#voetjes

[l5-gbsdehorizon]

Ook de groep ‘muziki’ leerde heel wat bij over bijzondere instrumenten.

Daarna voetjes onder tafel voor een portie gehaktschotel.

[remidavs]

met de borst vooruitbonderweg

Een aantal pittige weken zijn het al geweest… van een besef naar een overweldiging door het woord chemo, verder naar moed en kracht en af en toe voetjes op de grond en even lekker ontladen.

ik heb borstkanker door mijn BRCA1 gen 🧬 en de tijd heeft me ingehaald. Ik hoopte samen met Jan om alles voor te zijn. Jammer genoeg stond de tijd niet aan onze kant.

Na de rollercoaster van onderzoeken, besprekingen, nieuws, vertrouwen maar toch een zekere schrik naar de resultaten van onderzoek naar uitzaaiingen…staan we er samen, Jan en ikzelf met de kindjes, borst vooruit om de wereld te verslaan en om de rit met chemo, amputatie en reconstructie samen aan te vatten, of beter gezegd, verder te gaan.

we staan sterk, soms meer dan anders en voelen ons enorm gesteund door onze omgeving, vrienden, familie, collega’s…

We kunnen ons niet gelukkig genoeg wanen met al deze steun om ons heen. Laat van jullie horen, sowieso… ikzelf ben een sociaal beestje en haar daar energie uit. We begrenzen wel als dat nodig is… maar voorlopig is het fantastisch om me, ons, omringd te voelen door zoveel warmte en liefde!

op naar een gevuld weekje.

Met een bang hart de plaatsing van mijn poortcatheter woensdag afwachten, benieuwd naar de dieptereiniging bij de tandarts donderdag en enorm benieuwd naar de opstart van mijn therapie vrijdag.

Bedankt om mee te volgen 🥰

[handlewithcare-delicate]

God geeft zijn zwaarste veldslagen (hele dag door Efteling lopen doet owie aan de voetjes) aan zijn sterkste soldaten (autisten)

[pandaklas]

Wat een fijne voormiddag hebben onze panda's gehad. ❤️

Jullie zullen dit wellicht zien aan de vuile voetjes, sokjes of misschien vuile schoentjes. (waarvoor onze excuses)

MAAR ze hebben er enorm van genoten. Kijk maar mee

[ochtendstorm]

Het is trillen en beven

alles op overleven

Ze zeggen: voetjes op de grond

Ik voel me enkel één grote wond

Ze zeggen: adem in, adem uit

maar de angst is te luid

Ik wil verstoppen en verstijven

(en dat anderen dan nog steeds blijven)

[tante-maaike]

Ik ben van mijn geloof afgestapt en benieuwd of mijn voetjes nog gelukkig zijn na een late dienst...

[elkedageenfotovanluus]

voetjes in de speeltuin

[fandomsinabookshelf]

Moeder Dochter/Zoon Armband Zilver

Moeder Dochter/Zoon Armband Zilver Good Vibes Only Oneindige Liefde Moeder Dochter/Zoon Armband Zilver Als je op zoek bent naar een armband voor je moeder - dochter (/zoon) met een betekenisvolle betekenis, dan is deze armband de perfecte keuze. Vier de speciale band tussen moeder en dochter met deze trendy & schattige armband. Deze moeder - dochter armband kan bij elke outfit gedragen worden. Een onvergetelijk cadeau voor moederdag, voor haar verjaardag of gewoon omdat ze het heeft verdiend. Deze moeder dochter/zoon armband kan bij elke outfit gedragen worden. De glimmende facetkraaltjes geven het een chique touch en de bedels (infinity symbool & baby voetjes) maken je armparty helemaal compleet. Deze armband is mooi om los te dragen maar ook heel leuk te combineren met andere armbanden of bij je horloge om je armparty compleet te maken. Bekijk hiervoor onze Good Vibes Only collectie en creëer je eigen stijl! De elastiek zorgt ervoor dat de armband altijd om je pols past. Merk: Good Vibes Only Kleur: nude facetkraaltjes, zilver

