçbir şey anlatmadım.Siz,sizi seven kadını,çoktan öldürdünüz.Boğdunuz onu.Nefessiz bıraktınız.Çırpındı önce,kurtulabilmek istercesine,bakmadınız gözyaşlarına. Gözlerinizdeki acımasızlığı gördü ve çırpınmayı bıraktı.Bilemezsiniz siz.Sahi siz,hiçbir şeyi bilemezsiniz.Ben,katilimi sevdim,ölümüm kaçınılmazdı.İnanmak istedim, aşk ve güzelliğe.Oysa ben şimdi bunlardan çok uzağım.Gözlerimden okunmaz artık hüznüm.Siz,içimdeki mutlu kız çocuğunu,çoktan boğdunuz. Artık,hiç olmayacak hayeller kurmuyorum.Çiçekleri izlemiyorum.