#yandere snow white

[floatyflowers]

Please part 2 by Dark Male Evil King x Pregnant Sad Reader Wife. She really misses her sweet son :(

Part One

You have fallen pregnant with the evil king's son one month after your son's death and spent the next six months in sadness and depression.

Your sadness for Snow White's death bothered your husband, so he would take his anger out on his servants, not wanting to harm you especially since you are pregnant with his baby.

King Grimhild could not understand why you are so attached to Snow White when you would have with him a child who will be much fairer than your dead son in looks and manners as the magical mirror has told him.

He felt envious even with Snow White out of the way, he sent the boy's body in a casket to be buried in the woods away from the castle, he even had the historians remove any mentions of him and your first husband from the history books.

The evil king believes that after you have his child, you will move on with your life.

That was until one day...

You lay in your bed, staring up at your ceiling, feeling guilty about your choice of marrying again like you do everyday.

But when you hear someone climbing the walls, you get frightened as you see hands appear and grab into the window's edge.

A loud scream for the guards was about to escape your lips, but when you see the intruder, your heart drops.

It's your son...

"Snow White"

His name leaves you lips as you get up from your bed and hurry towards the young prince, throwing yourself into his arms.

Even if he was of your imagination, you didn't care as long as you saw him again.

"Are you alright, mother? Did he harm you in any way?"

You place your hands on his cheeks, tears falling down your cheeks.

"He murdered you in front of my eyes with a poisoned apple, how are you alive and breathing, my sweet boy?"

Snow White sighs, his gaze softening before responding to your question.

"It's a long story, however, I have come to reclaim my father's throne, and take revenge for the pain he caused you, mother"

[cursedfallingmoon]

👑. Switched Disney OCs! | A masterlist

˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊

👑. Switched Disney Intro

💤. Rory || Genderbent Sleeping Beauty: PT. 1

🐠. Adrien || Genderbent Little Mermaid: PT. 1

🍂. Aksel || Genderbent Anna: WIP

🐻. Murray || Genderbent Merida: PT. 1

🌹. Beau || Genderbent Beauty: WIP

🐉. Ping || Genderbent Mulan: WIP

🐭. Elias || Genderbent Cinderella: PT. 1

❄️. Ezra || Genderbent Elsa: WIP

🐯. Jalal || Genderbent Jasmine: WIP

🍎. Micah || Genderbent Snow White: WIP

🎨. Rhys || Genderbent Rapunzel: WIP

[maleyanderecafe]

Hi! I love your blog and reading your game recommendations (really grateful to find some hidden treasure!!!) so I want to send you a recommendation as well! Recently the demo for the game "Snow White Ashes" by endysis has been updated, and though yandere elements are so far, quite subtle, the hints are there (esp in bonus scenes). Not to mention the stunning artworks, the original soundtracks, and the lovely writing weaving one gothic horror fairytale-like story. I'd love for you to enjoy it and share with us your analysis of the game! Have a good day and once again thank you for all of your recommendations!

This game really does embody a tragic fairy tale (which, originally a lot of fairy tales were like this) inside of a visual novel. The artwork is beautiful, the story is sad and the soundtrack is very nice to listen to. The yandere actions in this game aren't as prominent on Gabriel's side (and in fact are a bit more so on the female lead's side). There are about three routes that can go about that also unlock three different extra scenes. If you are interested, you can find more at @endys.

The story starts out with a woman walking in the cold forest. She seems to be out luring someone to her to kill them, as evidenced by the knife in her pocket. She decides to either draw blood or sing to lure them out, both of which brings out a man dressed in white to come to her aid. Seeing that the woman is cold, he offers to let her stay at his place as the nearest town is too far away. She graciously accepts his help and she brings her into a cabin in the woods. As they walk, they ask for each others names. The MC's name is Michelle and the man introduces himself as Gabriel. She seems to want to expose Gabriel for the monster he is, though so far he doesn't seem to be at all. The two converse, talking about the Mist Queen, a mystic person who seems to be someone inhumane terrorizing the town. While talking she mentions a family that she was accepted into, though now it no longer is something that exists. We learn that while he is a hunter now, he used to be a doctor and was married happily for a long while until the plague happened or we learn about how he and his wife met, with him tending to her wounds after she fell. Michelle then talks about either her fondness of singing or her fondness of sewing. They end up getting to the cottage after they hear some wolves.

Upon going to the cottage, the two are about to make out when Gabriel ends up pulling out the weapon from Michelle's clothes. He seems to know that she's lying to him about her name and identity. She cannot lie to him and reveals that she is indeed the Mist Queen, aka, Gabriel's former wife. She bites back at him, asking why he was bringing back girls to his cottage, where he retorts that he knew who she was the entire time. Gabriel retorts that she has taken a new body accusing her of murdering a young girl, when Michelle reveals that she only took the body of a girl who was already dead. She continues stating that the girl (and many others) have been found dead, likely because of one of their kind, accusing him of killing them. Gabriel tells her, (Selene is her true name) that he wouldn't do that and that he's been loyal to her for centuries, also revealing that she was the one who made him immortal like her. Gabriel leaves to see if what Selene said is true, which leaves her alone in the cabin. She can either decide to stay or leave, and if she stays, she has the chance to destroy his lyre, which if she does, will cause her to feel immense regret afterwards. Even if she leaves, she will end up being saved by Gabriel after she is almost attacked by wolves. After looking around, she ends up finally resting, which leads to a dream about her past.

She first has nightmare about the two girl's skin that she stole, Myia, and the one where she first met Gabriel and the one she is wearing now, Calliope. We see a flashback of when she first met Gabriel. Having gotten a new body by chance, instead of eating it, she decides to pretend to be her and live in the village. She later attempts to hunt for food, but ends up getting hurt, causing the person she was hunting, Gabriel to help her. Although she is pretty annoyed at his help, she ends up accepting it nevertheless, with Gabriel even carrying her back to the village. As time goes on, the two of them grow fonder of each other, until Gabriel ends up proposing to her. Initially she refuses, afraid that he will eventually find out who she is and will eventually outlive him. However, despite all of this, knowing that she is not actually the girl whos skin she wears, she ends up accepting and living with him as his wife in the village. Later on, Gabriel ends up losing one of his patients during childbirth and the two end up adopting her surviving son. Selene ends up making a doll for her new adopted son, with Gabriel impressed by her needlework. As time goes by and Gabriel ages, Selene's body does not, causing rumors to spread across her village. This leads to a fight with her and Gabriel as she feels incredible guilt that he will eventually die leaving her behind while she lives as essentially a zombie. As they resolve the fight, Gabriel promises to never leave her side until his death. A few years later, a plague starts to form in town. Gabriel tries to make Selene and their son leave so they won't get infected, while he wants to stay behind and do his job as a doctor. However, as she wants to be by his side, she sends her son off to safety while she stays behind with her husband. As time goes by, Gabriel gets sicker and sicker, even losing his arm, having Selene chop it off for him. Slowly he begins to die, and Selene's body also starts to deteriorate, and to keep him alive, Selene finds dead bodies and sews parts of them back onto Gabriel as his body decays. After this, she ends up giving some of her blood to him, causing him to live again. Gabriel initially doesn't recognize her as she's had to change bodies, but also is equally as frightened by his new body. Then afterwards the two live together for a bit before separating for thirty years. After the two of them wander in isolation, Gabriel returns to Selene, devoting himself to her as he cannot bear the isolation any longer, only asking for her to kill him if he goes mad for blood.