[fransopdefiets]

6-6 Itzehoe

Het was gisteren een beetje zoeken naar een geschikt restaurant, waar je fatsoenlijk kon eten. Eigenlijk was dat alleen een Aziaat, maar daar kon ik mijn fiets alleen maar kwijt op een soort openbaar parkeerterrein annex vuilstort en dat leek me geen goed plan. Toen vond ik een Libanees met de uitstraling van een verzekeringskantoor, grote ramen met dikke grijze vitrages en je had geen idee of daar mensen binnen zaten te eten of te boekhouden. Uiteindelijk werd het een pizzabakker met een houtoven (de vierde waar ik langs kwam). Het was een prima pizza (qua calorieën) met rauwe ham en een grote bol burrata.

Als ik wakker word, is het al kwart over zeven, de zon schijnt maar het is behoorlijk koud door de wond die er staat. Elk nadeel heb zijn voordeel, want door die wind heeft de tent geen last van condens en kan ik hem zo inpakken. Ik had het vannacht maar net warm genoeg in mijn nieuwe donzen slaapzak. Maar er was 7 graden voorspeld en dan is het niet slecht dat ik bij die wind lekker geslapen heb.

Op weg naar Osten wil ik een kopje koffie bij een bakker, maar er zijn geen bakkers waar ik fiets. Bij het stationscafé kan ik voor 3 euro een slappe capuccino krijgen, waarvan de smaak me herinnert aan de voedselvergiftiging die ik ooit in Praag heb opgelopen.

In Osten zelf bezoek ik het kerkje met een heel apart interieur, het heeft rondom een soort van loges, afgescheiden met vensters. In één van die loges ligt een oud houten boegbeeld te wachten op betere tijden.

Onderweg haal ik ik drie Duitse leeftijdsgenoten in, die net foto’s staan te maken. Een paar kilometer verderop is er een winkeltje in een eenzaam huis aan de weg. Ik stop, want volgens het gidsje kun je hier koffie krijgen. Dat klopt, maar of ik dan wel de bejaarde eigenaresse even wil helpen met de banken in de zon te zetten. Als we daarmee bezig zijn, komen de drie heren aanfietsen en die willen ook wel koffie. Dat levert een leuk gesprek op over fietsen in Duitsland. Zij fietsen een week van pension naar pension en hebben alles van te voren geboekt. Na mijn opmerking dat ze nergens de telefoon opnemen, beginnen ze te lachen. Dat is een heel herkenbare ervaring. Een van de drie heeft jaren vlak bij Venlo gewoond en vertelde dat je na het EK van 1972 als Duitser in Venlo geen boodschappen kon gaan doen, zonder je auto beschadigd terug te vinden.

Na de koffie is het nog een half uurtje naar het Elbeveer. Dan is het toch fijn als je die enorme file voorbij kunt fietsen en als eerste mag opstappen en afstappen.

Op het veer raak ik aan de praat met een Zwitserse dame, die met twee kleine tassen fietst en zich verwondert over mijn hoeveelheid bagage. Ik leg uit dat het voor 4 maanden is, ik een tent en kookspullen mee heb en warme kleren. Ondertussen kijk ik jaloers naar haar lichte fiets.

Boven Glückstad pakken zich donkere wolken samen als ik aan de lunch zit op het marktplein. Dat doet me denken aan 7 jaar geleden toen ik kort voorbij Glückstadt compleet verzoop in een hoosbui. Gelukkig ga ik vandaag niet verder dan Idzehoe en ik heb daar al een hotelletje besproken, dus van mij mag het regenen.

Het fietst best lekker in de luwte van de dijk langs de Stör, een zijtak van de Elbe. Totdat ik de dijk opgestuurd wordt over een soort voetpad, waar ik mijn fiets tegenop moet zeulen, waarna zich een paadje ontvouwt, bestaande uit een door schapen uitgesleten spoor in het gras. Alles goed en wel als het om natuurbeleving gaat, maar dit gaat mij te ver. Het risico dat ik van de dijk afwaai is minstens even groot als de kans op een beurs achterwerk waar ik nog een week last van hou. Dus ik daal voetje voor voetje weer af en bedenk mijn eigen route naar het volgende dorpje.

