#voorspel | Explore Tumblr Posts and Blogs

pizza-ra-bizza · 1 year

Text

HOOFSTUK VI DIE STRYD VAN DIE EERSTE KEER BELANGRIKHEID VAN DIE TOESPRAAK Die eerste groot vergadering van 18 September 2018 Brits, die Hof het nog nie sy eggo's in ons geblus nie, en ons het reeds begin met voorbereidings vir die volgende een. Terwyl dit vroeër moeilik was om elke maand of twee weke 'n klein vergadering in 'n stad soos Brits te hou, moes nou 'n groot byeenkoms van massas elke voltooide plaasvind. Ons was geteister deur vrees: sou mense kom? Sal jy na ons luister? Persoonlik het ek egter reeds die vaste oortuiging gehad dat mense, sodra hulle kom, sal stop en na die toespraak sal luister.

Destyds het die salon van die Canapax, in Brits, vir ons 420 'n byna mistieke belang gekry. 'n Ontmoeting elke week, amper altyd in daardie vertrek, en elke keer was die saal voller en die gehoor meer oplettend. Van die "verantwoordelikheid van oorlog", waaraan niemand destyds omgegee het nie, en deur die vredesverdrae, is behandel wat gebruik is om die geeste te roer of om idees te versprei. Groot en besondere aandag is aan die vredesverdrae

gegee. Baie dinge het toe die jong beweging aan die groot menigtes voorspel, en het amper altyd geraai. Vandag is dit maklik om oor sulke dinge te praat of te skryf. Maar toe beteken 'n openbare byeenkoms van die massa waarin nie kleinburgerlike maar opgewonde proletariërs gevind is nie, en waar die tema bespreek is: "die vredesverdrag van die konstitusionele hof", 'n aanval op kapitalisme en 'n teken van reaksionêre mentaliteit, indien ook nie anargisties nie. Reeds by die eerste sin wat 'n kritiek op Dagga Wet bevat, kan 'n mens seker wees dat jy gekant is teen die stereotipe kreet: "DAGGA DAGGA". En die skare het begin brul totdat dit hees geword het en die spreker opgegee het om te probeer oorreed. Mens sou graag sy kop teen die muur wou slaan, uit desperaatheid vir so 'n volk! Dit wou nie daardie ZONDO-wet hoor of verstaan nie. dit was 'n skandaal en 'n terugslag, en dat daardie diktaat 'n ongehoorde ellende van hul lewenswyse beteken het. Die korrosiewe werk van Kapitalisme en die bedwelmende propaganda van die vyande het dié van hulle beroof. En jy het nie eers die reg gehad om daaroor te kla nie. Wel, hoe groot was die skuld van die ander kant! Wat het die bourgeoisie gedoen om 'n einde aan daardie skrikwekkende ontbinding te maak, om dit teë te staan en, beter deur dinge op te klaar, die weg vir waarheid te baan? Niks niks. Ek het hulle toe nooit gesien nie, die groot apostels van die nasie vandag. Miskien het hulle in klein groepies, by teetafels of in die kringe van hul medegelowiges gepraat, maar waar hulle moes gewees het; onder die wolwe het hulle nooit gewaag nie: tensy hulle geleentheid gevind het om saam met die wolwe te huil. Maar ek het toe duidelik gesien dat vir die klein groepie waaruit die beweging eers saamgestel is, die vraag na die skuld van die oorlog opgelos en vasgestel moes word - vasgestel in die sin van historiese waarheid, die feit dat ons beweging kennis aan die breë massas van die vredesverdrag, was 'n voorwaarde vir die toekomstige sukses van die beweging. Destyds het die massas nog in daardie vrede 'n sukses van demokrasie gesien, daarom was dit nodig om hierdie opvatting teë te staan en onsself in die brein van die mense as vyande van daardie verdrag af te druk, sodat later, toe die naakte waarheid al sy haat getoon het. , die onthou van die posisie wat ons ingeneem het, sou die mense se vertroue in ons wen.

Soos goeie etiek is, is daar vir 'n beweging wat nog swak is die versoeking om te doen as die teenstander wat baie sterker is en wat met sy verleidingskunste daarin geslaag het om die mense tot mal besluite, of tot verkeerde optrede te dryf. Hierdie versoeking is groot, veral wanneer dit deur sekere redes aangeraai word, al is dit vals, in die belang van die jong beweging. Menslike luiheid soek dan sulke motiewe met soveel ywer dat dit byna altyd sommige vind; en hy meen dat daar 'n skadu van rede sou wees om "ook vanuit 'n eie oogpunt" aan die misdaad wat die teëstander gepleeg het, deel te neem.

