vigneron

[vigneron]

When you click the photo you are redirected to the real estate site in 3 languages French, English and Dutch

[vigneron]

Onze huidige buren hebben hun huis verkocht en zijn vertrokken. En daarmee zijn we ook onze WiFi kwijt…….Voor TV hebben we schotel en voor bellen prepaid, dus geen WiFi. Gelukkig hebben we een tussenwoning en maken we, na toestemming, gebruik van de buuf WiFi.

We hebben ook al kennis gemaakt met de nieuwe buren en die hebben plannen……….Hij, de buurman, zag dat ik achter in de tuin bezig was en kwam een praatje maken. Al klussend was ik bezig met het uitzetten van onze veranda over de volle breedte van onze tuin. Ja, dat ga ik ook doen, zei hij, en ik heb een tuinhuis met veranda gekocht van 6 mtr breed! Daarbij keek hij nogal naar de erfgrens……..Hallo rijdende rechter, even opletten! Maar zijn tuin is net zo breed als de onze….5,50 mtr!  En oh ja, hoe loopt het dak van je veranda af, vroeg hij? Tegen de tijd dat hij aan zijn blokhut met terras begint, staat de onze al. Ben heel benieuwd hoe dat gaat aflopen………..

Natuurlijk doe ik die tuinrenovatie niet alleen. De muren van schuur en korte scheidingsmuur met de buren zagen er niet uit. En ook de dakrand van huis en aanbouw aan de achterzijde waren goor en de verf van de dakranden bladderde. Dat heeft Coby aangepakt. Eerst met de hogedruk spuit al het vuil van de muren gespoten, de dakranden geschuurd en vervolgens de voorstrijk en verfpotten te voorschijn gehaald. Schuren, gronden, plamuren, schuren en aflakken van de dakranden. De muren in de voorstrijk en vervolgens mooi in de witte muurverf gezet met aan de onderkant een mooie bies. Inmiddels zijn de stratenmakers klaar met hun karwei en liggen de leien weer mooi in verband. De beplanting is ook drastisch aangepast. Omdat we er niet zo vaak zijn, en omdat we het hier misten, hebben we vooral kruiden aangeplant. Want wat is er lekerder dan je eigen rozemarijn, thijm (3 soorten), maggieplant (Lavas), lavendel, laurier, salie, laurier, en als het er nog niet in staat, dan komt het er: oregano en bonenkruid.

En ook het afdak, met een groot woord “veranda” gedoopt, is klaar. Er waren wat zorgen over de afwatering vanwege de wel erg kleine hellingshoek, maar door de poten in te korten denken/hopen/vertrouwen we dat het is opgelost. Klein minpuntje…..als je groter bent dan 1.82 moet je even bukken……En met de buren? Dat is allemaal in goede harmonie gegaan: wij een veranda en hij z’n tuinhuis.

Voor wat kleine klusjes zijn we nog even heen en weer naar Bel-Air geweest. Net als in Nederland krijgen we daar de reclameblaadjes met aanbiedingen en assortiment van super- en bouwmarkten etc etc. En dan wordt toch het verschil in eetcultuur tussen Nederland en Frankrijk wel heel nadrukkelijk duidelijk. Met name in de supermarkten is tijdens de feestdagen het aanbod zoveel uitgebreider en in onze ogen ook luxueuzer. Waarvoor je in Nederland naar speciaalzaken moet, ligt hier gewoon in de supermarkt. Manshoge stapels met kisten oesters in soorten en maten, schappen en koelvitrines met foie gras, een assortiment champagnes en single malt whiskies waar je je ogen op uit kijkt en de visafdeling is helemaal weergaloos, koningscrab, langoestines, gamba’s, kreeften, zwaardvis, inktvis, tarbot, tong, de mooiste garnalen en rivierkreeften, kwarteltjes, kapoentjes, parelhoen etc etc op de gevogelte afdeling. Als er iets te vieren valt is niets een Fransman teveel of te luxe.