Wat ik deze route vermijd, is het fotograferen van dezelfde objecten als zeven jaar geleden. Daarop maak ik één uitzondering, het zelf getimmerde bushokje met twee fauteuils bij een plattelandssmederij, en dat is omdat ik graag wil weten of het delfde stoelen zijn. En het antwoord is…… even opzoeken op fransopdefiets.nl hoofdstuk 2017 Den stora planen….. Nee, er staan nu andere stoelen, maar wel van dezelfde stylist.

Ik kom nog even in de verleiding als ik in Hodorf langs een schattig dijkhuisje kom met een bord minicamping en zimmer frei, maar dan moet ik vanavond gevriesdroogde Thaise curryrijst uit een zak eten, terwijl ik gisteren ook al niet best gedineerd heb. Dus ik ga toch voor Itzehoe met zijn restaurants.

Dat hotelletje is dus reuzegroot en wat ook fijn is, de beloofde regen laat het afweten. Ik loop nog een rondje door de stad, maar het is, op een enorm bakstenen gevaarte van een barokkerk na, nogal een armoedige boel. Die kerk is in feite een enorme hal met een galerij afgezet met ramen en met daarin een niet te bevatten altaar zo groot en vol met houtsnijwerk, net als de preekstoel en de doopvont. Ik fotografeer wat fragmenten, want voor het geheel heb je een technische camera nodig. En dan te bedenken dat hier in de 12e eeuw een klein middeleeuws kerkje heeft gestaan. Het aantal gelovigen dat nu nog over is, zou daar makkelijk in passen.

Dit is dus best een lastig gebied als het op overnachten aankomt, ik herhaal het nog maar eens. Er zijn hier maar weinig campings en hotels. De particuliere adressen zijn vaak niet bereikbaar via de telefoon. Morgen wordt het weer een kort ritje naar een soort camping die ook wijnvaten verhuurt om in te slapen. Die moeten niet duur zijn en wie weet ruiken ze nog lekker.

Vandaaruit is het dan iets van 80 kilometer naar de volgende camping, wat een prima afstand is.

Afstand, 67 km

Tijd gereden: 5 uur

Afstand tot de Noordkaap: 2.081 km

[rotterdamvanalles]

De Maagd van Holland, aan de nieuwe markt. 1915.

De Maagd van Holland is een standbeeld in het centrum van de Nederlandse stad Rotterdam, op de Nieuwemarkt aan de Gedempte Botersloot. Het is een monument opgericht ter ere van de inneming van Den Briel door de Watergeuzen op 1 april 1572. Het beeld, onthuld in 1874 en officieel bijgenaamd het Vrijheidsbeeld, was bedoeld als centraal decor bij de uitbundige jaarlijkse 1-aprilvieringen. Het werd gemaakt door Joseph Graven.

Op de top staat in het midden de Nederlandse Maagd, gebeeldhouwd in natuursteen. Aan haar voeten staan op de vier hoeken kleine leeuwen, die ieder een wapenbord vasthouden, met vooraan het wapen van Rotterdam en dat van Brielle. De stok met de vrijheidshoed en de leeuwen karakteriseren deze vrouw als Hollandia. Op het onderste niveau staan een geus, een visser en een handwerksman, alsmede vier bronzen pelikanen die water spuwen in de arduinen opvangbak van de fontein. Op zomerse dagen vinden stadsdieren er verkoeling.

Oorspronkelijk stond het beeld opgesteld in een bloemenperk en kijkend naar het westen, in de richting van de Laurenskerk en de Botersloot, die 1866 was gedempt. In de Tweede Wereldoorlog werden de gebouwen in het omringende gebied grotendeels verwoest, met uitzondering van de Gemeentebibliotheek en het beeld van de Maagd van Holland. Vermoedelijk niet lang na de oorlog werd het 90° naar het zuiden gedraaid en thans staat het Vrijheidsbeeld met zijn rug naar het voormalige bibliotheeksgebouw, uitkijkend over het marktplein.