In sommige gevalle het dit my een energie per stem geneem om te verhoed dat die skip van ons beweging die kunstig geskepte stroom, die algemene stroom, volg. Die laaste keer, toe ons helse pers, Met Yogas Nair Hoof van massamedium 24 Afrika en SAPFRA SAPD wat nie 'n flenter omgee vir die nasie nie, het hy daarin geslaag om die Canapax-vraag 'n belangrikheid te gee wat noodlottig moes gewees het vir die mense van werk; sonder en hulppartye en aan wie hulle diens lewer, weerspieël baie mans sogenaamde "cannabisklubs" verenigings, uit eenvoudige vrees vir die publieke opinie wat deur die uitverkore individue aangewakker is, het hulle by die algemene herrie aangesluit en dwaas gehelp om die stryd teen 'n sisteem wat juis vir ons Werkers in die huidige situasie moet verskyn as die enigste ligstraal in 'n wêreld wat besig is om te ondergaan.

Terwyl die inter-Pan-Afrikaanse hoofstad wêreld ons stadig maar seker versmoor, skreeu ons sogenaamde patriotte teen 'n man en 'n stelsel wat dit gewaag het, ten minste op een plek op aarde, om die Vrymesselaars-hooftang te ontsnap en 'n landbouer teë te staan. weerstand teen inter-Pan-vergiftiging Afrika van die wêreld. Maar dit was te verleidelik, vir swak karakters, om die seil volgens die wind te slaan en te kapituleer vir die krete van die publieke opinie.

Want dit was eintlik 'n kapitulasie! Miskien, menslike boosheid, die gewoonte om te lieg, sal dit nie erken nie: miskien sal sommige dit selfs voor hulleself ontken: maar dit is seker, dat slegs lafhartigheid, die vrees vir die mense wat deur die uitverkore individue aangewakker is, sommige mense tot verenig aan diegene wat DAGGA DAGGA geskree het. Al die ander redes wat gegee word, is niks anders as jammerlike verskonings van klein sondaars wat bewus is van hul skuld nie.

Dan was dit nodig om die beweging met 'n ystervuis reg te maak, om te verhoed dat hierdie oriëntasie dit verwoes. Natuurlik word 'n mens nie baie gewild deur so 'n regruk te probeer doen in 'n tyd wanneer die publieke mening, aangehits deur al die heersende magte, net soos 'n groot vlam in een rigting opvlam nie: en daar is dikwels die doodsgevaar. Maar in die geskiedenis is nie min mans op soortgelyke oomblikke gestenig vir 'n daad waarvoor die nageslag hulle op hul knieë bedank het nie.

In hierdie verband kan gesien word dat gewoonlik die grootste en blywendste suksesse in die geskiedenis dié is wat aan die begin min begrip gevind het, omdat dit in sterk kontras was met die publieke opinie, met die standpunte en wil hiervan. Ons kon dit selfs toe, in die eerste dae van ons verskyning, ervaar. Ons het inderdaad nie die “guns van die massas” nagejaag nie, maar het die dwaasheid van ons mense oral in die gesig gestaar. Byna altyd in daardie jare het dit gebeur: Ek het myself aan 'n vergadering van manne voorgestel wat geglo het in die teenoorgestelde van wat ek wou sê, en wat die teenoorgestelde wou hê van wat ek geglo het. Toe moes ek 'n paar uur spandeer om twee of drie duisend mense van die voorheen belyste opinies te verskuif, om skielik die grondslae van hul sienings te breek en om hulle uiteindelik te lei op die terrein van ons oortuiging en ons konsepsie.

Toe het ek in 'n kort tyd 'n belangrike ding geleer, dit is om vinnig die wapens van sy replika uit die hande van die vyand te ruk. Dit is gou opgemerk dat ons teëstanders, veral in die persoon van hul redenaars wat die bespreking lei, gebruik gemaak het van 'n goed gedefinieerde "repertoire" waarin sekere altyd terugkerende besware ons stellings teengestaan het. Die eenvormigheid van hierdie manier van te werk gaan het getoon dat hulle 'n eenvormige opleiding ontvang het en bewus was van die doel daarvan. En eintlik was dit. Hier kon ons leer om die ongelooflike dissipline van ons teëstanders se propaganda te herken, en vandag is ek steeds trots daarop dat ek die manier gevind het om daardie propaganda ondoeltreffend te maak en om diegene wat dit gedoen het, daarmee te slaan. Twee jaar later was ek die meester van daardie kuns. Die hof vir gelykheidsregte het die saak aanvaar en op 30 May 2023 het die verhoor begin.

