v-i-r-a-n

[v-i-r-a-n]

ben viran.. sen virane gönül..

[v-i-r-a-n]

Viran Kimdir? Bir Virane Hikayesi..

Viran bir yardım çağrısıdır..

Ölmek isteyen bir çocuğun hayata karşı son çırpınışıdır.

Viran bir kaçış değil, haykırıştır..

Yaşından büyük acılara karşı, son bir şans çığlığıdır.

…

Viran sensin güzel kardeşim..

Canım arkadaşım.. abim.. ablam.. Ve tanımadığım binlerce insan..

Bilin ki;

Viran; sizsiniz!..

…

Sevgiyle kalın.

[v-i-r-a-n]

Yaşıyorum..

[v-i-r-a-n]

...

Ne hesabım sahte.. Ne de yaşadıklarım yalan..

Ben kendimden kaçarken buraya tutundum, sonra derdime derman değil de, derdime ortak olabilenleri gördüm yazmaya devam ettim. Başlarda küfür ederek, isyan ederek, bağırıp çağırarak duygularımı ifade ederken, sonra sonra törpüledim düşüncelerimi, duygularımı dışarıya vurmak yerine ipimi kendim tuttum. Hayatıma yön vermek istedim, "acılarla yaşamak" denilen lanet mecburiyet var ya, işte onu denedim, denedim ve denedim. Zor da olsa öğrenmek zorunda kaldım.

Ama sizler..

Burada çoğunuzu bir yana bırakıyorum, onların hepsinden, hepinizden tek tek Allah razı olsun. Kim olduğumu bilmeden sadece yazdıklarımla benim dertlerimi paylaştınız, en zor zamanımda tek bir cümle ya da uzun uzun yazılar ile destek oldunuz. Bunların hiçbirini göz ardı edemem. Ama öyle bir kısım vardı ki; sürekli acılarımı kamçılayarak, dalga geçerek, küfür ve hakaret ederek yutkunmama sebep oldular. Her defasında gözlerim doldu, sinirden kudurdum ama tek bir damga göz yaşı dökmemek için titreye titreye yutkundum.

İşte bu nedenle önce telefonumu sattığım dönemde telefonsuz yaşamayı öğrendim, sonrasında telefon alsam da insanların değişmediğini görünce, uygulamayı sildim, mail bildirimleri geldi sürekli bildirimleri kapadım, kısaca olabildiğince soyutladım kendimi.

Bugün aylar sonra sizlere yazıyorum. Bu nedenle özellikle merak edenler olmuş, hepinizden özür diliyorum ama buna ihtiyacım vardı. Samimi olmak gerekirse, uzun bir süre de aktif olarak kullanmayı düşünmüyorum.

Hepiniz Allah 'a emanet olun..

Vira'n

[v-i-r-a-n]

annemi karıştırmayın..

hemen hemen herkesin yorumlarını okuyorum, mesajlarına bakıyorum, kimi zaman konuşuyorum, anonim de olsa elimden geldiğince cevap veriyorum.

ama son zamanlarda özellikle 1-2 kişi sürekli annemi hatırlatıyor, bunu yapmayın. bu bir iyilik değil. evet şimdi o olsa, onlar olsa, aah keşke olsa, son nefesim olacağını bilsem o nefesim onlara karışsın isterim, son kez gözlerim görecek olsa onları görsün isterim ama yapmayın.

.

[v-i-r-a-n]

Başka sosyal medya hesabın yok mu gerçekten ?

Hayıııııır..

Burayı da twitter karakter bakımından yetersiz kaldığı için, kendi kendime konuşmak için açmıştım, bir nevi kağıt kalem sevmem, buraya yazayım diye başladım. Ama face, twit, insta vb. ismi viran olan hiçbir hesap bana ait değil. bilginiz olsun.

[v-i-r-a-n]

Biliyorum bir anona cevap verip vermemekle sevgi ölçülmez ama bana her cevap vermediğinde çok üzülüyorum ve kimse beni. hiç bir zaman sevmiyecekmiş gibi hissediyorum kendi hayatımda yaşadıklarım böyle düşündürüyor bir de sen tanımadığım bir insan olan sen de yanıt vermeyince daha kötü oluyorum. Sanırım babamın bana 7 yaşında dediği gibi hep fazlalık kalıcam viran( seni sinirlendiysem veya az da olsa üzmek değil amacım özür dilerim sadecw yazmak istedim işte öyle yani)

Sakın.. ama sakın..

Bunu kendinize yapmayın. Bir insanın boşluğa düşmesi ayrı, boşluğu kabul edip orada kalması ayrıdır. Ben yıllarca bunun savaşını verdim. Hala da veriyorum.

Siz 7 yaşında babanızın bir fazlalık lafına alınmışsınız, benim ne annem vardı, ne babam ve bana yıllarca p*ç diyen, öksüz la bu diyen komşularım vardı. Keşke babam yaşasaydı ve bana fazlalık deseydi, hiç değilse bir şekilde yine büyürdüm de bu ezikliği bu yaşıma kadar hissetmezdim.

Bunu yazarken aklıma bir kaç gün önce intihar eden Melisa geldi, iş o boyutlara geldiyse de çözümü akrabalar ile, arkadaşlar ile, gerekirse adli makamlar ile konuşmaktır. Ondan ve oradan uzaklaşmaktır. Son olarak yazmadığımda üzülmeyin :) Sizleri seviyorum..

Viran işe gidiyoooooo ;)

[v-i-r-a-n]

İyi geceler Viran 💙🖤

Her gece ve her geceyi kovalayan sabahta mesajlarını esirgemeyen size çok teşekkür ediyorum. Viran yatar..