Upon waking up, she seems worried that she might have to kill him to keep the promise she made to him. She finds that Gabriel had returned, even making her food in return. Gabriel tells her that he indeed saw the things that she spoke of, and we see that he even kept one of the pieces of clothes she made him. After being fed (or not) the soup that he made. The two argue for a bit about the entire seducing thing in the beginning, with Gabriel being hesitant because she's not in the original body where they first met. They hear a knock at the door and upon opening it, see the body of Myia talking to Gabriel about how he missed her and how she missed him.

There are three extra scenes. I'll go from the first one Lullaby to the last one, Monsters. These are all from Gabriel's point of view, likely something that happens while she sleeps.

In Lullaby, we see that he is surprised to see her wear another skin. He seems to have a bit of body dysmorphia, not even recognizing his new hand despite everything, thus wearing the gloves he always does. He seems to have a lot of self loathing and ends up humming a lullaby to her at the end.

In Suffering, Gabriel wonders about how his wife is feeling, desperately wanting to touch her face but not allowing himself to. He doesn't want leave her side or have anyone take his place. It seems he believes he has to stay by her side no matter what, and that he needs her more than anything. This is probably the extra that encapsulates his more yandere nature in a more clingy manner.

In Monster, Gabriel seems to find it weird that his wife was able to live like this for so long. He is especially angry in this one, wondering if she knows how easy it would be for him to kill her as she sleeps. This extra is the one that is the most possessive.

The story itself is rather melancholy in tone, much like the original Grimms Fairy Tales, with a lot of inspiration seemingly being taken from things like Snow White and the Ice Queen, which you can kind of tell from the title. The artwork is extremely beautiful with moving parts of the backgrounds like leaves and snow, and there is a feeling of bitterness between Selene and Gabriel despite the love they clearly have for each other. The work is written in a more fanciful tone, and has a lot of mourning on Selene's part as she is essentially an immortal zombie/vampire- never really truly quite human and never really comfortable in the skin she's in (quite literally). The music is lovely too, very quiet but impactful which really gives the whole vibe of the game being a more sad retelling of a story.

Both Gabriel and Selene have a sort of attachment with each other and both of them are obsessed/possessive with each other. On Selene's part, while she did try to break away from Gabriel when they first met, she wasn't able to, and when she did get the happy life as a human, she very desperately didn't want to let go of it, claiming Gabriel and their adopted son as hers. In the backstory especially we do see that she internally is very possessive over Gabriel, considering this is the first time she's properly fallen in love with someone and is fully aware that she can't live this life forever. We also see this in the current time with Selene accusing Gabriel of luring other women into his cottage, even though he knew it was her in the first place. Despite this though, we can see where this idea comes from, as Selene is always pretending to be someone else as she's always in someone else's skin, and immortal, meaning that she can never fully enjoy a human life as herself. She knows that Gabriel will likely die one day and she fears being alone again, and losing the person she loves. On both sides there is a strong attachment with each other. Gabriel, even before turned in the creature that Selene was already devoting his life to be with her, loyal to the very end of his life. And even after when Selene turns him, he returns after many years to devote himself once again, wanting to stay by her side forever, much like the knight like family he was raised in. We see this more in the extra stories where we see Gabriel's point of view, seeing that he's obsessed with being with her because he has nothing else and that she is his, though we also see that it is part of a mix of other emotions such as his fear of being lonely and his feelings of dysmorphia due to the body parts stitched onto him. He still maintains his strong loyalty to Selene, but it is also filled with anger as she turned him against his will, even if it was in an attempt to save his life from disease.

I'm not really sure who this new person that comes in at the end is. She very clearly is using the body of when Selene and Gabriel first met and knows about their relationship. It is very likely another one of their species, though why she seems to specifically be targeting these two is still a mystery. We're also not sure who or what is causing the death of the many maidens, so it could actually be her depending on how long this story is. It's a good mystery and cliffhanger that invests you in wanting more.

But overall, a pretty beautiful game. The yandere moments are definitely much more muted and I'd even argue that currently Selene has more yandere moments than Gabriel mostly due to her feelings in the past, but it is nice to see a couple that is loyal to each other, even if they have bitter feelings towards each other. A complicated thing. If you are interested, please try it out.

[literatureloverx]

I have just finished Dead Apple and omg was i missing out!! I also now understand why you refer to yourself as Snow White <3

This move has made me have a much deeper understanding of Atsushi's character, I need to read Stormbringer soon so that I know ab Chuuya's backstory!

Also Fyodor should not be allowed to be so evil but so pretty >:/

Yours truly,

-🇷🇺🍓 Anon

Actually, my name, Snow White, has nothing to do with Dead Apple, lmao. But I understand why it’s logical to think that way! ♥️ You could read the “About Me” post for more details. ♥️

Some of the most beautiful Fyodor moments♥️

[newkatzkafe2023]

Genderbend Villainous Disney Princesses x Yandere reader

Chaper 5 Into the unsnown

So your probably wondering what's with all the gifs in the beginning instead of the end well it's because You and Jasmir have been spending alot of time with together. Ever since Jasmir found you he's been spoiling you with

love

Affection

And treasures

Safe to say Jasmir was wrapped around your murderous little finger. He came by everyday day to either help you around the tree house like a good little rich househusband or smother you with affection. You both were hooked, yu couldn't get enough of each other but as Jasmir kisses your arm again

(Jasmir) My Sultana I regret to inform you that I have to return to Arabah for I have a kingdom to run and duties to attend too I will miss you terribly.

You stare at Jasmir before you kiss 💋 him again before finally saying

(Y/N) Go...........Home

Blood red Hearts appeared in Jasmir eyes as you spoke, he noticed that you don't say alot but he doesn't mind that means you trust him more and more as the days go by. Jasmir kiss you one last time before taking his bag and pulled on his cloak.

You walked to the left to watch Jasmir gave u a thumbs up and you then Lowered him to the bottom of the treehouse.

(Jasmir) ok my dearest Sultana, I'll be back in 3 weeks, I miss you already, I'll send you a letter everyday, don't talk to strangers, DON'T EVER TALK TO STRANGERS, ok love you bye!!!!!!!!!!❤️❤️❤️

Jasmir took off back to Arabah as he send you lots of kisses 💋 💋 💋. You stood and watched Jasmir until you couldn't see him anymore. You signed and went back inside to wash the dishes as you two had finished breakfast. It was a relatively calm day the sun was out the grass was damps and their was an occasional squirrel or chipmunk here and there. Speaking of which it's harvest time for the fruit trees. You quickly grab a basket gifted to you by Jasmir and went outside and lowered yourself to the ground.

You went the the fruit trees you planted as a child the was a orange, peach, plum, lemon, apple, pear, and lastly a mango treed. You also have a growing Cherry, Banana, Coconut and apricot trees but their not ready to grow Fruit yet so you had to go to the others. You already picked some oranges and pears but you recently you ran out of peaches you want to make a cobbler for when Jasmir comes home. Yes I said home in your Mind he now he lives here with you. You didn't break Jasmir yet because he has responsibilities as a leader and ruler otherwise you would have never let him out. As you felt you picked enough peaches you flet a shiver in your spine. You looked side to side it was now cold so very very very very Cold 🥶 🧊 ☃️ 🧥 ❄️.

You walked around wondering were the chills were coming from until your foot ram into something as you looked down something became someone. It was a short handsome male he wore a ripped sky blue tux some parts were covered in mud a had some Bruises and messy long hair the poor boys appearance as a whole was Dishevelled and beaten up he looks like he hasn't eaten or Slept in years.

You to pity on the poor possibility dead boy and threw him over your shoulder. The male himself was very cold and it felt like you were carrying a corpse. You took the basket and walked back to you home. When you got inside you put the boy on the couch and quickly put on the fireplace. You then went to the kitchen to make tea and soup while getting the first aid kit.