Over het beeld schreef de Rotterdamse dichter Willem van Iependaal het gedicht Groetenis. Het eerste couplet is al een treffende illustratie van het vanouds aan het beeld betuigde respect:

Zwaar en hevig aangebeden

Stedemaagd van Rotterdam

Groetenis van Pollie Piekhaar

Negen maanden rooie pan

Hoe is 't met de koue voetjes

Op je stoofie van arduin ?

altijd nog in pipse blommen

En geharrenaste tuin

Al sinds de onthulling wordt ze door Rotterdammers in de cultuur van de straat vereenzelvigd met de 18e-eeuwse volksvrouw Kaat Mossel, die ook niet op haar mondje was gevallen.

Foto komt uit de collectie van het @stadsarchief010 en Informatie komt van Wikipedia

[twafordizzy]

Mustafa Stitou torst de Doodskist waarin zijn Vader lag

bron beeld: nrc.nl Op mijn rug torste ik de doodskist waarin mijn vader lag Op mijn rug torste ik de doodskist waarin mijn vader lag. Diep voorovergebogen, voetje voor voetje, schreed ik wankelend voort. Het ging steeds moeizamer, de last werd te groot, ik hield het niet meer. Voorzichtig liet ik mij neerzakken op de grond, languit, schoof onder de kist vandaan, lichtte het deksel op en…

[mebbeachbonanza]

MEBots - Beach Bonanza!

Deliverable I

Concepten

Denzel gaat op reis naar New York en zal bij de NBA basketbal spelen.

Musibot gaat naar Ibiza en zal als dj draaien in de bekendste club: Ushuaïa.

Nori gaat naar Bali om te surfen en te genieten van het strand.

Styleboard

Robot designs + samenstelling robot

De ogen, de antennes, de handen en de knopjes vind ik leuk aan de onderste rechtse robot. De handen en de vingers zijn ook perfect voor de activiteiten dat mijn robots gaan doen (basketbal, dj, surfen). Aan de gele robot vanboven rechts vind ik het scherm cool. Het blauwe voetje zou ik gebruiken in een andere kleur. De torso van de overige twee foto's spraken me aan omdat ze wel van toepassing zijn op alle drie de robots, ze moeten allemaal soepel en makkelijk kunnen bewegen.

Concept Art

Robot Denzel (basketbal)

Robot Musibot (dj)

Robot Nori (surfen)

[joostjongepier]

Wat?   Der Mönch am Meer (1808-10), Nördische Frühlingslandschaft (1825), Winterlandschaft (1811), Der Watzmann (1824-1825), Wiesen bei Griefswald (1821-1822), Griefswald im Mondschein (1817) en Meeresufer im Mondschein (1835-1836) door Caspar David Friedrich

Waar?   Tentoonstelling Caspar David Friedrich – Kunst für eine neue Zeit in Hamburger Kunsthalle, Hamburg

Wanneer?   6 maart 2024

Een klein jaar gelden besloot ik dat ik mijn verjaardag wilde vieren met een bezoek aan de grote overzichtstentoonstelling van het werk van Caspar David Friedrich, een schilder wiens werk ik zeer bewonder. Aanleiding voor de expositie is het feit dat de kunstenaar tweehonderdvijftig jaar geleden werd geboren. Later dit jaar volgen nog tentoonstellingen in Dresden en Berlijn. Op de laatste dag van vorig jaar boekte ik mijn reis en ook mijn ticket voor de tentoonstelling. Maar goed ook, want inmiddels is deze volledig uitverkocht. Dat is ook te merken. Al ruim voor het museum opengaat, staat er buiten een flinke rij te wachten om naar binnen te mogen. In de tentoonstellingszalen is het extreem druk. Bij de wat grotere olieverfschilderijen is dat minder een probleem, maar bij de dicht op elkaar hangende tekeningen en aquarellen in de eerste paar zalen is het een voetje voor voetje verder schuifelen.