[v-i-r-a-n]

Sonunda yazdın tumblr a girmeyi bırakmıştım sen yazmayı bırakınca aklıma sana bisey olmus olabileceği geldi sonra dedimki herseyi kaybetmis birine ne olabilir. Sonra bir ay geçti hala yazmıyordun işte o zaman oturup saatlerce ağladım. Sana ulaşabildiğimiz tek yerdende gittin sandim. Bizi anlayan bizi güçlendiren tek kişide bizi bırakıp gitti sandım. Ama gitmemişsin seni o kadar özledim ki yazdığını görünce çok mutlu oldum hatta şu an geri gelduğin icin mutluluktan ağlıyorum. İyiki geldin.

Ağlamayın.. Gülün :) Hatta anlamsızca kahkaha atın.

Belki bu yolculukta öğrendiğim en önemli şey; saçma sapan, içimden geldiğince, hunharca gülmek, kahkaha atmak oldu.

Acılarımı unuttum mu? Hayır. Onlar benim kuvvetim. Eskiden annemi, babaannemi rüyamda gördüğümde uyanmak istemezdim, sabah oturur bütün günüm ruhsuz beden gibi geçerdi. Şimdi ise mutlu oluyorum, tekrar göster rabbim diyorum. İşte benim gücüm, kuvvetim ve dayanağım bu acılar. Belki çok klişe olacak ama acıya gülümsemek insanı büyütüyor. Sizleri çok seviyorum.

[v-i-r-a-n]

Dayanmak bazen zordur.. Ama rabbim kimseye taşıyamayacağı yükü vermez. Sabır.. sabır.. ve biraz da gülmek lazım.

[v-i-r-a-n]

Aahh Melisa ah..

Bugün güne Melisa ‘nın intiharı ile başladık. Kendisini tanımıyorum ancak twitter ‘da yazdıklarına birkaç kez denk gelmiştim.

Bazen kaybettiklerimiz bazen ise kaybedemediklerimiz bize zulüm olur. O hissi o kadar iyi bilirim ki. Allah mekanını cennet etsin.

https://twitter.com/onabunagecityok

[v-i-r-a-n]

O kadar mutluyum ki şuan tarif edemem ya. Nasılda özlemişim seni. Her şeyi merakla bekliyorum. Ve bende,bizde seni çok seviyoruz💜

Çok teşekkür ediyorum, Allah hepinizden ama hepinizden razı olsun.. 

[v-i-r-a-n]

ve sonunda bitti :(

çok fazla insanı merakta bırakmışım bunun için çok ama çok özür diliyorum. gerçi bu benim için harika bir deneyim oldu. kendi sıradan ve sıkıcı hayatıma bir renk katmak adına, haziran ayında cebimde 5 kuruş olmadan yollara tutuldum. önce çabuk vazgeçip, telefonumu sattım, sonrasında başta parayı hızla yedim, sonrasında ise iradeli davranıp tam tamına 270 lira ile bodruma ayak bastım. burada biraz şöyle biraz böyle vakit geçirip, bir ortamda hayatımı anlattım ve bir abi Allah razı olsun iş imkanı sundu ve çalışmaya başladım. hayatımı az da olsa yoluna koydum ve şimdi daha güçlü bir şekilde ayaktayım. sizlere yeni hayatımdan tüm kesitleri ve nasıl başardığımı adım adım anlatacağım. sadece merak etmemeniz adına telefon aldığım gibi buradan yazmak istedim. sizleri çok seviyorum... bu dönemde özellikle yazmaya devam eden, desteklerini esirgemeyen birkaç anonime de çok ama çok teşekkür ediyorum.

[v-i-r-a-n]

şansım dönse katlanıp yine bana girer 👎 bunu bir kez daha anlattın için sağol hayat❗kaderimi si...

[v-i-r-a-n]

kalbim donmuş, beynim yanmış, gözlerim sönmüş, ellerim hissiz, bir nefes alıyorum o da belli belirsiz. geçer dedim geçmedi. bir umudu daha kaybettim.

[v-i-r-a-n]

viran firarda..

[v-i-r-a-n]

ne mi oldu?

öyle bir hayat düşünün ki.. daha 18 ‘ine varamadan tüm hayat damarları bedeninden tek tek çekilmiş, yaşamla savaşın içinde boğuşurken ne zaman kazandım dese daha büyük kayıplar yaşamış, tüm dayanakları, dağları bir bir yıkılmış, bir ara sevelim demiş onda da boş güvenin kurbanı olmuş, kazıklanmış, aldatılmış ve yine en son tek başına kalakalmış. peki hiç mi arkadaşı yok? kime göre, neye göre arkadaş.. aldatıldığını bile bile ona söylemeyenler mi? en son babaannesinin cenaze namazına bile binbir türlü bahane ile gelmeyenler mi? hakkını yemeyelim 1-2 güzel yürekli kardeşim var ama onların da derdi benden farksız. biz hayata rağmen hayata gülemedik diye melankolik olduk, zavallı olduk, çeşitli sıkıntıları, dertleri, tasaları, ayrılıkları hatta kayıpları başkalarından daha yoğun yaşadık diye acınan olduk ama herkes şunu unuttu; biz günün sonunda yine en güçlü kalkanlar olacağız. daha değil ama bunu elbet başaracağız. buna inanıyorum. inanmak zorundayım. çünkü anneme söz verdim. babaanneme söz verdim ve ola ki bir gün çocuğum olursa işte ona daha doğmadan söz verdim.