#vind t eigenlijk een stom verhaal

[beetjeverdrietig]

- Ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer. • Ik denk dat ge 't nog nooit zo goed geweten hebt, liefste.

Walter van den Broeck, Groenten uit Balen

[offtoljubljana]

89. Ik kan geen pannenkoeken maken

8/05/2020

Note to self: ga op tijd naar bed. Ik was van plan om op tijd te gaan slapen, echt. Ik had gedeeltes van de nieuwste aflevering van The Flash gekeken (ik heb die serie niet meer gekeken, want seizoen 4 en 5 waren belabberd, maar Andy Mientus kwam terug voor die aflevering). 

Toen slaapie slaapie,  maar om 0:30...

Oh boy, ik kan geen ASL covers maken zonder gloss. Eén ding leidt tot het ander en om 2 uur ‘s nachts was ik keihard aan het leren. Niet voor de universiteit.

Dani wilt dus ook iets van ASL leren en zo was het ineens mega laat.

Voordeel: ik ben beter in het lezen van gloss en classifiers. Nadeel: wat heb ik aan die kennis en nu ben ik moe.

Om 9:00 waren Kath en Sophia ook weer luidruchtig. Ik ben niet echt boos op ze, want ik ben degene die tot mega laat in bed blijft liggen dus ik kan niet verwachten dat ze zo lang stil blijven, maar ik had dit kunnen zien aankomen. Gelukkig was het niet 8:00 deze keer.

***

Het is 17:56 en wow, ik heb net de kamer van Barbara helemaal opgeruimd en het is veel spul. Ik was bijna bang dat het niet ging passen en ik heb ook echt moeten proppen. 

Nu ben ik met Lulu aan het bellen. Vanmiddag had ik het idee om bananenpannekoeken te bakken, want ik had nog bananen en eieren over. Ik vond een recept van 1 banaan en 2 eieren bij elkaar en toen ik eindelijk de gepratschte (????) banaan bij de geklopte eieren, vond ik dat de banaan zowat in de eieren dreef. Ik deed er nog een halve banaan bij en ook wat bloem, want waarom ook niet en...

Het smaakte naar een omelet met banaan en dat is niet lekker. Ik snap niet wat ik fout heb gedaan. Het recept zei echt 1 banaan (ik dus 1,5) en 2 eieren, maar de eieren overheersten. Ik heb geen idee of de toegevoegde suiker nu iets goed was of niet.

Toen had ik Sanne een bericht gestuurd voor haar recept en het was precies hetzelfde. Sanne vond ook dat mijn pannenkoeken inderdaad meer op omeletten leken.

Misschien moet ik het morgen toch met maar 1 ei proberen. Misschien moet ik het Sophia en Kath vragen, want hun bananenpannenkoeken waren wel te eten. Op tafel stond ook weer een cous cous salade van Kath en ik heb even geproefd en het is zo lekker. 

Veel beter dan mijn vieze omelet/pannenkoek mix. Ik heb de laatste ook niet opgegeten, want het was inmiddels koud en... ugh... nee.

***

23:06. Het gaat weer gefraseerd vandaag.

Dus eerst vieze eieren. Daarna dus Barbara’s kamer opgeruimd en ik mag haar kwast houden. Hoera. Het is goedkoop spul, maar jullie herinneren misschien nog dat ik shitty waterverf geweldig vind. 

Toen ging Lulu bellen. Het bovenste stuk was eigenlijk geschreven terwijl Lu aan het bellen was. We hebben ook veel Engels gesproken, aangezien Lulu haar spraak wilt verbeteren. Om eerlijk te zijn vind ik het echt niet zo slecht.

Tijdens het bellen probeerde ik eigenlijk aan mijn Professionalisering portfolio te werken, maar dit vak voelt gewoon te vaag. Ik had Paul nog gemaild met extra vragen, want het hele droombaan gedoe vind ik maar niets. Ook had ik vragen over het expeditiegedeelte. 

Het persoonlijk profiel voelt als zo’n inspirationele Facebook groep. De eerste vraag was: “Wat vind je een inspirerende quote waar je sterkte uit haalt?” of zoiets vergelijkbaars.