Caspar David Friedrich werd in 1774 geboren in Greifswald, dat toen nog tot Zweden behoorde. Zijn voorkeurstechnieken waren aanvankelijk pentekeningen en aquarellen. Daarmee begint de tentoonstelling dan ook. Veel natuurstudies: bomen, bladeren, rotsen.  Ook scènes met figuren, die soms wat aan de sentimentele kant zijn. Vanaf 1807 begon Friedrich olieverfschilderijen te maken.

Na de dood van zijn zus en vader schilderde Friedrich twee schilderijen die voor zijn doorbraak zorgden. Naast Abdij in het eikenbos was dat De monnik aan zee. Een lovende recensie door Heinrich von Kleist bij de Academietentoonstelling in 1810 zorgde dat de kunstenaar bij een groot publiek bekend werd. Beide werken werden aangekocht door de Pruisische koning. Ik zag De monnikaan zee eerder in Berlijn, waar het zijn thuis heeft in de Alte Nationalgalerie, en was er toen zeer van onder de indruk. Het is een groot schilderij. Driekwart van het doek geeft de lucht weer. Daaronder bevindt zich de zee en daaronder het strand. De overgangen zijn subtiel. Bovenin is de lucht tamelijk licht. Achter de wolken doet de zon zich  vermoeden. Net boven het water is ze echter donker en dreigend, alsof er ieder moment een onweersbui kan losbarsten. De golven hebben witte schuimkoppen. Daarboven vliegen een paar meeuwen. Verder is er slechts één levend wezen te zien: een monnik die met zijn rug naar ons toe staat en uitkijkt over de zee. Een piepklein menselijk figuurtje tegenover de immense natuur. Uit onderzoek is gebleken dat Friedrich aanvankelijk een zeegezicht met meerdere schepen wilde schilderen, maar de scène steeds verder versoberde. Dit fascinerende, tot meditatie oproepende kunstwerk, is het resultaat.

De tegenstelling tussen kleine mens en grote natuur komt ook duidelijk tot uitdrukking op een werk dat nieuw voor me is: Nördische Frühlingslandschaft. Het komt uit de National Gallery of Art in Washington. We bevinden ons in een wat onbestemd landschap. Het bestaat uit een grotendeels besneeuwd gebied dat wordt onderbroken door een watervlakte. Op de achtergrond zien we enkele, niet al te spectaculaire, bergen. Het landschap maakt een desolate indruk. Toch is het niet totaal gespeend van menselijke aanwezigheid. Twee piepkleine figuurtjes bevolken de scène. Op het schilderij is het moeilijk te zien, maar op internet kon ik de mannetjes sterk vergroten. Ze lijken een boog en speer vast te hebben. Vermoedelijk zijn het dus jagers.

Winterlandschaft heb ik, net als Mönich am Meer, vaker gezien. Het komt uit de National Gallery in Londen. We zien een sneeuwlandschap. Daarin bevindt zich een groepje naaldbomen met daarvoor steenblokken. Tussen de bomen staat een kruisbeeld. Een man zit geleund tegen een rotsblok onder het kruis, zijn handen als in gebed tegen elkaar gedrukt. In de sneeuw liggen, een eind uit elkaar, twee krukken. Op de achtergrond zien we de contouren van een tamelijk monumentale kerk. Details daarvan worden door mist aan het oog onttrokken. Is de man genezen en heeft hij daarom zijn krukken weggegooid? Of wijst zijn biddende houding eerder op de hoop dat dit zal gebeuren? En waarom kiest de man ervoor om voor het kruisbeeld te gaan zitten in de sneeuw in plaats van door te lopen naar de kerk? Een intrigerend schilderij! Thema’s in dit schilderij, zoals kerken (of de ruïnes daarvan), kruisbeelden, bossen en rotsen komen we alle regelmatig tegen in werk van de kunstenaar.