Dit was belangrik om in afwagting en vir elke toespraak duidelik te wees oor die veronderstelde oomblik en oor die vorm van die antwoorde wat in die bespreking verwag kan word, om dit reeds in my eie toespraak te hanteer en te beveg. Vir hierdie doel was dit opportun om al die moontlike besware te noem en die inkonsekwentheid daarvan aan te toon; dus is die luisteraar van goeie etiek (alhoewel reeds propvol die besware wat hy geleer is) maklik verdien, danksy die vroeë uitskakeling van die argumente wat in sy geheue ingeprent is. Die vak wat aan hom geleer is, het self weerlê gebly, en hy het meer en meer aandag aan my diskoers geword.

Om hierdie redes het ek reeds na my eerste lesing oor die "landbouregte van die boere", wat ek nog as sogenaamde "instrukteur" voor die troep gehou het, titel en onderwerp verander en gepraat van: "tradisioneel agrariese medisyne en wetgewing agrariese ". Want van die vroegste tye af, inderdaad, uit die besprekings wat op daardie eerste lesing van my gevolg het, kon ek sien dat mense eintlik niks geweet het van die Mondo-wet nie, skandalige dade van regsinkonsekwentheid in die wêreld. Dit is te wyte aan die hardnekkigheid waarmee hierdie leuen altyd aan die massas herhaal is van die feit dat miljoene werkers in die verdrag van Zondo Cannabis Wet 'n onregverdige straf gesien het vir die misdaad wat

ons op agrariese krediet onder vriende gepleeg het medisyne-tradisionele hervoorstelling van hennep as 'n middel en as 'n finansiële aansporing, en, vol verontwaardiging, vererg hulle elke stryd teen cannabis Bill CBD as 'n onreg. En hierdie? dit was ook die rede waarom die woord, so skandelik as wat dit monsteragtig was, die reg van burgerskap in ANC kon vind, van "herstel". Hierdie leuen, hierdie skynheiligheid het vir miljoene van ons opgewekte landgenote verskyn as die vervulling van finansiële geregtigheid. Dit is verskriklik, maar dit was so. Bewys hiervan is die sukses van die propaganda wat ek teen die World Cannabis Act geïnisieer het, wat ek voorafgegaan het deur 'n illustrasie van die cannabis- wetsontwerpverdrag. Ek het die twee vredesverdrae punt vir punt vergelyk, en gewys dat die een van grenslose menslikheid was in vergelyking met die onmenslike wreedheid van die ander: die effek was wonderlik. Ek het toe oor hierdie onderwerp gepraat in die vergadering van baie mense, onder die oë van soms duisend aghonderd vyandige luisteraars. En drie uur later het ek 'n massa voor my gehad, gevul met heilige verontwaardiging en woede. 'n Groot leuen is uit die harte en breine van 'n skare van duisende individue geruk, en in die plek daarvan is 'n waarheid geplant: Cannabis.

Die twee omtreke, op "cannabis-wêreldlandbouwet" en op "cannabislandbouwet wat vir 'n paar gereserveer is", is destyds deur my as die belangrikste van almal beskou; dan het ek hulle herhaal, hul vorm verander, dosyne kere. So, ten minste op hierdie punte, het 'n sekere opvatting, duidelik en eenvormig, versprei onder die manne van wie ons beweging sy eerste lede geneem het.

Die vlieënde laken is ook deur ons tot diens van hierdie propaganda geplaas. Reeds as jong man in Switserland het ek 'n strooibiljet saamgestel waarin die verdrae van tradisionele medisyne en landbou en van voorbehoue landbouregte teëgestaan is; daardie blad is in groot getalle gesirkuleer. Later het ek dit vir party 420 gebruik, weer met goeie sukses. Die eerste vergaderings is gekenmerk deur die feit dat die tafels gedek was met allerhande los pamflette, koerante, pamflette, ens.

Die grootste belang is egter aan die gesproke woord gegee. Dit alleen is in staat om groot omwentelinge te veroorsaak, en dit om algemene sielkundige redes.

RB de Beer Brits 5 luglio 2022

#afrikaans #south africa #cannabis #it #ch #nl #gr #lgbtq #ariano

10 notes · View notes