Kijk, er is een reden dat ik het moeilijk vond om een quote te vinden voor mijn Bernardinus jaarboek en ik zakte, dus ik moest er ook nog 2 doen. Uiteindelijk heb ik beide jaren glee quotes gebruikt. 

En nu heb ik eindelijk een quote (alweer glee, sue me), maar al die andere vragen gaan over kwaliteiten en visies en inspiraties....

This is me finding the answers.

Ik kon ook niet mijn andere antwoorden opslaan om later verder te gaan. Geweldig. Hier moet ik gewoon even voor gaan zitten. “Wat wil je bereiken in het leven?”

Om eerlijk te zijn? Niets. I’m just chilling.

Ze praten bij Professionalisering ook de hele tijd over de “flow”, aka als je alles om je heen vergeet, want je gaat zo op in je werk. En ze gaan er constant van uit dat je flow krijgt tijdens het maken van hun opdrachten, maar nope, de flow is low. Wanneer had ik voor de laatste keer flow? Om 2 uur ‘s nachts tijdens het lezen van gloss. Daarom werd het zo laat want oeps, ineens is het half 4.

Dus hoera, Professionalisering gaat zeer goed. Aan de andere kant heb ik het idee dat ik mijn profiel gewoon kan bullshitten en als ik het daarna slim kan laten klinken, ga ik het vak wel halen.

Aan de andere, andere kant wil ik het vak serieus nemen, maar aan de andere, andere, andere kant is dit vak alleen interessant in theorie en niet in praktijk. Ze hebben de intrinsieke motivatie overduidelijk verward met de extrinsieke. 

Daarna hing ik op de nieuwste B&T lezing te luisteren, dus ik hing op, maar net op dat moment begon Ngozi te streamen: Check, Please! mini-comic. Ohohohohohhhh.

En om eerlijk te zijn motiveerde mij dat ook weer om iets kunstzinnigs te doen. 

Herinner jullie mijn plannen om elke dag een Sim te schilderen? Mijn laatste tekening was op 9 maart. En zie je die katten hierboven? Mijn boekje heeft sinds 4 april open gelegen, want ik moest een paar witte spetters toevoegen. Ik heb er meer dan een maand over gedaan en na 2 minuten was ik klaar!

Het liet me wel weer denken aan het hele droombaan gedoe. Als ik kijk naar Ngozi Ukazu (auteur en illustrator van Check, Please!) en Alice Oseman (auteur en illustrator van Heartstopper), dan lijkt het me wel cool wat die twee doen. Eén keer liet ik bijvoorbeeld ook Alice’s Patreon aan mam zien (want ik ben een Patreon) en toen zei mam ook al zoiets van: “Is dit dan niet wat je wilt?”

En nee? Ik denk het niet? Want ik heb altijd gezegd dat ik deze artsy shit voor de lol wilt doen.

Maar aan de andere kant, damn Alice. Damn Ngozi. Y’all got it made. Ngozi uploade het eerste hoofdstuk van Check, Please! in 2013 als een impuls. Alice begon met Heartstopper in 2016 (minder impulsief, het is een lang verhaal) en nu hebben ze een hele goede carrière als illustrators op het internet.

En ja, dat vind ik oprecht cool, maar ik wil dat zelf niet? Maar aan de andere kant is dit het eerste waar ik aan dacht. Niet bij de vraag “Wat is je droombaan?” want... idk her. Maar meer: wat is cool?

Ik probeer ook het proces van Ngozi te volgen in de hoop om atonomie beter te begrijpen. Kijk naar my boy Jack Zimmermann:

Het profiel. De positie van zijn schouders. De afmetingen tussen alles. Bitty op de achtergrond. En het werd nog beter, want alle settings kwamen erbij en diepgang en hey, Bitty.

CARTOONS!!!!

Dus wat wil ik nu? Dat is wat me de hele avond bezig heeft gehouden. Wat is nu mijn droom? Ik teken constant. Maar dit zou ik niet willen als baan. 

Wat dan wel.

Woah, deze blogpost werd ineens mega diepgaand en existentieel. Ik heb gewoon een existentiële crisis over een stom vak. (Johnson: “woah dude!”)

Eh, fuck it, ik ga weer glossen.