        Tuinrenovatie (2) en meer Onze huidige buren hebben hun huis verkocht en zijn vertrokken. En daarmee zijn we ook onze WiFi kwijt.......Voor TV hebben we schotel en voor bellen prepaid, dus geen WiFi.

[vigneron]

Appelpop, Balastya, Bel-Air, Tiel

Appelpop, Balastya, Bel-Air, Tiel

Voor  het eerst sinds we in Frankrijk wonen, waren we met Appelpop in Tiel. Dat kende ik als een één of twee podia festival op het grasveldje aan de Waal……..Inmiddels is het uitgegroeid tot het grootste meerdaagse openlucht festival ter wereld dat gratis toegankelijk is! En de line-up is al even indrukwekkend gegroeid. Anouk – Appelpop 2015 – Hoofdpodium – Vrijdag 11 september 22:45 Van een…

[vigneron]

Aftellen naar .........

Aftellen naar ………

Ergens voorbij de maand juni gaan we aftellen, niet altijd bewust maar toch…..En aftellen naar wat eigenlijk? De eerste zomergasten? De 100 dagen naar de druivenoogst? De 14e juli? Het slakkenfestival? Feit is, dat het altijd veel sneller gaat dan je van te voren verwacht. Afgeleid en in beslag genomen door alle geplande en onverwachte gebeurtenissen, besef je op een dag dat het alweer voorbij…

[vigneron]

Summertime 2015

Summertime

Herinneringen zijn altijd gekleurd, alsof je er door een filter op terug kijkt. Gelukkig voor de meesten worden de positieve dingen doorgelaten en de minder goede herinneringen afgezwakt. Daarom kijken we tijdens deze zomer naar de zomer van 2015. Er schijnt ook een winter te zijn geweest volgens onze Portugese buren, maar het had maar 1 of 2 nachten een klein beetje gevroren. Het was ook niet…

[vigneron]

Yvette en JuJu en een beetje van ons.

Yvette en JuJu

Kennen jullie Yvette nog? Yvette, de boerin, in ruste, de vrouw die logeer koeien had in de winter, omdat haar eigen (melk)koe Marguarite , genoemd naar de koe van de Franse komiek Fernandel, de stal in de winter niet alleen op temperatuur kon houden? De vrouw ook die een keer door haar eigen bok op de horens werd genomen, toen ze tijdens het eieren rapen nogal “uitdagend” voorover gebukt voor…

[vigneron]

Istanbul

Het moet nog even. Wij “kennen” nu het Aziatische (UsKudar) en het Europese deel van Istanbul (o.a Besiktas) en wat een verschil! Katten zie je niet zoveel in Uskadar, maar honden wel. De honden in Istanbul zijn  geregistreerd middels een oormerk, zo’n ding dat het alarm bij een poortje in werking stelt……… In Uskadar gaat het leven traag, behalve het verkeer, Dat is in beide delen hetzelfde, maar aan “onze” kant wel veel drukker. Ook is het straatbeeld in Uskadar veel traditioneler dan aan de Europese kant. Er wordt veel, heel veel geclaxoneerd, niet agressief, eerder waarschuwend: 1 of meerdere korte signalen. Behalve de bussen, de taxi’s, de dolmussen en pizza/kebab/hamburger koeriers op hun scooters, heeft niemand haast. In het verkeer bestaat wel een ongeschreven hiërarchie. DE buschauffeurs staan bovenaan, gevolgd door de taxi en dolmus chauffeurs. De scooters zie je niet zoveel op de doorgaande wegen, die laveren tussen de voetgangers door in de overvolle straatjes. Ondanks de drukte in de overvolle straatjes reageert niemand agressief, eerder uiterst beleefd als je al eens tegen iemand aan loopt. Als je, zoals wij, elke keer dezelfde route loopt gaan mensen tegen je praten en de volgende keer wordt je beleefd of joviaal gegroet. En dan wil de rest van de straat niet achterblijven……..Hier en daar zitten zigeuners, soms hele gezinnen, langs het trottoir. Er word gebedeld, waar niet! Een mens moet toch aan de kost komen!? Als je ergens zit komen er muzikanten langs, al of niet met een klein kind en wat doe je dan in een Islamitisch land? Je geeft een paar muntjes…..1 maal per dag. Of zoals Ceasar zal zei:  When in Rome act as a Roman.

