#yatan adam

[sertsiken0606]

aslının aynısı

merhaba arkadaşlar . Sizlerden gelen bir anıyı daha aktarıyorum. Bol sikişli geceler. Merhaba Hasan bey ben küçük bir şehirin küçük bir kasabasında noterde çalışan 25 yaşında oldukça güzel seksi giyinmeyi Sibel Can ölçülerinde yani balık etli bir kadınım evliyim 3 kez hamile kaldım fakat doğum olmadı ya düştü ya da ölü doğum oldu . Bilirsiniz noterlik yapmak için noterlerin avukat olması şart bizim avukat 58 yaşında ama kimse 58 olduğuna inanmıyor oldukça bakımlı hergün kuaför ve güzellik salonlarına giden 175 boylarında 70 75 kg ağırlığında felaket seksi dul bir kadın avukat hanım la birlikte toplam 5 kişiyiz noterde 2 erkek 2 kadın erkekler evli kadınlardan ben evli avukat ve diğer arkadaş dul . Konumuza dönelim bu arada ben Didem avukat Emine hanım beni veznede görmek istediğini veznede ki arkadaşın benim yerime geçmesini istedi . Vezne de görevli Serkan arkadaşım 56 yaşında 3 kız 3 erkek çocuğu olan abdestli namazlı biri o kadar dürüst bir insan daha tanımadım başta yazmıştım küçük bir kasaba diye , kim ne yapmış ne almış ne satmış ilk bizim haberimiz olur. 14 Şubat 2023 günü öğle yemeği için eşimle sözleşmeş fakat eşimi en yakın arkadaşının karısıyla mesajlasırken yakalamıştım bizim yemek fiyasko olmuş içim içim eşimden nefret etmeye başlamıştım . Aynı günün akşamı eşimin telefonunu kopyalamayı öğrenip kendi telefonuma yükledim artık eşim gül ile ne yazışırsa ben görüyordum resmen 4 yıldır birlikte oluyorlarmış ben ayakta uyuyormuşum haa şunuda belirteyim gül ün kocası eşim fikret gülü sikerken masada oturup sikişlerini izliyormuş Fikret aslında çok yakışıklı bir erkek ama siki kalksada erkenden sönüyormuş WhatsApp mesajlarından okuduğum kadarıyla 1000 erkekten 1 inde çıkan nadir bir hastalıkmış ama nede olsa beni aldatıyordu o gece ayrı odalarda yattık sabaha kadar ne yapacağımı düşündüm . Sabah kahvaltısı yapmadan işe gittim moralim bozuk olduğu için pek gülmeden masama oturdum avukat hanım 10 da gelirdi geldi merhaba hayırlı işler arkadaşlar dedi benim suratımın asık olduğunu anlamış beni çağırdı durumu en ince ayrıntısına kadar anlattım mesajları gösterdim bana kısasa kısas yap boşanma dedi nasıl dedim bekle ben sana haber vereceğim dedi . Aradan 1 saat falan geçti avukat hanım Didemle ben çıkıyoruz arkadaşlar gecikirsek siz 5 te kapatıp çıkın dedi avukat hanım ın jipine binip birlikte onun bağ evine gittim 2 lüks otomobil vardı kapıda içeri girince şok oldum 4 erkek hepside çırılçıplak ben geri döndüm avukat hanım hadi kocan seni aldatıyor sende onu aldat kısasa kısas yap dedi soyunarak erkeklerin arasına girdi erkeklerin 2 sinin sikini eline aldı 1 erkek sikini ağzına soktu 1 erkek boşta kaldı oda benim elimden tutup beni kendine çekti elime sallanıp duran sikini verdi hadi bakalım sen benimsin ben de seninim bütün marifetlerini göster bakalım dedi avukat hanım halinden memnun adamın biri yere yatmış avukatın götüne sokmuş diğeri kocaman sikini amıma sürtüp girip çıkıyordu diğeri de avukat hanım ım ağzını sikiyordu o sırada benim elimden tutan sikini ağzıma dayadı ben soktaydım ne yaptığımı neden yaptığımı bilmeden adamın sikini yalamaya başladım adam sik o şekilde yalanmaz al ağzına sakso çek ağzını siktiğim orospu hadi başla dedi ipler kopmuştu zevk almaya bakacaktım dediğini yaptım sakso çekmeye başladım ben çekerken o benim üzerimdeki elbiseleri iç çamaşırlarını tek tek yırtarak çıkarttı adam bana resmen tecavüz edecekti birden titreyerek ağzıma boşalmış sikini ağzımdan çıkartmadan başımı tutmuştu mecburen hayatımda ilk defa döl yutmuştum tadı biraz tuhaf geldi boşalması bitince sikini kaldırana kadar sakso çekmeye devam ettim beni birden kaldırıp domalttı birden amıma soktu hızlı hızlı girip çıkmaya başladı bir taraftan da kalçalarıma tokat atıyordu canım yanıyor ama zevkte alıyordum belki 20 dakika bu şekilde sikti arkadaşlar gelin yardımcı olun dedi diğer erkekler etrafımda toplandı biri yere yattı getir patron ben götünü senin için hazır edeyim dedi beni yere çekti yerde yatan adam sikini götüme sokmaya başladı daha önce çok sikilmiş patron amı daha dar dedi beni ilk domaltıp ( gerisi 2 de )

[olafkardanadam]

Adam, güçlü ellerini dizlerine koydu ve derin bir nefes aldı. Hayat onu zorluklarla şekillendirmiş, fırtınaların arasında ayakta kalmayı öğretmişti. Çevresindeki herkes onun gücünden, kararlılığından bahsederdi. Ama o, bu gücün ardında sakladığı kırılganlığı sadece birine gösterebilirdi.