***

23:43 en ik publiceerde de post en ik realiseerde me toen dat ik helemaal vergeten was dat ik mee heb gedaan aan een online pubquiz van Dito. Het was een beetje saai, maar dat is waarschijnlijk omdat ik alleen was. Anderen waren in groepen.

Ik kwam op de 15 plaats van de 16 plaatsen.

I’ll take it.

[jeugliteratuurdooramber]

Kritiek op een leesverslag over Spijt

Mijn commentaar staat er vetgedrukt en schuingedrukt bij

Zakelijke gegevens:

  Uitgeverij: Van Holekema en Warendorf.

 Gelezen druk: 12e druk 1999.

Basis informatie, die niet verkeerd is om te geven. Het is echter niet heel interessant. Misschien had de leerling het verslag interessant in kunnen leiden door te vertellen wat zijn verwachtingen van dit boek waren etc. Dit is erg suf en beknopt. Ik weet niet wat ik hiermee moet, wanneer ik dit lees.

B: Verhaalanalyse.

Personages:

* David:

Hoofdpersoon, 14 jaar, en in de 2e klas van de middelbare school, woont bij z’n beide ouders en broer Rolf, is verliefd op Vera, hij is een gewone jongen die soms een beetje verlegen is, maar wel bij de “populairdere” hoort, heeft medelijden met Jochem, durft niet tegen Sanne, Justin en Remco, hij wil Jochem wel helpen, maar durft niet, dus hij helpt Jochem niet, op den duur is hij dit wel van plan, maar dit loopt helemaal mis, zit in de redactie van de schoolkrant, verder veranderd hij in de loop van ’t verhaal, hoe hij eruit ziet wordt niet echt beschreven.

 * Niels:

Bijfiguur, goede vriend en klasgenoot van David, is iemand waar iedereen verkering mee wil, heeft een band die “Punt uit!” heet, maar deze gaat aan ’t einde van ’t boek uit elkaar, zit in de redactie van de schoolkrant, belangrijke persoon omdat hij zoveel met David omgaat.

 * Vera:

Bijfiguur, klasgenoot van David, is iemand waar iedereen verkering mee wil, kan met iedereen goed opschieten, zit in de redactie van de schoolkrant, verkering gehad met Youssef, en daarna met David, is een belangrijk persoon omdat David zo smoor op haar is.

 * Sanne:

Bijfiguur, die toch heeeeel belangrijk is, klasgenoot van David, ze is een heel grote, te erge pestkop, en als zij, Justin en Remco er niet geweest waren was er geen verhaal geweest. Zij heeft er mede voor gezorgd dat Jochem zelfmoord pleegt, niemand durft tegen haar in te gaan, verder wordt er niet veel over haar verteld.

    * Justin:

Bijfiguur, met ongeveer dezelfde eigenschappen als Sanne en Remco.

 * Remco:

Bijfiguur, met ongeveer dezelfde eigenschappen als Sanne en Justin.

Ik had de samenvatting liever wat eerder gezien. Stel je voor: iemand leest dit verlag zonder dat hij het boek gelezen heeft. Dan krijgt hij meteen dit voor zijn kiezen, terwijl hij niet weet waar het verhaal over gaat. De beschrijving van de personages is erg beknopt. Ik mis iets dat lijkt op: ik vind dit personage wel of niet sympathiek, omdat …

Verder zou ik de leerling willen aanraden om eens naar zijn interpunctie te kijken. ‘Heeeel’ is niet zo professioneel.

Ik vind het goed dat de leerling zo veel personages opnoemt, want ieder van hen heeft wel iets te maken gehad met de dood van Jochem. Dat doet hij keurig, al mis ik soms wat in de beschrijving.

 * Klasgenoten:

Bijfiguren, jongens en meisjes uit David’s klas, durven allemaal niet tegen Justin, Sanne en Remco. Sommige vinden ’t gepest wel grappig, anderen hebben medelijden, ze hebben natuurlijk allemaal andere eigenschappen, hebben een beetje een belangrijke rol, want als hun niet mee zouden pesten, stonden Sanne, Justin en Remco lang niet zo sterk!

