#επαναφέρει

[romios-gr]

Βρετανικό εργαστήριο επαναφέρει τα κατοικίδια…στη ζωή – Η μέθοδος κλωνοποίησης. Σήμερα ζώα, αύριο ανθρώπους… Είτε πρόκειται για γάτα, σκύλο ή ακόμα και για το άλογο της οικογένειας, ο θάνατος ενός κατοικίδιου ζώου μπορεί να προκαλέσει μια ισχυρή αίσθηση θλίψης. Αυτή την θλίψη εκμεταλλεύονται κάποιοι που έχουν προχωρήσει στην τεχνολογία κλωνοποίησης προκειμένου να φέρουν το ζώο τους «πίσω ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/vretaniko-ergastirio-epanaferei-ta-katoikidiasti-zoi-i-methodos-klonopoiisis-simera-zoa-ayrio-anthropoys/

[justforbooks]

Περικλής Παπαμιχαήλ

Ένας από τους τελευταίους μηχανικούς παλιών μοτοσικλετών της Αθήνας

Υπάρχει κάπου ένας παράλληλος κόσμος γεμάτος παράξενες λέξεις όπως Brough Superior, Vincent, Ariel, Royal Enfield, Norton, Velocette, BSA και πολλές ακόμα. Ένας κόσμος που αρνείται οτιδήποτε ηλεκτρονικό, βολικό, μοδάτο, πλαστικό, εφήμερο και εύκολο· που πλαισιώνεται από συγκεκριμένη μουσική, ρούχα, χτενίσματα, φετιχιστικά αξεσουάρ, ντεμοντέ ποτά και ξεπερασμένες, αλλά ρομαντικές συμπεριφορές· που μυρίζει καμένα λάδια κινητήρα και επαναφέρει, κόντρα στην εποχή, μια άλλη, ξέθωρη πραγματικότητα. Είναι ο κόσμος του ροκ εν ρολ, των γυρισμένων ρεβέρ, των σηκωμένων γιακάδων, των old school τατουάζ και των παλιών μοτοσικλετών. Ο κόσμος του Μάρλον Μπράντο από την εποχή του «Wild One» και του Έντι Κόχραν από τις μέρες του «Summertime Blues».

Το τελευταίο ίσως «συνεργείο επισκευής παλιών ονείρων» ανήκει στον Περικλή Παπαμιχαήλ και βρίσκεται στους Αγίους Αναργύρους. Ένα γκαράζ βγαλμένο από την εποχή των Rockers, στους τοίχους του οποίου μπορείς να χαζέψεις αφίσες από παλιές μοτοσικλέτες και ακόμα παλιότερες εκδηλώσεις. Ένας χώρος γνήσιος και αληθινός και όχι επιτηδευμένος ή γυαλισμένος έτσι ώστε να συγκινεί. Ένα συνεργείο γεμάτο βαριά μηχανήματα (μερικά κατευθείαν από την παλιά αμερικανική βάση), γράσα και μουτζούρες, καλάθια μοτοσικλετών, μισοτελειωμένα πρότζεκτ, κουτιά με παξιμάδια, μανιατό, φανάρια, μπουζί και ντίζες. Ένα μέρος ιερό για όσους είναι μυημένοι στην αυθεντική αγάπη για τις παλιές μοτοσικλέτες και περισσότερο σε μια διαφορετική αισθητική και ηθική από αυτή των ημερών.

Είναι Δευτέρα πρωί και το συνεργείο είναι γεμάτο κόσμο που έχει έρθει να φτιάξει τις μηχανές του. Όλοι μοιράζονται την ίδια λόξα, την ίδια «αρρώστια» για τις παλιές μηχανές, «κλοτσιά στο κεφάλι» όπως την ονομάζει ο Φ., ένας 50άρης με τζιν με ρεβέρ και λευκό μπλουζάκι που μοιάζει σαν να ξεπήδησε απ’ τον «Ατίθασο».

Ο Α.Ν., ο οποίος είναι κάτοχος μιας Royal Enfield και φίλος του Περικλή, μας υποδέχεται και μας βάζει να καθίσουμε στο μικρό τραπέζι στο βάθος του συνεργείου, περιτριγυρισμένοι από παλιές BMW, BSA, Enfield και Norton. Ξεκινάει την κουβέντα για να δραπετεύσουμε έστω και λίγο σ' εκείνο τον ξεχασμέ��ο κόσμο και να αντιληφθούμε τις δυσκολίες που εμφανίζονται όταν ακολουθείς τον δρόμο της ενασχόλησης με κάτι τόσο απαιτητικό όσο μια γερασμένη, φιλάσθενη Εγγλέζα ή μια αιωνόβια γκρινιάρα Γερμανίδα. Στην κουβέντα συμμετέχουν και όλοι οι παρευρισκόμενοι, πελάτες αλλά και φίλοι.

«Σήμερα, αυτός που θέλει να πάρει ένα παλιό μηχανάκι, το βλέπει ως προέκταση του πέους του», λέει ο Μ.Σ. «Επειδή είχε πρόβλημα αποδοχής μικρός, νομίζει ότι παίρνοντας ένα παλιό μηχανάκι θα αποκτήσει κύρος και υπόσταση. Εγώ το δικό μου μηχανάκι το καβαλάω επειδή γουστάρω ο ίδιος. Δεν με ενδιαφέρει να το γουστάρει άλλος. Το καβαλάω και πάω όπου θέλω, δεν το κάνω για να το δείξω. Είναι πολλοί αυτοί που παίρνουν ένα παλιό μηχανάκι για να το δείξουν, “κοιτάξτε τι έχω”, έχει αλλάξει πολύ η φάση.

Τη δεκαετία του ’80 είχαμε από ένα μηχανάκι και πίναμε καφέ βάζοντας το πόδι πάνω του για να δείξουμε ότι είναι δικό μας, να μην έρθει κανένας και το πειράξει. Τώρα κάποιοι έχουν δέκα μηχανάκια, δεν βγάζουν να κυκλοφορήσουν ούτε ένα και το μόνο που τους νοιάζει είναι πότε θα πάρουν το επόμενο. Είναι η απληστία του ανθρώπου, δεν ευχαριστιέται με τίποτα, είναι μιζέρια. "Πάρε, βρε, το μηχανάκι σου και βγες μια βόλτα να γυρίσεις ευτυχισμένος"».

«Χθες, που σχόλασα από τη δουλειά, πήρα την Enfield και οδηγούσα για ώρα χωρίς προορισμό, άδειασε το κεφάλι μου», λέει ο Α.Ν. «Τώρα δεν βλέπεις στον δρόμο μοτοσικλέτες τις καθημερινές, κάθε Κυριακή μόνο βγαίνουν μηχανές που κάνουν τριάντα χιλιάρικα, κάτι γυαλισμένα κτήνη, κάτι υπερμεγέθεις Indian ή Harley που φωνάζουν “δείτε με!”. Είναι το δίτροχο Range Rover της εποχής. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν συνδέονται προσωπικά μ’ αυτό, με τη μηχανή τους, δεν την καβαλάνε για να γουστάρουν οι ίδιοι πλέον και να μην τους νοιάζει, την καβαλάνε για να γουστάρει ο άλλος που τους βλέπει.

Γιατί να κυκλοφορείς με μια αντίκα που θα σου βγάζει την πίστη, που δεν προσφέρει άνεση, αν δεν γουστάρεις αυτήν τη μοτοσικλέτα; Μια μοτοσικλέτα του 1938 είναι ξερή, χωρίς αναρτήσεις, χωρίς φλας, καλά φρένα ή δείκτη βενζίνης κι αυτός που γουστάρει έχει τον σεβασμό μου γιατί τα σημερινά μηχανάκια είναι πολύ καλύτερα και με πιο μεγάλες ευκολίες ή ασφάλεια. Είναι σαν να ακούς βινίλιο και όχι mp3, ακριβώς το ίδιο πράγμα. Έχει να κάνει με την αναβίωση μιας άλλης εποχής που είναι πιο manual, που χρειάζεται να συμμετέχεις προσωπικά, με το να ξέρεις πώς λειτουργεί, να παίρνεις μέρος ακόμα και στην επιδιόρθωσή της.