Sevdiği kadın ellerini uzatıp, saçlarının arasına usulca dokunduğunda, dünyanın tüm yükü omuzlarından kalkar gibi oldu. Dizlerine yattığında, kalbinin her atışı kadınının huzuruna karışıyordu. Bu an, tüm savaşların, tüm mücadelelerin ödülüydü.

“Biliyor musun,” dedi kadın, parmaklarıyla adamın alnını okşarken, “Ne kadar güçlü olduğunu herkes görür, ama ben senin kırılganlığını da seviyorum. Gücünü nereden aldığını biliyorum; kalbinin derinliklerinde sakladığın o küçük çocuk hala sevgiye muhtaç.”

Adam, gözlerini kapatıp iç çekti. “Ve o çocuk sadece burada, senin yanındayken huzur buluyor,” dedi.

O anda ne dünya ne de geçmişin yükü vardı. Sadece onlar, iki yürek, birbirine sarılmış, sonsuz bir sevgiyle mühürlenmişti. Sevdiği kadının dizlerinde yatan adam, dünyanın en güçlü ve en savunmasız haliyle huzura kavuşuyordu.

[ziyapasa-01]

LÜTFEN OKUYALIM...

BİKTİDAR HIRSI KATLİAMI:

III. Murat 1595’de öldü. Ayasofya Camisi avlusundaki türbede 54 kişi yatmaktadır.

Bunlardan 20’si oğlu, 23’ü kızıdır. Türbede yatan oğulların yaşı küçüktür, hatta altı aylık olanları bile vardır ama hepsinin ölüm tarihi 1595’tir.

Peki 1595’de ne oldu?..

Saraya kıran mı girdi?..

Hayır. Salgın da olmadı, kıran da…

III. Murat öldükten sonra oğlu III. Mehmet tahta çıktı ve ilk işi de kardeşlerinin hepsini boğdurtmak oldu.

Babasının tabutu saraydan çıkarken ardından 39 tabut daha geliyordu. III. Mehmet, 19 erkek kardeşini öldürtmüştü!

Bununla yetinmemiş III. Murat öldüğünde, hemen o gece ondan hamile olan 10 cariye boğdurulup Sarayburnu’ndan denize atılmıştı.

Ve ergenlik çağındaki iki kardeşinden gebe kalmış yedi cariyeyi denize attırmıştı.

Genç şehzadelerden biri: “Beni kestanelerimi yedikten sonra boğun" diye yalvarıyordu!

Evliya Çelebi; “Bir şehzadenin daha emzirilirken annesinin kucağından sökülüp alındığını boğulduğunda emdiği sütün burnundan geldiğini” yazar. Saraydan tabutlar çıktığında Evliya Çelebi'nin naklettiğine göre "İstanbul halkının feryatlarını gökteki melekler duymuştu".

III. Mehmet sadece bununla yetinmemiş 16 yaşındaki oğlunu da öldürtmüştür!

III. Mehmet öldüğünde, 13 yaşındaki I. Ahmet tahta oturdu. III. Mehmet'in cenazesi Ayasofya'ya götürüldü.! Cenaze namazı kılınacaktı. Ama genç padişah gelmemişti!

"Taht sahibi olmak için 39 kardeşini ve bir oğlunu öldüren adam babam da olsa katildir. Ben katil bir adamın cenazesini kılmam! Varın siz kılın!" diyerek daveti reddetti.

Kardeş katili usulünü de I. Ahmet kaldırdı. Yani, Fatih, Yavuz, Kanuni değil, 13 yaşındaki Birinci Ahmet... Anlayan, anlamayana anlatsın...

Allah, TÜRK DEVLETLERİNİ İKTİDAR HIRSI İLE GÖZÜNÜ KAN BÜRÜMÜŞ FİRAVUNLARIN ZULMÜNDEN KORUSUN!.

Fotoğraflar 3. Murat'ın Türbesi , katledilenler ve katledendir.

[yasamsallik]

III. Murat 1595’de öldü. Ayasofya Camisi avlusundaki türbede 54 kişi yatmaktadır. Bunlardan 20’si oğlu, 23’ü kızıdır. Türbede yatan oğulların yaşı küçüktür, hatta altı aylık olanları bile vardır ama hepsinin ölüm tarihi 1595’tir.

Peki 1595’de ne oldu?

Saraya kıran mı girdi?

Hayır, salgın da olmadı, kıran da.

III. Murat öldükten sonra oğlu III. Mehmet tahta çıktı ve ilk işi de kardeşlerinin hepsini boğdurmak oldu.

Babasının tabutu saraydan çıkarken gerisinden 39 tabut daha geliyordu.

III.Mehmet,19erkek kardeşini ve20 kız kardeşini öldürtmüştü!