  * Jochem:

Hoofdpersoon, ook een klasgenoot van David, is heeeel dik, vandaar de bijnaam “zeug”, hij wordt heel erg gepest, zo erg dat hij zelfmoord pleegt, durft niet voor zichzelf op te komen, is wel heel aardig, en houd veel rekening met z’n moeder, want hij verteld niet dat hij gepest wordt, zodat hij haar niet kwetst, snoept heel veel, en is heel onzeker natuurlijk, maar trekt zich van niemand wat aan, (zo lijkt ‘t) is erg terug getrokken, dus je komt niet zo veel van hem te weten, schrijft veel in z’n dagboek, en heeft 1 hele goede vriendin ver weg die Nienke heet. Op den duur wordt ’t hem te veel, en heeft hij in ongeveer niemand meer vertrouwen, hij denkt dat iedereen hem haat.

 * Gymleraar Tino:

Bijfiguur, mentor van de klas van David en de rest, pest mee met de klas, en op ’t laatst heeft hij spijt, verder is ’t wel een leuke leraar, heeft een belangrijke rol omdat hij niets aan ’t pesten doet.

 * Manon:

Bijfiguur, klasgenoot van David, beste vriendin van Vera, en heel populair, “stoer” met een ringetje in haar neus en navel en rijdend op de scooter van haar broer, zit ook in de redactie van de schoolkrant, met veel dingen betrokken en nieuwsgierig, kan mensen goed aanvoelen, en trekt met iedereen wel goed op.

 * Moeder van David:

Bijfiguur, een veel te drukke met baan hebbende huisvrouw, die heel stevig in haar schoenen staat en voor haar mening opkomt behalve tegenover haar moeder, ze doet precies wat zij wil, en zegt tegen haar nooit wat ze vindt.

 * Oma van David:

Bijfiguur, die een beetje zeurt, en alleen haar dochter commandeert, David vindt haar niet bepaald leuk!

 * Youssef:

Bijfiguur, vriend en klasgenoot van David, computerfreak, verkering gehad met Vera voor korte tijd, zit ook in de schoolkrant redactie, komt vaak voor!

 * Leraar Nederlands:

Bijfiguur, toffe leraar die als hij erbij is voor Jochem opkomt. Is meer een vriend voor de leerlingen.

 * Leraar Engels:

Bijfiguur, heel strenge leraar die niet mee doet aan ’t pesten, maar er ook niet tegenin gaat.

 * Lerares Frans:

Bijfiguur, lerares die een beetje gek is.

 * Leraar Biologie:

Bijfiguur, die de klas absoluut niet aan kan, en totaal geschift les geeft, die snel ontslagen zal worden, of overspannen weg zal gaan!

 * Meneer de Zwart:

Bijfiguur, de conrector van de school.

 * Moeder van Jochem:

Bijfiguur, gezellig dik vrouwtje, die ’t heel erg vindt dat Jochem al vanaf groep 8 of nog eerder gepest wordt, maar die heel blij is omdat ze denkt dat Jochem nu in de 2e klas niet meer gepest wordt.

 * Nienke:

Bijfiguur, heel goede vriendin van Jochem die hem op alle manieren probeert te helpen, maar dat gaat niet, want ze woont veel te ver weg, ze kent Jochem omdat ze vroeger ’t buurmeisje van Jochem was, nu leest ze soms in zijn dagboek, en spreekt ze soms wat af met hem enzo, ’t is een meisje wat sterk in haar schoenen staat, en best wel “stoer”, ze kwam altijd voor Jochem op, ook al werd ze er zelf mee gepest, komt pas in ’t eind van ’t boek voor.

 Titel:

De titel Spijt! is denk ik gekozen omdat ze (klasgenoten en leraren) na Jochem’s dood is heeel veeel spijt hebben van al hun gepest, want dit is de reden geweest dat Jochem zelfmoord pleegde, ook heeft hoofdpersoon David heel veel spijt dat hij z’n belofte verbroken heeft!

 Inhoud:

Jochem wordt heel erg gepest op school, dat komt omdat hij zo dik is en omdat hij nooit voor zichzelf durft op te komen. Wat ze ook met Jochem doen, hij durft er nooit wat van te zeggen. Jochem wordt vooral door Sanne, Remco en Justin gepest, ze doen echt alles met hem, en hij moet zelfs voor Justin een krantenwijk draaien waarvan ’t geld naar Justin gaat.