You took off of top and put the clothes in the wash you then began to clean his Wounds and applied Vaseline and rapped him bandages you continued to look at the man he had pale skin and white hair he was short for a male but a bit taller the you. He couldn't be know

You couldn't help but rub his chest and face despite how cold he was, he has so fragile so weak so helpless looking. He could have died if you didn't fine him. He Needed you He needed you to Cater to pamper and love him You can't let him leave if that was the Case.

You pet his hair and kissed his face

(Y/N ) Don't........worry..........I'll..........take........Care.......of...........You........I'll........Take............Care..........of......You......Forever.

You never had a baby boy before.

A few hours later as you were making dinner you heard a voice coughing and finally Is croaking hello. You grab the soup 🍲 and tea 🍵 and wentto the living room. Their the male was sitting up and looking around the room until his eyes landed on you.

(???)(Croaking) Hello

As usual you say nothing at first. You moved closer and put the food and drink on the table

(???) Ma'am where am I? who are you?

You continued to stare at him you pointed at him as to ask who are you?

(???) my name is Elson King Elson

So you new found baby boy has a name

(Elson) I remember being attacked I didn't see who but I was scared and I wasn't trying to hurt him but I needed to find it

You sat and listened to Elson as you changed his Bandages. You them grabbed the soup bowl and went to feed him.

(Elson) uh thank you.....Now as i was saying that I was listening to a voice, a pretty Gentle voice who is freezing because of me.

WoW King Elson heard you too and he came all this way to look for you. Is it your birthday 🎂 or something?

(Elson) I've been on the move for months looking for the source of that voice and to take the ice cold away from them and to grant warmth to the best of my ability. I want to warm them up in Many More ways them one.

Believe it or not you blushed a bit hearing that last part but Elson didn't Notice as he was Monologing to himself.

(Elson) I want to find her and grant her wish for her to hold a nice warm body close to her at night.

You couldn't take it anymore you want this boy know need this boy your going to keep him nice and warm on this couch and baby this man for the rest of your no so short life.

You rubbed his shoulder to get his attention

(Elson) Yes what is it?

You pointed to the Main wall of the tree house this time showing a different picture you in a winter coat with your exact blank face. Elson saw there was blood on your face and clothes as he saw you had plead a family of Hares with your bare hands. Like Jasmir, Elson was Mesmerized he then looked in the corner of the frame.

(Elson) your (Y/N)

You then look at Elson with the same look you gave Jasmir

(Y/N) (Y/N) (L/N)

Elson was so screwed their it was the voice he's been hearing in his is empty castle and his empty head.

Like Jasmir he did not know the danger he was in

Like Jasmir he did not know that he was trapped

Like Jasmir he did not know how dangerous you can really be

And Like Jasmir he couldn't find it in himself to CARE.

(Y/N) I HOPE YOU LIKE PACIFIERS BABY

yay their goes chapter 5 people of the series I might need some time to figure out how to go about chapter 6. Anyway leave comments below people, I'm dying here🙏😭

[linkemon]

(yandere) Schoenheit Vil x Reader x LeBlanche Neige

Resztę oneshotów z tej i innych serii możesz przeczytać tutaj. Zajrzyj też na moje Ko-fi.

Some of these oneshots are already translated into English. You can find them here.

ɴᴇɪɢᴇ ᴏᴅ ᴢᴀᴡsᴢᴇ ᴢᴀʙɪᴇʀᴀᴌ ᴡsᴢʏsᴛᴋᴏ, ᴄᴏ ɴᴀʟᴇᴢ̇ᴀᴌᴏ ᴅᴏ ᴠɪʟᴀ. ᴄᴢʏ ᴛᴀᴋ sᴀᴍᴏ ʙʏᴌᴏʙʏ ᴡ ᴘʀᴢʏᴘᴀᴅᴋᴜ ᴍɪᴌᴏśᴄɪ? ᴍᴀɢɪᴄᴢɴᴀ sᴛᴜᴅɴɪᴀ, ᴛʀᴜᴄɪᴢɴᴀ ɪ ᴘʀᴇғᴇᴋᴛᴋᴀ ʀᴀᴍsʜᴀᴄᴋʟᴇ ᴢɴᴀᴊᴀ̨ ᴏᴅᴘᴏᴡɪᴇᴅᴢ́.

ʜɪsᴛᴏʀɪᴀ ᴏᴘᴀʀᴛᴀ ɴᴀ ʟᴜᴢ́ɴʏᴄʜ ᴘᴏᴡɪᴀ̨ᴢᴀɴɪᴀᴄʜ ᴠɪʟᴀ ɪ ɴᴇɪɢᴇ'ᴀ ᴢ ᴏʀʏɢɪɴᴀʟɴᴀ̨ ʙᴀśɴɪᴀ̨ ᴏ ᴋʀᴏ́ʟᴇᴡɴɪᴇ śɴɪᴇᴢ̇ᴄᴇ.

ᴅᴏᴅᴀᴛᴋᴏᴡᴇ ɪɴғᴏʀᴍᴀᴄᴊᴇ:

ᴏɴᴇsʜᴏᴛ ᴢᴀᴡɪᴇʀᴀ sᴘᴏɪʟᴇʀʏ ᴅᴏ 5 ᴋsɪᴇ̨ɢɪ.

ᴘᴏɴɪᴢ̇sᴢʏ ᴛᴇᴋsᴛ ᴢᴀᴡɪᴇʀᴀ ᴛᴏᴋsʏᴄᴢɴᴇ ᴢᴀᴄʜᴏᴡᴀɴɪᴀ ɪ ᴡʏᴘᴀᴄᴢᴏɴᴇ ᴘᴏᴊᴇ̨ᴄɪᴇ ᴍɪᴌᴏśᴄɪ.

— Czy powtórzysz jej, że czekam? — Śpiewny głos rozlegał się coraz bliżej.

[Reader] rozglądała się pomiędzy zielonymi drzewami, próbując znaleźć jego źródło. Z początku mocno się przestraszyła, gdy Grim oznajmił jej, że słyszał coś lub kogoś obcego na terenie ich dormitorium. Założyła, że to duchy, ale kiedy je o to zapytała, zaprzeczyły. Tak więc, narzekając na bojaźliwego kota, ruszyła sprawdzić sytuację. Nie dało się powiedzieć niczego dobrego o ich rozpadającym się i zarośniętym kawałku szkoły, ale wciąż był to ich teren. Jeśli ktoś z uczniów przyszedł tu ot tak, musiała z nim pogadać. Crowley i tak nic by z tym nie zrobił, o ile znała leniwego dyrektora. W najgorszym wypadku mogła spróbować zgłosić to do prefekta odpowiedzialnego za tę osobę.

Dziewczyna minęła kolejny smętnie wyglądający krzak. A za nim ujrzała intruza. Wybrał sobie miejsce przy nieużywanej od dawna studni. Jej nowsza wersja znajdowała się na głównym dziedzińcu szkoły, w związku z czym ta została zapomniana przez wszystkich. Cegły porośnięte były mchem, który starał się je utrzymać w ryzach. Chłopak opierał oba łokcie na niestabilnym murku i wpatrywał się w swoje odbicie w wodzie poniżej. Musiała przyznać, że miał przepiękny głos. Nigdy nie słyszała tej piosenki, ale nuty były czyste i wydawały się przenikać ją całą. To, z jakim uczuciem śpiewał, było naprawdę poruszające. Co nie zmieniło faktu, że jego mundurek zdecydowanie różnił się od tych, które noszono w Night Raven College. Zamiast czerni miał na sobie biel. Co tu robił ktoś spoza liceum? Berecik z czerwoną tasiemką spoczywał przekrzywiony na jego głowie. Dopiero gdy podeszła do niego bliżej, zorientowała się, że na czapce siedzą ptaki. Zrobiła jeszcze kilka kroków i nagle, nie wiedzieć czemu, chłopaka otoczył wianuszek zwierząt. Wszystkie wiewiórki, myszki, jeże, a nawet żaby z okolicy wyszły ze swoich kryjówek i wpatrywały się w nią oskarżycielsko, starając się ją odgrodzić od śpiewającego.