Το ότι πηγαίνω με τη μηχανή στο σπίτι και μυρίζει λάδια μού αρέσει πολύ γιατί είναι η μυρωδιά ενός παλιού κόσμου. Η ταλαιπωρία, η μανιβέλα και η απογοήτευση όταν ξεμένεις (μαζί με τη χαρά όταν ακούς το γουργουρητό της επανεκκίνησης) είναι κάτι που δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος που δεν είναι στη φάση. Δεν είναι θέμα ταχύτητας, είναι θέμα αίσθησης του ανέμου στο πρόσωπο και ψυχοθεραπείας. Μπορείς να πάρεις ένα σκουτεράκι, μία BMW GS 1200 που είναι σαν ρομπότ, με θερμαινόμενα γκριπ, υπολογιστές ταξιδιού, abs και να πηγαίνεις από δω μέχρι τα Γιάννενα και να μην καταλαβαίνεις τίποτα, αλλά δεν είναι το ίδιο.

Νομίζω ότι πλέον δεν υπάρχουν μοτοσικλέτες αλλά μηχανές.

Για μένα αυτές οι γραμμές είναι design, αρχιτεκτονική, ιστορία. Κοίταξε ποια είναι η διαφορά στα μυαλά της τότε Γερμανίας από την Αγγλία της ίδιας εποχής. Κοίτα το χοντροκομμένο, το επιβλητικό, το πιο μινιμαλιστικό, το πιο huge μιας Zundapp KS750, και κοίτα ποιοι είναι οι Άγγλοι με το Royal Enfield Model G2, που είναι πιο εκλεπτυσμένο, πιο αυτοκρατορικό, έχει πιο λεπτές ρόδες, είναι intellectual και elegant μαζί, παρότι και τα δύο μοντέλα είναι προπολεμικά ή πολεμικά. Από τις μηχανές μπορείς να μάθεις ιστορία, αν είσαι παρατηρητικός. Μου αρέσει που σε αυτό το μαγαζί έρχομαι και βλέπω αυτή την αφίσα η οποία είναι τριάντα χρονών και καρφωμένη στον τοίχο και έχει παλιώσει μαζί με το μαγαζί. Όλα έχουν παλιώσει μαζί με το γκαράζ. Ακόμα και το πορτρέτο του Μπράντο με το δερμάτινο από τις μέρες του τζάιβ προτού καν γεννηθεί το ροκ εν ρολ, κι αυτό δείχνει ότι ξεκίνησε με άλλη όρεξη το μαγαζί, μα αυτά έμειναν εκεί, να θυμίζουν μια χαμένη νιότη».

«Έτσι είναι», προσθέτει ο Μ.Σ. «Πολλές φορές νιώθω ότι μπήκα στο μαγαζί πριν από τριάντα χρόνια και ξύπνησα σήμερα χωρίς να καταλάβω πότε πέρασε ο καιρός και τι συνέβη όλο αυτό το διάστημα. Έμεινα εδώ κυκλωμένος από τις Norton, τις BMW και τις Enfield».

«Οι Enfield έφυγαν από την Αγγλία το '59-'60 και τώρα βγαίνουν στην Ινδία», λέει ο A.N. «Η Enfield ήταν μια εταιρεία που έφτιαχνε κανόνια, εξού και το "made like a gun, goes like a bullet", όλες οι εταιρείες έφτιαχναν ή κανόνια ή βλήματα (π.χ. η BSA - Birmingham Small Army) ή σφαίρες, μέχρι και βελόνες. Υπήρχαν μοτοσικλέτες γερμανικές, αγγλικές, γαλλικές, βελγικές, ελβετικές, οι οποίες χάθηκαν όλες μετά τον πόλεμο. Κάποιες έφτασαν μέχρι το ’50 και ύστερα χάθηκαν.

Και υπήρχαν και αμερικανικές. Το Κόβεντρι, για παράδειγμα, που έβγαζε τ��ς καλύτερες μοτοσικλέτες, ισοπεδώθηκε από τους ναζί. Η καταστροφή αυτών των μοτοσικλετών και η διάλυση της κουλτούρας ήρθε οριστικά όταν έγινε η γιαπωνέζικη εισβολή, όταν ξεκίνησε αυτή η φάση, Yamaha, Suzuki, Kawasaki και Honda. Τότε ήταν που έγινε κανονικό "Pearl Harbor" στην Ευρώπη. Ισοπεδώθηκαν πολύ περισσότερα από παλιοσίδερα και η μηχανή ξεκίνησε να γίνεται κάτι άλλο, κόντρα, σούζα, αντίο ροκ εν ρολ και Έντι Κόχραν».

— Περικλή, από πότε σε ενδιαφέρουν οι μηχανές; Το ενδιαφέρον για τις μηχανές το έχω από παιδί. Από πιτσιρικάς μού άρεσαν πολύ τα μηχανάκια, τα αυτόματα, τα δίκυκλα γενικά. Και πάντα είχα λόξα με τα παλιά. Αυτή η ιστορία με τις παλιές μηχανές ξεκίνησε το 1984. Όσο σπούδαζα –τελείωσα το Οικονομικό Τμήμα της Νομικής– δούλευα σε μηχανουργείο το πρωί και το απόγευμα σε συνεργείο. Όταν τελείωσα τη σχολή, αντί να ασχοληθώ με το αντικείμενο των σπουδών μου, συνέχισα να δουλεύω στο μηχανουργείο. Το μαγαζί το άνοιξα το 1993, το Πάσχα συμπλήρωσε τριάντα χρόνια.

— Πάντα ήσουν ροκαμπιλάς; Το ροκ εν ρολ έχει καθορίσει την αισθητική μου και τη σχέση μου με τις μηχανές, γιατί όλα αυτά είναι αλληλένδετα. Το 1981, που είχε έρθει ο Ρόρι Γκάλαχερ στην Αθήνα και είχα πάει στη συναυλία του, είχα μακριά μαλλιά, αλλά κάποιος φίλος πήγε στην Αγγλία, έφερε έναν δίσκο των Stray Cats και πήγαμε και κουρευτήκαμε όλοι, αφήσαμε φαβορίτες και το γυρίσαμε στο ροκ εν ρολ.

— Υπάρχει ενδιαφέρον για τις παλιές μηχανές στην Ελλάδα; Υπάρχει, πάντα υπήρχε, απλώς τώρα δεν υπάρχουν πολλά τέτοια μηχανάκια. Τα έχουν σηκώσει οι Γερμανοί τα περισσότερα, πολλοί ιδιώτες τα πουλάνε στο εξωτερικό, δεν μπορείς να βρεις εύκολα. Τη δεκαετία του ’80 στο Αιγάλεω και στο Περιστέρι, μόνο σε αυτόν τον δρόμο, είχε δύο μαγαζιά με BSΑ, ένα Horex κι ένα BMW. Τότε είχε πολλά μηχανάκια, τώρα δεν βλέπεις τίποτα. Αν έχεις χρήματα, βρίσκεις και τώρα, αλλά είναι πολύ ακριβά.

