#δραχμές

[arttsuka]

Can you believe this coin is 98 years old?

[justforbooks]

Η ιστορία μιας αυτοκρατορίας του ελληνικού σινεμά

Από το 1966, οπότε και ιδρύθηκε, η Καραγιάννης – Καρατζόπουλος αντιστάθηκε απέναντι στην παντοκρατορία της Finos Film, έκανε 110 ταινίες, εξαγόρασε άλλες 234 και αυτήν τη στιγμή διαθέτει την πιο ισχυρή ελληνική ταινιοθήκη.

Η εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ιδρύθηκε το 1966 από τον σκηνοθέτη Κώστα Καραγιάννη και τον οπερατέρ – μοντέρ Αντώνη Καρατζόπουλο και είναι η μοναδική εταιρεία που υπάρχει από τότε και δεν σταμάτησε ποτέ τη λειτουργία της έως σήμερα. Ακόμη και η Finos Film διέκοψε τις δραστηριότητές της για πέντε χρόνια μετά τον θάνατο του Φίνου, το 1977, και λειτούργησε ξανά στις αρχές της δεκαετίας του ’80.

Το success story της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ξεκίνησε από απλές συμπτώσεις. Ο Αντώνης Καρατζόπουλος και ο Κώστας Καραγιάννης γνωρίστηκαν το 1955, ενώ υπηρετούσαν τη στρατιωτική τους θητεία. Εκείνη η συνάντηση στάθηκε καρμική. Οκτώ χρόνια μετά, συναντήθηκαν στο διάσημο ιστορικό κτίριο της οδού Ακαδημίας, αριθμός 96-98. Εκεί, στεγάζονταν για χρόνια όλες οι ελληνικές εταιρείες παραγωγής, εκτός από αυτή του Φίνου, γι’ αυτό και ονομαζόταν το «Χόλιγουντ της πλατείας Κάνιγγος». Οι δύο νέοι βρέθηκαν να εργάζονται στον ίδιο όροφο.

Ο Κώστας Καραγιάννης είχε νοικιάσει ένα υπερπολυτελές για την εποχή γραφείο για να στεγάσει την εταιρεία του, Κίκος Φίλμ. Στον ίδιο όροφο βρισκόταν η εταιρεία του Ιωάννη Καρατζόπουλου, πατέρα του Αντώνη. Ο Αντώνης και ο Κώστας, 31 χρονών τότε, αφού ήταν και οι δύο γεννημένοι στην Αθήνα το 1932, ο πρώτος στην Κυψέλη και ο δεύτερος στην Πλάκα, άρχισαν αμέσως να κάνουν παρέα. Ο Αντώνης κάποια στιγμή ξεκίνησε να κάνει δικές του παραγωγές και ζήτησε από τον Κώστα να σκηνοθετήσει την ταινία Ο Παράς και ο Φουκαράς, με τον Κώστα Χατζηχρήστο.

Όταν η ταινία έκανε τον κύκλο προβολής της σε Α��ήνα, Θεσσαλονίκη και επαρχία, κόβοντας αρκετά εισιτήρια, γεννήθηκε η ιδέα να συνεργαστούν και να δημιουργήσουν τη δική τους εταιρεία παραγωγής. Να σημειώσουμε ότι τότε το σινεμά ήταν η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας και υπήρχαν πολλές αίθουσες που είχαν ανάγκη για ταινίες, γιατί οι κόπιες της Finos Film δεν ήταν αρκετές. Τη δεκαετία του ’60, ο μόνος που έκανε εμπορικές ταινίες ήταν ο Φίνος. Υπήρχαν και άλλες εταιρείες, όπως οι Αφοί Ρουσσόπουλοι, Γιώργος Λαζαρίδης, Σαρρής-Ψαρράς και Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, αλλά με λιγοστές παραγωγές. Πολλοί μεμονωμένοι παραγωγοί είχαν προσπαθήσει κατά καιρούς να μπουν στα χωράφια του Φίνου, αλλά ύστερα από δυο-τρία χρόνια έκλειναν τις εταιρείες τους, γιατί δεν είχαν τις κατάλληλες προδιαγραφές και την ��ικονομική δυνατότητα να αντεπεξέλθουν.

Έτσι, ο Κώστας και ο Αντώνης, βλέποντας ότι υπήρχε στην αγορά ένα κενό και ένα κοινό που αναζητούσε και άλλες ταινίες, αποφάσισαν να μπουν πολύ δυναμικά στο παιχνίδι, με αρκετά ρίσκα, αλλά γεμάτοι αισιοδοξία και θέληση. Με αρχικό κεφάλαιο 1.600.000 δραχμές -καθένας τους έβαλε από 800.000- αποφάσισαν να πάρουν δάνεια και να υπογράψουν γραμμάτια συνολικής αξίας 10.000.000 δρχ., ποσό μυθικό για την εποχή. Είχαν στόχο όμως να χτυπήσουν την κορυφή. Και καθώς ήταν άνθρωποι της δουλειάς, γνώριζαν ότι η κορυφή απαιτεί, εκτός από θέληση, και χρήματα. Η φιλοσοφία τους ήταν απλή: «Ή όλα ή τίποτα». Έτσι, ιδρύθηκε η Καραγιάννης-Καρατζόπουλος Ο.Ε., το 1966. Η σειρά των ονομάτων αποφασίστηκε αφού πρώτα έριξαν ένα κέρμα στον αέρα, κορόνα – γράμματα. Η απόφασή τους ήταν να γυρίζουν 10 και πλέον ταινίες τον χρόνο, όσες ακριβώς γύριζε και ο Φίνος. Ο τρίτος ιδιοκτήτης ήταν ο Ντόντος Καραγιάννης, αδερφός του Κώστα, που ανέλαβε το οικονομικό κομμάτι.

Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Εκείνη την εποχή, το κριτήριο για να θεωρείται μια εταιρεία «μεγάλη, ικανή και ισχυρή» ήταν ποιοι σταρ έπαιζαν στις ταινίες της. Έτσι, απέσπασαν αμέσως από τον Φίνο -δίνοντας αρκετά υψηλότερες αμοιβές- τη Ρένα Βλαχοπούλου, τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, τον Ντίνο Ηλιόπουλο, αλλά και τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τη Μάρω Κοντού, που ήταν εκτός της Finos Film. Πολλά τα χρήματα, μεγάλο το ρίσκο, μεγάλα τα δάνεια που έτρεχαν, όμως, αμέσως ήρθαν οι απολαβές. Ήδη από την πρώτη χρονιά κατάφεραν να έχουν 3 από τις 10 ταινίες που έκοψαν τα περισσότερα εισιτήρια. Ήταν Η Βουλευτίνα, με τη Ρένα Βλαχοπούλου, Ο Εξυπνάκιας, με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον Νίκο Σταυρίδη, και Ο Γεροντοκόρος, με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και τη Μάρω Κοντού. Τρεις ισχυροί σταρ, τρεις ισχυρές μεταγραφές.