[Reader] cofnęła się. Trzask gałęzi pod jej butem spłoszył wszystkich, w tym nastolatka. Urwał w pół zdania i odwrócił się w jej kierunku. Niestety oparł się o studnię w miejscu, gdzie cegły były obluzowane. Dziewczyna złapała go za rękę zanim zdążył wpaść w ciemną czeluść. Chłopak głośno przełknął ślinę. Widziała, jak powoli dociera do niego, czego właśnie uniknął.

— Dziękuję bardzo... ummm... jak ci na imię? — Zakłopotany wciąż trzymał jej dłoń.

— Wydaje mi się, że to ja pierwsza powinnam zapytać, kim jesteś. Nie chodzisz do naszej szkoły. Jestem prefektem Ramshackle i z oczywistych przyczyn nikt nie powinien się tu zapuszczać.

Czy [Reader] kłamała? Oczywiście. Nikt nie wydał żadnego zakazu przebywania w tej części lasu. Co nie znaczyło, że obcy będzie o tym wiedział. Po serii Overblotów i coraz dziwniejszych wydarzeń, jakie miały miejsce, odkąd przybyła do magicznej szkoły, miała serdecznie dość kłopotów. Chciała, by po prostu stąd zniknął i dał jej spędzić wolne popołudnie na czymkolwiek innym. Na przykład na kupieniu obiecanej Grimowi puszki tuńczyka.

— Naprawdę? Przepraszam cię bardzo! — Złapał jej obie dłonie i zamknął w swoich w geście skruchy. — Nie wiedziałem, że tu nie wolno wchodzić! Dyrektor Ambrose o niczym nie wspominał, ale też przyznaję, że trochę się zgubiłem i...

Jeśli kłamał, to był w tym naprawdę dobry. Z jakiegoś powodu jednak nie wydawało jej się, by tak właśnie było. Brązowe oczy wyglądały na naprawdę szczere. Był w nich jakiś błysk, którego jej zdaniem brakowało u wielu uczniów NRC.

— Kim jest dyrektor Ambrose? — spytała [Reader], uwalniając swoje ręce z uścisku.

— Ach... to on przewodzi Royal Sword Academy. To szkoła bliźniacza do waszej. Ja nazywam się Neige. Neige LeBlanche. — Uśmiechnął się delikatnie.

Jeśli rzeczywiście istniało takie liceum, to dziewczyna nigdy wcześniej o nim nie słyszała. Coś obiło jej się o uszy przy turnieju w Spelldrive, ale miała wtedy na głowie inne rzeczy. Nie, żeby było jej to kiedykolwiek wcześniej potrzebne. Wielu rzeczy o świecie Twisted Wonderland dowiadywała się właśnie w taki sposób. Przez przypadek. Ponieważ dla ludzi wokół niej wiele faktów stanowiło tak oczywiste podstawy, że nie przychodziło im do głowy, by ją uświadomić.

Wydawało jej się, jakby chłopak na coś czekał. Nie wiedziała jednak na co. Postanowiła więc zlitować się nad nim i zaoferować pomoc.

— Cóż... Odprowadzę cię do wyjścia — oznajmiła, ruszając przodem.

Przez całą drogę Neige opowiadał jej, po co przyjechał do jej szkoły. Okazało się, że co roku odbywa się festiwal, o którym (jak zawsze) nie miała pojęcia. Zamierzał wystąpić na nim jako jeden z uczestników, tańcząc i śpiewając ze swoimi przyjaciółmi. Dyrektor postanowił go zabrać ze sobą, by oswoił się z nieznanym miejscem. Drapiąc się po karku, przyznał, że nigdy nie był zbyt dobry w rozpoznawaniu kierunków, przez co wylądował dzisiaj nie tam, gdzie powinien.

— Myślę, że naprawdę pięknie śpiewasz — stwierdziła dziewczyna, widząc bramę Ramshackle w zasięgu wzroku.

Musiała przyznać, że gdy porównywała jego głos do piosenkarzy, których znała z domu, żaden nie wydawał się mu dorównywać. Miał w sobie swego rodzaju czar i urok.

— Słyszałaś to przy studni?! — Zażenowany chłopak zmusił się do uśmiechu. — To nie było nic wielkiego... chociaż oczywiście cieszę się, że ci się podobało! — dodał szybko.

— Powinieneś zająć się muzyką na poważnie. Grasz może ze swoimi kolegami w zespole albo coś takiego? — spytała [Reader].

— To ty nic nie wiesz? — Jego czoło zmarszczyło się na moment w oznace zdziwienia.

— O czym?

A więc nie miała pojęcia, że był gwiazdą. To była dla niego nowość. Zwykle każdy, kto go spotkał, prędzej czy później wiedział, z kim ma do czynienia.

— Neige! Mój drogi, tutaj jesteś!

[Reader] nigdy wcześniej nie widziała tego człowieka. Mogła jednak zakładać, że to właśnie on był dyrektorem RSA. Ubrany był w długą, ciemnoniebieską szatę. Raz za razem głaskał śnieżnobiałą brodę i poprawiał okulary. Poza tym pojawił się w towarzystwie Crowleya, co zdecydowanie było niecodzienne.

— Musimy już iść — oznajmił starzec, rzucając wyzywające spojrzenie dyrektorowi NRC. — Zobaczymy się na festiwalu. Życzę wam powodzenia — pożegnał się niezbyt szczerze.

— Niech wygra najlepszy! — Crowley uśmiechnął się zjadliwie.

Wszystkie kruki w okolicy zaczęły skrzeczeć.

LeBlanche podążył za Ambrosem, ale w pewnej chwili odwrócił się i pobiegł z powrotem.

— Nie zapytałem o twoje imię! — wydyszał, opierając ręce na kolanach i próbując złapać oddech.

— [Reader] — odpowiedziała dziewczyna, rzucając pytające spojrzenie swojemu dyrektorowi.

Mężczyzna wzruszył ramionami, po czym odszedł, zostawiając ją bez słowa wyjaśnienia. Będzie musiała dowiedzieć się czegoś więcej od pierwszorocznych znajomych.

— Do zobaczenia na festiwalu! — Z tymi słowami Neige zniknął za zakrętem.

***

Vil spojrzał na swoje odbicie w lustrze. Jego twarz była perfekcyjna. Jak zawsze. W obliczu odbijały się godziny spędzone na doprowadzaniu jej do doskonałości. Zdrowa dieta, treningi i wyrzeczenia. Godziny poświęcone na doskonalenie siebie. Wszystko po to, by zostać aktorem, którego pokochają tłumy. A jednak znów wygrał on. Neige LeBlanche. Dostał kolejną rolę. Schoenheit miał pozostać już na zawsze czarnym charakterem. Nigdy nie udało mu się przejść castingu na głównego bohatera. Może dlatego, że nigdy nie był dobry z natury. Choć w przypadku jego rywala podchodziło to pod wręcz dziecięcą naiwność, co szczerze go irytowało.

— Mira, Mira, kto jest najpopularniejszym aktorem?

