terug-naar-nu-blog

[terug-naar-nu-blog]

Het plan

Een jaar lang niets nieuws kopen. Peildatum: 27-9-2017

Wat mag wel gekocht worden:

- Boodschappen voor eten en drinken

- Cosmetica zoals tandpasta en shampoo

- Kleding voor Myrthe, wel zo veel mogelijk tweedehands.

- Onmisbare kleding (jassen, schoenen) mag vervangen worden indien kapot, maar dan wel tweedehands

- Cadeaus nav verjaardagen twijfel ik nog over. Net als zaden voor de volkstuin.

Wat niet:

- Take-out. En niet meer buiten de deur lunchen.

- Niet meer tussentijds naar de supermarkt vanwege lekkere trek of weekend.

- Boodschappen gaan aan banden, geen luxe producten meer.

- Logisch: geen rondjes kringloopwinkel meer, 1 van onze hobby's.

[terug-naar-nu-blog]

Waar te beginnen

Ik ben op zoek naar grip, altijd al geweest. Lijstjes, overzichtjes, berekeningen... ik hou van Excel, daar kan ik m'n ei in kwijt.

En toch is die grip niet te grijpen. Steeds weer loop ik achter de feiten aan. Heb ik zaken te positief ingeschat? (Ja, vaak.) Heb ik geen discipline? (Blijkbaar.) Komt het door mijn creatieve boekhouden? (Volmondig ja).

Het lukt me maar niet om los te komen van spullen, status, nieuwe kleding, flink uitpakken tijdens vakanties, echt niet meer buiten de deur lunchen en echt, echt, ècht niet meer het boodschappenbudget te overschrijden. Het lukt niet.

Ondanks goede voornemens, is aan het eind van de maand toch het budget weer overschreden, ondanks goede voornemens kom ik te vaak thuis met meer spullen dan ik eigenlijk van plan was om te kopen.

Ik heb het afgelopen jaar met bewondering, verbazing, ontzag en veel respect blogs en verhalen van mensen gelezen die besloten hebben om voor een korte of langere periode niets nieuws meer te kopen. Verhalen die redelijk in mijn belevingswereld liggen, maar ook verhalen waarbij er zelfs geen dagcreme meer gesmeerd mocht worden. Bewondering is hierbij toch altijd mijn voornaamste gevoel geweest, 'als ik eens zou durven'...

En Ik denk dat ik zo ver ben.

We zijn net terug van een heerlijke vakantie naar Japan, waarbij het geld er van alle kanten uit is gevlogen (in de aanloop er naar toe al). Daarnaast zijn we met een sloot aan souvenirs terug gekomen -waar we erg blij mee zijn!-, maar waarvan ik achteraf ook weer zie hoezeer we los zijn gegaan.

De bankrekening is praktisch leeg, we gaan onzekere tijden tegemoet qua werk en als ik nu geen grip op het geld zie te krijgen wordt het té spannend allemaal. Tijd dus om afspraken te gaan maken. Om deze afspraken zwart op wit te zetten voelt wel wat spannend, maar ik denk dat ik er aan moet.

Plan is om met dit blog jullie op de hoogte te houden van de voortgang, waar ik tegenaan loop, de hoogte en diepte punten, en dat voor een jaar lang. Ik durf het bijna niet te schrijven, maar ik denk dat ik dit een jaar lang moet doen om daadwerkelijk mijn mindset te kunnen wijzigen en een andere kijk op zaken te kunnen krijgen.

Poeh, zeg ik alvast.