Η ΑΛΙΚΗ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ

Το 1967, δεύτερη χρονιά λειτουργίας της, η εταιρεία καταφέρνει να αποκτήσει την πιο διάσημη σταρ της Ελλάδας και το πιο ακριβοθώρητο προϊόν που είχε ποτέ ο Φίνος, την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Για την ακρίβεια, τη στιγμή εκείνη η Αλίκη ανήκε στο ανθρώπινο δυναμικό της εταιρείας Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης, στην οποία έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα. Τότε η Αλίκη ήταν σε κόντρα με τον Φίνο, γιατί είχε μεγάλες οικονομικές απαιτήσεις που δεν τις δεχόταν η εταιρεία. Επίσης, τον έβλεπε να δείχνει εύνοια στην Τζένη Καρέζη και στη Ζωή Λάσκαρη, ένιωθε ότι έχανε το «σκήπτρο» και σκέφτηκε πως η καλύτερη απάντηση θα ήταν να πάει στη νέα ανερχόμενη δύναμη, στο απέναντι στρατόπεδο.

Η Καραγιάννης-Καρατζόπουλος την έκλεισε για τρεις ταινίες, με αμοιβή 600.000 δρχ. για καθεμία. Εκεί, λοιπόν, γύρισε Το Πιο Λαμπρό Αστέρι, με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ, που έγινε η πιο εμπορική ταινία του 1967 και της εταιρείας (652.661 εισιτήρια), εκτοπίζοντας τη Finos από τις πρώτες θέσεις και αμφισβητώντας την παντοκρατορία της. Επιπλέον, είναι η 14η πιο εμπορική ελληνική ταινία μέχρι σήμερα. Το σενάριο βασίστηκε σε μια ιδέα της Αλίκης. Το όνομα της ηρωίδας, Κατερίνα, ήταν επιλογή του Καραγιάννη γιατί ήταν το όνομα της μητέρας του, ενώ η Αλίκη ανάγκασε τη Μαρία Ιωαννίδου να γίνει μελαχρινή για να παίξει μαζί της. Επίσης, ιδέα της Αλίκης ήταν και ο τίτλος της ταινίας, ο οποίος από πολλούς θεωρήθηκε, και δικαίως, ότι έστελνε στον Φίνο ένα μήνυμα: «Το πιο λαμπρό αστέρι του ελληνικού σινεμά είμαι εγώ».

Η τεράστια επιτυχία της ταινίας ενόχλησε τον Φίνο, ο οποίος λέγεται ότι είπε στους συμβούλους του: «Φέρτε πίσω την Αλίκη και δώστε της όσα ζητάει». Η Αλίκη, όμως, είχε συμβόλαιο για άλλες δύο ταινίες και δεν μπορούσε να επιστρέψει αμέσως. Έτσι, γύρισε ακόμη Το Κορίτσι του Λούνα Παρκ, που αρχικά χαρακτηρίστηκε ταινία «Ακατάλληλη» από τη χούντα. Η Αλίκη, ωστόσο, εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία που της είχε η κόρη ενός υψηλόβαθμου προσώπου του δικτατορικού καθεστώτος, καταφέρνοντας τελικά να τη μετατρέψει σε «Κατάλληλη». Το αποτέλεσμα ήταν να γίνει η έκτη πιο εμπορική ταινία της χρονιάς. Για την ιστορία να αναφέρουμε πως το να χαρακτηριστεί τότε μια ταινία «Ακατάλληλη» -και ειδικά της Αλίκης- ισοδυναμούσε με οικονομική καταστροφή.

Στο Κορίτσι του Λούνα Παρκ, η σταρ τσακώθηκε με τον Γιώργο Ζαμπέτα, γιατί δεν της άρεσε το κομμάτι Σταλιά-Σταλιά και αρνήθηκε να το τραγουδήσει. Έκτοτε, δεν συνεργάστηκαν ποτέ ξανά οι δυο τους. Η τρίτη ταινία που γύρισε η Αλίκη εκείνη την περίοδο στην εταιρεία ήταν Η Αγάπη Μας, με τον Παπαμιχαήλ, το 1968. Τότε, για τις ανάγκες των γυρισμάτων, πήγαν στο χωριό Θεολόγος που άρεσε τόσο πολύ στους πρωταγωνιστές ώστε αποφάσισαν να αγοράσουν εκεί εξοχικό. Μετά το πολύκροτο διαζύγιό τους, το 1976, το κράτησε η Βουγιουκλάκη, αφού πρώτα κατέβαλε τα χρήματα που αναλογούσαν στον Παπαμιχαήλ. Η ταινία πήγε πολύ καλά, ήρθε τέταρτη σε εισπράξεις εκείνη τη χρονιά με 484.989 εισιτήρια. Η Αλίκη στη συνέχεια επέστρεψε στη Finos Film και γύρισε την ταινία Η Αρχόντισσα και ο Αλήτης. Πάλι ιδέα της Αλίκης ο τίτλος, που δήλωνε ότι γύρισε στο παλιό της στέκι σαν αρχόντισσα.

ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΚΑΡΕΖΗ

Όταν η Αλίκη γύρισε ξανά στη Finos, η Καρέζη αποφάσισε από αντίδραση να πάει στην Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, που ήταν το αντίπαλον δέος. Τότε, το παιχνίδι στα στούντιο παιζόταν ανάμεσα σε αυτές τις δύο εταιρείες και στο ελληνικό star system ανάμεσα στην Αλίκη και στην Τζένη. Με λίγα λόγια, όταν η Βουγιουκλάκη επέστρεψε στον Φίνο με «ανοιχτό» συμβόλαιο, σύμφωνα με τους ανθρώπους που έχουν μελετήσει την εποχή, η Καρέζη εκνευρίστηκε και αποχώρησε πηγαίνοντας στον Καραγιάννη, γιατί, όπως είπε χαρακτηριστικά, δεν υπήρχε χώρος για δύο βασίλισσες σ’ ένα βασίλειο, το βασίλειο της Finos Film.

Έτσι, το 1970, έκανε μια χρυσή μεταγραφή και γύρισε το Μια Γυναίκα στην Αντί��ταση. Η ταινία σηματοδότησε και την επιστροφή της Τζένης στο σινεμά, έπειτα από δύο χρόνια απουσίας λόγω της εγκυμοσύνης και της γέννησης του γιου της, Κωνσταντίνου, στις 25 Απριλίου του 1969. Μολονότι ήταν δραματική ταινία, έκοψε τον αριθμό ρεκόρ των 360.000 εισιτηρίων. Το 1971, γύρισε το επικό Μαντώ Μαυρογένους, σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη. Η ταινία έκανε πρεμιέρα την ίδια μέρα με την Κόρη του Ήλιου, της Αλίκης, και αυτό θεωρήθηκε ένα μικρό σκάνδαλο, μια ένδειξη ανταγωνισμού ανάμεσα στα δύο γραφεία παραγωγής. Κέρδισε σε εισπράξεις η Βουγιουκλάκη, αλλά την πρώτη θέση εκείνη τη χρόνια πήρε ο Βέγγος με την ταινία Τι Έκανες στον Πόλεμο Θανάση. Η τρίτη ταινία της Καρέζη στην Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ήταν η Ερωτική Συμφωνία, με τον Κώστα Καζάκο, το 1972, που έκοψε 165.000 εισιτήρια. Μια πολύ ακριβή παραγωγή, που γυρίστηκε σε Αθήνα και Παρίσι, με την Τζένη να γράφει το πρώτο και μοναδικό της σενάριο.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΑΛΙΚΗ

Η δεύτερη περίοδος της Αλίκης στην εταιρεία Καραγιάννης- Καρατζόπουλος ξεκίνησε το 1980 με δύο ταινίες, όχι από τις καλύτερές της. Το ’80, ύστερα από επτά χρόνια απουσίας από το σινεμά, η Αλίκη γύρισε το Πονηρό Θηλυκό, Κατεργάρα Γυναίκα, σε σενάριο και σκηνοθεσία Κώστα Καραγιάννη, και έκανε 290.000 εισιτήρια – ρεκόρ για μια περίοδο που ο κόσμος σνόμπαρε τις ελληνικές ταινίες.