Bununla yetinmemiş babasının gebe eşlerini öldürtmüş ve ergenlik çağındaki iki kardeşinden gebe kalmış yedi cariyeyi denize attırmıştı.

Genç şehzadelerden biri:

“Beni kestanelerimi yedikten sonra boğun” diye yalvarıyordu!

Evliya Çelebi, “Bir şehzadenin daha emzirilirken annesinin kucağından sökülüp alındığını boğulduğunda emdiği sütün burnundan geldiğini” yazar.

Saraydan tabutlar çıktığında Evliya Çelebi’nin naklettiğine göre “İstanbul halkının feryatlarını gökteki melekler duymuştu”.

III. Mehmet sadece bununla yetinmemiş 16 yaşındaki oğlunu da öldürtmüştür!

III. Mehmet öldüğünde, I. Ahmet tahta oturdu. III. Mehmet’in cenazesi Ayasofya’ya götürüldü. Cenaze namazı kılınacaktı. Ama genç padişah gelmemişti! “Taht sahibi olmak için 39 kardeşini ve bir oğlunu öldüren adam babam da olsa katildir.

Ben katil bir adamın cenazesini kılmam! Varın siz kılın!” diyerek daveti reddetti.

Tarih bilmeyenler iyi okusun, ozellikle Osmanli torunuyuz diye gecinen cakma torunlar...

Okuduğunuz için teşekkür ederim

[evezysf]

Yuxu rejimim o qədər qəribə bir hal alıb ki, axşam saat 3-dən tez yatan adam görəndə qəribə gəlir mənə.

[birbirdort]

Pazar gününe mesai yazılınca görmezden geldiğim köleliği iliklerime kadar hissediyorum. Cumartesi gecesi erkenden girdiğim yatakta, dinlenmeden başlayacağım yeni haftayı düşünmek bile beni eziyor.

Gün ağarırken koyulduğumuz yolda tek başımıza sislerin içinden işe giderken o anın rengi çok etkiledi. Mavi bende huy değildir ama o tonu, sislerin içinde dağılan kırmızı ve turuncu ışıklar beni büyüledi. Elim bir an cebime gitti, sonra dedim “boşver, fotoğraf çekme, yaşamaya çalış”. Film gibi geldi. Bugün köle değil, köle rolü oynayan ünlü bir aktör olacağım dedim. Yaşadığımı bir film gibi düşünmek istedim, yoksa pazar günü evinde yatan patrona servet kazandırmak tüm gün bana enayi hissettircekti. “Bunu Nuri Bilge çekse ayıla bayıla izlersin, bizzat yaşıyorsun, tadını çıkar”.

Sigara içmek için aralanan camdan gelen ıslık sesi bir anda bana keyif vermeye başladı. Ne yaşadığım değil nasıl algıladığım önemli. Kasisten geçerken tavana seken işçileri görünce, “ne kadar da doğal, hayatın içinden” dedim. Zaten içindeyiz de işte. Simitçide ayağı takılan adam, “ne kadar da gerçekçi”. Kapıda karşılayan güvenlik “bozkır ayazında derinleşen kırışıklıklarıyla, anadolu insanınını tüm çıplaklığıyla sergiliyor; oynamıyor, yaşıyor”…

Bu boktan günü işte böyle biraz zevkli hale getirdim. Sıradanlığı, farklı açılarla, biraz da kurguyla ve en çok da kendimle dalga geçerek atlattım. Yarın da hayrolsun. Şükür halimize.

[nesirov]

“ Artıq heç bir şey istəməmək. Gözləyəcək bir şey qalmayana qədər gözləmək. Avara kimi gəzib, sadəcə yatmaq. İzdihamların, küçələrin səni bir tərəfdən o tərəfə aparmasına tamaşa etmək. Bütün dərdlərdən, səbirsizliklərdən xilas olmaq. Heç bir şey arzulamayan, heç nədən incinməyən, heç nəyə isyan etməyən birinə çevrilmək... ”

© Georges Perec - Yatan Adam 📚

[reyliika]

Bu ara cenaze sohbetleri arttı

Ölümler mi arttı yoksa biz insanlar akıllanıp ölümden ibret almaya mı başladık

Yaşantısı Kur'an'ı Kerim olmayan bir kula öldükten sonra okunan Kur'an ne kadar fayda verir meçhul, tâbi ümit kesmemek lazım lakin biz hâlâ yaşıyor iken kıymet bilelim. Yaşantılarımıza dikkat edelim.

Bir gün cenazeyi defn ediyorlar hoca yanındakilere soruyor "bu yatan tekrar dünyaya gelseydi ne yapmak isterdi" diye. Yanında olanlar namaz kılardı, oruç tutardı, Kur'an okurdu diye akıllarına gelen ibadetleri sayıyor. İşte o zaman hoca "Madem öyle bu adam dünyaya gelemez ama biz dünyadayız ondan şans gitti ama biz hâlâ yaşıyoruz o zaman ibadete gayret gösterelim" diyor.

*Zatın ismini unuttum o yüzden hoca olarak anlattım meseleyi. Şahıs önemli değil maksat olayı anlayabilmek.