— Twoje wyniki wyszukiwania to: Neige LeBlanche, Vil Schoenheit... — Chłopak rzucił telefon na kanapę. Nie potrzebował słyszeć dalszych rezultatów.

Wszystko na nic. Pokonał tyle trudności, by dotrzeć aż tu i wciąż był na drugim miejscu. Przeżył nawet ten durny Overblot. Ciemne, lepkie macki z przeholowania magii wciąż tkwiły gdzieś głęboko w nim. Nie fizycznie, lecz w umyśle. Koniec końców, chłopak o sarnich oczach liczył się bardziej dla wszystkich dookoła niego. Nawet dla Rooka, któremu tak ufał. Nie udało mu się wytrzymać ze swoim Fairest One of All, ani otruć Neige'a, ani nawet wygrać tego głupiego konkursu.

Jedyną osobą, która po tym wszystkim wciąż była przy nim, była [Reader]. Prefektka Ramshackle nie zawahała się pobiec mu wprost na spotkanie, gdy jego klątwa unosiła się w powietrzu. I choć denerwowało go wtedy, że stała po przeciwnej stronie, był świadomy, że zrobiła to dla niego. Powiedziała mu o tym, kiedy już było po wszystkim. Ona jedna naprawdę była tuż obok. Idealnie nieidealna dziewczyna. Tak niepasująca do jego wizerunku. A jednak się zakochał. Zmieścił ją gdzieś w swoim zabieganym, pełnym sławy i fanów życiu.

Dlaczego więc ta myśl nie dawała mu spokoju? Czy naprawdę musiał to sprawdzić? Potrząsnął głową. Nie miał się czego obawiać. Wiedział, że byli dla siebie stworzeni. To nie był test ani gra. To był dowód. Potwierdzenie tego, jak bardzo są ze sobą związani.

Pomyślał o Wielkiej Siódemce. Wielka Królowa też korzystała ze swoich talentów. Astrologia, eliksiry i alchemia. Wszystko to, by stać się lepszą. Czemu nie miałby być jak ona? Powinien użyć swojego daru. Jego owocem będzie piękny prezent. Świadomość, którą zatrzymają z [Reader] jako para na zawsze.

Zaparzył herbatę. Przysłała ją rodzina Epela. Ich jabłkowe sady cieszyły się popularnością, odkąd ich zareklamował na Magicamie. Odcedził fusy i przelał napar do filiżanki. Mała. Biała. Czysta jak śnieg. Ze złotym wzorem na brzegach. Delikatna. Łatwo można ją było zniszczyć, jeśli nie miało się wystarczająco dużo wprawy.

Usłyszał kroki na korytarzu i zawahał się na moment nad tacką. Może jednak zrobienie tego dzisiaj to nie był dobry pomysł.

— Przepraszam za spóźnienie. Wpadłam na kogoś po drodze i się zagadałam. — [Reader] domknęła drzwi i usadowiła się na fioletowej kanapie.

— Ach tak? Na kogoż takiego? — Vil dołożył cukierniczkę na srebrną tacę.

Cukier oczywiście był trzcinowy. Jeśli już musieli się truć od czasu do czasu, to choć trochę zdrowszą wersją.

— Na Neige'a — odpowiedziała dziewczyna po krótkiej chwili ciszy. — Nie widzieliśmy się od czasu SDC.

Mistrzostwa tańca i śpiewu. To nieszczęsne wydarzenie, które stanowiło moment, gdy jego życie wymknęło się całkowicie spod kontroli.

Jego ręka nie zadrżała, gdy dosładzał herbatę dokładnie tak, jak lubiła. W końcu był aktorem przez prawie całe swoje życie. Czy był zły? Nie. Może raczej zawiedziony, że w ogóle poświęciła LeBlanche'owi jakąkolwiek uwagę.

— O czym rozmawialiście? — spytał.

— Głównie o tobie. On naprawdę chciałby być twoim przyjacielem, Vil... Chyba nie do końca rozumie, że za nim nie przepadasz. Nawet po tym wszystkim, co między wami zaszło.

Przyjacielem. To słowo przyprawiało go o ból głowy. Ten chłopak z jakiegoś powodu ubzdurał sobie, że mogą zostać kimkolwiek więcej niż wrogami. Neige był jasny jak słońce. Vil był jak księżyc. To, co wychodziło mu najlepiej, to odbijanie jego blasku. I nieważne, ilu sesji modelingowych się podjął, w ilu artykułach wystąpił, ilu fanów na Magicamie zdobył, ile premier zaliczył, zawsze był tym gorszym. Nienawidził go. Do tego stopnia, że był gotowy go otruć kilka miesięcy temu. Cieszył się, że został powstrzymany. Takie zwycięstwo byłoby niewiele warte. Pewnego dnia pokona go umiejętnościami i dostąpi pełnej doskonałości. Prawdziwego piękna.

— Nie mam zamiaru się z nim przyjaźnić — oznajmił twardo Vil.

— Wiem. Nie będę naciskać. Po prostu chciałam ci to powiedzieć, bo pewnie będziemy go częściej widywać.

— Dlaczego? — Usiadł naprzeciwko niej, stawiając tackę na pozłacanym stoliku.

— Crowley zgodził się na nowy program wymiany uczniowskiej. Część osób z RSA pojawi się u nas na kilka tygodni. Dostaliśmy razem z Grimem dosyć niewdzięczne zadanie. Mamy ich zakwaterować na ten czas. Żaden z pozostałych prefektów nie zgodził się mieć ich pod swoim dachem. Nie bardzo chciałam ulec, ale utrzymanie tego demonicznego kota kosztuje. No i Neige prosił w imieniu dyrektora Ambrose'a.

Vil dotknął różdżki ukrytej w kieszeni i musnął palcem filiżankę z jej naparem. Może to jednak był dobry dzień, by to zrobić. To nie była zazdrość. To było jedynie potwierdzenie tego, co już wiedział. Fairest One of All. Jego unikalne zaklęcie nakładające klątwę pod dowolnym warunkiem. Sen, z którego obudzić może jedynie pocałunek prawdziwej miłości. Czyż nie było to romantyczne?

Jego ukochana podniosła herbatę do ust. Wypiła łyk. Powieki zamknęły się niemal natychmiast. W jej oczach zdążył zobaczyć zdziwienie. Jednak ten wyraz twarzy szybko zastąpiło spokojne, śpiące oblicze. Złapał porcelanę zanim zdążyła upaść na podłogę.

Delikatnie pogładził kciukiem jej twarz. Uroczo wyglądała, drzemiąc. Musiał ją jednak zbudzić. Nie mieli całego dnia.

— Będziesz miała jeszcze mnóstwo czasu, by się wyspać — wyszeptał.

Z tymi słowami złączył ich usta. Dziwnie było nie czuć, że odwzajemnia pocałunek, jak za każdym razem przedtem. Odsunął się. Odczekał kilka sekund, jednak nic się nie zmieniło. Jego serce zaczęło szybciej bić. Ponowił próbę. Wciąż nic.

Czuł, jak jego myśli przyspieszają. Przecież poprawnie rzucił klątwę. Przemyślał każde słowo. Dlaczego więc nic się nie działo?

Gorąco uderzyło w jego ciało, gdy bezradnie próbował potrząsnąć śpiącą dziewczyną. Prawda dotarła do niego niczym przebijająca ciszę burza oklasków po występie na scenie. Jego zaklęcie nigdy nie kłamało. A więc istniało tylko jedno wytłumaczenie. Nie byli idealną parą. A to dlatego, że Vil nie był prawdziwą miłością [Reader]...

