tinta-ng-overly-masasarap

[tinta-ng-overly-masasarap]

CHAPTERS;

CHAP 1:Piano

CHAP 2: Flute

CHAP 3: Piccolo

CHAP 4: Cello

CHAP 5: Lyre

CHAP 6: Oboe

CHAP 7: Harp

CHAP 8: Violin

CHAP 9: Saxophone

CHAP 10: Bassoon

[tinta-ng-overly-masasarap]

PAUNANG SALITA

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore et dolore magna aliqua. Ut enim ad minim veniam, quis nostrud exercitation ullamco laboris nisi ut aliquip ex ea commodo consequat. Duis aute irure dolor in reprehenderit in voluptate velit esse cillum dolore eu fugiat nulla pariatur. Excepteur sint occaecat cupidatat non proident, sunt in culpa qui officia deserunt mollit anim id est laborum.

[tinta-ng-overly-masasarap]

Ang Mundo Sa Likod ng Araw

Sa isang tahimik at komportableng hapon, habang ang huling simoy ng tag-init ay dumadaloy, nakahiga si Aster sa kanyang kama, nakikinig sa musika, lubos na konsentrado sa kanyang paboritong aklat, *Ang Maliit na Prinsipe* ni Antoine de Saint-Exupéry. Nakahanap siya ng aliw sa kanyang kwarto, isang bula ng kapayapaan na tila walang hanggan at ligtas. Dito, maaari siyang mawala, ang musika at aklat ang tanging kasama.

Ngunit ang katahimikan ay naputol ng isang pamilyar na sigaw mula sa labas ng kanyang silid, hinahatak siya mula sa kanyang mapayapang pag-iisip. 

“Aster! Lumabas ka na dito! Pahiga-higa ka lang jan, ang lakas pa ng patunog ng musika mo!” umatungal ang boses ng kanyang ina, na nagdala sa kanya pabalik sa katotohanan. Napabuntong-hininga, maingat na inilagay ni Aster ang bookmark sa kanyang aklat, itinabi ito sa mesa sa tabi ng kama, at pinatay ang kanyang musika. Tulad ng dati, ang mga sandaling ito ay lagi nang maikli.

“Ano po ang kailangan niyo, Ma?” tanong ni Aster habang mabagal na bumababa ng hagdan, sinisikap na hindi siya madapa.

“Tulungan mo ako dito mag-ayos.Your Dad has visitor coming over for dinner. Hindi ko kaya gawin lahat ng paghahanda mag-isa!” tumawag ang kanyang ina, si Celia, na parang isang bagyong nagmamadali sa pagitan ng kusina at silid-kainan. Pagdating sa huling baitang, huminto si Aster upang huminga sa kanyang paligid. 

Ang kanilang tahanan ay isang eklektikong Spanish colonial house, puno ng mga alaala mula sa mga henerasyong nauna sa kanya. Pag-aari ito ng kanyang mga lolo at lola bago pa man sila lumipat dito ng kanyang mga magulang. Puno ng maliliit na kayamanan na nananatili sa paligid: koleksyon ng mga laruan na pinahalagahaan ng kaniyang ama, mga estante na inukit ng kanyang lolo para mapaglagyan nito , ang magagandang china ng kanyang lola at mga gamit na yaring-kamay, bawat isa ay may kwentong nakalakip. Ang bahay ay tila isang museo, bawat piraso ay buhay na may presensyanagmahal dito.

Huminto si Celia at tinamaan ang mga mata ni Aster ng may mapanlikhang pagtingin. “Anong maitutulong ko, Ma? Ihanda ang mesa? Magluto? Maglinis?” tanong ni Aster, pagbalik sa realidad mula sa pagkatulala habang itinatali ang kanyang buhok.

“Lahat! Kailangan ko ng tulong sa lahat. Hay naku! Sa lahat pa ng araw na pwedeng mangimbita ang iyong ama, ngayon pa talaga na wala  ang ating mga katulong!” sabi ng kanyang ina, itinutulak ang isang basang tela at ilang kagamitan sa paglilinis sa kanyang mga kamay mula sa aparador sa ilalim ng hagdang-bato.

At dahil doon, si Aster ay tumuon sa mga gawaing-bahay, nag-aalis ng alikabok, nagpapakintab, nag-aayos ng mesa, at tinitingnan ang bawat silid na nagmamadaling iniutos ng kanyang ina. Nararamdaman niya ang bawat pag-ikot ng orasan, iniisip kung kailan siya babalik sa kanyang santuwaryo. Pagkatapos ng ilang oras na paglilinis, sa wakas ay pinaalis siya at bumalik sa kanyang silid, bumagsak sa kanyang kama at nakatulog sa pagod.

[tinta-ng-overly-masasarap]

to my today, tomorrow, and forever