[okyosunwe]

Eski sarı mükemmel pürüzsüz saçlarım ve cildim geri gelecek. Eski mükemmel fiziğim ve her zaman salağa yatan ama herkesi ayakta uyutan zekam da benimle olacak. İyileşiyorum. Hak edene duygularımı veririm etmeyene her zaman eyvallahım. Bundan sonra böyle. Giden gittiği yerde mutlu olsun. Çünkü ben zaten mutluyum. Siki olduğu için kendini erkekten sayanlar haklılar. Evet erkekler ama adam değiller :). Bana nasıl yaklaşırlarsa öyle olacağım. Olması gereken bu. Ama intikamımı sonuna kadar da almaktan çekinmeyeceğim. Herkese tükürdüğünü yalatmazsam namerdim. Benim ahım bir yana, ahını almam gereken bir annem ve dostum var. Gerisi Allaha emanet.

[mirzablogg]

FATİME (AS)'IN BEDDUASI

Adamın biri İki eli, iki ayağı kesilmiş ve her iki gözü de çıkmış olan bu adam; “Allah’ım beni ateşten koru!” diye feryat ediyordu.

Bir şahıs ona; “Senin için bir ceza kalmadığı halde yine de Allah’ın seni ateşten korumasını mı istiyorsun? dediğinde o adam şöyle dedi:

Ben Kerbela’da idim, İmam Hüseyin (as) öldürüldüğünde, onun üzerinde değerli bir şalvar ve kuşağın olduğunu gördüm, bütün elbiseleri yağmalanmıştı, sadece üzerinde bir şalvar kalmıştı.

Hüseyin’in (aleyhisselam) bedenine doğru yaklaştım, o kuşağı açmak istediğimde, elini kaldırıp onun üzerine koydu! Elini kenara itemedim, bu yüzden elini kestim. Yine o kuşağı açmak istediğimde bu defa sol elini o kuşağın üzerine koydu! Her ne yaptımsa elini onun üzerinden kaldıramadım. Bundan dolayı sol elini de kestim! Yine de o kuşağı açmak istedim, bu anda zelzelenin korkutucu sesini duydum! Korkarak kenara çekildim, geceleyin şehitlerin parça-parça olan bedenlerinin kenarında yattım.

Uyku aleminde güya Hz. Muhammed (sallallahu aleyhi ve alih)’in Hz. Ali ve Fatime (aleyhimusselam) ile gelip İmam Hüseyin aleyhisselamı öptüğünü gördüm.

Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve alih); “Oğlum seni öldürdüler mi? Allah da seni bu hale sokanları öldürsün!” buyurdu.

İmam Hüseyin(aleyhisselam); “Beni Şimr öldürdü, burada yatan bu şahıs da benim ellerimi kesti.” dedi.

Fatime (selamullahi aleyha) da bana bakıp şöyle dedi: “Allah el ve ayaklarını kessin,gözlerini çıkarsın ve seni ateşe soksun!”

Uykudan uyandım, el ve ayaklarımın kesildiğini ve kör olduğumu anladım. Fatime’nin (selamullahi aleyha) üç duası kabul olmuştur, ama dördüncüsü (ateşe atılmak) halen duruyor. İşte bundan dolayı; “Allah’ım beni ateşten koru!” diye dua ediyorum.

Cemalettin Yaldır

Kaynaklar:

Bihar’ul- Envar, cilt. 45, sayfa.311.

[yuregindenyarali]

hayir hayir koltukta yatan gobekli beyaz atletli pembe tespih sallayan adam gercek degil

[zhr-vn]

"İnsan ət parçası olaraq gəldiyi dünyadan, məzarlıq gübrəsi olaraqmı gedəcək? Bütün sevinclər və kədərlər həqiqətən bir şişirtmə idi? 0, morqda yatan adam məsələn. Doğulmağı o seçməmişdi. Ölməyi də o istəmədi..."

[ichria]

Erkekler için şehvet, şiddette yatar.

Bir kadının zarafet ve merhamet kokan dokunuşlarına karşın, erkekler için şehvet, bir savaş alanındaki çığlıklara ve kurbanlara benzer. Savaş ne kadar soğuksa içi öyle titrer ve ne denli kanlıysa öylesine zayıf düşer. Zaferlerin ardından kurulan ziyafetler gibidir, biri biterken diğerini düşünür, doyumsuzca yemek ve dağıtmak için acıkır.

Hikayeme başlarken belirtmem gerek ki, bahsedeceğim kişi belki de bunlara en uzak ve aynı zamanda en yakın olan kişidir. Ben ona 'İsimsiz' diyeceğim çünkü kendisi ne kadar adını önemsiz bir kağıt parçasına yazarak inime soksa da, ben bu ismin hakikatine güvenmiyorum.

İsimsiz, şu ana dek tanıştığım en alışılmadık adamlardan biridir, bunu onunla ilk göz göze geldiğim gün çoktan anlayabilmiştim. Zayıf bir benlik sunan eğrelti duruşu bir tarafa, dili duruşunun aksi konuşur, aklı onun da aksini düşünür, kendi içinde bir bütünlük sağlayamaz.

Süpürge kirpiklerinin arasında kıskançlığın rengini barındırır irisleri. Kalın kaşları çatılır, kendi ensesinden yükselir, hiç sahip olamadığı şeylere duyduğu açlık ruhunu karartırken, ilk bakışta sanırsınız ki İsimsiz, tüm hayatı boyunca sahip olduğu şeylerin başkası tarafından alınışını izlemiş... Ancak, hayır. İsimsiz, benim çürük, ahşap kapımın önündeki kusurlu bir azizdir.

