tomzijlstra

[tomzijlstra]

Vandaag 10 jaar geleden

Sarandë, Albanië Dinsdag 12-05-2009

We zitten gisteravond in de kuip te genieten van een tere oranjekleurige zonsondergang (fotohier) Er heerst een grote vreedzaamheid bij zulke eilandjes. We eten patat met rookworst, de voorraden moeten per slot een keer op. Na het avondeten zit ik nog een tijd in het donker buiten. Traag en rustig slaat de lichte branding op het strand. Er is nauwelijks een huis verlicht aan de wal. Het scheepje wiegt zacht op de deining. Miljoenen sterren schitteren boven mijn hoofd. Ik probeer een aantal sterrenbeelden te herkennen maar ik kom er niet uit.

Vandaag gaan we naar een voor ons beiden onbekend land: Albanië. Volgens de "Adriatic Pilot"van Trevor & Dinah Thompson (Imray, 5th ed, 2008) - die er zelf niet geweest zijn - zijn er berichten van van "a number of yachtsmen that have been in to Albania and have encountered no problems" Dat moet dus te doen zijn. Helaas geven ze in de pilot weinig havenkaartjes, ook niet van Sarandë. Enfin, we proberen het gewoon. Om negen uur lichten we het anker. Wind WZW 2. We koersen op de motor naar het oosten over een spiegelgladde zee. Om 10 uur is het WZW 1, later wordt het zelfs Bf 0. Heel langzaam nadert schuin de onbekende kust van Albanië, nog steeds gehuld in een waas waar alleen de bergtoppen bovenuit steken. Maar nu zien we dorpjes, die tegen steile hellingen geplakt zitten. Tussen ons en de kust passeert op tegenkoers een veerboot van de Griekse Minoan Lines. In de oudheid leefde hier het volk van de Illyriërs, de Albanese taal schijnt er nog van af te stammen. Ik wissel het Griekse gastenvlaggetje voor de gele Q-vlag (Q = quarantaine), een Albanees gastenvlaggetje vonden we tot dusver niet. Om 11 uur passeert eveneens op tegenkoers de Griekse veerboot Sophocles V van de Anek Lines (fotohier) Waarschijnlijk onderhouden ze een lijnverbinding tussen Preveza en Brindisi.

Op 6 mijl van Sarandë - we zijn al ruim en breed in Albanese wateren - roep ik op VHF kanaal 16 de Albanese kustwacht op, zoals de pilot aanbeveelt. Geen reactie. Op 4 mijl roep ik op kanaal 11 (opnieuw volgens de pilot) Port Control Sarandë op. Die antwoordt meteen. "Go ahead, sir. The port is free" Dat is een aardig welkom. Langzaam nadert de kale kust. We zien een rij van de kleine bunkertjes, die de bevolking destijds op bevel van de xenofobe dictator Enver Hoxha bij duizenden over het hele land moest aanleggen tegen een invasie van het agressieve westers imperialisme. De stad lijkt te bestaan uit alleen maar fantasieloze flatgebouwen, maar als we dichterbij komen blijkt dat toch mee te vallen. We zien een fleurige boulevard met palmbomen en terrassen, we horen kinderstemmen en zien mensen op het strand zitten. Aan stuurboord moet een ondiepte liggen, die met een rode boei gemarkeerd wordt. Dat blijkt te kloppen. Aan de oostelijke kant ligt volgens de Thompsons een gevaarlijk wrak en ja, daar zien we een zwarte boei liggen. Geruststellend, kan niet missen. Voor het strand langs de stad liggen een kustvaarder en een Oostenrijks jacht voor anker. Oostenrijks? Vlakbij werpen wij het anker uit, 25 meter ketting in 5 meter water. De ketting trekt meteen strak. Vanaf de wal klinkt opeens de gebedsoproep van een islamitische muezzin. De azan. Heel sfeervol. Met het bijbootje vaar ik naar een kade waar Griekse toeristenboten liggen en twee jachten en waar een gebouwtje van de politie is. Een man neemt mijn touwtje aan en stelt zich voor als agent. Heb ik mijn scheepspapieren e.d. bij me? Hij zal me helpen met inklaren. Samen met de Oostenrijkers, wier schip een thuishaven in Kroatië heeft, loop ik mee naar zijn kantoortje. Dan volgt een indrukwekkende procedure, de agent vult liefst twaalf formulieren in. De Oostenrijker klaagt dat het hier in elke haven helemaal opnieuw moet. Maar de agent is een aardige man. Als de Oostenrijkers - die eerder waren - weg zijn, vertelt hij me meer. Dat komt omdat hij slecht Engels spreekt en op een of andere manier denkt dat hij me twee jaar geleden hier ook heeft gezien. Ik laat het maar zo. Vroeger werkte hij in de haven zelf, zegt hij, en verdiende er een schijntje. Nu is hij als agent voor zichzelf begonnen en helpt yachties met inklaren. Er komen er steeds meer. Hij geeft me een kaartje, zijn naam isAgim Zholi, maritime agent. Hij weet ook een goed restaurant verderop in de straat, dat is van zijn vriend. Als jullie in de Europese Unie komen, zeg ik, zijn al die formulieren niet meer nodig en moet je een andere baan zoeken. Hij glimlacht, daar heb ik al op gerekend, zegt hij. Ik organiseer ook trips in het binnenland en dergelijke. En weet je wat? Je kunt eigenlijk beter hier aan de kade komen afmeren, bij de politieboot. Dan lig je volledig veilig. Als de formulieren klaar zijn, loopt hij met me naar de commandant. Dat is de belangrijkste man hier, zegt Agim. De commandant heeft zo´n indrukwekkend uniform aan dat hij wel generaal moet zijn. Hij haalt uit een brandkast een stempel en een stempelkussen en plaatst twee forse stempels op onze documenten. Klaar. Voor we overigens vertrekken moeten we opnieuw langs om een clearance te krijgen.

Een halfuur later meren we met het anker voor uitgestroomd half met stuurboord aan de kade af. Veilig bij de politie (foto hierboven en hier) Om het hoekje liggen naast elkaar een Belgisch en een Frans jacht. Er is warempel ook nog walstroom maar geen water. Aan het eind van de middag lopen we door de stad. Eerste indrukken: ontzettend arm en rommelig, maar heel vriendelijk en gastvrij. Je kunt overal met euro´s betalen, vanzelfsprekend. We kopen een Albanees vlaggetje waar Ans later een draad doorstikt, zodat we het als gastenvlaggetje kunnen hijsen. Vreemd voelt dat het hier een uur vroeger is dan we gewend zijn, UTC + 1 uur. Op onze wandeling komen we achtereenvolgend langs een orthodox-christelijke basiliek, een moskee en de resten van een oude synagoge uit de zesde eeuw. Bij een groentenstalletje kopen we fruit en groente (foto hier) en vanavond eten we aan de wal op een plek we een oogje op het scheepje kunnen houden. We denken hier toch een paar dagen te blijven.

[tomzijlstra]