tambimatbaaci

[tambimatbaaci]

ÇÜNKÜ YARIN İLK İŞ GÜNÜM :d

[tambimatbaaci]

Napıyoruz kadın erkek izliyoruz aq :d ama yine de kola ve sigaram var :d

[tambimatbaaci]

Bu gece 2. Gecemiz ben ve hiç konuşmayan sarı kuşumuz yeni evde yapayalnızız :|

[tambimatbaaci]

Öyle bir elit semtte yaşıyorum ki söyleseniz aklınız kaçar :d evet tahmin edebilirsiniz tabiki BEYLİKDÜZÜ :d

[tambimatbaaci]

Dünyayı aydınlatan tek şey güneş olsa da tanışır mıydık acaba seninle ?

[tambimatbaaci]

BAĞIRA BAĞIRA YAZDIM SENİ İÇİME BİR KEZ OLSUN YÜZÜNÜ GÜLDÜREMEDİM

[tambimatbaaci]

Aga bu nedir :( 8.1 yüklerken neler oldu :( ne yapacağım ben cevap vermiyor sevgili asusum bana :|

[tambimatbaaci]

neden gece vardiyası olan benim sektörümde faaliyet gösteren bi firma yok :(

[tambimatbaaci]

"Yadırgamıyoruz. Çıldırmamız gerek ama yadırgamıyoruz."

-Barış Bıçakçı

[tambimatbaaci]

keşke bi işim olsaydı :I ama kendi işimin patronuyum ben amk :d

[tambimatbaaci]

[tambimatbaaci]

daha ülke de saat kaç o bile belli değil.

[tambimatbaaci]

ölümün olduğu yerde daha ciddi ne olabilir ki ?

[tambimatbaaci]

Ölümün ne kadar etkisiz olduğunu 20 yaşında öğrendim. her şey o kadar ani gelişti ki sanki bakkala sigara almaya gittim geldim ve kardeşim yoktu. bi cumartesi günü oldu zaten gelse gelse bi cumartesi günü gelirdi hep cumartesilerden korkmuşumdur. cumartesi gecesi çalan telefonlardan da. babam aradı; Elif'i hastaneye kaldırmışlar karşıya gidiyorum nerdesin ? dedi. O an anlamıştım ölümün geldiğini. Panikle koşmaya başladım yol üstünden beni aldı o yol hiç bitmedi hiç bitmeyecek gibi geliyordu. Vardığımızda herşey olup bitmişti. O kadar aniydi ki

Bilmediğim bi semtte bilmediğim bi hastanenin yanındaki parkta sabaha kadar kıpırdamadan ağladım o an hiç bişey anlamadım donup kalmıştım biri pause tuşuma basmıştı ve durmuştum. Sonra hiç bişey hissetmemeye başladım günlerce. İçip unutmak istedim olmadı. Dua edip yalvarmak istedim hiç bi işe yaramadı. Neden beni almadın ? dedim cevap vermedi.

Çünkü o daha 15 yaşındaydı.

[tambimatbaaci]

Unutmanın acısı, ayrılığın acısından farklı. Ayrılık hüzne yakın, unutmak kasvete. Yani birini er geç unutmaya mahkûm olduğunu bilmenin kasvetinden bahsediyorum. Birini yavaş yavaş unuttuğunun bilincine vardığın anların sıkıntısından bahsediyorum. O kişinin parça parça silinip alakasız hatıraların arasına karışmasından bahsediyorum. Belki de neden bahsettiğimi bilmiyorum, sadece üzülüyorum, vasıfsız keder.

Emrah Serbes, Denizin Çağrısı (via kahtalinice)

[tambimatbaaci]

Yaşayan insanın nasıl anlatacak hikâyesi olmaz?

-Fyodor Dostoyevsky