Daha önce hiçbir şeye sahip dahi olamamıştır. Bir dikili ağacı dahi yoktur. Sevginin hiçbir türlüsü damarlarından içeri sızıp teninin altında akmamıştır. Çocuksudur, her yeni fikre, öğrenime ve hisse karşın. Her gün, yeni bir duyguyu tadar, sonra bu tadı sever ve kendine yakışan çocuksu aç gözlülükle, dahasını, çok dahasını ister.

İsimsiz, sürekli başı önde gezer.

Elleri bedeninin arkasında, sanki koruması gereken göğüs kafesi değilmiş de, sırtıymış gibi, hayali bir yükü taşır gibi yürür her daim. Korkunç siyah saçlarının sık kıvrımlarından akıp da sızarmış gibi, kırık uçlarından boy verir gibi sakıncalı düşüncelerini beyinciğine kilitler çoğu zaman. Bakmasını bilen adam ve görmesini bilen adam, İsimsiz'e karşı fikir ayrılığına girer. Bakmasını bilen adam, zümrüt gözlerde şer'i seçer, görmesini bilen adam ise beyinciğindeki sakıncalı düşüncelerin parıltılarını görür.

İsimsiz, kulak kıkırdaklarında birkaç kafatası taşır, ölüler adını seslenir, araftadır.

Savsak bir adamdır az biraz. Pek bir ukaladır da. Dinlemeye zahmet etmez bu sesleri. Böylece ruhların ısrarcıları çalar sadece kapısını. Olmadı bacadan girerler hırsız misali.

İsimsiz, ardında birleştirdiği ellerinde bir demet misk çiçeği taşır.

Tüfeğinin deliğini sarar, doldurur, kendi aklına sıktığı her bir kurşunda, misk çiçeklerinden biri acımasızca solar, kanar avuçları. Aklındaki mermiler bir yığın olur, delirir, İsimsiz. Ötelik halini tutamlarından çıkartır öfkeyle.

İsimsiz, günden güne kopar Tanrıdan çünkü merakı, inandığı Tanrısının sunduğu yanlışları, kendi doğrusu haline getirmesini sağlamıştır. Merak duygusunun önünde hiçbir tabu, hiçbir duvar, hiçbir inanç ve prensip duramaz.

İsimsiz, hatalar yapar, hata yapmaktan vazgeçmez. Yanlış kararlarının bedelini ödemekten bıkmaz, hırsları hakikatin önüne geçer ve lanetli gözleri bazı bazı körleşir. Kelimelerin altındaki yığınlardan oluşan anlamları göremez, bakışlardaki anlamı çözemez, vücut dilinin anlamını bilmez.

İsimsiz, meleklerin dahi gitmekten korktuğu şehirden, yorgun dönmüş bir gezgindir. Cennetin kapıları, bizim aksimize daha başından üstüne kapatılmıştır. Ne çaredir, ne yazıktır ki, dudağının kenarında duran Eden'e ulaşması için hiçbir yol yoktur. O kadar yakındır cennet ona ve o kadar uzaktır.

İsimsiz, kağıt gemilerden bir yığının ortasında boylu boyunca uzanır.

Zayıf bedeni bir haç işareti haline gelir bu uzanma halinde. Gemiler süzülür ufak çaplı bir fırtınada. Saçları geriye savrulur, gözleri kapanır, yüzü sever esintiyi. Dudakları kızarır.

İsimsiz, hislerini pek gizleyemez aslında. İfadesiz yüzü cansız dursa da, gözleri ağlar, kuru dudakları kıvrılır, İsimsiz, gözlerinde yatan kıskançlığı engellemez, kıskanır, hasetlenir, ayaklarını yere vura vura yürür. Eşyalarını hırsla oraya buraya fırlatır, kalbinin kırıklarını, bir şeyleri kırarak bastırmaya çalışır, sessiz çığlıklar atar, kendini çığlıklarında boğar, kapıyı çarpıp çıkar!

İsimsiz, pis bir kasabanın üstünde çakan şimşek, yürek hoplatan bir gök gürültüsüdür.

İsimsiz, adamın yüzüne bir garip bakar; gözlerinin akı hayali yaşlarla parlar, kirpikleri titrer, vücudu titrer, nedeni nedir? Korkuyor gibi görünmez, korkuyu çiğneyip tükürür. İsimsiz, şehvetinin şiddetini bastırır, vücudu öder bedelini. Vücuduna kötü davranır o. Cildini kazır, saçlarını çeker, etini kopartır gibi sıkar, esmer tenini tahşir eder, titrer, soluksuz kalır, hatalarının cezalarını kendine ödetir... Bana fırsat sunmaz, gerek duymaz.

İsimsiz, kendi ruhunu gırtlaklar. Kapattığı her bir kapıyı, attığı her bir adımı, yürüdüğü koridorları, koşarak kaçtığı korkuları, fısıltılarını, acı gözyaşlarını, cansız kıkırtılarını, çatlak kahkahalarını, boğuk çığlıklarını, ölüşlerini, dirilişlerini, sızlanmalarını, inleyişlerini, yüzüne vuran ışıkları, kanayışlarını ve öpüşlerini bilirim.