— Γιατί είχαμε τόσες αντίκες εδώ; Μεταπολεμικά, τη δεκαετία του ’50, υπήρχε νόμος στη Γερμανία ότι ανά 3-5 χρόνια έπρεπε να αλλάζεις τις μηχανές για να προλαβαίνεις τη φθορά. Έτσι πήγαιναν οι Έλληνες, αγόραζαν τις μεταχειρισμένες μηχανές και τις φόρτωναν στα τρένα. Αυτές τις μηχανές ήρθαν οι Γερμανοί τη δεκαετία του ’80 και τις ξαναπήραν πίσω. Πήγαιναν στα καφενεία και έκαναν deal με όσους τις είχαν για 30 και 50 χρόνια και τις σήκωσαν όλες. Οι αγγλικές έχουν μείνει στην Ελλάδα γιατί τις πήρε το Ναυτικό, το Μετοχικό Ταμείο Στρατού. Και τη δική μου τη Norton από εκεί την πήρα το 1995.

— Πόσες μηχανές έχεις; Τρεις. Τη Norton Commando, την BMW με το καλάθι και την Enfield του 1936. Και αυτές πολλές είναι, είπα να διώξω καμία. Βάλε λάστιχα, βάλε μπαταρίες, βάλε χίλια δυο, δεν τελειώνει ποτέ η επισκευή, φτάνουν δύο.

— Πόσο κοστίζει να φτιάξεις μια μηχανή που σου φέρνουν; Εξαρτάται από την κατάσταση που σου τη φέρνουν. Αν είναι σε μέτρια κατάσταση, π.χ. μια BMW, γύρω στα 8-9 χιλιάρικα. Τη δεκαετία του ’80 ένα BMW ήταν πιο φτηνό από ένα παπί. Τώρα πληρώνεις την ιστορία. Μια BMW R69S έτοιμη, φτιαγμένη, περνάει τα 40 χιλιάρικα. Με το καλάθι ξεπερνάει τα 50. Αυτή την είχε η Αεροπορία. Στέλνουμε στη Γερμανία τους αριθμούς και μας λένε οι Γερμανοί ποια ήταν η ημερομηνία κατασκευής της. Αυτή εδώ είναι Zundapp του 1941. Σε αυτές τις μηχανές άνοιγαν πίσω τον σκελετό, έβαζαν έναν άξονα με ένα σαζμάν από τζιπ και δύο τροχούς και τις έκαναν φουρκόνια. Φόρτωναν ασβέστη, τσιμεντόλιθους, όργωναν όλη την Αθήνα αυτές οι μοτοσικλέτες.

— Τι διαφορά βλέπεις, από άποψη κατασκευής, σε σχέση με τις μηχανές του σήμερα; Αυτό το μηχανάκι, που είναι του 1936, έχει φοβερή ποιότητα κατασκευής. Αν δεις πώς έχουν εντάξει τα ρουλεμάν στους τροχούς, στον σχεδιασμό του, που είναι αρκετά περίεργος, καταλαβαίνεις ότι ήταν προσεγμένη στην κάθε λεπτομέρεια. Φαίνεται ότι ήταν ακριβό μηχανάκι για την εποχή του. Βέβαια, δεν έχει τα φρένα που έχει μια σημερινή μοτοσικλέτα, αλλά είχαν ρίξει χρήμα πάνω του, όπως καταλαβαίνεις από το design. Στις σημερινές μοτοσικλέτες το πλαστικό θα σπάσει και θα διαλυθεί σε μερικά χρόνια. Αυτό είναι μόνο σίδερο, τι να πάθει; Τα μηχανάκια που φτιάχτ��καν στα '80s έχουν διαλυθεί όλα.

— Έχει δουλειά το μαγαζί; Βγαίνει μεροκάματο, αλλά δεν είναι όπως παλιότερα. Το να έχεις ένα τέτοιο μαγαζί έχει και πολλές δυσκολίες, π.χ. πολύ δύσκολα βρίσκεις πλέον προσωπικό, παιδιά που θέλουν να μάθουν, είσαι μόνο εσύ, σαν γιατρός. Η πιο μεγάλη δυσκολία είναι η ιδιαιτερότητα των πελατών, νομίζουν ότι είναι ενημερωμένοι και τα ξέρουν όλα και δεν σε αφήνουν να κάνεις αυτό που πρέπει, αυτό που πιστεύω ότι είναι σωστό. Είναι πελάτες πιο απαιτητικοί, πιο παράξενοι από ενός συνεργείου για σκούτερ. Είναι φετιχισμός οι παλιές μηχανές, μόνο αν έχεις την ίδια λόξα το καταλαβαίνεις. Για να έχεις αγοράσει μια μηχανή που είναι προβληματική εξαρχής, είσαι ήδη αρκετά προβληματικός και εσύ.

— Γιατί δεν έρχονται παιδιά, καινούργιοι μάστορες; Έφερα τον γιο μου, που είναι 17 χρονών, και φρίκαρε το παιδί, «δεν μπορώ να αντέξω εδώ» μου λέει, «είναι μουρλοκομείο». Δεν ενδιαφέρεται πλέον για τις μηχανές, γιατί τον έβαλα τριών χρονών στο καλάθι και πήγαμε Πελοπόννησο και τώρα δεν θέλει ούτε να τα βλέπει. Δεν έρχεται γενικά νέος κόσμος, δεν υπάρχει νέος κόσμος με παλιές μηχανές, είναι ένα φετίχ που αφορά μεγαλύτερης ηλικίας κόσμο. Αν μαζεύεις βινύλια και οδηγείς παλιές μηχανές, το κάνεις γιατί δεν μπορείς να δεχτείς ότι μεγαλώνεις. Είναι πολύ φετιχιστικό, δεν μπορεί ένα νέο παιδί να ταυτιστεί, να θέλει να αγοράσει μια τέτοια μηχανή άμα δεν είναι στη φάση της μουσικής, εάν δεν είναι μέρος της υποκουλτούρας. Δεν υπάρχει τόσο ροκ εν ρολ πλέον τριγύρω.

— Υπάρχουν στην Αθήνα μάστορες που φτιάχνουν παλιές μηχανές; Έχουν μείνει 4-5.

— Ανταλλακτικά βρίσκεις; Βρίσκεις. Αν δεν υπάρχουν εδώ, βρίσκεις απ’ έξω. Το Ίντερνετ βοήθησε πολύ, πάρα πολύ. Τη δεκαετία του ’90, αν ήθελες να παραγγείλεις ένα ανταλλακτικό, έστελνες γράμμα στη Γερμανία, σου έστελναν προφόρμα, την πήγαινες στην τράπεζα, πλήρωνες, έστελνες τη φωτοτυπία με τον αριθμό στη Γερμανία και σου έστελναν τα πράγματα. Ήθελε δυο-τρεις μήνες να γίνει αυτή η διαδικασία με το ταχυδρομείο. Να πω, όμως, ότι επειδή είναι παλιά μια μηχανή δεν σημαίνει ότι παθαίνει και συνέχεια ζημιές, αν την προσέχεις.

Σίγουρα, όμως, οι παλιές μηχανές θέλουν σέρβις και βλέπεις τους ιδιοκτήτες τους πιο συχνά. Με τους περισσότερους έχω προσωπικές σχέσεις και «χαλάει» εκεί κάπως το πράγμα, γιατί το συνεργείο δεν είναι σούπερ μάρκετ, που πας στο ταμείο και αν δεν έχεις λεφτά δεν μπορείς να ψωνίσεις. Εδώ έρχονται, μου λένε «να δούμε τι έχει;» και μπορεί να μην έχουν μία να μου δώσουν.

