uykubekcisi

[uykubekcisi]

eskiden, buhranlı gecelerimin sabahında, güneşin doğuşu beni sakinleştirirdi. şimdi sıkıntı veriyor: yeni bir güne başlamanın sıkıntısını.

[uykubekcisi]

acı haberi aldığım günden beri kendime gelemedim. bu ölümün içimde yaptığı çöküntüyü sana nasıl anlatsam? günlerin nasıl geçtiğinin farkında değilim. kalbimde ağır bir yük taşıyorum. ben artık hiç gülemeyeceğim dostum. her nefes alışımda kalbim ağrıyor. yıllar geçtikçe kalbimin derinliklerinde biriken keder tortuları, içimi ağırlaştırıyor, nefes alamıyorum. üzerime çöken karanlık, ruhumu eziyor, acı hâtıraların izleri hafızama bütün keskinliği ile kazınıyor. dostumun ölümü de karanlık gölgeli harflerle oraya yazıldı. benim kaderim de bu acı hayatın içinde yaşamak. kaderime isyan etmek istiyorum; ne yazık ki, bütün uğraşmalarıma rağmen bu karanlık havayı üstümden atamıyorum, silkinip doğrulamıyorum. benim de herkes gibi kaygısız, sevinç dolu bir yaşantıya hakkım yok mu? diye soruyorum. ben de herkes gibi günlük sevinçlerin, heyecanların akışına kapılıp gidemez miyim? neden olaylar, benim üzerimde silinmez izler bırakıyor? kaderime lânet ediyorum.

[uykubekcisi]

şu son saatlerimde senden bana kalan tek bir satır bile yok, uğruna hayatımı verdiğim senden tek bir satır bile. beklemiştim, çaresiz kalmış bir insan gibi beklemiştim. ama sen beni çağırmamıştın. tek bir satır dahi yazmamıştın, tek bir satır bile..

[uykubekcisi]

anılarımda bir yer dinmeksizin acıyor. ağlasam geçer, biliyorum.. ağlanmıyor.

[uykubekcisi]

inanır mısın ölmeyi diledim. ben o gün beni yaşamak zorunda bırakan hayattan son bulmasını diledim. çektiğim acının tarifi zor, mahvoldum, üstelik tek başımaydım. çaresizliğimle oturdum kaldım, sana da gelemedim. zaten sana gelemediğim her acı beni yerin dibine birkaç metre daha gömdü.

[uykubekcisi]

yalnız; hem kaptanı hem de tek yolcusudur batmakta olan gemisinin.. onun için ne sonuncu ayrılabilir gemisinden, ne de ilkin.

[uykubekcisi]

her seven sevilenin boy aynasıdır. sevmek sevilenin o aynaya bakmasıdır.

[uykubekcisi]

bir gün seni düşünememek korkusu. seni ansızın unutuvermek kim bilir ne korkunç bir şey olurdu. o zaman acaba bir manası kalır mıydı yaşamanın? o zaman kimi özler, kimi beklerdim? senin için yaşamak ve yine bir gün senin için ölmek varken, kim bilir nasıl bir ölüm olurdu sensizlik?⋆

[uykubekcisi]

yorgun bir yelkenliyim hayatının ufkunda.

[uykubekcisi]

"lâhza lâhza hûblar gördüm ki dil kasdındadur pâre pâre eyledüm ben hem dil-i sûzânumı"

her göz açıp kapayışta gönül isteyen güzeller gördüm. ben de yanan gönlümü parça parça edip onlara verdim.

[uykubekcisi]

hiç olmasan da mutlaka varsın.

[uykubekcisi]

gizli bir yılan gibi yuvalanmış içimde keder.

[uykubekcisi]

bir kağıt parçasını yuvarlayıp top yapın ve sonra onu açmaya başlayın. açtıkça kağıdın orijinal düz şeklini geri aldığını görebilirsiniz. masanın üzerinde düzleştirdiğinizde, bazı alanların pürüzsüz ve sağlam göründüğünü, bazı alanların ise kırışmış ve şekilsiz olduğunu fark edersiniz. kağıdı olabildiğince düzleştirdikten sonra, orijinal düz alanlara ve buruşuk kusurlara bakın. kağıt gibi, hepimizin hem düz hem de kırışmış ve buruşmuş kısımları vardır. bu parçalar bir araya geldiğinde iyi ya da kötü olduğumuz kişinin toplamıdır.

[uykubekcisi]

vakit geç, bir başıma,

teknemde, ne ışık var ne kara,

bulutlar çökmüş her yere.

batmamaya çalışıyorum ama zaten denizin dibindeyim ve orada yaşıyorum.

[uykubekcisi]

dünyada, insanların arasında yalnız olmaktan daha korkunç hiçbir şey yoktur.

[uykubekcisi]

ayrılmak; gidenin, kalanın kucağında bir kucak kor bırakmasıdır. yanar durursunuz kül olana kadar.

[uykubekcisi]

aşk acı sevmeye benziyor. yakıyor, biliyorsun, ama yine de gidip aşık oluyorsun.