***

Neige rozglądał się po dormitorium. Widać było, że dyrektor oszczędnie gospodarował thaumarkami, gdy chodziło o Ramshackle. Stare zasłony, skrzypiące podłogi i nieciekawe obejście. Co nie zmieniało faktu, że panował tu porządek. Grim zdążył mu wyłożyć, jak ciężką pracę wykonał (z niewielką pomocą prefektki, oczywiście, nie żeby jej potrzebował), by doprowadzić budynek do stanu używalności. I rzeczywiście, mimo starości było coś przytulnego w kolorowych kocach, pluszowej kanapie oraz starym odbiorniku telewizyjnym.

Było tu miło. Przynajmniej jego zdaniem. Uczniowie z RSA, którzy przyjechali razem z nim, wydawali się nie podzielać tej opinii. A przynajmniej nie wszyscy. Jeden z trzeciorocznych zawiązał sobie chustkę na głowie, po czym zabrał się do szorowania podłogi od razu po przyjeździe, narzekając na bakterie. Kilku innych zaczęło się natomiast kłócić z pierwszymi osobami, jakie spotkali, mówiąc, że to niesprawiedliwe, by żyli w takich warunkach. Wiedział o rywalizacji między szkołami od dawna, ale miał wrażenie, że niektórzy naprawdę przesadzają.

Choć Ramshackle samo w sobie nie było takie złe, nie tak sobie wyobrażał swój pobyt tutaj. Miał nadzieję na wspólną naukę i spędzanie czasu. Na kilka spokojnych chwil, kiedy będzie się cieszył życiem ucznia. Kochał swoich fanów, a muzyka była wielką jego częścią, ale czasem potrzebował przerwy. Tymczasem gdy przybył, zastał zmartwionego demonicznego kota w towarzystwie zaniepokojonych duchów. [Reader] spała już trzeci dzień z rzędu i nie mogła się obudzić. Jej zmartwieni znajomi, których znał z festiwalu, przychodzili, by ją odwiedzać. Według dyrektora nie była to regeneracyjna drzemka, lecz jakiegoś rodzaju choroba albo klątwa. Nie był w stanie orzec. Uczniowie z Heartslabyul rozmawiali między sobą, że Crowley niezbyt stara się jakkolwiek zmienić sytuację uczennicy.

LeBlanche bardzo lubił [Reader]. Głupio było mu się przyznać, ale kiedy się poznali, życzył sobie przy studni, by znaleźć prawdziwą miłość. Wrzucił nawet thaumarka do wody. Zniknął w niej z cichym pluskiem. To nie do końca tak, że chłopak wierzył w to, że jego życzenie się spełni. Kiedy jednak dziewczyna złapała go za rękę, poczuł, że może przeznaczenie nie jest tylko wymysłem, o którym czytał w księgach. Miał szczerą nadzieję, że pozna ją lepiej, gdy przyjedzie na wymianę uczniowską. Ich rozmowy rzadko trwały długo, bo zwykle od razu musiał wracać do szkoły. Chciał to zmienić. Jednak trafił na tę całą niefortunną sytuację i teraz jedyne, o czym myślał, to jak pomóc chorej. Może powinien dołączyć do protestu, który organizowali Ace i Deuce. Jej przyjaciele bardzo się o nią martwili i oznajmili, że nie będą czekać, aż dyrektor łaskawie zrobi cokolwiek.

Wkroczył do pokoju [Reader]. Jej stan wciąż się nie zmienił. Oddychała miarowo. Słońce wpadało przez zakurzone okno, oświetlając jej nienaturalnie bladą twarz. W pomieszczeniu znajdowali się uczniowie z Pomefiore. Rozpoznał Rooka. Chłopak uśmiechnął się ciepło w jego kierunku. Był w końcu jego pierwszym fanem, o czym dowiedział się podczas festiwalu. Epel natomiast popatrzył na niego dość obojętnie. Musiał przyznać, że jego występ na SDC był naprawdę wspaniały. Wysoki głos, którym operował, zapadał mu w pamięć. Vil za to zmarszczył czoło, widząc Neige'a w drzwiach. Chłopak zrzucił to na karby zmartwienia z powodu przyjaciółki. Musiało mu być naprawdę trudno, bo wyglądał na wściekłego.

— Cześć wszystkim — przywitał się cicho, podchodząc do łóżka.

— Właśnie wychodziliśmy — oznajmił Epel, ciągnąc wice prefekta za sobą.

Blondyn wyglądał na szczerze niepocieszonego, że musi już odejść. Jego kolega wręcz przeciwnie. Chyba miał już dość siedzenia.

— Jak się czujesz, Vil? — spytał brunet, stając tuż obok niego.

— Jak mam się czuć, skoro moja dziewczyna leży tu już trzeci dzień? — Ton jego głosu był chłodny niczym lód. Przebijał się groźnie przez ciszę panującą w pokoju.

— Dziewczyna?

Jeśli była jedna rzecz, której LeBlanche się nie spodziewał, to właśnie ta. Nigdy wcześniej nie słyszał, że byli parą.

— Nie afiszowaliśmy się z naszym związkiem.

Zapewne przez karierę. W branży Schoenheita dość nieprzychylnie patrzono na pary. Samotni ludzie byli lepiej postrzegani przez fanów. Sam coś o tym wiedział. Choć w jego przypadku nigdy wcześniej nie musiał wybierać.

Popatrzył na [Reader]. A więc przez ten cały czas niepotrzebnie robił sobie nadzieję. Miał nadzieję, że wszystko będzie z nią w porządku i wkrótce znów będą z Vilem szczęśliwi. I, choć gdzieś w okolicy serca poczuł delikatne ukłucie, postanowił je zignorować. Jego przyjaciel był naprawdę wspaniałym i ciężko pracującym człowiekiem. Nic dziwnego, że go wybrała.

Usiadł na starym, podniszczonym stołku, tuż obok wezgłowia.

— Ummm... hej, [Reader]. Nie wiem za bardzo, co powinno się mówić w takich sytuacjach. Pierwszy raz spotykam się z czymś takim — zaśmiał się cicho Neige. — Mam nadzieję, że niedługo poczujesz się lepiej i...

— Nie masz nic innego do roboty? — spytał blondyn, rzucając mu gniewne spojrzenie.

Stał w ciemnej części pokoju, z dala od okna. Skrzyżował ręce na piersi. Jego szpilki raz po raz uderzały o stare deski.

To nie było miłe. Chłopak postanowił mimo wszystko nie przejmować się słowami przyjaciela. Musiał być zdenerwowany. To naturalne w takiej sytuacji. Na pewno niedługo mu przejdzie, dlatego należało być wyrozumiałym.

— Już wychodzę — przytaknął.

Właściwie niewiele zdążył powiedzieć. Nie chciał jednak jeszcze bardziej zdenerwować Vila. Złapał [Reader] za dłoń. Była chłodna w dotyku. Miał nadzieję, że niedługo znów stanie się ciepła. Kiedy już będzie zdrowa, porozmawiają jak dawniej. Nawet jeśli tylko przez moment, będzie zadowolony. Ucałował delikatnie jej knykcie.

— Zbudź się szybko — wyszeptał.

Odwrócił się z zamiarem wyjścia z pokoju. W myślach prosił o szybki powrót do zdrowia chorej. Nagle usłyszał głośne ziewnięcie. Nie dowierzał własnym oczom. [Reader] już nie spała. Przecierała powieki, rozglądając się dookoła.

— Vil. — Jej głos był cichy, ale zdecydowanie nie przyjazny. — Wpatrywała się w swojego chłopaka, zaciskając palce na pościeli.

