#zanim twe oczy już zasną

[kuradomowaprzykawie]

Przepadam w muzyce, analizie, życiu...

"Powiesz trochę za dużo słów, tych co złamią nawet najtwardszy grunt - nagle toniesz, w morzu tych jego słów, tych co zdobią języki wielu ust....

Ta walka była nierówna, słowo zasłania a ciało zdradza mnie...

ta walka była tak długa, wolę...umrzeć niż przyznać się".

Miałam używać własnych słów, żeby opisywać rzeczywistość, jednakowoż inni robią to lepiej, więc postanowiłam jedynie metafory poddawać analizie.

Lins jest moim masterem level hard od metafor. Subiektywnie opisujących różne rodzaje przemocy. I problemów związanych z psychicznym jej wymiarem.

Ludzie się gubią w chaosie, ja odnajduję w nim spokój.

Wróćmy do słów -

słowo zasłania a ciało zdradza mnie.

Nie mówię, a jak mówię, to nie to co czuję, bo po co.

Toniesz.

To nie my toniemy tonie my.

Jest już sobota. 0:11 wskazuje na dość wczesny poranek. Miałam mieć baloniki w kotki - gówno jest wielkie. Trudno, zajęta byłam.

Zapomniałam.

Z nudy i miłości do siebie siedzę nad analizą zagrożenia metanem wyeksploatowanej już ściany jakiejś kopalni. Dlaczego? Bo świetnie za to płacą i mogę rozpierdalać zielone na co mi się żywnie podoba.

Inflacja? Ja nie wiem, mam depresję i tylko chwilowe stany euforii, co przypomina ChAD do potęgi, ale że to SM i CPTSD to się inaczej na to patrzy.

To byłoby tak, jak ja bym z chęcią chciała wrócić do obozu koncentracyjnego.

Najmilsze wspomnienie z dzieciństwa - jak siostra zakłada mi buty i kurtkę, żeby mnie starzy nie zabili dla zabawy, bo tak mnie skatowali, że sama nie byłam w stanie ręki ruszyć.

Drugie - śmierć kliniczna w wyniku której spędziłam w szpitalu najmilsze chwile swojego dzieciństwa, bo ktoś się w końcu mną opiekował i mnie słuchał.

Och ile mam kurwa radości.

Więc teraz jestem dużą dziewczynką i wchodzę do Wojasa w garniturze od Hugo Bossa a po perfumy lecę do Dubaju.

Nagle toniesz w morzu tych jego słów....