theresnooneelse

[theresnooneelse]

Pinanood ko yung podcast ni zeinsb. Napaisip ako kung ganung klaseng pagmmahal din ang mabibigay ng mga kapatid ko sakin pag alis ko.

[theresnooneelse]

Pasalamat ka alam ko ikaw ang panalo kahit kami ang kadugo

[theresnooneelse]

Arte mo naman pa no comment no comment ka ngayon. Ako pa nag aadjust at mukhang tanga ngayun habang kinakausap ko. Kupal

[theresnooneelse]

Ilaw ang salta, ikaw ang mag adjust. Wala kang karapatan magreklamo kung ano ng nakasanayan dito. Kung nabibigatan ka, galawin mo lang kung ano yung ginalaw mo. Wag yung gagalawin mo yung iba tapos my sinasabi ka

[theresnooneelse]

watching riva’s blog surprising his dad on his birthday by day tripping to japan just to eat ramen made me feel worthless as a daughter. I realized how much i missed being a clingy child to daddy. I realized kung gaanong kalake na ng gap ang meron. I miss it. Pero hindi ko na alam pano ibabalik. Pero pinaka dagok sakin e yung alam kong wala na kong chance para magawa ko yun sa dady. I cannot treat him like a king anymore. Ako sana yung tumutupad ng mga sana all niya ngayon pag may mga nakikita sya sa fb. 😔

[theresnooneelse]

Ewan kung anong meron. Natapon lang naman yung kape ko bakit natrigger na yung anxiety ko. I felt like im on a dead end. Na pagod na pagod n ko. Kahit yung utak ko iset ko sa mga goals ko bakit hindi ko makaya. Hindi ko magawa yung mga alam kong dapat kong gawin. Parang pakiramdam ko wala akong ibang support. Dahil ba araw araw nagkukunware akong ok ako. Dahil ayokong malaman nila ang totoong paghihirap ko kase ayaw kong nawawala yung sigla sa bahay dahil sa akin.