theastonishingsincerity

[theastonishingsincerity]

Juan For All, All For Juan

“Magbigay ayon sa kakayahan. Kumuha batay sa pangangailangan”

Photo credits: Google.com

Ito ang linyang gumuhit sa ating isipin simula noong natayo ang sandamakmak at mistulang kabuteng tumubo ang mga community pantries sa ating bansa. Hinangaan at tinularan ang nag pasimula ng community pantry na si Bb. Patricia Non sa Maginhawa sa Lungsod ng Quezon. Simula ng pinutakte ito ng milyong-milyong magagandang komento sa social media ay nagsimula ng kumalat ang pagtatayo ng community pantries sa bansa na animoy mas mabilis pa kesa sa virus na lumalaganap.

BAYANIHAN SA GITNA NG PANDEMYA. Ang aksyong ito ang nagpaantig sa puso ng mga tao dahil tayo lang namang mga tao na mga nasa laylayan ang nakakaalam ng ating totoong kalagayan na hindi makita ng mga taong nasa katungkulan. Ang hakbang na ito sa gitna ng pandemya ay may layuning tulungan ang mga naapektuhan ng patuloy na paglaganap ng kahirapan dulot ng pandemya, sa pamamagitan ng pagbibigay ng libreng bigas, delata, kape, tinapay at iba pang pagkain na pang tawid sa kumakalam na sikmura ng ating mga kababayan.

ANG SIMULA NG PAGBABAGO. Sa totoo lang ay hindi na bago ang konsepto ng pagtutulungan sa ating mga Pilipino dahil kahit saan ka man magpunta ay laging mayroong Pilipinong handang mag bukas ng palad niya para tulungan ka. Pero sa panahon ng epidemyang lumalaganap at kriminalidad na patuloy na naghahari sa lipunan ay magandang senyales ang community pantry na nagbabalik liyab na ang pagtutulungan at pagmamalasakit ng mga Pilipino para sa kanilang kapwa tao. 

Photo credits: Google.com

YUMAYAMANG PAGKATAO. Hindi maikakaila na ang likas sa ating mga Pilipino na tulungan ang mga nangangailangan kahit pa na tayo din mismo naka lubog sa kahirapan. Ngunit ngayon ay halo-halong batikos at kontrobersyal ang malinis na hangarin ang kinakaharap ng mga namumuno sa mga community pantries sa ating bansa. Ito ay dahil sa red tagging na nagaganap, dahil ang ganitong aksyon daw ay senyales ng kapalpakan ng gobyerno at nakakasira sa imahe ng ating pamahalaan dahil simbolo ito ng kabagalan ng paghahatid ng ayuda sa bawat lungsod. 

Kabaligtaran naman ng pagyaman ng pagkatao ng mga tumutulong at may malinis na hangarin ang mga taong umaabuso sa ating community pantry. May mga taong nahuli sa CCTV na sobra sa normal na pangangailangan ng isang pamilya ang kinukuha. Hindi pa rin maikakaila na may gahaman, makasarili at mapang-abuso ang ilan sa ating kababayan. 

ANG REBOLUSYONARYO. Ito ang paraan ng ating mga kababayan upang ilabas ang kanilang hinaing mula sa kakulangan ng tulong mula sa gobyerno. Ito ay isang simbolo na ang mga tao na sa ibaba ay gagawa ng paraan upang bumangon at nag tutulungan ang bawat isa sa hirap ng sitwasyon. 

NAGKUKUBLI ANG GINTO. Ang pagkukusang tumulong sa kapwa at pagbahagi ng sa grasyang ipinagkaloob sa iyo ng Panginoon ay maituturing na ginto. Ang gintong ito ay nakakubli sa madilim at masukal na ating lipunang ginagalawan pero kung ating pang sisirin ang pagkilatis sa ating paligid ay maraming ginto ang ating matatagpuan. Madalas itong hinaharangan at pinipigilan ngunit ang ginto ay kumikinang lalo na kung pinalilibutan ng kadiliman. 

Sa ating panahon ngayon na salitang “makasarili” ay normal na inuugali dahil sa hirap ng mga pagsubok sa buhay lalo na ngayong lumaganap ang pandemya at kahirapan. Kaya naman ang ganitong simpleng pagtatayo ng community pantry ay isang biyaya para sa mga taong kumakalam ang tiyan. Subalit sa kabila ng mabuting hangarin ay may ilang umaabuso at kumukuha ng higit sa kanilang pangangailangan. Ngunit hindi ito hadlang upang matakpan ang lumaganap na kayamanan ng puso sa ating lipunan.  

Photo credits: Google.com

[theastonishingsincerity]

SuperMOM

As popularly quoted by political leader and philanthropist Nelson Mandela goes “The greatest glory in living lies not in never falling, but rising every time we fall” No matter how depths we fall amidst the problem that we’re facing, remember that we can always get up. Like how Candy Pangilinan rose from break up with her husband and raising alone his autistic son, Quentin. 