Hamam

Je bent niet in Istanbul geweest als je niet eenmaal in de hamam  bent geweest. Er zijn er genoeg. Ook toeristische, maar daar bleef ik verre van. Nee, gewoon de buurt hamam. Elke wijk in Istanbul heeft één of meerdere hamams. Zo ook Besiktas. Even checken op internet: laatste recensie 2012……Nou ja, als de Turken gaan waarom ik dan niet?

Buurt hamam

Zelfverzekerd stapte ik de hamam in en stond oog in oog met een aantal verkledende vrouwen. Oeps! De moeder overste kwam me lachend achterna en wees me de mannen ingang: een onooglijk deurtje. Er zaten twee mannen in de “receptie”: de kassier en een stevig gebouwde man. Ik kreeg een lendendoek in mijn handen gedrukt en moest me omkleden in een kleedhokje. Er zou een sauna zijn en die vond ik ook……..3 bankjes, langs elke wand eentje, schemerdonker en voor mijn smaak lang niet heet genoeg. Na 10 minuten ging de deur open en daar stond de stevig gebouwde man uit de receptie met een lendedoekje om naar me te wenken: de masseur en sopper!. Eerst werd ik met heet water afgespoeld, mijn haren werden gewassen en ik werd ingesopt en afgespoeld. Vervolgens deed hij een scrubhandschoen aan en begon mijn lijf te scrubben, weer afspoelen, weer in het sop en weer afspoelen. Vervolgens nam hij me goed onderhanden; ik kreeg een goede massage en na nog een spoelbeurt werd me duidelijk gemaakt dat het voorbij was en werd de uitgang aangewezen. Ik heb het nog even gerekt in de sauna en op de warme verhoging in het midden van de hamam. Toen ik de hamam uit kwam kreeg ik in de receptieruimte een schone handdoek om mijn hoofd gewikkeld en er werd een grote handdoek om mijn lijf geslagen. Met een brede grijns werd ik naar de spiegel gedraaid, zodat ik met eigen ogen kon zien hoe Turks ik eruit zag: Ik leek wel een sultan…….Nadat ik me had aangekleed pakte ik de haarföhn die naast de uitgang hing om mijn haar te drogen en te kammen (er lagen schone kammen), rekende af en stond ruim een uur later weer buiten op straat: 20 jaar jonger…………

Ontmoetingen

Doordat we steeds dezelfde route liepen kenden de exploitanten van een parkeerplaats en van de café’s ons inmiddels. Eén van die mannen heeft familie in Nederland en elke keer als hij er was maakte hij een praatje met ons. Soms kregen we iets aangeboden: schijfjes banaan overgoten met honing.

Na enig zoeken hebben we ook ons vaste ontbijt/lunch plekje gevonden: in een zijstraatje van een zijstraatje van een…….

De eerste keer was het wat lastig want niemand sprak ook maar een woord anders dan Turks. Logisch, want op het terrasje zaten alleen maar, merendeels jonge, Turkse mannen en vrouwen. Door naar andere gasten te wijzen maakten we aan het meisje, nou ja, de jonge vrouw, duidelijk wat we wilden hebben. Met een vriendelijke en blije lach werd ons ontbijt (kahvalti) op tafel gezet. En elke volgende keer dat we daar aanschoven, werden we met een blije verlegen lach begroet.

Heel lang geleden, zo’n 50 jaar, zette ik als matroos van HrMs Karel Doorman (vliegdekschip) voor het eerst voet aan wal in Istanbul bij een moskee, die aan de Bosporus stond.

  Nu staan er meerdere, maar in mijn herinnering kwamen er maar 2 in aanmerking. We gingen  er een kijkje nemen.