Έναν χρόνο μετά, θα γυρίσει εκεί και την τελευταία ταινία της καριέρας της, το Κατάσκοπος Νέλη, σε σενάριο Νίκου Φώσκολου. Στην ταινία η Αλίκη εμφανίζεται για πρώτη φορά με ακάλυπτο το στήθος, γεγονός που συζητήθηκε περισσότερο από την ίδια την ταινία. Και οι δύο αυτές ταινίες θεωρούνται cult και, όπως μας πληροφορεί η εταιρεία, όποτε προβάλλονται στην τηλεόραση κάνουν υψηλές τηλεθεάσεις.

ΡΕΝΑ ΒΛΑΧΟΠ��ΥΛΟΥ 

Από τις πρώτες πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου που υπέκυψαν στα δελεαστικά συμβόλαια και έδειξαν εμπιστοσύνη στην εταιρεία Καραγιάννης-Καρατζόπουλος ήταν η Ρένα Βλαχοπούλου, η πρώτη σταρ στη λίστα των κωμικών ηθοποιών. Η Βλαχοπούλου ήταν από τις πρώτες μεγάλες σταρ που συνεργάστηκαν με την εταιρεία. Μόλις είχε λήξει το συμβόλαιό της με τη Finos Film και αμέσως της έκαναν πρόταση, την οποία αποδέχτηκε. Εκεί, την πρώτη περίοδο του ’60, έκανε τη Βουλευτίνα, το Βίβα Ρένα και τη Ζηλιάρα. Επίσης, έπαιξε στη νεότερη περίοδο της εταιρείας, τη δεκαετία του ’80, οπότε έκανε τις ταινίες Ρένα, Να η Ευκαιρία, Η Μανούλα, το Μανούλι και ο Παίδαρος, Η Πολιτσμάνα. Πάντα πρωταγωνίστρια και πάντα οι ταινίες της είχαν υψηλές εισπράξεις.

ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΧΡΥΣΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ

Παράλληλα με την εδραίωση της εταιρείας, άλλαζε και η Ελλάδα. Το 1967, έχουμε την επιβολή της δικτατορίας, που επέβαλε μεταξύ άλλων και αυστηρή λογοκρισία στις ταινίες, ενώ το 1973 κυριάρχησε η τηλεόραση, βάζοντας ουσιαστικά την ταφόπλακα στη χρυσή εποχή του ελληνικού σινεμά. Είναι η εποχή που στην ουσία οι αίθουσες άρχιζαν να αιμορραγούν οικονομικά.

Τότε, ως έξυπνοι και, όπως απέδειξε η ιστορία, διορατικοί επιχειρηματίες, ο Κώστας, ο Αντώνης και ο Ντόντος αρχίζουν και κάνουν διανομή ξένων ταινιών, ονομάζοντας την εταιρεία τους Νέα Κίνηση. Κάνουν ελάχιστες ταινίες εκείνη τη δεκαετία, όταν ξαφνικά εμφανίζονται σαν «μάννα εξ ουρανού» τα video clubs, στις αρχές της δεκαετίας του ’80, που στην κυριολεξία κάνουν και πάλι την αγορά να ανθήσει. Όλες οι παλιές ταινίες της Καραγιάννης- Καρατζόπουλος μεταγράφονται σε VHS και νοικιάζονται φανατικά από το κοινό. Και μόλις τελειώνει η εποχή του video club, μια νέα αγορά ανοίγει. Σαν το ιερό δισκοπότηρο, εμφανίζεται το 1989 η ιδιωτική τηλεόραση, που δείχνει ιδιαίτερη αδυναμία στον παλιό, καλό εμπορικό κινηματογράφο. Οι ταινίες προβάλλονται ξανά, κάνουν υψηλές τηλεθεάσεις, το κοινό τις ζητάει και ξαφνικά μια νέα λαμπερή πηγή εισοδήματος εμφανίζεται.

Ταυτόχρονα, οι Καραγιάννης-Καρατζόπουλος αρχίζουν να εμπλουτίζουν το αρχείο τους αγοράζοντας ταινίες από άλλους παραγωγούς. Την περίοδο που έζησαν στο κτίριο της οδού Ακαδημίας είχαν κάνει πάρα πολλές φιλίες. Σε αντίθεση με τον Φίνο, που ήταν απομονωμένος στο γραφείο του, εκείνοι είχαν άριστες σχέσεις με τους υπόλοιπους μικρούς παραγωγούς. Έτσι, αποφάσισαν να αγοράσουν τις ταινίες εκείνων που βρίσκονταν στο ίδιο κτίριο και ήταν και φίλοι τους. Συγκεκριμένα, το 1997 αγόρασαν τον κατάλογο ταινιών του παραγωγού James Paris, το 2000 τις ταινίες της Δαμασκηνός- Μιχαηλίδης, από τον γιο του Μιχαηλίδη, καθώς και ταινίες κάποιων μικρότερων παραγωγών.

Από αυτές, μόνο οι 80 ήταν σε αξιοπρεπή κατάσταση. Στις υπόλοιπες είχαν χαθεί τα αρνητικά, άλλες δεν είχαν ήχο και σε άλλες τα αρνητικά είχαν υποστεί τεράστια ζημιά. Παρά τις δυσκολίες και το κατεστραμμένο υλικό, έγινε η καλύτερη δυνατή προσπάθεια να αποκατασταθούν, ώστε να υπάρχει η δυνατότητα προβολής τους σε ψηφιοποιημένες κόπιες. Η εταιρεία έχει αυτήν τη στιγμή την αποκλειστική διανομή 344 ταινιών, οι οποίες καλύπτουν την περίοδο από το 1952 έως και το 2019. Με άλλα λόγια, έχει στα χέρια της το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού σινεμά. Ως εταιρεία ποτέ δεν έκανε παραγωγή βιντεοταινιών, αλλά υπάρχει αυτή η αίσθηση γιατί πολλοί παραγωγοί απευθύνονταν στον Κώστα Καραγιάννη για να σκηνοθετήσει τις ταινίες τους. Όντως ο Καραγιάννης σκηνοθέτησε αρκετές βιντεοταινίες, αλλά δεν είχε καμία σχέση με την παραγωγή τους.

PERSONAL FILES

Ο Κώστας Καραγιάννης γεννήθηκε στην Αθήνα. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του. Το 1951 πήγε στη Λυών της Γαλλίας, όπου σπούδασε υφαντουργός. Επέστρεψε στην Ελλάδα και, αφού υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία, εργάστηκε για ένα διάστημα στην Πειραϊκή-Πατραϊκή, ενώ ασχολήθηκε και με τη μετάφραση αστυνομικών μυθιστορημάτων. Το 1957, επέστρεψε στη Γαλλία, όπου σπούδασε Σκηνοθεσία στο Παρίσι, ενώ παράλληλα διατηρούσε τη θέση του καλλιτεχνικού ανταποκριτή για την εφημερίδα Αθηναϊκή. Παντρεύτηκε τη Γαλλίδα Suzanne Germaine Colombe, με την οποία απέκτησαν έναν γιο, τον Χρήστο. Η μητέρα του έβαλε τα χρήματα για να κάνει την πρώτη του ταινία. Ήταν τρομερά σχολαστικός την ώρα της δουλειάς, αλλά τρομερά εύθυμος άνθρωπος, εξωστρεφής, δοτικός και γλεντζές. Κατέχει το ρεκόρ του παραγωγικότερου σκηνοθέτη του ελληνικού κινηματογράφου, με 101 ταινίες στο ενεργητικό του. Πέθανε το 1993, σε ηλικία 61 ετών.