İsimsiz'in şehveti şiddette yatar.

İsimsiz'in şehveti merhamette yatar.

İsimsiz, hata yapmaktan çekinmez, kendini soktuğu berbat durumlardan ders alır ancak kendini alıkoyamaz devamını getirmekten. Nadiren gördüğüm geniş gülüşündeki can kırıklarını toplarım, bacağına sürttüğü kemikli ellerinden çizikleri toplarım.

İsimsiz, daha önce hiç tatmadığı zevklerin açlığını çeker. Diğerleri, gerçek açlık nedir, bilmezler ancak İsimsiz bilir. Yapmaya cesaret edemediği, belki de kendine uygun bulmadığı için cürret edemediği her şeyin açlığını, canavarın yuvasında hissetmeye başlar. Daha önce hiç görmediği şeyleri görmeye başlar gözleri... Kendi içindeki karanlık arzularla karşılaştırır, eşleştirir, birden ısınır bu yuvaya. Keza, yuvadakiler de ondan farklı sayılmazlar.

İsimsiz, sever, nefret eder, soğur, kızar.

İsimsiz, tekdüzeleşmeye başlayan uzun yaşamımda, doğru zamanda, doğru yerde bulunarak ortaya çıkmış alışılmadık bir adamdır. Ona uzaktan bakmak ve eylemlerini incelemek, oldukça tatmin edici sonuçlar doğurur. Her gün bir şeye takar o dolu kafayı, özellikle tarafımdan duyduğu şeyler olur bunlar.

Ben ise bu el değmemiş isimsiz ile muhabbet kurmayı severim; onun aklının içindeki yolculukta attığım her adımda, ben bir ilkim.

Ona bir bilgi veririm, bu bilgiyi ona veren ilk kişiyim.

Ona bir haber iletirim, bu haberi ileten ilk kişiyim.

Birinden bahsederim, o birini söyleyen ilk kişiyim.

Ona bakarım, ona bu şekilde bakan ilk adamım.

Ona bir hediye veririm, o hediyeyi veren ilk kişiyim.

Ona bir kitap veririm, o kitabı veren ilk adamım.

Eğer İsimsiz beni severse, onun ilk sevgisiyim.

Eğer İsimsiz benden nefret ederse, onun ilk nefretiyim.

İsimsiz, çürük, ahşap kapımın önünde kusurlu bir aziz, odamın ses geçirmez duvarları içinde kusursuz bir delidir.

Bastırılmış, ezilmiş, kullanılmış, kaybedilmiş, saklanılmış, gizlenilmiş... En tahmin edilemez olanlarından. Her sabahı bir ağıt, her gecesi bir karmaşa.

Sadık... Sadık... Başkalarının sadakatini ve ezberini bozar gibi.

Ben İsimsiz'i asla ağlarken ve yalvarırken bırakmam, deri bir çantaya aynı misk çiçeklerini bırakırım, onları bulmalı. Ben her daim doğru davranmak isterim.

Harcanmış bir evlilik misali dosdoğru ve hızlıca, bir kodamanın servetini büyütmesi gibi ağır ağır ve sarsılmaz türünden.

Ben, beni elde etmesinden çok daha fazlasına sahibim, Bir kere... kontrolden çıkmam ben.

Soğuk bir yatak ve dingin bir aklım vardır.

Erkeklerin şehveti, şiddette yatar.

İsimsiz'in şehveti şiddetin ta kendisidir.

Ruhunu satmadan bir tapınak rahibesi, erkek eli değmemiş kendi kendisinin kutsal fahişesi, İsimsiz, nasıl da çevirmiştir başını bana, zümrüt gözleri günahla bakar, her bir köşe bucağıma.

[ziyapasa-01]

ŞEYHİN biri türbe etrafında kurulmuş dergahta kendisine çok yardım eden iyi bir adama el vermiş;

-“Var git sen de kendi dergahını kur, ama şu topal eşekten başka sana verecek bir şeyim yok” demiş...

Adam önde topal eşek arkada az gitmişler uz gitmişler dere tepe derken eşek zaten yaşlı, ÖLÜVERMİŞ …

Adam eşeği gömmüş, başına oturup kara kara düşünürken bir kervanbaşı durup sormuş

“Kimin bu mezar, sen ne yapıyorsun?”

-Adam

“Çok değerli bir ŞEYHTİ, öldü, gömdüm, bırakıp gidemiyorum” deyince kervandakiler hemen bir TÜRBE inşa etmişler, bizim adam da oranın ŞEYHİ OLMUŞ.

Zaman geçmiş, yeni şeyh ve türbe çok çok ünlü olmuş, eski şeyhi de duymuş ziyarete gelmiş.

Yatma saati gelip kalabalık dağılıp yalnız kalınca eski şeyh yeni şeyhe SORMUŞ:

-“TÜRBEDE YATAN KİM. ?”

-Yeni şeyh “Aman şeyhim sus kimse duymasın, senin verdiğin TOPAL EŞEK O” deyince eski şeyh kahkahayı basmış:

“BENİM TÜRBEDE Kİ DE onun anası…!

___/// Not:

Her konuşanı Alim,

Her susanı Cahil sanma..!