#gallery-0-4 { margin: auto; } #gallery-0-4 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-4 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-4 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Daar aangekomen stonden er massa’s mensen, er was een podium en er werd muziek gedraaid. Ook stonden er lange tafels en enorme ketels waarin geroerd werd door een aantal vrouwen. Een Turkse man sprak ons aan en we raakten in gesprek. De festiviteiten waren ter ere van het eind van “hun” (Alevitische) ramadan: het suikerfeest dus! We werden voorgesteld aan zijn moeder en aan zijn tante. Na de toespraken en een optreden van een dansgroep in traditionele kleding was het tijd voor de soep! Een hele zoete soep gemaakt van noten en vruchten afgemaakt met, iets meer dan een vleug, kaneel voor alle aanwezigen! De moeder deed waar moeders goed in zijn: zorgen! Dus zij haalde voor haar zoon, voor ons en voor haarzelf en haar zuster een bakje van die soep. En daar stonden we tussen de Alevieten een kopje suikerfeest soep leeg te lepelen! De moskee was prachtig………maar bij deze was ik 50 jaar geleden niet aangeland!

  Wel bij de volgende! Maar daar zit geen ontmoeting of een verhaal aan vast.

Behalve in Istanbul zijn we een groot deel van de maand november in Tiel. En ook daar moet weer geklust worden……..De kastjes in de keuken zijn “gesloopt” en van twee van die kastjes hebben we in de kelder weer opbergruimte gemaakt. De nieuwe Ikea keuken hebben we laten plaatsen, maar net als onze Ikea keuken in Frankrijk wordt ook hier e.e.a nageleverd. Dus zitten we voorlopig met een half afgemonteerde keuken……….De apparatuur werkt gelukkig wel.

Istanbul/Tiel nov 2014 Istanbul Het moet nog even. Wij "kennen" nu het Aziatische (UsKudar) en het Europese deel van Istanbul (o.a Besiktas) en wat een verschil! 

[vigneron]

Jaren geleden heb ik een stuk slecht stucwerk aan de achterkant van huis1 gesloopt met de bedoeling om de z.g. en-pierre muur die eronder vandaan kwam te gaan restaureren.

Restaureren betekent in dit geval het uitbikken/schrappen van de voegen en ze opnieuw te voegen. En dat is nodig want die voegen zijn poreus (geworden) en ondanks de dikte van de muren kregen we aan de binnenkant toch vocht blazen op de wand. Dus na al die jaren een aanhanger zand gehaald bij de zandafgraving, een zak cement en een zak kalk bij de Brico, de werkkleren aangetrokken, beitel en vuistje in de hand genomen en aan de slag.

Dat uithakken heeft hetzelfde effect als uren trainen in de sportschool! Meer tijd nog kost het herstellen van de voegen met een kalk-cement specie. Niet alleen de muur, maar ook de aansluiting van de muur aan de onderlangs lopende betonnen goot was zo lek als een mandje.Die aansluiting is met gewone cement specie gerenoveerd. Maar als je dan het resultaat ziet, dan geeft het je de moed om de rest ook te doen….!

Voorlopig hou ik het bij de muur van het woongedeelte, maar later dit jaar of in de lente komt de rest ook aan de beurt! Dat is gelukkig iets minder m2’s dan de muur van het woongedeelte!

Terwijl ik met de buitenmuur bezig was, is Coby aan het werk in de tuin en de gazons. Ook die moeten winterklaar worden gemaakt.

Het maken van nieuwe borders rond het hoogst gelegen gazon was het zwaarst.

  Deze grond is van harde leem met veel onkruid en heel veel wortels van volwassen coniferen. Er is van alles in aangeplant: jasmijn, tijm, oost-indische kers etc etc. Als alles straks in de lente gaat uitlopen en bloeien……….Nou ja, afwachten maar.