Ο Αντώνης Καρατζόπουλος από πολύ μικρός ασχολήθηκε με τον κινηματογράφο. Αρχικά, στην εταιρεία του πατέρα του, Ι. Καρατζόπουλος και ΣΙΑ, όπου δούλευε και ο αδερφός του, Ρωμύλος. Στον πατέρα του ανήκε ο κινηματόγραφος Μπομπονιέρα, στην Κηφισιά. Εξαιτίας της δουλειάς του γνώριζε καλά τον Ούγγρο κινηματογραφιστή Ζοζέφ Χεπ, ο οποίος ζούσε στην Ελλάδα και εργαζόταν τα πρώτα χρόνια στον Φίνο. Ο Αντώνης έχει κάνει το μοντάζ σχεδόν σε όλες τις ταινίες της εταιρείας Καραγιάννης-Καρατζόπουλος, αλλά από σεμνότητα δεν το ανέφερε ποτέ. Παντρεύτηκε δύο φορές. Ο πρώτος του γάμος ήταν με την ηθοποιό Άννα Μαντζουράνη, που κράτησε μέχρι τον θάνατό της, το 1991, και ο δεύτερος με την ηθοποιό Ζέτα Αποστόλου.

Πρόεδρος της Καραγιάννης-Καρατζόπουλος σήμερα είναι η κόρη του Ντόντου, Κατερίνα Καραγιάννη.

Ο ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ

Ο Αντώνης Καρατζόπουλος ήταν ο τελευταίος της χρυσής εποχής του ελληνικού σινεμά εν ζωή. Στα 92 του χρόνια, συνέχιζε να πηγαίνει κάθε μέρα στο γραφείο του στο κέντρο της Αθήνας. Μιλούσε σπάνια έως και καθόλου στους δημοσιογράφους. Σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις αφηγήθηκε την παρακάτω ιστορία.

Στα χρόνια πίσω και να πάω, πάντα με θυμάμαι να ασχολούμαι με το σινεμά. Ο πατέρας μου είχε τον κινηματογράφο Μπομπονιέρα στην Κηφισιά και από μικρός έβλεπα συνέχεια ταινίες. Μόλις μεγάλωσα, ο πατέρας μου με έστειλε να δουλέψω στο εργαστήριο του Ζοζέφ Χεπ. Ξεκίνησα από παιδί για όλες τις δουλειές. Πληρωνόμουν με 200 δρχ. τον μήνα και, όπως έμαθα αργότερα, τα χρήματα αυτά τα ��δινε ο ίδιος ο πατέρας μου στον Χεπ για να με πληρώνει. Εκεί, έμεινα μαθητευόμενος για ενάμιση χρόνο και έμαθα μοντάζ και διεύθυνση φωτογραφίας. Για να γίνεις τότε οπερατέρ και διευθυντής φωτογραφίας έπρεπε να έχεις δική σου κάμερα. Οι κάμερες τότε ήταν πανάκριβες, ήταν είδος πολυτελείας. Μπορεί να ξεπερνούσαν και το 1.000.000 δρχ. Βρήκε τότε ο πατέρας μου μια άχρηστη κάμερα και την αγόρασε για 2.000 δρχ. Την έστειλε στη Γερμανία και αφού πλήρωσε άλλες 50.000 δρχ. την έκανε ολοκαίνουργια. Έτσι, αφού είχα πλέον την κάμερα, μπορούσα και να δουλέψω ελεύθερα.

Παρέμεινα ακόμα δύο χρόνια στο εργαστήριο του Χεπ, όπου πλέον πληρωνόμουν ως μοντέρ και οπερατέρ με 1.000 δρχ. τον μήνα. Μετά, βγήκα στην ελεύθερη αγορά και γύρισα την πρώτη μου ταινία, Το Τραγούδι του Πόνου. Το 1957, με τον αδερφό μου πείσαμε τον πατέρα μου να φτιάξουμε μια εταιρεία παραγωγής ταινιών. Του είπαμε “Εδώ μέχρι και ο μπακάλης της γειτονιάς κάνει ταινία”, γιατί πράγματι τον μπακάλη της γειτονιάς μας τον είχαν πείσει κάποιοι εξυπνάκηδες να βάλει λεφτά σε κάποια ταινία, τα οποία τελικά τα έχασε. Ο πατέρας μου δέχτηκε και φτιάξαμε την Ι. Καρατζόπουλος και ΣΙΑ. Η πρώτη ταινία που βγάλαμε ήταν η Μαρία η Πενταγιώτισσα, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, στην οποία ήμουν εγώ ο ίδιος οπερατέρ. Ακολούθησαν και άλλες, μέχρι που συνάντησα τον Κώστα Καραγιάννη. Με τον Κώστα είχαμε κάνει μαζί στρατό στον ίδιο θάλαμο πριν από κάποια χρόνια. Είχε κάνει και ο Κώστας μέχρι τότε κάποιες ταινίες με τη δική του εταιρεία παραγωγής. Έτσι, όταν βρεθήκαμε ξανά, αποφασίσαμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να φτιάξουμε την Καραγιάννης- Καρατζόπουλος.

Στην εταιρεία συμμετείχε και ο αδερφός του Κώστα, ο Ντόντος. Στην αρχή, είχαμε λίγα μετρητά, οπότε αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε εκατοντάδες γραμμάτια, για να μπορέσουμε να κάνουμε την παραγωγή στις πρώτες δέκα ταινίες που μας ζητούσαν οι κινηματογράφοι να παραδώσουμε μέσα σε έναν χρόνο. Το ρίσκο ήταν μεγάλο, αλλά το πήραμε και βγήκαμε νικητές. Από τότε, παρήγαμε 10 τουλάχιστον ταινίες κάθε χρόνο. Ο ανταγωνισμός ήταν μεγάλος, γιατί πέρα από τον Φίνο υπήρχαν και άλλες πολλές εταιρείες που κάνανε παραγωγές. Εμείς, ευτυχώς, τα καταφέραμε να εδραιωθούμε και να μείνουμε ενωμένοι. Στην εταιρεία μας ο Κώστας σκηνοθετούσε, εγώ μόνταρα τις ταινίες και ο Ντόντος είχε την οικονομική διαχείριση. Μας ένωνε πάντα η αγάπη για τη δουλειά μας. Καθένας είχε τη θέση του και δεν μπλεκόμασταν ο ένας στα πόδια του άλλου. Έτσι μείναμε αγαπημένοι και δεμένοι για όλα τα χρόνια της κοινής πορείας μας. Το 1972, ξεκίνησε για πρώτη φορά η τηλεόραση και ο κινηματογράφος έπεσε στα τάρταρα. Εκείνα τα χρόνια, αποφασίσαμε να ασχοληθούμε με τη διανομή ξένων ταινιών. Η πρώτη ξένη ταινία που φέραμε ήταν Ο Πεταλούδας. Ακολούθησαν πολλές άλλες, ανάμεσά τους ταινίες του Γαβρά, όπως το Ζ. Εκείνος ο κύκλος έκλεισε το 1990, με την ταινία Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας. Μετά, ήρθε η ιδιωτική τηλεόραση. Από τότε ασχολούμαστε με τη διανομή των ταινιών στα ελληνικά κανάλια, ενώ φροντίζουμε κάθε χρόνο να επενδύουμε σε κάποια καινούργια ελληνική παραγωγή. Για εμένα οι ταινίες μου είναι τα παιδιά μου, είναι ολόκληρη η ζωή μου.