Wstała, chwiejąc się, i Neige od razu podbiegł, by pomóc jej utrzymać pion. Była wściekła. Jeszcze nigdy jej takiej nie widział.

Głośny śmiech poniósł się po całym dormitorium. To Vil, zaczynając od chichotu, przeszedł do dźwięku, który zakrawał na szaleńczy.

— On? — Wskazał na bruneta. — Ze wszystkich ludzi to musiał być akurat on?

Wyciągnął różdżkę. Fioletowa mgła zaczęła wypełzać spod jego nóg. Fairest One of All płynęło po podłodze, starając się wypełnić pomieszczenie.

— Wszystko w porządku? Słyszeliśmy... — Rook omal nie oberwał zaklęciem.

Magia przeleciała tuż nad jego głową.

Vil patrzył przed siebie. Miał świadomość tego, co się dzieje. Znów był na drodze do Overblotu. Ciemna maź zapełniała kryształ w jego długopisie. Z każdą sekundą coraz szybciej. A jednak nie miał ochoty tego zatrzymywać. Jaki był sens?

Stali tuż przed nim. [Reader] z przodu. Jakże to do niej pasowało. Była pierwszą gotową rzucić się w stronę niebezpieczeństwa, mimo braku magii. Tak było od momentu, gdy tu trafiła. Imponowało mu to. Była niczym legendarny książę w lśniącej zbroi. Za nią zaś stał Neige. Ze swoją naiwną dobrocią jako tarczą przeciw wszystkiemu, co życie rzucało w jej stronę. Jakże idiotycznie. Niczym księżniczka w opałach.

— Vil, porozmawiajmy...

Książę i księżniczka. Idealna para. Nigdy nie pozwolono mu zagrać głównego bohatera. Zawsze był czarnym charakterem. Więc tu, gdzie stał, było jego miejsce na scenie. Po przeciwnej stronie.

— Pocałunek prawdziwej miłości! — Słyszał siebie samego, jakby z oddali, śmiejącego się histerycznie.

Ze wszystkich możliwych osób, to musiał być akurat LeBlanche. Człowiek, którego nienawidził. Miał wszystko to, czego zawsze pragnął. A teraz miał nawet ją. Zamknął oczy, dając się pochłonąć nadchodzącej ciemności.

Jeśli nie mógł zostać tym dobrym, będzie tym złym. 

[kuunibal]

Thank you very much. I believe I read somewhere that your DMs are closed. Would you like to receive the questions here as requests, then? I’d prefer to ask them gradually, if that’s alright with you, coming up with them randomly until I��m sure.

Regarding your question: I was interested in your personality type because of how you write about your own obsession. You seem very self-aware and emotionally reserved, if I’ve interpreted your content correctly. I enjoy analysing people and always approach it with respect, so you don’t have to worry about anything.

Yes, asks would be preferable and gradually is alright. I appreciate the thoughtfulness.

I see, well I am honoured to have captured your scientific interest then. I give you free reign to rummage through my psyche. You seem very refined and have exquisite taste in literature, if you don't mind me saying so (I believe you would enjoy Dostoevsky's Demons if you still have not read it. I actually prefer it over The Brothers Karamazov, although it's been many years since I have read the latter.).

[dappledstars]

( haven’t you always wanted a fairytale life, love? ) ✧ — pt. 2 ; yandere genshin characters, but it’s disney !! ( with yae miko + heizou ) ; gn!reader

( YAE MIKO in SNOW WHITE ) who absolutely adores your gentle nature. Her little step-child. She couldn’t care less about being the fairest of them all if she wasn’t with you. Mirror, mirror on the wall… how could she be the fairest in all the land if you didn’t believe so? Oh, how innocent you were! She’d watch you from the castle windows. Watch you play with the woodland animals, watch you interact with people around you. She bided her time. When you had your first kiss… she snapped. When would you realize that you were hers and hers alone? It was really so simple to make you fall straight into her trap. A simple apple, irresistibly delectable, shiny on the outside and sweet on the inside. One bite and you’ll fall under her spell. One bite, and you’re hers, forever. 

( HEIZOU in BEAUTY AND THE BEAST ) who knew you did no wrong. No, you weren’t some bratty noble who refused to let the poor man enter your castle. You let him enter graciously with open arms, accepting his rose with a gentle smile. You made small talk with him, and he was extremely enamored with you. But when the music struck up, and you excused yourself to dance with someone else, the enchanter couldn’t help but feel a pang of jealousy. Before he knew it, anger blinded him and you were cursed. He watched you cry alone in your room. He wanted to wipe your tears and lay you down. You were beautiful to him, beast or not. He watched you glance at the withering rose daily. It was a timer for you. Death, he had said. But in reality… Heizou smiled slyly as the final petal made its descent. Once it touches the ground, you would be his. 

pt. 1 !!

[wri0thesley]

oh my god I’m THE SNOWWHITE ANON I’m SORRY IT SUBMITTED BEFORE I WAS DONE AND I didn’t REALIZE i even had more planned!!!

But i thought of a little mermaid with dottore who takes on the role of the sea witch. But instead of trying to bone the prince he takes the form of the prince so not only will he inherit lots of riches and power but also his beloved darling will just walk right into his arms. (Also octo-maid dottore got me actin up) and better yet: they can’t leave him now even if they do find out the truth. How is a mermaid turned human supposed to know where to go or where to hide from a prince? They can’t run.

Or alternatively albedo is the prince but he grows a fascination with as he quickly finds out darling is a mermaid so he refuses to let them leave. Even if they get their tail back he’ll keep them in a bathtub locked in a room all for himself to ovserve.

A

Red riding hood with Childe as the wolf where he’s like a werewolf who terrorizes his darling in his wolf form chasing them deeper into the woods, then plays the hero lumberjack who “slays” the wolf to earn darling’s trust and to lure them back to his den (bro already has a breeding kink the size of tevyat imagine him as a werewolf dude)

Also i can’t remember who originally was going to be in snowwhite but my latests thoughts were either Kaeya who might’ve orchestrated i really wish who i could remember who. I think it might’ve been thoma who would’ve followed the story pretty well but afterwards you can guarantee you’re never leaving his site. Its sort implied in the movie that snow and the prince knew each other before the start so i imagine him and his snow white darling would’ve been in a really cute courting phase until the evil queen does her shit which spooks Thoma into becoming more of a yandere (also this boy needs more love I promise I’ll unbench him someday)

Also beauty and the beast with capitano. Honestly beast could easily be written as a yandere with holding his love interest hostage. Heck maybe even diluc could fit with him maybe already being in love with darling before he was cursed so now he’s absolutely not letting his darling even after he transforms.

oh the concept of yandere albedo with a mermaid darling who he can't let leave - even if they might want to, the sea is their home and land is crueller than they thought it would be - because he wants to figure out what makes them tick is so so good... waaaa. i'm not a mermaid person at all but i am THINKING!!!

[floatyflowers]

Dark Male Evil King x Wife! Reader

"Why? What sin has my son committed to be killed in that way? "

You wail over the dead body of your son while your husband, looks down coldly at the both of you, feeling emotionless over the fact that he murdered, Snow White, his stepson.

"Stop weeping, he was nothing but a pest"

You couldn't believe Grimhild's callousness, he used to be so kind in the beginning of your marriage and treated your son kindly even considering him his own son.

Until that Mirror hurt his vanity by saying that Snow White is the fairest of them all, and the evil King being obsessed with youth and beauty, doesn't decided to kill your son.

Tears continued to stream down your cheeks as she clung to the lifeless form of Snow White.