Photo credits: Google.com

Candy and her long term husband fell head over heels in love. Their relationship was a match made in heaven because it feels so nice and perfect. Not until the strong storm came and crashed their relationship. Her husband started to have an affair and their relationship was on and off at that time. Candy decided to have a baby with him to save their relationship, but their status remained until Quentin came out. After 1 month of giving birth to Quentin, her husband vanished into thin air and never came back. 

She visited a spiritual counselor after the break up and came up with many realizations. First, “Love is blid” Love can fool us but the people around you can see the truth that you personally can’t noticed because you are in love. Next, “There are so many signs in front of us” the signs from God are already there but we choose to reject it because of our own desires, and we still continue what we want. 

After being separated from her husband, Candy thought that she already put an end to her suffering. But the biggest twist, challenge and commitment has come. Quentin was 9 months old when he was diagnosed with autism the moment they visited an eye doctor, developmental doctor and occupational therapist. 

As a mother it was hard to process it at first until Candy started to observe different kinds outside and realized that “My son is really different” “ Hindi pala ito nakukuha sa gamot at therapy lang ''. In an interview with Tony Gonzaga, Candy stated that “My marriage separation is a blessing in disguise, hinanda ng Diyos ang pagkatao ko, mindset and perception about things para kay Quentin” The moment we surrender everything to God, everything unfolds and becomes a miracle. When her son Quentin came she knew that God had a purpose and reason why he sent Quentin to her. “Kasi kung hindi si Quentin ang anak ko, baka nandoon pa ako sa dati kong buhay” For Candy Quentin is her ticket from heaven, he teaches her to become patient, tolerant and to live simply because Quentin is so grateful and appreciative.  

Photo credits: Google.com

One of the hardest part of having a child with special needs is the discrimination and rejection. They have the experience of bringing toys with Quentin because no other kids want to play with him “Yung tuwing may childrens party tapos walang mag lalaro sa anak mo”. Candy also experienced being rejected because she is a single mom whenever they are trying to enroll Quentin in school. 

On an interview of Tony Gonzaga in her YouTube channel. Candy shared one of the most unforgettable moments of her sacrificing for her son. This happened when Quentin was pulled out in the Kindergarten graduation because he might cause trouble in the ceremony. The principal said that “Hindi lang naman po kindergarten ang g-graduate pati po ibang levels, kaya nakakahiya pag nag wala ang bata”

Candy begged for consideration in school but end up creating her own graduation ceremony in their barangay just with her family and churchmates “Kinaibigan ko yung Barangay Captain namin para makagawa ako ng sarili kong graduation for Quentin”

Her journey being a single mom with her special son was really hard. Candy shared in an interview her realizations that their therapist said to them so that they can have a peaceful life. First, Do not compete, Second, Do not conform, Third, Do not compare so your life will be satisfied and contented. “All mothers who go through this, siguro gagawa din sila ng paraan to rise above it, because all mothers want the best for their kids”

The sacrifice, love and care from our mother should not be celebrated on mother's day only, It should be appreciated everyday. Because no matter how deep they fall into the problem, they still choose to rise and fight just for their children. Everything was a blessing, even the most painful and heartbreaking scenario of our life has a purpose because God is molding us for something better. And for Candy Pangilinan, Quentin is the best gift she could ever have in her life because he taught her to be grateful to what they have and enjoy life without comparing with other people. 

Photo credits: Google.com

[theastonishingsincerity]

Essential ka, Lugaw!

“Essential po ba si lugaw? Hindi, kasi mabubuhay ang tao nang walang lugaw. Ang essential, tubig, gatas, grocery”

This statement from a barangay official who went viral in just a blink of an eye. The netizens were throwing millions of hate comments about this by accusing “lugar” or porridge as not essential even if it is food.

Photo credits: Google.com

The lugaw being preferred in the viral video is a Filipino food that represents the culture of the Filipino people as we love the feeling of flowing warm soup deep down in our stomach as it heated our chilled tummy during rainy days. It is also best to serve for sick people because the aroma of calamansi, garlic chips, scallions and sliced hard-boiled eggs gives comfort to disordered people, and it doesn’t require much chewing.

Photo credits: Google.com

Cooking lugaw is just a piece of cake for Filipino moms because they can do it even with their eyes closed. Here are the effortless and uncomplicated 3 steps in making porridge.

Step 1: BE PREPARED. You can’t cook anything if your ingredients are not prepared. In making lugaw, you must have 1 cup medium-grain white rice, 1 ½ tablespoons concentrated chicken base or 4 bouillon cubes, ½ teaspoon kosher salt, 1 eight-ounce boneless,skinless chicken breast (very thinly sliced), 1 tablespoon minced ginger, 2 tablespoons olive oil, 3 garlic cloves (thinly sliced), 1 scallion, finely chopped and 2 to 3 round lemon (each cut in half). 