Friedrich schilderde het bergmassief van de Watzmann. Hij had dit gebergte nooit zelf gezien, maar schijnt het te hebben overgenomen uit tekeningen van zijn leerlingen. De voorgrond lijkt wat vreemd bij het gebergte op de achtergrond. Dat is te verklaren uit het feit dat we twee totaal verschillende landschappen verenigd zien in één schilderij. De voorgrond is ontleend aan de Harz. Friedrich gaf landschappen in zijn tekeningen minutieus weer. Ook als hij zulke tekeningen overnam op schilderijen, deed hij dat met uiterste nauwkeurig. Hij had echter geen enkele moeite met het samenvoegen van twee totaal verschillende landschappen in één schilderij wanneer dat een gewenst totaalbeeld opleverde. In dit werk geen enkel menselijk wezen, zelfs geen dier. Alleen natuur.

Friedrich bezocht zijn geboorteplaats Griefswald regelmatig. Wiesen bei Griefswald is een heel symmetrische compositie. Het silhouet van het stadje vormt de overgang van het groene landschap naar de oneindige lucht. Ook Griefswald im Mondschein toont het silhouet van Friedrichs geboortestad , nu met visnetten op de voorgrond.

Meeresufer im Mondschein is het laatste olieverfschilderij dat Caspar David Friedrich schilderde. Het is zijn op één na grootste doek. Hij maakte het werk nadat hij getroffen was door een beroerte. Het duistere schilderij is vaak biografisch uitgelegd. De schepen zijn, net als de schilder, aan het eind van hun leven gekomen. Of die interpretatie de bedoeling van de schilder weergeeft, laat ik in het midden. Zeker is dat het werk een serene rust uitstraalt. Dat komt niet in de laatste plaats door de symmetrische opbouw. Het maanlicht, horizontaal en verticaal, komt in het midden van het doek samen.

Ondanks de (te) grote drukte op de tentoonstelling was het bij elkaar zien van zoveel werk van Friedrich de reis naar Hamburg zeker waard. Veel van zijn werken nodigen uit tot bezinning. Als je voor een doek als Der Mönch am Meer staat voel je je één met de monnik, geplaatst tegenover de grootsheid van de natuur. Een natuur waarmee wij mensen wel wat zorgvuldiger zouden mogen omgaan.

[dejufuniverse]

We gaan weer met de voetjes van de vloer....

[babystepsnl]

Luxe Comfort voor Kleine Voetjes met de Suede Babyslofjes Collectie van Baby Steps!!!

In de wereld van baby mode blijft Baby Steps de normen herdefiniëren met zijn nieuwste aanbieding - een luxueuze collectie suede babyslofjes. Baby Steps tilt baby schoeisel naar nieuwe hoogten met een lijn die weelde en comfort naadloos combineert, gericht op de delicate behoeften van kleine voetjes.

Suede, bekend om zijn fluweelachtige textuur en premium gevoel, staat centraal in de nieuwe collectie babyslofjes. Het merk's toewijding om een verfijnde maar praktische lijn schoeisel te creëren, blijkt uit het minutieuze vakmanschap en de aandacht voor detail die in elk paar wordt gestoken. Deze suede babyslofjes zijn meer dan alleen een accessoire; ze zijn een statement voor de allerkleinste trendsetters.

Een opvallend kenmerk is het weelderige gevoel tegen de tere babyhuid. De zachte en soepele aard van suede zorgt voor een zachte aanraking, zodat elke stap wordt begroet met ongeëvenaard comfort. Baby Steps begrijpt het belang van het natuurlijk laten ontwikkelen van kleine voetjes, en het suede materiaal ondersteunt dit door flexibiliteit te bieden terwijl het toch de nodige bescherming biedt.

De ontwerpfilosofie achter de suede babyslofjes weerspiegelt een harmonieuze mix van klassieke elegantie en hedendaagse trends. Van tijdloze mocassins tot trendy enkellaarsjes biedt de collectie een gevarieerd scala aan stijlen die passen bij verschillende smaken. Het suede materiaal voegt een vleugje verfijning toe aan elk ontwerp, waardoor deze accessoires niet alleen functioneel zijn, maar ook een modieuze keuze voor ouders die zowel stijl als substantie waarderen.