Istanbul impressies oct 2014

Voor de 2e keer dit jaar zijn we afgereisd naar Istanbul om een echte citytrip te maken. De vorige keer in het voorjaar was er weinig van gekomen. Via AirBNB hebben we een leuk appartement gehuurd in de wijk Besiktas. Als je jong in leeftijd en/of jong van hart bent , dan is dat absoluut de wijk waar je wezen moet. Vriendelijke mensen, honderden, ja echt, eethuisjes in een straal van 500 meter met heerlijk eten. Veelal buiten. En ‘s avonds barretjes in overvloed en heel erg druk op straat met voornamelijk jonge mensen. Niet zo verwonderlijk, want de 3 (!) universiteiten van de stad liggen in die wijk of aan de rand ervan. In zo’n wereldstad wil je ook gaan shoppen natuurlijk. Dat hadden we al in “onze” wijk gedaan, maar nu gingen we naar een echte shopping mall. Niet de meest exclusieve maar de op 1 na………Voor de echte shoppers: Istanbul heeft de grootste shopping mall van Europa , Cevahir, en staat wereldwijd op de 8ste plaats. Cevahir. ligt op de grens van de wijken Besiktas en Sisli. Op de fotos’s hieronder Kanyon shopping mall.

  Kanjon shopping centre, Levent

Toen we de mall aan de andere kant weer uitliepen viel ons oog op twee oerhollandse  namen……

In een stad van 17 miljoen (= nederland) inwoners is niet alles om de hoek, dus ga je met het openbaar vervoer. Dat kan op veel manieren, met de bus, de metro (heel beperkt), de taxi, de tram of met de dolmus. De dolmus is een busje dat een bepaalde route rijdt met vastgestelde stop/opstap plaatsen, hoewel ze daar niet fanatiek in zijn, met andere woorden: tussendoor stoppen ze als je eruit wil en als de dolmus niet vol is pikt hij onderweg ook nog passagiers op die langs de weg staan te “zwaaien”. In al het openbare vervoer kun je met een OV kaart door de stad crossen, behalve in de dolmus, daar moet je betalen. Tarief? Gemiddeld minder dan 2 Turkse lires = € 0,50 ! Er zit geen conducteur op de bus en de chauffeur heeft het veel te druk met het zeer drukke verkeer. De bus zit doorgaans tjokvol en je stapt aan de zijkant in, dus hoe moet je betalen? Heel eenvoudig! Je tikt de persoon voor je op z’n schouder en geeft hem het geld. Hij doet hetzelfde tot de laatste persoon in de rij het aan de bestuurder geeft. Die kijkt al rijdend en toeterend in z’n hand, haalt wisselgeld uit zijn geldlaatje en geeft dat aan de eerste de beste die zijn hand ophoudt. En zo krijg je vanzelf het wisselgeld terug! Zwartrijders? Vast wel, maar wij hebben ze niet gezien. Iedereen pakt de portemonnaie en betaalt voor de dolmus!

Instanbul = kattenstad

Istanbul is een echte kattenstad. Ze lopen overal en zijn absoluut niet schuw. De inwoners van de stad houden van hun katten. Ze worden niet weggejaagd en er wordt heel goed voor ze gezorgd. In parken en langs trottoirs, in nissen en onder dagstalletjes van de straathandelaren, overal zie je etensbakjes staan met wat brokjes erin. Zelfs in de paleistuinen en bij de moskeeën, ze zijn alom aanwezig. Op sommige plaatsen lijkt het wel een katten tentoonstelling (zie foto)

  In een grote stad met hele nauwe straatjes is parkeren altijd een probleem. Elk stukje , bestraat, braak liggend terrein is verhuurd en/of verpacht. Op een plek ter grootte van een Nederlands perceel voor een eengezins woning, zo’n 250-300m2, staan wel 12 – 15 auto’s geparkeerd, bumper aan bumper en portier aan portier! Zodra er iemand uit moet met de auto, wordt de smalle straat vol gezet met auto’s die de vertrekkende auto blokkeren. Komt er verkeer aan? Jammer dan. Even wachten. Zodra de auto vertrokken is worden de auto’s uit de smalle straat weer het “parkeerterrein” opgereden.