🔔 Ο Αντώνης Καρατζόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή το μεσημέρι της Κυριακής 3 Νοεμβρίου 2024, σε ηλικία 92 ετών.

Daily inspiration. Discover more photos at Just for Books…?

[ryotarox]

Greek drachma of Aegina. Obverse: Land Chelone / Reverse: ΑΙΓ(ΙΝΑ)and dolphin. The oldest Aegina chelone coins depicted sea turtles and were minted ca. 700–550 BC. ギリシャのエギナのドラクマ。表面 ランド・チェローネ／裏面 ΑΙΓ(ΙΝΑ)とイルカ。最も古いエギナのチェローネ硬貨はウミガメを描いたもので、紀元前700年〜550年頃に鋳造された。

Silver tetrobol (4/6 of drachma) from Massalia. Obverse: Artemis wearing stephane. Reverse: ΜΑΣΣΑ[ΛΙΗΤΩΝ] (of Massalians), lion standing right. マッサリア産銀貨テトロボル（ドラクマの4/6）。表面： アルテミスはステファンを身に着けている。裏面： ΑΜΣΑ[ΛΙΗΤΩΝ]（マッサリア人の）、右に立つライオン。

Tetradrachm from Olympia. 105th Olympiad, 360 BC. Obverse: Head of Zeus. Reverse: The nymph Olympia, inscription: ΟΛΥΜΠΙΑ. オリンピアのテトラドラクマ。第105回オリンピア紀元前360年 表面 ゼウスの頭部。裏面： オリンピアのニンフ、銘：ΟΛΥΜΠΙΑ。

Silver Drachma of Philip III Arrhidaios, minted at Babylon. Obverse: Head of Herakles. Reverse: Zeus Aëtophoros. バビロンで鋳造されたフィリッポス3世アルヒダイオスの銀製ドラクマ。表面： ヘラクレスの頭部。裏面： ゼウス・アエトフォロス

- - - - - - - - - - - - - - - -

Ancient drachma - Wikipedia

ドラクマ - Wikipedia

ドラクマ（ギリシア語: 単数形 δραχμή、複数形 δραχμές または δραχμαί、英語: Drachma）は、古代ギリシアおよびヘレニズム世界で広く用いられた通貨の単位。同時に近代に入ってから復活し、ユーロが導入される前のギリシャで用いられていた通貨単位でもあった。

ドラクマという名前は「つかむ」という意味の動詞「ドゥラットー（ギリシア語: δράττω）」に由来している。これはもともとドラクマが手のひらいっぱいの量の金属塊にあたる6ゴーコスに相当したからである。オボロイ（単数：オボロス）は、紀元前11世紀以降使われていた通貨単位である。 紀元前5世紀以降、アテネでつくられた四ドラクマ硬貨は、アレクサンドロス大王以前のギリシア世界でもっとも広く用いられた硬貨であった。このコインでは、表にかぶとをかぶったアテナ女神の胸像が彫られており、裏にはアテナの使いフクロウの像が彫られていた。通常この硬貨は、フクロウを意味するグラウカイ（ギリシア語: γλαῦκαι）と呼ばれていた。この裏面は、ギリシアの1ユーロ硬貨の意匠にも用いられている。 アレクサンドロス大王の東征の後、ドラクマ硬貨は大王の征服した中東諸国で広く流通するようになった。ディアドコイたちの諸国でもこれは引き継がれ、プトレマイオス朝エジプトでも用いられていた。イスラム教以前の中東諸国で用いられていた通貨単位であったディルハム（アラビア語: درهم‎）もドラクマの名に由来するものであることがわかっている。ディルハムはモロッコとアラブ首長国連邦ではいまだに用いられている。アルメニアのドラムという通貨単位もまたドラクマに由来するものである。 ドラクマは、紀元前3世紀以降ローマ領の地域でも流通した。ドラクマは長期にわたって広大な地域に流通したため、現代の貨幣価値への換算は難しいが、紀元前5世紀の1ドラクマは、1990年の25ドルに相当するという研究がある。研究者たちは、ローマ帝国の初期には1ドラクマは労働者の一日の賃金であったという。 ドラクマ銀貨が、ローマ帝国の領域内で広く用いられたことは、新約聖書にドラクマの名が現れることからもわかる。たとえば『ルカによる福音書』15:8がドラクマ銀貨に言及している[1]。また『マタイによる福音書』17:27[2]で、イエス・キリストの一行が、神殿税として魚から取り出すのもドラクマ銀貨であると考えられる。

聖書の貨幣 - Wikipedia

銀貨30枚 - Wikipedia

マタイによる福音書第26章15節に現れる語（ἀργύρια、argyria）は単に「銀貨」というだけの意味であり[10]、学者たちの間でイエスの代価として使われた銀貨は何であったかについて意見が分かれている。 ドナルド・ワイズマンはその候補として、ひとつは一般にティルスのシェケル銀貨（Tyrian shekel）と呼ばれるティルスのテトラドラクマ（銀品位94％、14グラム）、もうひとつはアウグストゥスの肖像を刻んだアンティオキアのスタテル銀貨（銀品位75％、15グラム）を示唆している[11]。 この他、プトレマイオスのテトラドラクマ銀貨（銀品位25%、13.5±1 グラム）ではないかとする説もある[12]。 2016年12月12日の銀スポット取引の終値 1トロイオンスあたり17.06ドルを用いると、「銀貨30枚」の価値は185ドルから216ドル程度となる。

[our-har-world]

Τελικά, σε αυτή τη ζωή, ό,τι κάνεις λαμβάνεις!

Ένας μεγάλος έμπορος εδέχθη μια μέρα έναν πελάτη του, που τον παρακάλεσε πολύ να του δώσει διακόσιες χιλιάδες δραχμές για να πληρώσει την εφορία του, διότι κινδύνευε να τον κλείσουν στη φυλακή. Αυτός όμως του είπε ότι δεν είχε να του δώσει. Το βράδυ που πήγε στο σπίτι του όμως ήταν σκεφτικός και η γυναίκα του τον ρώτησε τί του συνέβαινε. Εκείνος της ανέφερε το περιστατικό και η γυναίκα του τού…

[eclecticstarlightblogger]

O μεγάλος Χρήστος Γιανναράς “έφυγε” – Μας έμεινε η πρεσβυτέρα που θα δικαιωθεί,έστω και αν χρειαστεί να αλλάξει όνομα η Ελλάδα!

Γραφει ο Γιαννης Ντάσκας Πριν πολλά χρόνια,σε πολύ νεαρή ηλικία,οταν και σημερινοί κήνσορες με άσπρα μαλλιά τότε ήταν αραχτοί σε κομματικά αμφιθέατρα και ….συζητούσαν τι θα …συζητήσουν στην επομενη ατέλειωτη(να την κάνει ο Θεός…) συνεδρίαση αποκαλύψαμε ότι μια κυρά,καθηγήτρια λέει,συζυγος καθηγητή της Ιατρικής εισέπραττε 110 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για να δίνει παρουσία σε ένα-δυο […] O…

[thoughtfullyblogger]

O μεγάλος Χρήστος Γιανναράς “έφυγε” – Μας έμεινε η πρεσβυτέρα που θα δικαιωθεί,έστω και αν χρειαστεί να αλλάξει όνομα η Ελλάδα!

