#zelfontplooing

[zensitivitynoordwijk-blog]

Zeilen op de vloedgolven van enthousiasme?

Zeilen op de vloedgolven van enthousiasme?

In mijn vorige artikel gaf ik zeven tips om in een ‘Flow’ te komen. Met een geweldige bijdrage van lezers kwamen daar zelfs nog twee waardevolle tips bij, namelijk:

8. Luister als leidinggevende naar alle teamleden. Vaak zijn de wat meer introvertere teamleden qua bijdrage waardevoller dan de extrovertere teamleden aangezien zij beter nadenken over hun bijdrage. Ruimte voor beide soorten…

[beeldportfolio-socialwork]

Creatieve activiteiten als sport en muziek of samen spelletjes spelen kunnen werken als een afleiding (situatief handelen, Van de Velden). 

Dat is ook een kans om complimentjes te geven waardoor mensen (met) gemotiveerd worden om beter te doen en sommigen vinden er een zin in (zingeving).

Mensen voelen zich zo gewaardeerd en belangrijk en kunnen ze zich verder ontwikkelen (piramide van Maslow)

[mivd]

Bedenk

Bedenk je je wel eens

Hoeveel kansen je kan nemen op een dag

En hoeveel meer je laat liggen

Omdat ze te klein lijken

Of onbereikbaar

Er knaagt altijd iets aan me

Alsof ik mijn tijd immer verspil

Alsof ik mijn hoofd dichttimmer

Voor invloeden vooraf

Zodat jij niet aan me kan komen

En ik een schijn van veiligheid kan voelen

Door te dromen

Heb je wel eens geprobeerd je om te draaien?

Van alle gedachtes het tegenovergestelde doen

Van alle ideeen reduceren tot vage beelden

Die wel mooi zijn

Maar niet veel doen

Ik denk dat je niks te doen hebt

Of te doen wil hebben met actie

Zelfontplooing, dialoog en lawaai

Ik wil je overlast brengen

Zodat je vanzelf omdraait

Iemand draait in zijn graf,

Op zondag ben je bezorgd of hij Jezus heet

En nog wel lekker kan rusten

Terwijl jij gaat zingen

Chillen op een kruispunt van

De dood, de hemel, een idioot op de weg

Omdat de duivel toch ook God bleek te zijn

Omdat hij in elk persoon schuilt

Pontus Pilatus had ook zonde

Wit en donker licht

Verlang naar niks

Wat ik hebben kan

Zolang mijn hand op een laptop ligt

En ik alleen kan schrijven en ademen

Droom je ook over onechte dingen

"halsodj ""

äxxaq

[discowolken]

zelfontplooing

ik vouw mijn plooien uit

en vinden doe ik niks

geen kruimeltje inspiratie

persoonlijkheid in die vetjes

nooit van gehoord

of gezien, onbekend

dus niet bemind

(ik ben een zeurkind)

[tlebbe]

The road to nowhere

Hoe hard je ook probeert, de wereld zal je inhalen. Fragiel is het ego dat zich probeert te meten aan de wereld. Zo menselijk is het om zich met anderen te vergelijken. Ook dit overkwam de held van dit verhaal. Hij wou de wereld inhalen, de wereld had andere plannen. Dit is het tragische lot van onze held, hij had ergens het gevoel dat de wereld hem begreep. Tot op zekere hoogte doet de wereld dat ook. De held maakte zich echter illusies over de hulp die de wereld hem zou geven. Ergens diep in het bestaan van onze held bestond de notie dat hij anders was. Misschien is hij dat ook, maar deze wereld had al voldoende speciallekes. Eentje meer of minder deed er niet toe. Eeuwig hopend, starte onze held zijn avontuur. Zijn sucessen toonde aan dat hij voorbestemd was op iets groots. Noestig werkte hij verder. De wereld lag aan zijn voeten. Was de strijd gewonnen? Zo leek het. Zijn grootste taak lag echter voor hem. Hij liet vrienden en familie achter. Hij begaf zich in een vreemd land, vol onbekenden. Het avontuur bleek zijn ogen te openen. Hij verlangde niet meer naar de wereld. Zijn wereld zou enkel nog bestaan uit vrienden en familie. Het besef kwam echter te laat. Na maanden vervreemding kwamen niet alle banden terug. De steun verzwakte, de storm nam toe. Onze held had enkel nog zijn oude plannen, niet meer de passie van weleer. Dus probeerde hij de brokken te lijmen om enkel te ontdekken dat hij geen binding had. De wereld was hem vaak goedgezind, hij had geen benul. Maanden van stilte ... De storm ebt weg, de kalmte keert weer. Hij besefte dat de weg geen weg is maar een veld. Alle richtingen staan open. We zien enkel voetsporen op de grond, gras dat platgedruk is. Tekenen van voorgangers die moedig hun weg zijn opgegaan. Nu is het mijn beurt, ik sta op een veld. Geesten van vroeger kijken toe. Durf ik door het dikke gras of neem ik het hazenpad?

[robertjanzwart-blog]

Rugtas

Het officiële dubbelgevouwen certificaat van erkenning die de jonge onstuimige twintiger in zijn zak propt wordt roekeloos verwaarloosd. De vier a vijf jaar van zweet zijn ondertekend door gewillige handen vol levensvuur die grijpen naar alsmaar wijzigende dromen. Onrust viert hoogtij en talloze optionele wegen verduisteren bezinning en enige focus. Deze jonge levens worden geterroriseerd door onzekere tijden en prangende levensvragen die jeuken als verse muggenbulten.

Tickets worden haastig geboekt en plannen voor langdurige excursies naar het verre oosten worden besproken met lotgenoten. De drang naar zelfontplooiing creëert een abstracte walhalla aan dromen die geen rekening houden met de realiteit van een langzaam en gezond proces van groei. De mentaliteit van het hier en nu zorgt voor onbegonnen werk en resulteert in burnouts voor de jongelingen die net op eigen benen kunnen staan.

De twintiger vindt rust te midden van inheemse oosterse culturen, momenten van bezinning ontstaan tussen de geuren van kruiden op obscure markten. Het discretionaire vermogen bereikt zijn record en marketeers ontcijferen het verlangen van deze doelgroep. Namelijk herkenning, in wat zij doen en in wie zij zijn. Gigant IKEA vermomd de jonge wereldreiziger in een reclamespot, die zorgeloos op het IKEA bed ploft bij terugkomst van de “wie ben ik” expeditie.

De vele eisen en sociale geaccrediteerde plannen worden verpakt in een rugtas. Een verzameling van opties die de tasriemen onder spanning zetten en wellicht laten knappen. De jongelingen creëren onbereikbare tergende eisen. De meetlatten worden dagelijks als referentiekaders gebruikt en de midlife crisis van de twintiger is blijkbaar een soort geboorteaandoening die onlosmakend verbonden is met het karakter. De rugtas met mogelijke opties en overwegingen fungeert als vloek en zegen. Alles kan, alles moet, hier en wel nu. 

[decitaten]

O God, help me de waarheid over mezelf te geloven, hoe mooi die ook is.

Macrina Wiederkehr