Op een paar honderd meter van ons appartement staat in de open lucht het Internationale Besiktas Foto Festival 2014. De foto’s worden geëxposeerd op de buitenzijde van en binnenin zeecontainers geëxposeerden. Op 6 plaatsen in de wijk Besiktas vindt die expositie plaats. Er was ook werk van Carlein van der Beek die zich heeft gespecialiseerd in IPhone fotografie (¨ blauwe foto”), een nieuw stroming in de fotografie.

Hieronder een aantal foto’s van die expositie

#gallery-0-5 { margin: auto; } #gallery-0-5 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-5 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-5 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

****************************

l

    ,

              Bel-Air october 2014 + Istanbul impressies Jaren geleden heb ik een stuk slecht stucwerk aan de achterkant van huis1 gesloopt met de bedoeling om de z.g.

[vigneron]

Survival of the fittests of te wel “het recht van de sterkste”, daar zijn wij, in dit geval, het levende voorbeeld van. Ruim een jaar lang heeft Momfert (de mol) ons gazon verpieremachocheld, verruïneerd en ons te kijk gezet, terwijl zijn domein ondertussen steeds verder uitgebreidde. Van de aanvankelijk enkele 10-tallen meters is het territorium van de mol uitgegroeid tot een respectabele halve kilometer! Doorgaans zijn we best vriendelijk voor dieren. Goed, we willen niet echt voor ze zorgen, maar als ze er zijn en geen schade aanrichten vinden we het prima. Onze tuin en court zijn een paar keer per jaar zelfs uitgegroeid tot het favoriete gangbang domein van de regionale loopse katten en krolse katers…..Dat blijft uiteraard niet zonder gevolgen. Zo loopt onze tengere buitenpoes nu weer 4 kittens te zogen. Maar ook daarvoor geldt gelukkig weer het recht van de sterkste….Reinaert de vos doet aan actief faunabeheer. Maar even terug naar de kraker van ons domein, Momfert. Die moest bestreden worden want het gangenstelsel werd een steeds groter proleem. Zo’n vijf meter voor ons huis bevond zich een waar OudenRijn of zo je wilt, een heus Kleinpolderplein, aan samenkomende en vertakkende gangen. We zijn ten strijde getrokken met als doel Momfert weg te jagen. De infrastructuur van Momfert werd aangevallen met water, vuurwerk, de stinkende gier van de vlierbes en korrels met een geur waar Momfert absoluut van over z’n nek zou gaan, volgens de beschrijving. Het mocht allemaal niet baten. Het enige wat we niet durfden te gebruiken was GAS: één van zijn schuilplaatsen was onder ons betegelde terras……. Geluid werd het volgende wapen. Door zonenergie gevoede toongeneratoren zouden het ultieme middel moeten zijn. Die hebben we geplaatst. De volgende ochtend…….6 nieuwe molshopen rondom een van die dingen!! We stonden voor joker! Blijkt dat de overdag opgewekte energie onvoldoende was om de nacht mee rond te komen…….Nu weg jagen geen optie meer was, restte ons het ultime doel: vernietiging! Het dak werd van het Kleinpolderplein gelicht, in de hoofdgangen werden mollenklemmen gezet en voorzichtig werd het dak terug geplaatst. De 2e ochtend was het raak! De klem was “gesprongen” en toen hij boven de grond kwam zat er een dode mol in…..met tepeltjes…een vrouwtje dus. We hebben de mol in een van zijn gangen op de “killing grounds” begraven als afschrikwekkend teken van ons “zero tolerance” beleid……