Γραφει ο Γιαννης Ντάσκας Πριν πολλά χρόνια,σε πολύ νεαρή ηλικία,οταν και σημερινοί κήνσορες με άσπρα μαλλιά τότε ήταν αραχτοί σε κομματικά αμφιθέατρα και ….συζητούσαν τι θα …συζητήσουν στην επομενη ατέλειωτη(να την κάνει ο Θεός…) συνεδρίαση αποκαλύψαμε ότι μια κυρά,καθηγήτρια λέει,συζυγος καθηγητή της Ιατρικής εισέπραττε 110 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για να δίνει παρουσία σε ένα-δυο […] O…

[greekblogs]

O μεγάλος Χρήστος Γιανναράς “έφυγε” – Μας έμεινε η πρεσβυτέρα που θα δικαιωθεί,έστω και αν χρειαστεί να αλλάξει όνομα η Ελλάδα!

Γραφει ο Γιαννης Ντάσκας Πριν πολλά χρόνια,σε πολύ νεαρή ηλικία,οταν και σημερινοί κήνσορες με άσπρα μαλλιά τότε ήταν αραχτοί σε κομματικά αμφιθέατρα και ….συζητούσαν τι θα …συζητήσουν στην επομενη ατέλειωτη(να την κάνει ο Θεός…) συνεδρίαση αποκαλύψαμε ότι μια κυρά,καθηγήτρια λέει,συζυγος καθηγητή της Ιατρικής εισέπραττε 110 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για να δίνει παρουσία σε ένα-δυο […] O…

[skandaladiaplokidiafthora]

O μεγάλος Χρήστος Γιανναράς “έφυγε” – Μας έμεινε η πρεσβυτέρα που θα δικαιωθεί,έστω και αν χρειαστεί να αλλάξει όνομα η Ελλάδα!

Γραφει ο Γιαννης Ντάσκας Πριν πολλά χρόνια,σε πολύ νεαρή ηλικία,οταν και σημερινοί κήνσορες με άσπρα μαλλιά τότε ήταν αραχτοί σε κομματικά αμφιθέατρα και ….συζητούσαν τι θα …συζητήσουν στην επομενη ατέλειωτη(να την κάνει ο Θεός…) συνεδρίαση αποκαλύψαμε ότι μια κυρά,καθηγήτρια λέει,συζυγος καθηγητή της Ιατρικής εισέπραττε 110 εκατομμύρια δραχμές το χρόνο για να δίνει παρουσία σε ένα-δυο […] O…

[businessnews24]

Ευάγγελος Μυτιληναίος: Νέα επενδυτικά σχέδια για την Metlen

Η εταιρεία Metlen, πρώην Mytilineos, του Ευάγγελου Μυτιληναίου, εγκαινιάζει μια νέα εποχή με το αποκαλυφθέν νέο όνομά της, που συνδυάζει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Παρά την αλλαγή ονόματος, η φιλοσοφία της εταιρείας παραμένει αμετάβλητη, εστιάζοντας στις επενδύσεις και την εξωστρέφεια.

Για πάνω από έναν αιώνα, συγκεκριμένα 116 χρόνια, οι επιχειρήσεις της οικογένειας Μυτιληναίου και αργότερα του Ευάγγελου Μυτιληναίου, ήταν ταυτισμένες με το επώνυμο «Μυτιληναίος». Το 1990, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ίδρυσε τον όμιλο «ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», συγκεντρώνοντας όλες τις δραστηριότητες της οικογενειακής επιχείρησης και το 1995 η εταιρεία εισήχθη στο Χρηματιστήριο Αθηνών με αξία 8 εκατ. δραχμές. Σήμερα, η αξία της ανέρχεται σε 5 δισ. ευρώ.

Το 2022, ο εταιρικός μετασχηματισμός οδήγησε στη δημιουργία της Mytilineos – Energy & Metals, μια πιο δυναμική και ε��έλικτη εταιρεία, προσανατολισμένη στην ενεργειακή μετάβαση και τον ψηφιακό μετασχηματισμό, με έμφαση στη βιώσιμη ανάπτυξη και την κυκλική οικονομία. Ο νέος μετασχηματισμός δημιούργησε δύο επιχειρηματικούς κλάδους, της Ενέργειας και της Μεταλλουργίας, που είναι αλληλοσυμπληρωματικοί και επιτρέπουν συνέργειες που προσδίδουν πολλαπλάσια αξία.

Η Metlen αναλαμβάνει τη σκυτάλη για να συνεχίσει το ταξίδι σε νέους και ανεξερεύνητους τομείς. "Είμαστε έτοιμοι να κατακτήσουμε νέες κορυφές", δήλωσε ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, CEO της Metlen, στη χθεσινή Γενική Συνέλευση.

Πηγή άρθρου: Ευάγγελος Μυτιληναίος: Νέα επενδυτικά σχέδια για την Metlen

[rulinarulina]

Ανεκδοτάρα με οδηγό τον Λάκη: Ο έλεγχος της αστυνομίας

Ανεκδοτάρα με οδηγό τον Λάκη: Ο Λάκης οδηγεί στη εθνική οδό, όταν του κάνει σήμα να σταματήσει για έλεγχο η αστυνομία Αστυνομικός: -Κύριε, πρόσεξα ότι φοράτε ζώνη ασφαλείας. Η τροχαία δεν τιμωρεί μόνο τους παραβάτες αλλά επιβραβεύει και τους νόμιμους. Για αυτό να ξέρετε ότι είστε ο τυχερός που κερδίζει ένα εκατομμύριο δραχμές, επειδή φορούσατε ζώνη ασφαλείας. Τι έχετε να πείτε; Τι θα κάνετε με…

[romios-gr]

Δημήτριος Παναγόπουλος ,Ιεροκήρυκας. ~ Κάποτε επισκέφτηκε κάποιος τον Άγιο Νεκτάριο και του είπε: – Σεβασμιότατε, χρωστώ 25 δραχμές (πολλά λεφτά για την εποχή εκείνη). Αύριο το γραμμάτιο λήγει και ��άω χαμένος… Δεκάρα δεν έχω και σε παρακαλώ να με βοηθήσεις. Ο Άγιος Νεκτάριος καλεί τον ταμία του και του λέει: – Κωστή, δώσε 25 δραχμές στον άνθρωπο. Και φωνάζει από μέσα ο ... Περισσότερα εδώ: https://romios.gr/kosti-emeis-den-echoyme-o-theos-omos-panta-echei-kai-proseche/

[allaneagr]

Νέα εποχή της Mytilineos ως Metlen - Οι δηλώσεις του Ευάγγελου Μυτιληναίου για την επόμενη μέρα

Σε ένα ιστορικό σημείο καμπής για την Mytilineos, ο πρόεδρός της Ευάγγελος Μυτιληναίος και οι μέτοχοι ενέκριναν την Τρίτη, 4 Ιουνίου, στην Τακτική Ετήσια Γενική Συνέλευση την πρόταση της διοίκησης για την τροποποίηση του άρθρου 1 του καταστατικού της εταιρείας και την αλλαγή της επωνυμίας της σε Metlen. «Καταλα��αίνετε όλοι την αναγκαιότητα αλλαγής του ονόματος. Ό,τι όνομα και να επιλέξει κανείς, δεν θα είναι σαν το προηγούμενο.