De hele klas doet mee, maar een groot deel wil eigenlijk niet, maar ze durven er gewoon niks van te zeggen. Ook David vindt dat ’t veel te ver gaat, hij wil er steeds wat van zeggen, maar er komt altijd iets tussen, of hij durft toch niet.

Ook hun mentor, gymleraar Tino zegt er niks van, hij pest juist mee, hij heeft zelf ook een hekel aan Jochem, dit vindt David heel stom!

Op een dag moeten ze op de klassen foto, maar Sanne, Justin en Remco willen niet dat “zeugje” erop komt. Het uur voor de klassenfoto hebben ze gym, onder deze les gaan ze stilletjes weg naar de kleedkamer, hangen zijn kleren in de boom en vertellen aan Jochem dat hij ze terug krijgt na het maken van de klassenfoto. Tino heeft dit wel gemerkt, maar hij deed net of hij niks in de gaten had, zo is Jochem dus niet op de klassenfoto gekomen.

Op een dag is David zijn Frans boek vergeten. Dit weet Sanne, en jat daarom van Jochem ’t boek voor David. David wil dit eigenlijk niet, want hiervoor zal Jochem zich dan de volgende dag om 8 uur moeten melden, maar hij durft niets te zeggen. Zo gebeurt ’t dat hij ’t boek houd. Als hij ’s middags thuis is vraagt hij zijn moeder of zij hem wil overhoren, want ze hebben de volgende dag proefwerk. Dit doet zijn moeder, en dan valt ’t haar op dat het boek van Jochem is, dan vraagt zij waarom dat is, hij praat zich eruit met een smoes. Hij moet wel ’t boek terug gaan brengen van zijn moeder.

Dit doet hij dan, hij ziet er erg tegen op. Als hij dan bij Jochem komt merkt hij dat de moeder van Jochem nog niet eens weet dat Jochem zo erg gepest wordt. Daarna praat hij er nog over met Jochem, en vraagt waarom hij niets vertelt. Dit doet Jochem niet omdat hij anders zijn moeder heel erg kwetst, ze heeft al een keer iets aan haar hart gehad door de zorgen over Jochem. Ook vertelt Jochem dat hij een heel goede vriendin heeft die Nienke de Graaf heet, en dat hij met haar heel goed kan opschieten. Ze vertellen elkaar alles. Ook laat hij haar wel eens in z’n dagboek lezen waar hij altijd in schrijft om z’n verdriet toch aan iemand te kunnen vertellen.

Dan gaat David weer naar huis en gaat z’n leven gewoon weer verder.

Op den duur komt hij erachter dat Jochem voor Justin een krantenwijk draait. Dit vindt hij echt te ver gaan. Hij vraagt waarom hij dit doet. Dan zegt Jochem dat Sanne, Justin en Remco hem niet meer zullen pesten als Jochem twee weken de krantenwijk van Justin doet.

David gelooft er niks van, en belooft daarom dat hij voor Jochem op zal komen als Sanne, Justin en Remco zich niet aan hun belofte houden.

Dan is ’t zover de avond van het klassen feest, de avond waarop al ’t pesten voorbij zal zijn, en….. voor David nog veeel belangrijker, de avond waarop hij Vera verkering gaat vragen! Hij is al een hele tijd smoor op haar, maar hij heeft ’t nooit durven vragen, maar die avond zal hij ’t echt doen!

Hij springt op de fiets op weg naar ’t feest, daar aangekomen is er een perfecte sfeer! En hij hoort ook nog dat Vera verliefd is, op een jongen die in de redactie van de schoolkrant zit. Even schrikt hij, hij denkt dat ’t Niels is. Maar, Niels is ’t niet, dan kan z’n avond niet meer stuk, hij weet dat Vera op hem is, nu is ’t een stuk makkelijker om verkering aan haar te vragen, hij weet ’t antwoord toch al! Daarom gaat hij Vera zoeken, maar dan als hij haar gevonden heeft staat ze daar, aan ’t einde van de gang met Youssef te zoenen! Zijn wereld stort helemaal in! Hij hoort of ziet niks meer!