Aan de kopse kant van huis2 moet ooit een terras komen over de volle diepte van het huis. In de loop der tijd hadden we een begin gemaakt met restanten beton die bij ons werden gebracht. Dat hadden we op een laag pitje gezet, enerzijds omdat de prijs voor de restanten beton teveel opliep en anderzijds dienden zich andere prioriteiten aan. Maar na een ontmoeting met een van onze “leveranciers” hebben we hem gevraagd bij gelegenheid weer eens aan ons te denken. Twee dagen later ging de telefoon. Ik kan over 20 minuten bij jullie zijn, klonk het aan de andere kant van de lijn. Heb ongeveer 2 kubieke meter voor jullie! We lieten alles uit onze handen vallen. De eigengemaakte goot werd opgesteld, de afrastering werd geopend, laarzen aan, kruiwagen standby etc etc. Het geluid van een zware auto was al hoorbaar, en een paar minuten later stroomde het eerste beton de stortgoot in……en toen begaf een deel van de opstaande wanden van de stortgoot het! Kruiwagen! Opschieten, ik heb niet eeuwig de tijd, riep de “leverancier”…..Er restte nog maar één optie: stort het beton maar op het pad……Daar lag dus een kuub beton, met verharder erin, in de brandende zon! Het laatste beetje dat we na een paar uur nog moesten opruimen moest met een spa gespit worden, zo hard was het al geworden. Van half elf in de ochtend tot een uur of drie in de middag in de brandende zon met beton bezig dat steeds meer op taaie nougat ging lijken, maar…….het ligt erin! Het pad is weer berijdbaar en het resultaat valt alleszins mee. Doodop waren we, maar het beton voor het terras ligt erin!

De Franse keuken kent gerechten waar wij als Nederlanders met een grote boog omheen lopen………De laatste tijd komen we nog wel eens voor een “menu du jour” bij een restaurant van een Portugees. De keuken is soms Frans met een Portugese inslag en de andere keer Portugees met Franse invloeden. De eigenaar vertelde ons het menu, voorgerecht een salade met een vis terrine,de hoofdschotel een Portugese cassoulet, witte bonenschotel met eend of gans in Frankrijk, dus dat klonk goed! Toen de hoofdschotel werd opgediend rook het heel lekker en…….de smaak was ook heel goed. Lekker dus. Maar wat voor vlees was er eigenlijk in verwerkt? We vroegen het. Tripe, zei de eigenaar. Tripe? Maar dat is toch……pens?? Jazeker! Toen wij na de maaltijd zeiden dat pens in Nederland hondenvoer is grijnsde hij breeduit. Het is kalfspens, verzekerde hij ons, en goed bereid smaakt het prima! Dat moesten we beamen, maar of we het eigener beweging ooit nog eens van de kaart bestellen………??

Met goede kennissen waren we net onderweg tijdens een heel zwaar onweer, toen voor ons een vuurbal insloeg op de elektra en telefoondraden boven de weg! Drie seconden later een enorme knal! Alsof er een kanon werd afgeschoten naast de auto. Maar ja, in de auto ben je veilig nietwaar? Later die avond kwamen we thuis. Eventjes op internet……..no way! Internet lag eruit, geen telefoon, geen elektra. Eventjes naar de meterkast, elektra weer geactiveerd en gecontroleerd……maar nog steeds geen internet of telefoon. De volgende ochtend, na nog een fors onweer, opnieuw de stroom eraf, weer geactiveerd……jammer dan! De overslag beveiliging had het begeven en dan zit je echt zonder stroom. Onze electricien kwam nog dezelfde dag, haalde de overslag beveiliging eruit, verbond wat draadjes door et voila, weer stroom. Duurt een paar dagen en dan zet ik er een nieuwe beveiliging in en…..wel uitschakelen als het gaat onweren, was zijn advies. Tja, als je niet bij France Telecom/Orange ( de Franse KPN) zit, maar bij een prijsvechter voor telefoon en internet dan heb je echt een probleem!

