turhannbuse

[turhannbuse]

“Bir gün en sevdiğim öldü. Ben neye üzülsem hep onun ölümüne ağladım.” diye bir söz okudum az önce. Göğsümün vitrinini devirdi, tuz buz etti her şeyi. Hep böyledir. Bir gün en sevdiğin seni terk eder ve ardından kim giderse gitsin, onun olmayışına ağlarsın. Hayat, tam da böyle.

[turhannbuse]

“Bir kere ağladıysan üç kere gülecek, on yedi katlı binan yıkıldıysa on sekiz katlısını yapacaksın, elli beş kez düştüysen elli altıncı kez kalkacaksın. Bazı savaşlar böyle kazanılır.”

[turhannbuse]

Bir zorlarım, iki zorlarım sonra bir anda çeker giderim. Dostum, sevdiğim, arkadaşım ya da ailem. Kim olursa olsun. Kimse vazgeçilmez değil.

[turhannbuse]

İnsana her şeyi aştıran şey sevgi ve şefkatmiş gerçekten. Karşındaki insanın hiçbir şey yapmasına gerek yok, o an nerede nasıl durduğu önemli. Gözünün içine baktığını senin için endişelendiğini bilmek bile yetiyormuş. Zor zamanında dönülen sırtları affetmekte zorlanıyorsun çünkü.

[turhannbuse]

Keşke tüm umutlarımı kaybettiğim anda bir mucize olsa, mesela tam şu an.

[turhannbuse]

Keşke bilselerdi susmadığımı. Hep çok bağırmaktan, sesimin kısıldığını.

[turhannbuse]

Kalp sızlamaz olmuş. Acın, hislerini uyuşturmuş.

[turhannbuse]

En çok kendimi üzdüm ya, en çok da bu üzüyor...

[turhannbuse]

Bak, aklıma gelmişken; Sen de beni çok ağlatmıştın be baba*

[turhannbuse]

Üzmüşler çocuk yanımı, eksik büyümüşüm*.

[turhannbuse]

Çocukken içime kapanıktım. Diğer çocuklar ise neşeli konuşkandılar. Kendimi onlardan üstün hissediyordum. Ama beni kendilerinden aşağı görüyorlardı, böylece kıskançlaştım. Bütün dünyayı sevmeye hazırdım. Hiçbiri beni anlamadı. Ben de nefret etmeyi öğrendim.

[turhannbuse]

Çoçuk kalbimle sana gökyüzü olmaya çalıştım baba,çalıştıkça çakıldım,çakıldıkça daha çok yandı canım.

[turhannbuse]

Bütün duyguları içimde yaşayacağım diye içim kocaman bir tımarhane oldu kurtulamıyorum bundan.

[turhannbuse]

En iyisi düşünmemekti.Kaçmak...Kendi içine kaçmak.Fakat bir içim var mıydı?Hatta ben var mıydım?Ben dediğim şey bir yığın azap...

[turhannbuse]

Duvarlarımı yıkma benim

dokunma, bunca zaman içime attığım acıları çıkarma ortaya. zorla nefes almaya alıştım. nefessiz bırakma beni.

[turhannbuse]

Yorgunum ve ağrılar...

Kırıklarım var...

kendimi çok yüksek bir binadan atmış da ölmemiş gibiyim

[turhannbuse]

Anlatsan da anlaşılmaz

bilirsin, gecenin bir yarısı sessiz sessiz ağlamana sebep olan acı kimseye anlatılmaz