Dış görünüşe aldanma.”

Her şeyin bir dış görünüşü, bir de içyüzü vardır. Onun için yalnız dış görünüşe bakarak yargıya varmak insanı aldatabilir.

[yasamsallik]

III. Murat 1595’de öldü. Ayasofya Camisi avlusundaki türbede 54 kişi yatmaktadır. Bunlardan 20’si oğlu, 23’ü kızıdır. Türbede yatan oğulların yaşı küçüktür, hatta altı aylık olanları bile vardır ama hepsinin ölüm tarihi 1595’tir.

Peki 1595’de ne oldu?

Saraya kıran mı girdi?

Hayır, salgın da olmadı, kıran da.

III. Murat öldükten sonra oğlu III. Mehmet tahta çıktı ve ilk işi de kardeşlerinin hepsini boğdurmak oldu.

Babasının tabutu saraydan çıkarken gerisinden 39 tabut daha geliyordu.

III.Mehmet,19erkek kardeşini ve20 kız kardeşini öldürtmüştü!

Bununla yetinmemiş babasının gebe eşlerini öldürtmüş ve ergenlik çağındaki iki kardeşinden gebe kalmış yedi cariyeyi denize attırmıştı.

Genç şehzadelerden biri:

“Beni kestanelerimi yedikten sonra boğun” diye yalvarıyordu!

Evliya Çelebi, “Bir şehzadenin daha emzirilirken annesinin kucağından sökülüp alındığını boğulduğunda emdiği sütün burnundan geldiğini” yazar.

Saraydan tabutlar çıktığında Evliya Çelebi’nin naklettiğine göre “İstanbul halkının feryatlarını gökteki melekler duymuştu”.

III. Mehmet sadece bununla yetinmemiş 16 yaşındaki oğlunu da öldürtmüştür!

III. Mehmet öldüğünde, I. Ahmet tahta oturdu. III. Mehmet’in cenazesi Ayasofya’ya götürüldü. Cenaze namazı kılınacaktı. Ama genç padişah gelmemişti! “Taht sahibi olmak için 39 kardeşini ve bir oğlunu öldüren adam babam da olsa katildir.

Ben katil bir adamın cenazesini kılmam! Varın siz kılın!” diyerek daveti reddetti.

Tarih bilmeyenler iyi okusun, ozellikle Osmanli torunuyuz diye gecinen cakma torunlar...

[sonbaharpapatyasi]

“Hocam, Filistin’de yaşananlara çok üzülüyorum. Gördüklerim, duyduklarım karşısında kanım donuyor, canım yanıyor. Siz üzülmüyor musunuz? Yaşananlar sizi ağlatmıyor mu? Neden Filistin’de yaşananlara dair hiçbir şey yazmıyorsunuz?” mesajıyla serzenişte bulunmuş biri. Ah be güzel kardeşim, ne diyeyim şimdi ben sana?

Üzülüyorum elbet. Hem de kalbim bir bomba misali infilak etmiş gibi acı çekiyorum. Lakin Filistin’de yaşananlara değil üzüntüm. Söyler misin bana, bombalanan evinden yaralı çıkarılan, hastanede baygın vaziyette yatan küçücük çocuğun “La ilahe illallah” diye sayıklamasına, bilinçaltındaki taş gibi imanına üzülünür mü? Ben, mikrofon uzatılıp “La ilahe illallah Muhammedün Rasulullah ne demektir?” diye sorulduğunda kahkaha eşliğinde “bilmiyorum” cevabını veren, nüfus cüzdanına dini İslam olarak kaydedilen bizim gençlerimize üzülüyorum.

Yüzü gözü yaralı, her yanı kana bulanmış, buna rağmen tebessüm ederek “Bu yaşananlar Allah’ın bir imtihanı. Allah bizi sevdiği için günahlarımızı affetmek istiyor. Biz temizlenip cennete gideceğiz.” diyen küçücük çocuğa üzüleceğim zaman, aklıma telefonunun modelini yükseltmediği için anne-babasına hayatı zindan eden, istediği bir şey alınmadığında sinir krizleri geçiren bizim ergenlerimiz geliyor. Onlara daha çok üzülüyorum.

Mahallesinin tamamı yıkılmış, evinin enkazının arasında dolaşırken “Evimizi yıkabilirler. Elimizden her şeyimizi alabilirler. Ama biz Allah’a inanan insanlarız. Yaşadığımız sürece buraları yine inşa edeceğiz. Ne yaparlarsa yapsınlar bu toprakları terk etmeyeceğiz. Çünkü bu topraklar bizim, hep de öyle kalacak!” diyen 10 yaşındaki oğlana istesem de üzülemiyorum be kardeşim. Çünkü çarşı- pazar azıcık hareketlense, birkaç gıda maddesine azıcık zam yapılsa “Bu ülkede yaşanmaz. Tası tarağı toplayıp yurt dışına gitmek lazım” diyen, elini taşın altına koyup bu ülke için kafa yormak yerine, battığında gemiyi ilk terk edecek olan lağım farelerinin üzüntüsü bunu bastırıyor.