Έχω βάλει την ταμπέλα «ουδεμία εργασία εξέρχεται ανεξόφλητος» και λέ�� «πήγαινε και μίλα με την ταμπέλα». Είναι δύσκολο, γιατί δεν φτιάχνεις παλιά αυτοκίνητα καλοζωιστών, φτιάχνεις τις μηχανές ατόμων που ακούνε ροκ εν ρολ, γίνεστε φίλοι και μετά συμπονάει ο ένας τον άλλο και αυτό κάποιος μπορεί να το εκμεταλλευτεί και να μπλέξεις. Να μην είσαι ο μάστοράς τους, να είσαι ο φίλος τους, να σου λέει «φτιάξ’ το και θα δούμε». Έτσι όμως δεν δουλεύει ένα μαγαζί.

Στον δρόμο έχει βγάλει μια BSA του 1938 και την Enfield του 1936. Τα αυτοκίνητα συνέχιζαν να περνούν αριστερά και δεξιά, αδιαφορώντας για τις γερασμένες Εγγλέζες. Ο Μάρλον Μπράντο από μέσα φάνηκε να χαμογελάει προς στιγμήν και να μας κλείνει το μάτι κάτω από το στραβά βαλμένο καπέλο του. Από ένα παράθυρο μακριά νομίζαμε πως ακούσαμε τον Little Richard να τραγουδάει το «Send me some loving», αλλά ίσως να ήταν και ιδέα μας…

✔ Classic Moto Restore, Αγίου Παντελεήμονος 14, Άγιοι Ανάργυροι

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[korh-ths-thalassas]

Ακούστε τώρα τι γίνεται..

Ήμουν από μικρή κολλημένη με αυτήν εδώ την εφαρμογή μέρα νύχτα, από εδώ γέλασα, από εδώ έκλαψα, από εδώ γνώρισα κόσμο, κ ερωτεύτηκα.. εδώ ξεκίνησα να γραφω χωρίς να φοβάμαι αν θα κριθώ.

Κάποια στιγμή λοιπόν, ήμουν ευτυχισμενη.. δεν ποναγα πια, δεν έκλαιγα, δεν πάθαινα κρίσεις.. είχα τον ανθρωπο μου. Μια μεγάλη όμορφη υγειής σχεση.

Πέρασα όμως πανεπιστήμιο Αιγαίου, ήρθα Μυτιλήνη. Δεν ήθελα στην αρχή, μα ήρθ��. Εδώ με ακολούθησε κ ο άνθρωπος μου, όμως κατάλαβα ότι πλέον ήμουν μαζί του από συνήθεια..

Χώρισα, ξεκίνησα να παθαίνω κρίσης, πήγαινα σχολή, είχα άγχος, έπιασα δουλειά, γνώρισα κόσμο, έκανα φίλους, ξανά ενθουσιάστηκα κ ένιωσα ότι μπορώ κ μόνη μου. Για λίγο καιρό χάθηκα, άλλαξα παρέες, κ κόλλησα με άτομα που δεν περίμενα να κολλήσω. Έκανα πράγματα που δεν περίμενα ποτε να κανω και ένιωσα πως με χάνω. Κρίσεις, άγχος, κλάμα, ποτο, τσιγάρα, γέλια, χορός, πολύ χορός κ ξενυχτι, μεθύσια κ πάλι ένιωθα άδεια.

Κ τότε τον είδα, μια μουντή μέρα χωρίς νόημα κ ψιλόβροχο τον είδα μπροστα μου. Τα ξεχασα όλα κ όλους, τον σκεφτόμουν κ τον έψαχνα αλλά δεν μπορούσα να τον βρω πουθενά. Όταν τον ξανά είδα πήγα κοντά του με κοίταξε με τα όμορφα μαύρα μάτια του, μου φίλησε το χέρι σα να βγήκαμε από παραμύθι, ζήτησα τα σοσιαλ κ το κινητό του κ έφυγα από το μαγαζί. Στο άλλο μαγαζί με κράτησε στην παρέα μας δίπλα του, όλο το βράδυ μιλούσαμε, γελάγαμε κ πίναμε, ��ε πήγε σπίτι, με φίλησε, κάναμε έναν ερωτα βγαλμένο από μυθιστόρημα, κοιμηθήκαμε κ την επόμενη εγώ έφυγα για Αθήνα.

10 μέρες μακριά μιλούσαμε ασταμάτητα. Τον ήθελα. Το ήξερα ότι την είχα πατήσει. 3 χρόνια μετά από μια μεγάλη σχεση, ρουτίνα, χωρισμό, κρίσεις κ κλάμα, το ένιωσα ξανά.. ένιωσα τις πεταλούδες στο στομάχι μου.. τον ήθελα. Δεν έβλεπα την ώρα να γυρίσω στο νησί που μου χάρισε μια νέα οικογένεια κ ένα μεγάλο ερωτα. Γύρισα κ από τότε ήμασταν αχώριστοι, ένα βράδυ όπως ήμουν ξαπλωμένη στη αγκαλιά του τον ακουω να με ρωτάει «θα το ζήσουμε;» Τον κοιταω, χαμογελάω κ του γνέφω καταφατικά, «οι 2 μας;» με ρωτάει, «μόνο εγώ κ εσυ» του λέω κ χαμογελάω.

Το επόμενο βράδυ, τον άκουσα να μου λέει πως είναι ερωτευμένος μαζί μου κ έτσι οι πεταλούδες στο στομάχι μου άρχισαν να φτερουγίζουν κ να χορεύουν σαν τρελές.

«Είμαι ερωτευμένη μαζί σου» του είπα με δάκρυα χαράς στα μάτια. Και από τότε όλες οι τρέλες, όλα τα γέλια, όλα τα ποτά κ τα ξενύχτια είχαν νόημα, και αυτό γιατί ήταν αυτός.

Οι κρίσεις που πάθαινα καθημερινά εξαφανίστηκαν, ήμουν ξανά ευτυχισμένη, ολοκληρωμένη, είχα ότι ήθελα κ με το παραπάνω..

Μέσα σε 1 μήνα συνειδητοποίησα πως τον αγαπώ, το πιο τρελό κ όμορφο ταξίδι της ζωής μου με οδήγησε εδώ που είμαι.. κάθε λεπτό μακριά του πονούσε κ κάθε ώρα μαζί του περνούσε σαν λεπτό.. «μόνο εσυ κ εγώ» μου έλεγε «μόνο εμείς οι 2 του απαντούσα». Το ήθελα τόσο πολύ έκανα όνειρα κ έκανε κ αυτός.

Κ ξαφνικά από το 0 στο 100, εξαιτίας μιας παρεξήγησης, μιας κοπέλας από το παρελθόν του που θεώρησε σωστό να μπει στη μέση κ να επαναφέρει ότι έχει ειπωθεί μεταξύ τους, τον είδα να κοπανάει την πόρτα του σπιτιού κ να μου λέει «τα λέμε καλά να περνάς». Έτσι απλά, σαν να είχαμε μια απλή σχεση, θέλει διάλειμμα κ εγώ θα του το δώσω.. βγήκα ο φταίχτης σε ένα παιχνίδι άλλης χωρίς να μπορώ να βρω το δίκιο μου. Τον άκουσα να μου λέει πως δεν με εμπιστεύεται.. κλαιω κ πονάω, δεν τρώω κ αν φάω κανω εμετό. Έπαθα κρίση 1 μήνα μετά την τελευταία.

Κ κάπως έτσι είμαι ξανά εδώ.. σχεδόν ένα χρόνο μετά, ξανά γραφω γιατί ο πόνος, μου ξανά συστήθηκε με άλλο όνομα αυτή τη φορά κ εγώ δεν μπορώ να το διαχειριστώ μόνη μου αυτή τη φορά..