Van de internet stilte hebben we ook nog gebruik gemaakt om de witte druiven te oogsten, de rode hadden we al gedaan en die zijn inmiddels uitgegist. De witte worden gekneusd en vervolgens direct geperst en in vaten gedaan waar ze verder gisten. Na de witte ook de uitgegiste rode geperst. Het was niet veel maar na twee jaar onthouding was het weer eens tijd……

#gallery-0-5 { margin: auto; } #gallery-0-5 .gallery-item { float: left; margin-top: 10px; text-align: center; width: 33%; } #gallery-0-5 img { border: 2px solid #cfcfcf; } #gallery-0-5 .gallery-caption { margin-left: 0; } /* see gallery_shortcode() in wp-includes/media.php */

Lang hebben we nagedacht over de wijze van verwarming in Bellevue (huis2). Oliestook vraagt een hoge investering en is duur, voor verwarming op gas moet er een gastank geplaatst worden en een kachel worden aangeschaft. En hout? Geeft een heerlijke warmte, is hier niet echt duur, maar je moet soms bij nacht en ontij buiten hout halen, het geeft veel stof en je moet een rookkanaal aanleggen. Van verschillende kanten, o.a van onze familie op de andere heuvel, hoorden we tevreden geluiden over een warmtepomp die gebruik maakt van de buitenlucht. In gewoon Nederlands: een omkeerbare airconditioning. Aanschafprijs redelijk, zelf aan te leggen en voordelig in gebruik. De aanschaf was eenvoudiger dan de aanleg!

We hadden voor de installatie alles netjes afgetekend en de boorhamer tevoorschijn gehaald om “even” een groot gat in de buitenmuur te maken voor de aan- en afvoerleidingen. Helaas…..we zaten precies halverwege een zware betonnen balk met ijzeren wapening waarin de boorhamer regelmatig vastliep. Afijn, nadat de stofwolken opgetrokken waren, hebben we nu een z.g. warmtepomp lucht/lucht geïnstalleerd: in de zomer houdt hij het huis koel en in de winter warm.

……Internet? Na wat heen en weer bellen hebben we een nieuwe z.g. FreeBox met Blu-ray speler en TV (Frans) toegezonden gekregen. Bijna 2 weken zonder Internet…….dat is echt cold turkey afkicken. En tot overmaat van ramp is ook ons satelliet boxje van CanalDigitaal weer kuren gaan vertonen……..Zitten we ook nog zonder TV…..zo nu en dan…..

Bel-Air september 2014 Survival of the fittests of te wel “het recht van de sterkste”, daar zijn wij, in dit geval, het levende voorbeeld van.

[vigneron]

Bel-Air augustus 2014

Moe. Nog nooit ben ik zo moe geweest! Als ik even heen en weer naar onze kookstudio liep ( 30 mtr) steeg de vermoeidheid in mijn benen omhoog en elke volgende stap was een overwinning. Alsof ik door een combinatie van het chronisch moeheidssyndroom en een burn-out getroffen was. En elke ochtend wakker worden met een kurken mond. Uitdrogingsverschijnsel…….Oorzaak? Dat klote dak! En dat alles als…

[vigneron]

Bel-Air juli 2014

Waarschijnlijk hebben we iets met muren, of beter gezegd, de muren hebben iets tegen ons. Of is hier het nieuwe Jericho? We zijn best opgewekte mensen en neuriën doen we ook. Maar dat is toch geen reden om om te vallen, nietwaar? In ieder geval, er staat weer een stuk muur op instorten! De vorige muur was 30 cm dik en bestond voor een groot deel uit beton. Die was 2 jaar geleden deels ingestort…

[vigneron]

Bel-Air juni 2014

Net bekomen van de ene bruiloft, stond de volgende voor de deur. Omdat een groot aantal bruiloftsgasten van de vorige  bruiloft bij ons waren ondergebracht en bruid en bruidegom ons wel aardig vonden werden we uitgenodigd om de hele dag en het feest mee te maken. Voor de volgende bruiloft maakten we ons geen illusies: tenslotte zijn we alleen maar een adres waar een aantal gasten wordt…

[vigneron]

Wanna have ur #music #B2B featured exclusively on #BlogTalkRadio? 24/7 promo? Get Info http://hdlr.fm/gN9Q Get heard!

[vigneron]

ROBOTS OR DINOSAURS?

robots