Annelerinin-babalarının cansız bedenlerini gözleriyle görmelerine rağmen, öldüklerinde kim oldukları anlaşılsın diye kollarına, bacaklarına isimlerini yazdıran, çocukluğunu yaşamadan büyümek zorunda kalan, akşam olmadan anne-babalarına kavuşan çocukları gördüğümde hissettiğim şey kesinlikle üzüntü değil. Zira ben, ülkesinde Arapça bir levha gördüğünde kırmızı görmüş boğa gibi burnundan soluyan, ama plastik bardağın üzerine ismini yazdırmak için İngilizce levhalı binaların önünde kuyruğa giren, bununla daha çok medenileştiğini zannederek cehl-i mürekkebin dibine vuran görgüsüzlere üzülüyorum.

Sedyede yatan kardeşinin ölmeden önce şehadet getirmesi için çaba sarf eden koca yürekli çocuk, iman etmenin ne demek olduğunu zerrelerine kadar idrak etmiş, neyine üzüleyim?

Çevresindeki ağlayan erkekleri “Niye ağlıyorsunuz? Ölürseniz şehit olacaksınız. İnsan şehit olacağı için, cennete gireceği için ağlar mı?” diye azarlayan adam, şehadetin lezzetini iliklerine kadar hissetmiş, niye ağlayayım?

Evinin enkazının üzerine oturmuş “Her şeyden önce ve bütün olanlara rağmen Elhamdülillah diyoruz. Bu evden tam 7 şehit Allah’ın rahmetine kavuştu. Yahudi düşmanımız bizden çok kişiyi öldürünce, korkup kararlılığımızın zayıflayacağını mı zannediyor? Asla teslim olmayız. Çünkü bu toprağın asıl sahibi biziz. Boşuna uğraşıyorlar, onlar saldırdıkça azmimiz daha da artıyor. Benim gibileri ürkütmek için bilerek çocukları hedef alıyorlar. Ama bilmedikleri bir şey var. Toprağını savunacak yeni nesiller doğacak ve daha güçlü olacağız inşallah. Rehavete kapılmayacağız ve çok yakında zafer bizim olacak Allah’ın izniyle” diye kükreyen küçük çocuğun cesareti yeri göğü kuşatmışken niye gamlanayım?

Ben, günlerdir sayısız çocuk göz göre göre katledilirken, bütün dünyanın gözü önünde insan hakları ihlal edilirken “Bunlar zaten yıllar önce bize ihanet etmişlerdi. Arap değiller mi, hak ediyorlar. Oh olsun!” diyen, Suriyelilere vatanlarından kaçtıkları için, Filistinlilere de vatanlarını savundukları için diş bileyen, insan olmayı becerememiş hilkat garibelerine üzülüyorum. Çocuk yahu, çocuk! Çocuğun ırkı olur mu, dili olur mu, dini olur mu? Büyük dedelerinin günahı o çocuğun zayıf omuzlarına konur mu? Bu nasıl bir kin, nasıl bir adavet, nasıl bir nefret? Bir müminde bu kadar kin olur mu? Kalbin taş mı kesildi be mübarek! Vicdanın kurudu mu? Senin çocuğun yok mu? Bu yaşananların senin başına gelmeyeceğine dair elinde senedin mi var?

Üzülüyorum kardeşim. “Müminler kardeştir. Bir vücudun azaları gibidirler. O vücutta bir organ rahatsızlandığı zaman diğer organlar da ona yardım ederler” ölçüsünü kavrayamamış bir mümin olarak üzülüyorum.

Kardeşlerim aç, susuz, elektriksiz hayatta kalmaya çalışırken, narkozsuz ameliyat edilirken, her gün o mükellef sofraya oturup işkembemi doldurduğum için üzülüyorum.

“Annemi istiyorum. Babam nerede?” sorusu soran ümmetin çocuklarına annelerini, babalarını veremediğim için kahroluyorum.

Konuşmayı yeni öğrenmiş bir çocuğun ellerini Yaradan’a açıp sadece “Yarab! Yarab!” diye dua ettiği bir dünyada, telefon başında sabahlayan fakat sabah namazını kılmadan yatan binamaz oğullarımız için üzülüyorum.

İsrail askerine meydan okuyan, korkusuzca hakikati yüzüne haykıran genç kızların yaşadığı bir dünyada, kombin yapacak kıyafet bulamadığı için surat asan, sevgilisinden ayrıldığı için gözyaşı döken kızlarımız için üzülüyorum.

6 çocuğu şehit olmuş bir kadının “Aksa için feda olsun!” dediği bir dünyada, indirime girmiş Yahudi mallarını almak için sıraya giren, onurunu, şerefini üç kuruşa satan nadanlar için üzülüyorum.

Aşağıdaki videoyu acaba ben de üzüntüden bayılır mıyım diye umut ederek defalarca izledim. Ağladım, ağladım, ağladım. Ama bayılmadım. Ötede, Allah’ın huzuruna çıktığımda, Filistin’in erkekleri, kadınları, çocukları yakama yapışıp “Hakkımızı helal etmiyoruz” dediklerinde halim nice olur diye düşünüp bayılmadığım için, bu idrakten fersah fersah uzak olduğum için ölesiye üzgünüm. Kendimden utanıyorum. İnsanlığımdan utanıyorum. Müslümanlığımdan utanıyorum. Söyleyeceklerim bu kadar!

Ayşeli Polat