Γραφω γιατί ελπίζω ότι οι φίλοι μας έχουν δίκιο, ότι θα ξεχαστεί όλο αυτό κ θα τα καταφέρουμε. Είμαι εδώ γιατί δεν θέλω να τα πω σε αυτόν άρα καπου πρέπει να τα βγαλω όλα αυτά.. τον αγαπάω κ θα περιμένω γιατί χωρίς αυτόν η ζωή μου εδώ θα ήταν όπως η μέρα που τον γνώρισα, μουντή χωρίς νόημα κ με ψιλόβροχο..

[sweetbutphychx]

Ο Πλάτωνας θεωρεί ότι έρωτας είναι η ανάγκη και η ορμή να γνωρίσουμε κάτι καινούριο και να το μάθουμε, με τον τρόπο που ένας ερωτευμένος αναζητά και θέλει να μάθει αυτόν που αγαπά περισσότερο. Έτσι και η ψυχή έλκεται από τις ιδέες, τις οποίες γνωρίζει πριν ακόμα ενωθεί με το σώμα του ανθρώπου. Το σημαντικό επομένως για τον Πλάτωνα είναι να κατανοήσουμε ότι η ψυχή και ο έρωτας μπορούν να ταυτιστούν, ή έστω να αποτελέσουν ένα κοινό στοιχείο.

Ο έρωτας κατά τον Πλάτωνα γεμίζει την ψυχή μας όταν επαναφέρει στη μνήμη μας ιδέες και απόψεις που είχαμε κάποτε γνωρίσει. Εξάλλου για τον φιλόσοφο, ο έρωτας είναι η τάση μας να κατακτήσουμε, όχι η ίδια η κατάκτηση. Σε αυτή τη θεωρία έχει βασιστεί όλη η ιδέα του πλατωνικού έρωτα όπως τον εννοούμε σήμερα: ο ιδανικός έρωτας που δεν έχει να κάνει με την κατάκτηση.

[babyimasavage]

1/2/24

Σήμερα τρώω φρίκες

Δεν ξέρω αν φταίει το μυαλό μου που πέρυσι τέτοιον καιρό περνούσε τα πάνδεινα, και απλά τώρα τσεκάρει τις παλιές νευρώσεις για να δει αν τις χρειάζεται, ή κάτι άλλο, αλλά οι φρικες είναι φρικες. Έπρεπε ήδη να κοιμάμαι, ξυπνάω στις 6. Αλλά οι σκέψεις δε θα μ άφηναν αν δεν έγραφα. Το μυαλό μου παλεύει ξανά να με πείσει πως δεν είμαι ικανός, όπως ήταν πέρυσι, η αυτοκαταστροφική μεριά μου παλεύει να με επαναφέρει.

Μπορεί να φοβάμαι να μην κυλήσω, μα τώρα ξέρω να με αντιμετωπίζω. Τώρα θα τα καταφέρω, είναι η ευκαιρία μου να δείξω πως η αυτοκαταστροφική μου μεριά δεν είναι εγώ πια, και να την αφήσω πίσω. Από αύριο που το στρες θα είναι λιγότερο έντονο, θα πρέπει να δω καλύτερα τι συμβαίνει.

Το μόνο που θα μείνει ίδιο με πέρυσι, είναι ότι τις φρίκες μου θα συνεχίσω να τις παλεύω μέχρι να τις νικήσω

Αύριο πρέπει να τα καταφέρω και να μη με αφήσω να κυλήσω. Ίσως και να νιώθω χαζός που τα γραψα αυτά αύριο, μα για την ώρα ήταν αναγκαία

[fwsmou]

Απογευματινός καφές

Νιώθω τον ζεστό καλοκαιρινό ήλιο να με χτυπά στο πρόσωπο καθώς κατευθύνομαι στην κεντρική πλατεία.

Σκέψεις στροβιλιζουν στο μυαλό μου και πριν ακόμα το καταλάβω εμφανίζεται πάλι εσύ. Πλέκω σενάρια στο μυαλό μου με την μορφή σου να πρωταγωνιστεί για το πως θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά τα πράγματα.

Ο ειρμός των σκέψεων μου διακόπτεται από δύο γνώριμες φωνές. Όσο οικίες και αν είναι και όσο ασφαλείς και αν με κάνουν να νιώθω αυτές οι δύο φωνές εύχομαι να ήταν η δική σου.

Κατευθυνομαστε μηχανικά στο συνηθισμένο τραπεζάκι και μου παίρνει παραγγελία η γνωστή κοπελιά. Έναν φρεντο εσπρέσο σκέτο λέω και καθώς η παρέα συζητά τα καινούργια κουτσομπολια εγώ χάνομαι για ακόμα μια φορά στις σκέψεις μου αφού μόνο εκεί μπορώ να ��ε έχω πλεον.

Σκέψεις, σενάρια, πιθανότητές

Πόσες πιθανότητες και πόσα σενάρια; Γιατί να μην είναι πραγματικότητα; Την απάντησή την ξέρω ήδη δεν θέλω όμως να αποδεχτώ το γεγονός ότι κανένας από τους δύο δεν έχει το θάρρος να τα κάνει πραγματικά.

Ο ήχος του ποτηριού που χτυπά στο τραπεζάκι καθώς η σερβιτόρα αφήνει τους καφέδες είναι αρκετός για να με επαναφέρει στην πραγματικότητα και η πρώτη γουλιά από τον πικρό καφέ για να με κρατήσει εκεί.

Θέλω να μείνεις εκεί στις σκέψεις μου στο πίσω μέρος του μυαλού μου και να μην ξανά εμφανιστείς.

Φως μου 21'

[psychotiko-epeisodio]

δεν με ήθελε ποτέ. Ήθελε πάντα να κάνει σχέση με εκείνη που δεν ήθελε να κάνει σχέση μαζί του.

Δέθηκα όμως, τον ερωτεύτηκα. Έκανα πολλά για να μείνω στη ζωή του κι εκείνος με έδιωχνε κάθε φορά. Και τον σκέφτομαι ακόμα. Θέλω να τον πάρω τηλέφωνο ενώ έχουμε να μιλήσουμε 2 μήνες. Όμως πάντα εδώ επικοινωνούσα τον τελευταίο καιρό. Τον έχω σβήσει από τα σοσιαλ. Νιώθω ότι είναι με άλλη.

Δεν μπορώ να πάω όμως παρακάτω.

Τι να κάνω;

Καταρχάς,το ότι τον έσβησες από τα σοσιαλ ήταν ότι πιο σ��στό θα μπορούσες να κάνεις και μπράβο,γιατί ξέρω πόσο δύσκολο είναι.Μπορει τώρα να πονάς,αλλά είμαι σίγουρη ότι όταν ήσασταν σε επαφή ,πονουσες ακόμη περισσότερο.Θα έρχονται περίοδοι που το μυαλό σου θα σου τον επαναφέρει,όμως εσύ χρειάζεται να θυμάσαι το πώς ένιωθες όταν ήσουν εκεί.Θελεις χρόνο,και είναι εντάξει.Φροντισε τον εαυτό σου,βγες με φίλους και άσε τον εαυτό σου να νιώθει όπως νιώθει χωρις να τον πιέζεις η να τον κατηγορείς πως δεν θα έπρεπε να νιώθεις έτσι.

Και μια μαγική μέρα θα ανοίξεις τα μάτια σου το πρωί,και θα έχει περάσει,γιατί έτσι συμβαίνει πάντα.Ειναι το μόνο σίγουρο.Μεχρι τότε,υπομονή και αγάπη.

[cyclothimikhh]

Απαιτώ το Tumblr να επαναφέρει τα προτεινόμενα ποστ ,γιατί εγώ τώρα τι θα κάνω reblog??!

[kyrioskanenas]

Ιστορίες από το συρτάρι που δεν τελείωσαν ποτέ vol. 2

"Εσύ τι έχεις να προσφέρεις; Για κάνε ένα βήμα μπροστά. Την έχεις δει την ταμπέλα;" είπε με βαθιά και σκληρή φωνή.