Με αυτό το όνομα (Mytilineos) η εταιρεία έφτασε μέχρι εδώ. Είναι το τρίτο παιδί μου (σ.σ. έχει μία κόρη και έναν γιο). Καταλαβαίνετε όλοι πόσο δύσκολο είναι […] Είναι μία θυσία. Θα το κάνω όμως», διότι «η αλλαγή του ονόματός μας δείχνει την αποφασιστικότητα και την προσήλωση όλων μας να “κατακτήσουμε νέες κορυφές” που δεν έχει κατακτήσει ποτέ ελληνική εταιρεία», τόνισε ο κ. Μυτιληναίος.

Το όνομα Mytilineos, άλλωστε, συνοδεύει την εταιρεία από το 1908 και με αυτό εισήλθε στο Ελληνικό Χρηματιστήριο το 1995 με κεφαλαιοποίηση 8 εκατ. δραχμές, φτάνοντας τα 1,5 δισ. ευρώ πριν το μετασχηματισμό της σε Mytilineos Energy & Metals το 2018 και σήμερα τα 5,4 δισ. ευρώ.

Πηγή άρθρου: Νέα εποχή της Mytilineos ως Metlen - Οι δηλώσεις του Ευάγγελου Μυτιληναίου για την επόμενη μέρα

[ilektroniki-efimerida]

Τα φιλόδοξα σχέδια του Ευάγγελου Μυτιληναίου για τη METLEN

Ο όμιλος Metlen (πρώην Mytilineos) και ο Ευάγγελος Μυτιληναίος παρουσίασαν το νέο όνομα της εταιρείας, το οποίο σηματοδοτεί μια νέα εποχή με έμφαση στις επενδύσεις και την εξωστρέφεια, με τη φιλοσοφία του παραμένει αναλλοίωτη.

Για 116 χρόνια, η επιχειρηματική δραστηριότητα της οικογένειας Μυτιληναίου ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με το όνομά τους. Το 1990, ο Ευάγγελος Μυτιληναίος ίδρυσε τον όμιλο "ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ", συγκεντρώνοντας όλες τις οικογενειακές επιχειρήσεις και το 1995 τον εισήγαγε στο Χρηματιστήριο Αθηνών με αξία 8 εκατ. δραχμές. Σήμερα, η αξία του φτάνει τα 5 δισ. ευρώ.

Οι ρίζες του σημερινού πολυεθνικού ομίλου εντοπίζονται στο 1908, όταν η οικογενειακή επιχείρηση στον Πειραιά ξεκίνησε μεταλλουργικές δραστηριότητες. Σήμερα, η Metlen συνεχίζει αυτή την κληρονομιά, κοιτάζοντας προς το μέλλον με νέες επενδύσεις. “Είμαστε έτοιμοι να κατακτήσουμε νέες κορυφές”, δήλωσε ο Ευάγγελος Μυτιληναίος, CEO της Metlen, στην πρόσφατη Γενική Συνέλευση.

Η Metlen πρόσφατα ανακοίνωσε επενδύσεις ύψους 3,3 δισ. ευρώ σε έργα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ιταλία, με ένα χαρτοφυλάκιο 3,6 GW που περιλαμβάνει φωτοβολταϊκά, αποθήκευση ενέργειας, αιολικές εγκαταστάσεις και πράσινο υδρογόνο. Η Metlen σκοπεύει να επενδύσει πάνω από 5,8 δισ. ευρώ σε ΑΠΕ, με 845 MW σε λειτουργία και 1,538 GW υπό κατασκευή, τα οποία θα ολοκληρωθούν μέχρι το τέλος του 2024. Η εταιρεία θα διαθέτει 2,38 GW έργων ΑΠΕ μέχρι το τέλος του 2024, από τα οποία κάποια θα πουλήσει εφόσον παρουσιαστούν ευκαιρίες.

Πηγή άρθρου: ​Τα φιλόδοξα σχέδια του Ευάγγελου Μυτιληναίου για τη METLEN

[thetrigger]

Το μεγάλο ναυάγιο της ζωής (ή ένα μάτσο λέσια) no 1.

Για το θεό, πρέπει να φύγει από αυτό το σπίτι!

Καθήσαμε όλες στην κουζίνα. Η κατάσταση είχε πάει στο απροχώρητο. Κυκλοφορούσε σαν το βαμπίρ όλη μέρα πιάνοντας τον αριστερό του καρπό, μομφάζοντας όταν καταλάβαινε πως κάποια από εμάς τον παρατηρούσε με αγωνία, προβληματισμό και αηδία.

Μετά το ατύχημα τον είχαμε φορτωθεί για τα καλά. Κουτοπόνηρος, δεν είχε μπλέξει τη μητέρα του μην τυχόν και τον αποσύρει από την πιάτσα και τον παρκάρει Γιάννενα.

Εδώ θα την βγάλει όλο τον χειμώνα; Να πάει στην μητέρα του να τον περιποιηθεί. Μάνα δεν έχει; σπίτι δεν έχει; Άντε δουλειά δεν θέλει. Γιατί δεν τον παίρνουνε φαντάρο αυτόν τότε καλέ; Εμ το πτυχίο; δεν έχει πτυχίο να βγάλει αυτός ο άνθρωπος ποτέ στη ζωή του;

Ποιό πτυχίο... είχαμε φρικάρει. Σχεδόν 30 χρονών μαντράχαλος να τριγυρνά σαν την άδικη κατάρα όλη μέρα στα δωμάτιά μας, όταν εμείς λείπαμε σε μαθήματα, δουλειά, πρόβες. Και τη νύχτα ύπνο να μην έχει, να παίζει ��τον υπολογιστή της Μαριάννας, μόνιμος κάτοικος στο δωμάτιό της όσο αυτή έμενε στον Ισαάκ ή πηγαινοερχόταν Αγγλία.

Βρυκόλακας. Στην κυριολεξία είχαμε σκιαχτεί.

Δεν μπορούσες όμως να περιμένεις πολλά από έναν ρέμπελο που κατσικωνώταν σε όποιον από ένα λάθος τον είχε φιλοξενήσει. Στον Γιώργο στο νησί, έπρεπε να βάλει το χέρι της η μάνα του για να τον διώξει από τα δωμάτια. Αμ δε! βγήκε από δωμάτιο και μετακόμισε στην αυλή. Έμπαιναν οι πελάτες και μόλις έκλειναν την καγκελόπορτα έβλεπαν τ��ς ποδάρες του να εξέχουν από το σλιπινγκ - μπαγκ. Ήταν δραματική η κατάσταση για τον Γιώργο, τώρα που το θυμάμαι. Τα δανεικά που του χρωστούσε του ανθρώπου, ήταν ας πούμε από αυτά, τα αγύριστα.

Έτσι ήταν η πρώτη γνωριμία μαζί τους. Εγώ έμενα στην Αγγελική λόγω εργασίας. Καλοκαίρι δουλειά σεζόν στο νησί για να πληρώσω μαθήματα έξτρα τον χειμώνα. Έκανα ειδικά για να δώσω εξετάσεις Γαλλία. Το όνειρό μου ήταν η Σορβόννη, και η αλήθεια είναι πως το πέτυχα όσο δύσκολο και αν φάνταζε να δώσω όλο το πακέτο με τα ειδικά της μουσικολογίας.

Πήγαινα με τον δικό μου μπούσουλα εργασίας. Εκείνη την εποχή ήταν κάπως σπάνιο να βλέπεις κοπέλα να δουλεύει, και μάλιστα τόσο. Ήμασταν λίγες στο νησί, οπότε σφαζόντουσαν στην κυριολεξία τα μαγαζιά να σε κλέψουν από εργοδότη. Δεν τους ένοιαζε ποσώς.