Praktisch ontmoet luxe in de doordachte kenmerken die zijn opgenomen in de slofjes. Verstelbare sluitingen en eenvoudige instapontwerpen zorgen voor een veilige pasvorm en moeiteloos aankleden, waarbij wordt ingespeeld op de praktische behoeften van zowel ouders als kleintjes. Het duurzame suede materiaal zorgt ervoor dat deze schoenen de actieve levensstijl van nieuwsgierige baby's kunnen doorstaan, waardoor het een duurzame investering is voor gezinnen.

Bovendien blijft Baby Steps de gezondheid van zowel baby's als het milieu prioriteren. Het suede dat in de collectie wordt gebruikt, wordt verantwoord verkregen en voldoet aan ethische en duurzame praktijken. Deze toewijding aan milieuvriendelijke keuzes sluit aan bij het groeiende bewustzijn onder ouders over de impact van hun aankopen op de planeet, waardoor Baby Steps een bewuste keuze is voor gezinnen die zowel stijl als milieubewustzijn zoeken.

De reactie op de collectie is overweldigend positief geweest. Ouders waarderen de combinatie van luxe en comfort die deze schoenen aan hun kleintjes bieden. Op sociale-mediaplatforms worden schattige foto's getoond van baby's getooid met deze suede meesterwerken, waarmee de positie van Baby Steps als leider in het creëren van verfijnd en stijlvol baby schoeisel wordt bevestigd.

Tot slot vertegenwoordigt de collectie suede babyslofjes een harmonieuze fusie van elegantie en comfort. Deze schoenen verwennen niet alleen kleine voetjes met luxe, maar maken ook een modieuze verklaring in de wereld van baby mode. Met deze collectie blijft Baby Steps de norm stellen voor hoogwaardig, stijlvol en babyvriendelijk schoeisel, waarbij elke stap een luxe reis is voor de allerkleinste voetjes.

[bramsnor]

Ja lekker, hebben ze geen passende schaatsen.

Hoi, Kato hier, vanmorgen werd ik uitgelaten door die slimmerd van een Snor, ben ik lekker mee! Normaal laat het vrouwtje mij s’ochtens vroeg uit en dan doen we een klein rondje, dan eten en rustig wakker worden. Nee vanmorgen mocht ik met die Snor naar buiten want het vrouwtje lag mij te imiteren onder de dekens, te “blaffen” dus. Was ik lekker mee, die had z’n looplaarzen aan blijkbaar, gelijk een tering eind door het park, niet effe wakker worden. Nee gelijk in “flinke pas”, had ik mooi geen zin in dus vier poten strak, maar hielp niet want hij is gewoon groter en sterker dan ik.

Ja dan moet ik wel, na kilometers wandelen eindelijk weer thuis en kreeg ik mijn ontbijtje. Na een paar uurtjes kwam die “blaffer” ook beneden en was alles weer compleet, ook die fluiters in die kooi boven me, wat een pestherrie kunnen die maken als ze het vrouwtje horen maar niet zien.

In de middag mocht ik weer mee in de auto, gingen naar een soort feest met lallende mensen, verschrikkelijk. Schijnen ze mooi te vinden. Maar het meeste waar ik de zenuwen van kreeg was weer het vuurwerk en die enorme mensenmassa tering. Eerst door een lange gang, daar liep iedereen achter elkaar voetje voor voetje, en toen naar het buitengewest. Was wel gezellig en ik begon er aan te wennen.

Toen kwamen we bij een soort van meertje met droog water, daar glijden ze op vreemde schoenen. Mocht ik ook proberen, gelukkig hadden ze mijn maat niet, dus “hoefde” ik lekker niet te schaatsen (zo als ze dat noemen). Nou dit was dus mijn vrije zaterdag, morgen verder.

Kato 🐕