«Την πάσα ελπίδα αφήστε όσοι περνάτε ».

Έγραφε με μεγάλα γράμματα, θυμίζοντας την Κόλαση. Παρόλα αυτά δε με τρόμαζε. Θεωρούσα πως ήταν λυτρωτικό. Η ελπίδα είναι ένα από τα μεγαλύτερα βάσανα που κουβαλάμε. Το πιο μεγάλο βάρος, που γίνεται, τη μία, μια σκουριασμένη βαριά μπάλα που σαν τους φυλακισμένους τη σέρνουμε και την κουβαλάμε παντού και την άλλη σαν μια σφικτή θηλιά που όσο πιο πολύ παλεύεις και ελπίζεις, τόσο πιο πολύ αυτή σφίγγει και σου κόβει τις ανάσες. Έτσι, και όταν το είχα δει την πρώτη φορά θεώρησα πως ο Δάντης είχε κάνει λάθος. Η ελπίδα είναι μια φωτιά που καίει μέσα μας. Άλλοτε σιγοβράζει και μπορεί να σε κρατήσει ζεστό στα μεγάλα κρύα και τις μοναξιές, αλλά άλλοτε φουντώνει και καεί μην αφήνοντας τίποτα στο πέρασμα της πέρα από μυρωδιά και αίσθηση καμμένης σάρκας.

"Ε, τελείωνε, θα μας πεις;" φώναξε, νιώθοντας το κτύπημα του να με επαναφέρει βίαια από τις σκέψεις μου.

"Δεν ξέρω και δε με νοιάζει. Πάρτε τα άκρα μου. Πάρτε τα χείλη μου. Πάρτε τα όλα. Πάρτε τα κόκαλα μου και πετάξτε τα. Όχι, στα σκυλιά, αυτά δεν τρώνε ανθρώπινα κόκαλα. Αντιθέτως, τα γλύφουν και με μια ευγένεια μη γίνουν θρύψαλα, τα κουβαλάνε μέχρι την κρυψώνα τους.Εκεί, εκεί που κρύβουν ότι πιο πολύτιμο έχουν, μαζί με τα παιχνίδια και τις λιχουδιές, κείτονται επιμελώς τοποθετημένα. Με τη διαφορά, ότι ξαπλώνουν πάνω τους για να τους προσφέρουν μια ζεστασιά. Μια ζεστασιά που δεν πήραμε πότε από τους ομοίους μας.

Για αυτό, καλύτερα πετάξτε τα στους ανθρώπους. Αυτοί έχουν μάθει. Ξέρουν. Ξέρουν, να κατασπαράζουν και να μην αφήνουν ��ύτε το μεδούλι. Είναι όντα άπληστα και αιμοβόρα. Εκεί ρίξτε τα. Να μη μείνει τίποτα. Και χωρίς κόκαλα και χωρίς ελπίδα, αν εσείς το θεωρείτε κόλαση, εγώ το θεωρώ λύτρωση, ελεύθερος θα περάσω τις πύλες."

[crisismonitor]