Step 2: BE PATIENT. You will definitely need some patience in this part because you will cook the rice for about a total of 30 minutes. In a large pot, you will pour water together with rice. Bring to a boil then cook constantly for 10 minutes. Then, lower the heat to simmer and continue cooking for 20 minutes. 

Step 2: KEEP ON COOKING. You are not yet done, because after preparing the rice you need to saute onions, garlic and ginger over medium heat for 5 minutes. Add the rice grains and let it stir. Add on the stock and let it simmer and cook until you reach the desired consistency. Meanwhile, you can make garlic chips by medium-high heat and put it later on the top of the lugaw. 

Step 3: THE MOST EXCITING PART. This is it! Put the lugaw in a bowl and top it with hard-boiled eggs, calamansi, fish sauce and fried garlic chips. Mix well and feel free to add other seasonings based on your taste buds. It is also best served while hot and a perfect combination with tokwa and baboy. 

This is the easy peasy lugaw recipe that you and your family will surely enjoy. This is perfect for breakfast or merienda that will fill your tummies. This is essential, and lugaw is part of who we are because it has been in our lives since before. At a very cheap price and very condensed time, you can make a food that is very budget friendly and suitable for Filipinos taste buds. 

Photo credits: Google.com

Lugaw is a Filipino thing, although it does not originate from the Philippines itself but it has been there from the moment you started to eat food as a baby until now that you are old. It is timeless and it is essential in our everyday life. 

[theastonishingsincerity]

Kayamanan sa Silangan Market

“ Ayoko ng tinatapak tapakan ako, ayoko ng masikip, ayoko ng mabaho,ayoko ng walang tubig, ayoko ng walang pagkain,ayoko ng putik!”

      -Ms. Maricel Soriano, Kaya kong Abutin ang Langit (1984)

Ganito ko ilalarawan ang palengke sa aming barangay dahil sa nakamamatay na ingay ang laging sumasalubong sa akin kasama ang umaalingasaw na amoy ng mga isda at iba pang karne sa palengke. Hindi rin maikakaila na isang baldeng pawis ang lalabas sa akin dahil sa init at sikip ng lugar. Nagsisigawan, magulo at walang puwang ang kapayapaan kung iyong pagmamasdan ang palengkeng ito. 

Ngunit sa likod ng mga ito ay may tagong yaman ang Silangan Market. Ang pagtutulungan sa panahon ng kagipitan ay hindi na iba sa amin. Kagaya na lamang ng isinagawang road clearing operations na ipinaglaban ng mga vendors ang kanilang karapatan at pinagtulungan ayusin ito gamit ang mabuting hangarin para sa lahat. 

Sa aming palengke ay laganap ang tawaran. Natural na ito sa ating lahat dahil kahit saang palengke naman ay maririnig mo ang “Ate/ kuya pwede bang kwarenta na lang ito?” “Ate wala na po bang bawas ito?” “Ay, ate malulugi na kami niyan”. 

Ang konsepto ng tawaran sa palengke ay hindi na maiiwasan at nakakapit na ito sa kultura nating mga Pilipino. Ngunit kung sisisirin ang pagtingin sa konseptong ito ay may tinatagong yaman at aral na matutuklasan. 

Sa totoo lang ay nahihiya akong tumawad pero ang abilidad na ito ay natatangi at alam kong makakatulong ito sa aking buhay lalo na kung mayroon na akong sariling pamilya. Bilang isang estudyante ay isa tong paraan upang makaipon ng pera at upang makasurvive sa hirap ng buhay. 

Sa paglilibot ko sa palengke ay ibat-iba ang aking nadiskubre. Mayroong mga vendor na hindi nag papatinag sa mga mamimili dahil limited lamang ang supply ng produkto o kaya naman ay mahal na niyang binili ang mga paninda. At ang ekspresyon ng kanilang mga mukha ang nag padagdag sa tensyon at init sa kanilang pagdidiskurso. Meron namang mga vendor na magiliw na pinagbibigyan ang mga suki nila sa tuwing umaawit ito ng bagsak presyo sa kanilang paninda. 

Ang yaman sa kabila ng tawaran na ito, na sa Silangan Market niyo lang makikita ay ang bitbit na ngiti ng mga tao kahit sino pa ang nanaig. Ang natalo sa tawaran ay umuuwi paring nakangiti dahil naiintindihan ng dalawang panig kung ano ang pinanggalingan nila. 

Ito ang ang mga simpleng pangyayari na hindi natin napapansin sa ating paligid dahil mas nakikita natin ang mga hindi magandang katangian kagaya ng masikip, maputik, maingay at mabaho. Pero ang mga ganitong pangyayari ay isang yamang maituturing dahil inilalabas nito ang kagandang itinatago ng bawat isa. At ito ang kinaiba ng Silangan Market.