#yokoluşlar

[nyct8philia]

“Çocukmuşum, Yaşıyormuşum unutmuşum, Savrulmuşum.”

[bibliophiliiaa]

Yokuşlar ve yokoluşlar

[kaypkzblog]

Güzel Adam

Bazen çekilmek istiyorum.‘Benden bu kadar! Artık çok yoruldum...’ demek istiyorum.‘Elveda! Kendine iyi bak, güzel adam...’ demek istiyorum.

Ama olmuyor. Sen varken hayatımda gidişler gidiş olmuyor. Yok oluyorum sensiz. Artık beni aydınlatıcak bir ışık kalmıyor. Sonuçta ay da güneşe muhtaç değil mi? Bende sana muhtacım. Hiçkimseye, hiçbirşeye olmadığım kadar!

Bazen sırf sen yazmışsındır belki diye giriyorum mesaj kutusuna, geceleri senin profiline girip izliyorum seni. Senin güzel yüzünü izlerken uykuya dalıyorum...

Her gece aynı şarkıyı dinleyerek uyuyorum. En sevdiğin şarkıyı. En sevdiğim şarkıyı. Bizim şarkımızı...

Sensiz olmayacak biliyorum ama olsun.

Sen yinede hep mutlu ol...

Kendine iyi bak, GÜZEL ADAM...

[gunlukgibiamadeil]

Ayın karanlık tarafını bilemem ama kendime dair bütün karanlıkları biliyorum.

[muzehher1hanim]

“ Yokuşlar arasında yokoluşlar varmış, bilseydim nefes nefese koşmazdım. “

[msahin]

bulunduğum yerden ve olduğum kişiden memnunum, her ne kadar zaman zaman sızlansam da. bunlar ufak şeyler. hayatta o kadar büyük acılar, o kadar büyük kayboluşlar, yokoluşlar var ki; derdinden utanır insan. en büyük ceza farkındalıktır. bazı şeylerin farkındayım. çevremde olan bitenin, insanların bana karşı yaklaşımındaki mantıksal zeminin, içimdeki öfkenin, acizliğin... hepsinin farkındayım. bunlar ağır geliyor.

iyice yabancılaşıyorum etrafımdakilere. tüm iyi niyetlerine ve açık yürekliliklerine karşın, aramızdaki uçurumu bir türlü kapatamıyoruz. ben, kapatamıyorum. kapatmak istemiyorum çünkü saçma geliyor. bu benim suçum değil, etrafımdakilerin de suçu değil. her şey olması gerektiği gibi. benim bir itirazım yok ama onların da olmamalı. onlar da benim kadar farkında olmalı durumun. belki işte o zaman kendimi suçlu hissetmem. belki her gün katlanmak zorunda oldukları suratsız adam onları rahatsız etmez. biz nerede hata yaptık diye sormazlar belki. ne derdim var diye merak etmezler. ben de onlara kendimi izah etmeye çalışmam, eksikliklerini yüzüne vurmam.

en başta, kendi ailesi tarafından kabul görmemiş birisi kimin ilgisini ciddiye alır? kimin sevgisi ona sahici gelir? kendi ailesi tarafından bir kere olsun takdir edilmemiş, sürekli olumsuz eleştirilerin odağı olmuş, kısıtlanmış bir insan; yaptığı işe herhangi bir insanın gösterdiği saygıyla nasıl umutsuz bir sevince kapılmaz; nasıl özgür hissettiği, kendi olduğu ilk ortama çivi gibi çakılmak istemez?

bu yüzden bu kendimi başkalarına kabullendirme çabam. bu yüzden, azıcık sevgi gördüm mü nasıl davranacağımı bilememem. bu yüzden hep yetersiz hissetmem, ne kadar samimi olursa olsun güzel sözleri göz ardı etmem. inan bu kimsenin suçu değil. o kadar boktan bir şeyin içindeyiz ki, kimseyi suçlayamam. çok değil, biraz kafa yorunca herkesin yapması gerekeni yaptığını ve köşesine çekildiğini anlıyor insan. biz öyle saçma bir şeyin içerisindeyiz ki, aramızdaki en adi insan bile makul görmek mümkün. ben kimseyi yargılayamam, yadırgayamam. kendim dışında.

[zeminsiz]

-662

insan aklına bir ömür çok kısa çocukça tüm yokoluşlar

[kimvurduyagittik]

yokuşların sonunda yokoluşlar var.

[bittidiyincebitmiyor-blog]

Yokuşların sonunda yokoluşlar var bilseniz nefesnefese koşmazdınız:)

[gonlumhepseniariyor]

Sana gelen yokuşlar arasında yokoluşlar varmış, bilseydim koşa koşa gelmezdim.

[anagapesister]

“ Yokuşlar arasında yokoluşlar varmış, bilseydim nefes nefese koşmazdım. “

[ihtimaldksadece]

Yokuşların sonunda yokoluşlar varmış, bilseydim nefes nefese koşmazdım...

[yorgun1alp]

Yokuşlar arasında yokoluşlar varmış, bilseydim nefes nefese koşmazdım 🥀

[kutsanmayan]

yokuşlar ve yokoluşlar

[burukgulumseme]

Son sözlerini söylemişti şair peki ya kime varacaktı bu inciler öylece derinliklerde sessiz çığlıklarını mı atıcaklardı ne acı bi ölüm bu kadar güzel yokoluşlar varken...

[urhuyum]

parçalıyorum kendimi, hiçbir parçam temas etmiyor dünyaya, parçalayıp fırlatıyorum. kıyametler, fırtınalar, yokoluşlar... sonra ağustos böceklerini bile duymuyorum biliyor musun? sonra... işte akıp gidiyor hayat öyle