Εκ βάθρων επανασχεδιασμό της κυβερνητικής πολιτικής για την ακρίβεια ζητά η Ένωση Σούπερ Μάρκετ, επαναφέροντας στην ατζέντα το ζήτημα μείωσης του ΦΠΑ, των ρυθμιστικών απαιτήσεων και των κυβερνητικών παρεμβάσεων στον καθορισμό των τιμών. Πλέγμα πρωτοβουλιών για την επανεξισσορόπιση της αγοράς ζητά η Ένωση Σούπερ Μάρκετ, με τους ιδιοκτήτες να δείχνουν στην κατεύθυνση της αλυσίδας εφοδιασμού και στην παραγωγή για τις αυξημένες τιμές. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι αν και στις τιμές των σούπερ μάρκετ καταγράφεται οριακός αποπληθωρισμός, οι τιμές δεν έχουν προοπτική να επιστρέψουν στα προ τριετίας επίπεδα, ζητώντας παρέμβαση για την αύξηση της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών. Ο πρόεδρος της Ένωσης Σούπερ Μάρκετ Ελλάδας, Αριστοτέλης Παντελιάδης, στο πλαίσιο ενημέρωσης για τους δημοσιογράφους, είπε ότι είναι δεδομένο ότι οι τιμές τα τελευταία 2,5 χρόνια έχουν σταθεροποιηθεί σε ένα υψηλό επίπεδο και αυτό δημιουργεί προβλήματα και γκρίνια. Ειδικότερα σημείωσε ότι: "Οι τιμές δεν μπορούν στο σύνολό τους να ξαναγυρίσουν στο επίπεδο που ήταν προ τριετίας. Η λύση είναι οι αυξήσεις των μισθών. Οι μισθοί πλέον και το 2024 και το 2025 αυξάνονται και θα αυξάνονται με ρυθμούς σημαντικά πιο γρήγορους από τον πληθωρισμό των τροφίμων. Ένα μέρος της απώλειας της αγοραστικής δύναμης καλύπτεται και θα συνεχίσει να καλύπτεται λόγω της αύξησης των μισθών. Αυτό θα γίνει με υγιή τρόπο για τις επιχειρήσεις εφόσον συνοδεύεται από αύξηση της παραγωγικότητας”. Από την πλευρά της Ένωσης, ο κ. Παντελιάδης έθεσε εκ νέου θέμα μείωσης του ΦΠΑ σε βασικά αγαθά για την υποχώρηση των τιμών και επανέλαβε τη δέσμευση ότι στα σούπερ μάρκετ οι μειώσεις θα περάσουν στο σύνολό του στην τιμή στο ράφι. Προλειαίνουν το έδαφος Η Ένωση των Σούπερ Μάρκετ επιχειρεί να επαναφέρει στο πολιτικό τραπέζι μια σειρά από θέμαta που υποστηρίζει ότι δυσχεραίνουν τη λειτουργία της αγοράς και ανεβάζουν το κόστος, αλλά αυτή τη φορά μέσω ενίσχυση της επίγνωσης σε κοινωνικό επίπεδο. Με τον τρόπο αυτό οι ιδιοκτήτες των σούπερ μάρκετ επιχειρούν δια του συλλογικού τους οργάνου να ενισχύουν την ενημέρωση, προσφέροντας στοιχεία και δημιουργώντας κλίμα, ώστε να περιορίσει το πολιτικό κόστος και να προλειάνει τον δρόμο για την κυβέρνηση. Το βασικό επιχείρημα της Ένωσης των Σούπερ Μάρκετ για τη μείωση του ΦΠΑ έγκειται στον εκσυγχρονισμό του ελληνικού φορολογικού συστήματος και τη δυνατότητα της ΑΑΔΕ να αυξήσει τα έσοδα από άμεσους φόρους, σημειώνοντας μάλιστα ότι οι υψηλοί έμμεσοι φόροι είναι ίδιον των δυσλειτουργικών συστημάτων. "Καθώς το ελληνικό φορολογικό σύστημα εκσυγχρονίζεται, υπάρχει περιθώριο για έμμεσους φόρους και δη τον ΦΠΑ να προσαρμοστούν στα ευρωπαϊκά επίπεδα", σημείωσε ο πρόεδρος της Ένωσης, Αριστοτέλης Παντελιάδης. Κόστος, κατακερματισμός και γραφειοκρατία Συλλογικά, η Ένωση των Σούπερ Μάρκετ αρνείται τις καταγγελίες για αισχροκέρδια και για καρτέλ, ενώ επικαλούμενη στοιχεία του ερευνητικού της οργάνου του ΙΕΛΚΑ, ότι την τριετία της έκρηξης της ακρίβειας η πορεία των κερδών στον κλάδο ήταν φθίνουσα. Τόσο ο Αριστοτέλης Παντελιάδης όσο και ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Γιάννης Μασούτης σκιαγράφησαν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος των σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα, σε αντίστιξη -πολλές φορές- με την κατάσταση που επικρατεί στην Ευρώπη. Από τα στοιχεία που παρουσίασε το ΙΕΛΚΑ, σε πολλά προϊόντα οι τιμές στην Ελλάδα θα ήταν καλύτερες από τις αντίστοιχες στην Ευρώπη, σε καθαρή βάση, εξαιρουμένου δηλαδή του ΦΠΑ. Συνεπώς, η Ένωση επιμένει ότι η μείωση, σε στοχευμένες ομάδες προϊόντων, θα περάσει απευθείας στον καταναλωτή, συμβάλλοντας στην αποκλιμάκωση του πληθωρισμού και την υποχώρηση του κόστους ζωής. Οι προμήθειες Μεγάλο κόστος για τα super market, που ανέρχεται στο 0,5% του τζίρου είναι και η διαχείριση των ηλεκτρονικών πληρωμών, όπου οι προμήθειες είναι υψηλές και με ανοδική τάση, όπως δήλωσε ο Γιάννης Μασούτης. Σήμερα, όπως είπε, ο κ. Παντελιάδης οι κάρτες αναλογούν στο 70 προς 80% του συνολικού τζίρου, που συνεπάγεται μεγάλο κόστος για τη διαχείριση, λόγω προμηθειών. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕΣΕ, Αριστοτέλη Παντελιάδη, στην Ελλάδα τα super market κατέχουν πολύ μικρότερο ποσοστό της λιανικής αγοράς, ιδιαίτερα στα τρόφιμα οπωροπωλείου συγκριτικά με την Ευρώπη. Στοιχεία που επικαλέστ��καν αναφέρουν ότι στην Ελλάδα τα super market ανέρχονται στο 52% του συνολικού τζίρου της συγκεκριμένης αγοράς, ενώ το υπόλοιπο 48% είναι κυρίως στις λαϊκές αγορές. Στην Ευρώπη, μεσοσταθμικά η αναλογία είναι στο 70-30%. Υπ' αυτό το πρίσμα, η αύξηση του ποσοστού αυτού, μπορεί να οδηγήσει σε μειώσεις τιμών σε κομβικά προϊόντα. Κατακερματισμένη αγορά Ζήτημα αποτελεί επίσης ο κατακερματισμός της αγοράς, που εμποδίζει την αποτελεσματικότητα των οικονομιών κλίμακος, διαχέει τον ανταγωνισμό και υπονομεύει τις επενδύσεις. Σύμφωνα μάλιστα με τον γενικό διευθυντή της ΕΣΕ, Απόστολο Πεταλά, το ενδεχόμενο κινήσεων συγκέντρωσης της αγοράς των super market θα ήταν θετικό, καθώς θα ενίσχυε την υγεία της αγοράς. Ειδικότερα, οπρόεδρος της ΕΣΕ προέβλεψε ότι θα έρθει περαιτέρω συγκέντρωση του κλάδου των σούπερ μάρκετ ��ε νέες εξαγορές ή συγχωνεύσεις. "Δεν εννοώ ότι θα εξαλειφθούν όλες και ότι δεν θα υπάρχει χώρος για μία μικρή ή μεσαία αλυσίδα, αρκεί αυτές να γνωρίζουν σε ποιο χώρο και με ποιες συνθήκες ανταγωνίζονται. Μέσω της συγκέντρωσης θα επέλθει οικονομική υγεία, καθότι τα περιθώρια κέρδους είναι οριακά και επικίνδυνα. Η αύξηση των αμοιβών θα συνεχιστεί και πρέπει να συνεχιστεί και αυτό αποτελεί σημαντικό παράγοντα ενίσχυσης του κόστους γιατί είμαστε κλάδος εντάσεως εργασίας. Πρέπει να συνεχίσουν και θα συνεχίσουν να αυξάνονται οι αμοιβές. Πρέπει να συνεχίσουν και θα συνεχίσουν να γίνονται επενδύσεις για να κρατάμε καλό επίπεδο στα καταστήματά μας. Και δεν νομίζω ότι θα σταματήσει ο έντονος ανταγωνισμός να υπάρχει, καθότι οδηγεί τον κλάδο σε εξέλιξη”. Εισαγόμενη γραφειοκρατία Σύμφωνα με την ΕΣΕ και τις διοικήσεις μεγάλων ομίλων σούπερ μάρκετ, ικανό μέρος του κόστους λειτουργίας απορροφά η συμμόρφωση με τις οδηγίες και του κανονισμούς της ελληνικής κυβέρνησης και της "γραφειοκρατίας" των Βρυξελλών. Παράλληλα, επισημαίνουν ότι συγκεκριμένες νομοθετικές παρεμβάσεις έχουν τελικά αντίθετα αποτελέσματα από αυτά για τα οποία σχεδιάζονται, αναγνωρίζοντας όμως ότι παρεμβάσεις όπως η απαγόρευση προσφορών σε συγκεκριμένες κατηγορίες έφεραν θετικά αποτελέσματα. Το κόστος των ελληνικών σούπερ μάρκετ επηρεάζεται όμως και από τις κεντρικές πολιτικές στις Βρυξέλλες, καθώς με πρόσχημα τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς και τις νέες νόρμες εισαγάγουν κοστοβόρες διαδικασίες, που μειώνουν την παραγωγικότητα και αυξάνουν το κόστος συμμόρφωσης και το λειτουργικό ρίσκο. Ειδικότερα, όπως σημείωσε ο κ. Παντελιάδης, "τα περιοριστικά μέτρα διώχνουν βιομηχανίες από την Ευρώπη και όχι μόνο δεν ενοχλείται η Ε.Ε. αλλά το θεωρεί και φυσιολογικό, δηλώνοντας ικανοποιημένη μόνο από το γεγονός ότι μειώνονται οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα". Ενώ συμπλήρωσε ότι: "η παραγωγή μεταφέρεται δίπλα μας, σε χώρες όπως για παράδειγμα η Τουρκία και ουσιαστικά είναι σαν να στρουθοκαμηλίζουμε”. Επιπλέον, αναφέρθηκε στο σύστημα εγγυοδοσίας για την επιστροφή των φιαλών από πλαστικό και από αλουμίνιο στο νερό και τα αναψυκτικά, το λεγόμενο DRS, και συμπλήρωσε ότι είναι ένα μέτρο που έχει λόγο ύπαρξης, θα εφαρμοστεί σε έναν χρόνο και θα αλλάξει τον τρόπο που ψωνίζουμε και πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ. "Έχει κόστος, έχει όμως και νόημα. Στον αντίποδα η οδηγία CSRD που είναι η μετεξέλιξη του ESG, φέρνει μεγάλη γραφειοκρατία και σημαντική επιβάρυνση. Συχνά οι κανόνες γίνονται υπερβολικοί. Επίσης, βρίσκεται σε εξέλιξη η κουβέντα για την πιο σύντομη αποπληρωμή των υποχρεώσεων από τα σούπερ μάρκετ στους προμηθευτές τους σε 30 ή 60 ημέρες για τα γεωργικά προϊόντα αλλά και για τα προϊόντα που περιέχουν γεωργικά προϊόντα. Σε αυτό το πεδίο συζητείται η περαιτέρω αυστηροποίηση”. "Επίσης ο κανονισμός για το deforestation (αποψίλωση των δασών) ενέχει μεγάλη γραφειοκρατία και αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα τυφλής γραφειοκρατίας χωρίς να σκέφτεται τις επιπτώσεις που τελικά βαρύνουν τον καταναλωτή”, ανέφερε μεταξύ άλλων ο πρόεδρος της Ένωσης Σούπερ Μάρκετ. Σε διαδικασία συζήτησης βρίσκεται η τιμή αναφοράς για τις προσφορές αλλά και η οδηγία NIS2 για την κυβερνοασφάλεια που επίσης φέρνει γραφειοκρατία, όπως υποστήριξε ο κύριος Παντελιάδης. Διεθνείς τιμές και παραγωγική αλυσίδα Σύμφωνα με τον κ. Παντελιάδη, η κλιματική αλλαγή προκαλεί αλυσιδωτές παρενέργειες στην παραγωγή σε παγκόσμιο επίπεδο. Μάλιστα υπογράμμισε πρώτα την υπόθεση του ελαιόλαδου -οι τιμές του οποίου βρίσκονται σε τροχιά αποκλιμάκωσης πλέον- και του καφέ, ο οποίος καλπάζει ακόμη... Τα στοιχεία αυτά καταδεικνύουν τη δυσκολία ελέγχου του κόστους και μέσω προβλέψεων. Αν μάλιστα υπολογιστούν οι γεωπολιτικές και γεωοικονομικές εντάσεις, τότε προστίθενται και άλλοι παράγοντες που ανεβάζουν το κόστος στην παραγωγική αλυσίδα. Πρόβλημα, σύμφωνα με τον κ. Παντελιάδη, αποτελούν επίσης οι καταστροφές περιουσιών και υποδομών που επιβαρύνουν το κόστος, τους φόρους και τη δυνατότητα ορθής λειτουργίας των σούπερ μάρκετ, όπως συνέβη με την κακοκαιρία Daniel.   Read the full article