Κι'έτσι ανέβαζα το κασέ μου διαρκώς. Δεν ήταν και εύκολο να φύγεις στη δική μου ηλικία τότε τέλος της μικρής σεζόν βέβαια με ... ένα περίπου εκατομμύριο δραχμές. Όταν οι μισθοί ήταν 110.000 δραχμές ενός καλού λογιστή σε εταιρία. Έτσι μου έλεγε ο Γιάννης, από την παρέα μας που είχε την Spider (replay). "Ρε Λενάκι, πλάκα κάνεις, 110 δίνουμε στο λογιστή μας που έχει και οικογένεια".

Πίσω στον Γιώργο ο οποίος ήταν ήσυχος, πράος άνθρωπος. Με έναν Καζαντζάκη στο χέρι. Ο άλλος όμως ήταν μία περίπτωση που δεν είχα καμία αγωνία να την παρακολουθήσω, πέρα από το βαρύ πακέτο με τις ποδάρες που ξεχείλιζε από το σλίμπινγκ - μπαγκ και δεν με άφηνε να μπω στον αυλόγυρο ν'ανέβω στο δωμάτιό μου.

Η συμφωνία με την Αγγελικούλα ήταν τότε 2.500 δραχμές τη βραδυά, στη χώρα. Δεν ήμουν καλά - καλά 18 χρονών.

Έβγαζα από τη δουλειά στα ρούχα 4.000 το πρωί, και στο αναψυκτήριο το βράδυ 8.000 δραχμές με 12.000, πολλές φορές.

Τους έβαλα λοιπόν στη δουλειά. Μπορούσα με μία κουβέντα να τους βάλω σε ένα σωρό μαγαζιά, είναι η αλήθεια. Αν και ο Γιώργος δεν είχε ανάγκη. Όλον τον χειμώνα το παλικάρι δούλευε. Μηχανικός πλοίων, Ασπρόπυργο. Αυτοί όμως πήγαιναν πακέτο, και προκειμένου ο ποδάρας να τον ξεπληρώσει, ο Γιώργος θα πήγαινε παντού μαζί του.

Είχα οργανώσει σφηνάκι πάρτυ, στο μαγαζί που δούλευα το βράδυ. Δάδες αναμένες, στολίσματα, τριφασικό πλάνο για να γεμίσουμε όλη την αυλή. Τους έβαλα λοιπόν στην πόρτα, κράχτες. Θα κερνούσαν σφηνάκια τον κόσμο που κατευθυνόταν προς τις Καρυάτιδες. Έτοιμα τα καρπούζια, οι βότκες, όλο το σχέδιο με τις λεκάνες και τους χυμούς στο τέλος μέσα.

Π��οχωρούσε λοιπόν η βραδυά και το μάγαζί άρχιζε να γεμίζει ασφυκτικά. ΄Ετρεχα σαν ζουρλή, με αποτέλεσμα να μην παρατηρήσω πως αυτός, ένα σφηνάκι έδινε σε πελάτη, τρία έπινε μαζί του. Κι'άλλα τρία μόλις του γυρνούσαν την πλάτη και έμπαιναν μέσα. Ο Γιώργος ήταν σταθερά πιο σεμνός: Ένα προς ένα.

Επιτυχία στο κλείσιμο, γεμίσανε οι τσέπες των συνεταίρων. Τους πληρώνω τους δυό να φύγουν, με αυτόν να τρικλίζει στην κυριολεξία, και τρέχω να αρχίσω να μαζεύω να στείλω κουζίνα. Όταν άρχισε το Σόου. Βγήκα τρέχοντας από μέσα μόλις άκουσα το σύμπαν να γκρεμίζεται. Κατέβαζε τα ποτήρια του μπαρ και τα σπαζε. Και μάλιστα τα πλυμένα και τα σκουπισμένα. Να πεις να δώσει μία τα άπλυτα, πάει κι'έρχεται. Τα κατέβαζε όλα, ασυγκράτητος. Μέχρι που άρχισε να φωνάζει "σ'αγαπάωωωωωω" μακρόσυρτα. Τα υπόλοιπα ήταν ακατάλυπτα, όμως ήταν πολλά.

Αυτό ήταν. Μαζί με ένα άλλο επεισόδιο, δεν τους ξαναέβαλα πουθενά. Πάνε οι 5.000 δραχμές, πάει το σχέδιο να αρπάξει ο Γιώργος κανένα φράγκο από αυτόν τον ρέμπελο, η Αγγελική απλήρωτη μέχρι που τους έδιωξε και τους δυό και από τον αυλόγυρο. "Άμα κάνεις παρέα με αυτό το ρεμάλι, να πας πακέτο να κάνετε παρέα αλλού". Σαν να την ακούω μέχρι σήμερα να λέει.

Ξαμολύθηκε μαζί τους κι η δικιά μου η αγέρωχη που είχε κατέβει πριν λίγες ημέρες να την προσέχω - υποσχετική στη μαμά - και την κοπανήσανε με το πρώτο πλοίο της γραμμής για Κρήτη. Τι θα έλεγα δεν ήξερα. Απ' την πολύ δουλειά εγώ δεν μπορούσα να την ελέγξω, δεν το είχα σταματήσει το φευγιό.

Το πλάνο λοιπόν έλεγε να κατσικωθεί αυτός μαζί με την ουρά που τον συνοδεύει στον επόμενο. Συμφοιτητές στην Πάτρα, ο άλλος εργατικό παιδί. Μαγαζί και δωμάτια στον Άγιο Νικόλαο.

Το σχέδιο το επαναλάβανε η μικρή για αρκετές φορές μέσα στα επόμενα χρόνια, σε σημείο που δεν ήξερα με ποιον από τους δύο τα έχει φτιάξει (ή κάποιον τρίτο), μέχρι που θα ήταν 7-8 χρόνια αργότερα όταν ξεχασμένη εγώ από τα καθέστατα, τον φιλοξενήσαμε. Φαινόταν διορθωμένος, τι στο διάολο, αυτά τα κάνουμε μικροί, υπέθετα. Έπρεπε να είχε ωριμάσει. Παρόλα αυτά έσκασε μύτη ο αιώνιος φοιτητής, με μία μαλούρα μέχρι κάτω, το φανταρικό να φαντάζει μία χαζή, μακρινή αγγαρία. Νύχια μακριά σαν του κιθαρίστα.

Και τη μοιραία πράσινη Kawasaki 250 μηχανή παρκαρισμένη απ'έξω.

TBC, Υπερσυντονιστικά. Καραγκούνικα.

[eclecticstarlightblogger]

Δυο κουταλιές του γλυκού καφέ φραπέ…

Γιώργος Βενετσανος Δυο κουταλιές του γλυκού καφέ φραπέ, μια κουταλιά γάλα και τρία παγάκια, πόσο νομίζετε ότι μπορεί να κοστίζουν; Η φωτογραφία που σας επισυνάπτω δείχνει πόσο κοστίζει στην Ελλάδα σήμερα ένας καφέ φραπέ στο κέντρο της Αθήνας, ούτε 4,80 ούτε, 5 αλλά 5,20 ευρώ, που αν το μετατρέψουμε σε δραχμές είναι περίπου 1750 δραχμούλες. […] Δυο κουταλιές του γλυκού καφέ φραπέ… – olympia source…