''He was a sweet boy, kind and generous like his father,'' you whispered, with a shaky voice.

Hearing you mention your first husband infuriated Grimhild, reminding him that you belonged to someone before him.

The Evil King loves you to the point of obessesion, that's why one of the main reasons he murdered Snow White is just to get rid of the last living memory of your late husband.

If he grow old and ugly, you might leave him for someone much younger and handsome.

The Evil King gets down on his knees beside you before embracing your shaking form.

"Now hush, we could always have a child of our own to replace Snow White."

Part 2

[alyssawolf2410]

Author Alyssa Wolf. Savior of the Court.

About me: I write fanfic with a deeper lore. If you look closer. I do my own art for my stuff (which includes my covers and cut scenes). I'm an inspiring writer, and I'm currently writing my first book.

Places I post my works:

Don't be quick to only read one of these. They both have a little something that the other doesn't. - Author Alyssa.

NAME. TITLE.

Creepypasta/Marble Hornets. (???)

Shenuw Aventures! Decepting Image of the Broken.

Lego Monike Kid. (Kylie)

[cursedfallingmoon]

Second Star And To The End || Yandere Genderbent Disney Princesses Intro

Characters: Rory, Adrien, Murray, Beau, Ping, Elias, Jalal, Micah, Rhys, Ezra, Anksel

Summary: Many princes are excited for you to enter their world and woo them by just being you.

Warnings: Yandere themes and possessiveness mentioned in this series.

꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷

Once upon a time…

It always starts like that. And the story is always the same. Okay, okay, allow me to start over, dear reader. Apologies for this drawn out introduction.

In many kingdoms, land and sea, there's an amazing prince, or prince to be, that wish to share a world with another. Princes that dream, princes that work tirelessly, princes truthful to themselves, and princes that never back down. All wishing to have the one true love that will adore them endlessly and unconditionally.

And you, dear reader, hold the world, no, THEIR worlds in your precious hands. More than that. You hold their hearts. So please use a gentle touch and kind words. They only wish got you to love them too.

Be their knight in shining armor, or let them be yours, in the throes of evil enchantress and curses. Take their hand in yours. Guide them through a world they have never been able to explore on their own. Beware, however, that they aren't the only ones after your heart.

So step through the story one last time to experience their endings. Where they end up with you and have their happily ever after till the end.

And I mean the very end.

˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊✨️₊˚⊹˖⁺‧₊

Wish to continue?

Rory || Adrien || Murray || Beau || Ping || Elias || Jalal || Micah || Rhys || Ezra || Anksel

꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷꒦꒷

Property of @cursedfallingmoon! Do not repost or translate without my explicit permission! Reblogs are welcome!

[yankinhelp]

" many girls at school fantasize about melting the ice around his heart. . . "

reiichi tanaami moodboard for omgkangel-chan! i hope you enjoyed, i really liked this line on his student profile so i kinda themed it on that.

[2n2n]

Heyyy ! I just wonder, I’m quite disappointed/worried because possessiveness seems depicted as romantic in the manga, and it makes me uncomfortable. What do you think about it ?

Personally, I think you should stop reading this manga, for your own good. Its like the fundamental bones of this manga are against you.

It's not only Jibaku Shounen; AidaIro's catalogue is loaded with possessive or 'yandere' scenes, and they are explicitly romantic. Narisokonai Snow White even does it on both sides of its master/servant relationship! My Dear Living Dead is bittersweet, and possessive to the extreme. Amane made Tsukasa his shrine object. Amane makes Nene his kannagi. That's the sort of person Amane is... across AUs, it's common to have more overt master/servant relationships or degrading of another's personhood... or a covetousness that takes all it pleases, whenever it pleases. AidaIro like yandere stories... !! They like the romance of possessiveness!

As for me, this sort of thing is exactly what I love and what I live for; diving into AidaIro's catalogue has made me SO excited for the directions this manga could go... and the themes trickle down into every relationship, weaving together a vision of unbreakable attachment (whether you want it or not!) and needy, desperate hearts. The extremes of love pushing otherwise selfless, self-sacrificing people finally into selfishness... it's glorious, RUINOUSLY DECADENT I would say!! AidaIro have honed such an art form in mindbreaking a dutiful boy who keeps his head down, until he's finally forced to act possessively (Akane, Hakubo, Cult, Estelio, Rasphard...) ....

People who ask for nothing, not even their own happiness, and then take everything!!!!! I could watch such an arc happen 1 million times and never get sick of it!!!!!!!!

But I do think it's almost... egregious, that people recommending the manga don't really note this theme-- even though I see people sometimes outright mention hating the directions of all the recent romances, there's not a lot of warning about......

you know. the way it is.

The climaxes of many ships have and aaaalmost certainly will continue to be possessive language and actions ... if anything, Amane's problem is not being honest about his feelings. His feelings, oh his feelings!!!!!! HIS AMAZING FEELINGS!!!!!

I love Amane! I want to see him express everything he's trying to hold back... I want to see him submit to his deepest urges, I want to see him break and show us what he really wants, and what he's willing to do to get it, to keep it!! I want Amane to be honest, even if it's ugly, even if it's scary. Even Nene-chan likes his possessiveness! She only wishes he'd admit to it. Amane is worried, or scared, or something, of his own feelings, he tries to escape ever having to talk about any of it!!

I'M EXCITED FOR THE FUTURE, I'M EXCITED FOR IT ALL!!!! I'm sorry it's uncomfortable for you, but you're reading the wrong manga .... it is going to reward characters doing and saying crazy things. And, it's going,, to believe they are being sexy and alluring the entire time they are doing them

like its always been!

[literatureloverx]

I meant that Yosano with the yandere tendencies 😭 You know, you’d work with a chainsaw like her 😭 lol

Oh, please. 😭 I’m an elegant lady, my dear. In a hypothetical scenario where I’m a Yandere, I probably wouldn’t use a chainsaw (besides, I probably couldn’t even carry it—I’m weak).

I prefer knives or guns. However, I must say, I’d probably be sent flying if I ever tried to shoot, because of the recoil.

[newkatzkafe2023]

Genderbend Villainous Disney Princesses x Yandere reader

Chapter 9 Be My Pet Man Part 1

Everyone just sat quietly in the kitchen. Jasmir eyebrow was twitching,Elson looked so Tired, Adrian was just eating his cereal shaking his head at your direction and Rasputin was growling and sobbing quietly as he planned a whole Murder in his head the reason why?

You were sitting on a the lap of a man. They have never seen before.

(Adrian) I can't be the only one who thinks she might have a problem

(Elson) Nice of you to notice

(Jasmir) (Y/N) We love you but you can't just keep bring random men and force them to live with you

You just stared blankly at the boys as you sat on Auren's lap.

(Auren) For the record I kinda lived here already and I freely stay with her. Also I love (Y/N) just as much as you guys

(Y/N) Mean.......Boys..

The guys gave you their full Attention

(Y/N) Do....you.....know.....what......day....it.......is?

(The Boys) TreeHouse Chore Day

(Auren) treehouse Chore Day???

You nodded as you grabbed a list chores to see what to assign the boys to

(Jasmir) My Sultana I would like to go ahead and start the repairs on the treehouse the wood seems to be rotting away

You just nodded at Jasmir and he finished breakfast and grabbed his tools and went of to a part of the treehouse

(Y/N) Rasputin........Dishes

(Rasputin) know problem wifey 💜

Rasputin collect all the dishes before rushing back to the kitchen to get started

(Y/N) Elson......Laundry

(Elson) Of Course 🧊 mommy

Elson grabbed the towels and went to a different part of the treehouse to do his chores leaving you with Adrian and Auren.