[eclecticstarlightblogger]

Νικόλας Φαραντούρης: «Ο κ.Μητσοτάκης κλείδωσε στο συρτάρι τον EastMed κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν»

Ο κ.Φαραντούρης μιλά στο militaire channel ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα και ειδικά τα ελληνοτουρκικά. Πως και γιατί αποφάσισε να επαναφέρει τον East Med; Είναι εφικτό να γίνει το έργο; Ο κ.Φαραντούρης απαντά καταφατικά και επικαλείται τη συμμετοχή του στο σχεδιασμό του έργου ως σύμβουλος […] Νικόλας Φαραντούρης: «Ο…

[justforbooks]

Ακολουθώντας τα βήματα του Εζέν Σι και του Ζαν Βοτράν, ο Ερίκ Φουασιέ επαναφέρει στην πρώτη γραμμή και με τρόπο μοναδικό το ξεχασμένο roman-feuilleton, ένα ιδιαίτερα δημοφιλές είδος το 1830, που επηρέασε σπουδαίους λογοτέχνες, όπως ο Ντίκενς, ο πατέρας Ντουμάς, ακόμα και ο Μπαλζάκ, ως προς τη μεθοδολογία, τον τρόπο ανάπτυξης της ιστορίας και τη γραφή. Συνδέοντας το στοιχείο του μυστηρίου με τις μεγάλες ιστορίες που δημοσιεύονταν σε συνέχειες, το είδος αυτό αναφερόταν άμεσα στα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα της εποχής, κάτι που καταφέρνει να ανασυστήσει με άκρως πρωτότυπο τρόπο, εν προκειμένω, ο Γάλλος συγγραφέας.

Πρωταγωνιστής του πιο δημοφιλούς έργου του Φουασιέ, που διαδραματίζεται το 1830, είναι ο επιθεωρητής Βαλεντίν Βερν, γνώστης των πιο παράδοξων ιατρικών μεθόδων και του αποκρυφισμού, ο οποίος αναλαμβάνει να εξιχνιάσει μυστηριώδεις φόνους και να διαλευκάνει άλλου είδους αμφίβολες καταστάσεις: μοναχικός, αμφιλεγόμενος, ωραίος και ερωτευμένος με γνωστή ηθοποιό της εποχής, ο Βερν καλείται να διασκεδάσει τις υποψίες για το παράδοξο άτομό του και να ακολουθήσει τη δική του μεθοδολογία.

Πολλές φορές αυτή μάλιστα φέρνει στον νου τον Σέρλοκ Χολμς, αποκαλύπτοντας μια ευφυΐα μοναδική, που ��στόσο αναφέρεται στο κλίμα και τα δεδομένα της εποχής: εντούτοις η ύπνωση, την οποία εφαρμόζει, καμία σχέση δεν έχει με τις υποτιθέμενες πνευματιστικές μεθόδους που υιοθετούσαν τότε άλλοι τσαρλατάνοι, που σύχναζαν στα αυτοκρατορικά σαλόνια και που εμφανίζονται στο βιβλίο, υποστηρίζοντας ότι συνομιλούσαν με τους νεκρούς και ότι τους επανέφεραν στη ζωή.

Το εντυπωσιακό είναι ότι όλα αυτά τα δεδομένα, προσφιλή στους υψηλούς κύκλους, τα γνωρίζει ο συγγραφέας Ερίκ Φουασιέ σε βάθος και από πρώτο χέρι, αποδίδοντας όχι μόνο την ατμόσφαιρα του Παρισιού του 1830 αλλά και όλα τα ιατρικά επιτεύγματα της εποχής. Διδάκτωρ Χημείας, Νομικής και λάτρης της Ιστορίας, φαίνεται ότι ο Φουασιέ είναι ο κατάλληλος για να μας χαρίσει μια συναρπαστική ιστορία από τα χρόνια του Λουδοβίκου-Φιλίππου, σε μια μοναδική γραφή που έκανε τους Γάλλους να μιλήσουν για ένα «εθιστικό βιβλίο» και να του χαρίσουν μια σειρά από βραβεία.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[thoughtfullyblogger]

Νικόλας Φαραντούρης: «Ο κ.Μητσοτάκης κλείδωσε στο συρτάρι τον EastMed κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν»

Ο κ.Φαραντούρης μιλά στο militaire channel ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα και ειδικά τα ελληνοτουρκικά. Πως και γιατί αποφάσισε να επαναφέρει τον East Med; Είναι εφικτό να γίνει το έργο; Ο κ.Φαραντούρης απαντά καταφατικά και επικαλείται τη συμμετοχή του στο σχεδιασμό του έργου ως σύμβουλος […] Νικόλας Φαραντούρης: «Ο…

[greekblogs]

Νικόλας Φαραντούρης: «Ο κ.Μητσοτάκης κλείδωσε στο συρτάρι τον EastMed κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν»

Ο κ.Φαραντούρης μιλά στο militaire channel ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα και ειδικά τα ελληνοτουρκικά. Πως και γιατί αποφάσισε να επαναφέρει τον East Med; Είναι εφικτό να γίνει το έργο; Ο κ.Φαραντούρης απαντά καταφατικά και επικαλείται τη συμμετοχή του στο σχεδιασμό του έργου ως σύμβουλος […] Νικόλας Φαραντούρης: «Ο…

[skandaladiaplokidiafthora]

Νικόλας Φαραντούρης: «Ο κ.Μητσοτάκης κλείδωσε στο συρτάρι τον EastMed κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν»

Ο κ.Φαραντούρης μιλά στο militaire channel ασκώντας κριτική στην κυβέρνηση Μητσοτάκη για τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα εθνικά θέματα και ειδικά τα ελληνοτουρκικά. Πως και γιατί αποφάσισε να επαναφέρει τον East Med; Είναι εφικτό να γίνει το έργο; Ο κ.Φαραντούρης απαντά καταφατικά και επικαλείται τη συμμετοχή του στο σχεδιασμό του έργου ως σύμβουλος […] Νικόλας Φαραντούρης: «Ο…