Maar, dit is juist ’t erge, ondertussen dat David helemaal in een dip zit wordt Jochem zo erg gepest door Sanne, Justin en Remco. Hij wordt helemaal volgegoten met likeur, ze gaan zover dat hij moet kotsen, alle scheldwoorden vliegen naar z’n hoofd, en op den duur rollen ze hem nog door z’n eigen kots, en lachen dat ze doen! Dan helemaal in paniek komt Jochem smeekend naar David gerend, maar David ziet of hoort door z’ n eigen probleem niet wat er aan de hand is. Het enig wat hij zegt is: “Rot op!” Daardoor stort Jochem’s wereld helemaal in, hij loopt weg. David heeft er verder die avond niet meer aan gedacht, hij heeft de hele avond zitten kniezen en zichzelf vol zitten gieten met bier.

Maar de volgende dag als hij op school hoort van directeur de Zwart dat Jochem vermist is komt alles weer naar boven! Hij heeft grote spijt en weet dat ’t zijn schuld is. Sanne, Justin en Remco worden uit de de klas geroepen om bij meneer Zwart te komen. Dan komt iedereen los, heel veel leerlingen vinden dat al die pesterijen veel te ver gingen, maar ze hebben er allemaal net als David niks van durven zeggen.

Dan denkt David er ineens aan dat hij toen een keer bij Jochem is geweest, en dat Jochem over Nienke heeft verteld, hij meldt zich meteen ziek, en gaat uitzoeken wat Nienke’s telefoon nummer is,

dit vindt hij, en belt haar op. Nienke komt meteen naar hem toe, dan gaan ze samen opzoek naar Jochem. Nienke heeft wel een vermoeden waar hij zit. Op de camping waar ze altijd heen gaan, maar als ze daar na lang reizen zijn is Jochem daar niet. Daarna dacht ze meteen aan ’t meertje. Daar gaan ze dan heen. Ze zoeken ze heel lang, maar ze vinden hem niet. Maar… op den duur zien ze daar Jochems tas in ’t water drijven! Ze worden allebei doodsbang en gaan schreeuwen en huilen, ook al is ’t nog niet zeker, ze weten genoeg;

Jochem is dood…….

De duikploegen duiken het lichaam van Jochem op, iedereen is erbij, niemand kan ’t geloven, en iedereen treurt en heeft spijt! Ook meester Tino.

De klas komt niet op z’n crematie, dit willen de ouders van Jochem niet. Ze nemen wel allemaal afscheid van Jochem op de plek waar hij zelfmoord pleegde. Behalve Sanne, Justin en Remco, zijn er niet, zij zullen voor een tijd geschorst worden.

Om toch nog te laten zien dat ze veel spijt hebben zet de schoolkrant redactie een pestlijn op, dit wordt een groot succes! Ze helpen heel veel kinderen, waaronder een meisje die anders heeel diep in de problemen zou komen door al dat gepest!

Op den duur gaat ’t ook nog uit tussen Youssef en Vera. Dan vraagt Vera David verkering, nu kan hij eindelijk zeggen: “Babe I love you!” Eindelijk weet hij hoe Vera’s lippen smaken: “Super!”

Hier heeft de leerling ineens heel erg uitgebreid een samenvatting gegeven. Dat is prima. Ik zou deze alleen wat eerder in het verslag plaatsen, want zo hoort dat.

 Thema:

De ene hoofdpersoon wordt heel erg gepest, en de andere heeft medelijden met de gepeste persoon, en ook heeft hij problemen in de liefde!

Ik zou dit niet zo noteren. Hij had beter de thema’s op kunnen sommen i.p.v. van dit vreemde zinnetje te schrijven. Dat zou dan neerkomen op: pesten en verliefd zijn, volgens de leerling. Ik vind dit wederom te beknopt. Ik mis iets van uitleg, zodat de leerling ook onderbouwt waarom dit een belangrijk thema uit het boek is.

 Genre:

Het is een eigentijds verhaal, er komen veel leerlingen in voor, jeugd boek waar veel pesten in voor komt en ook gaat ’t veel over vriendschap.

Noteer duidelijk wat het genre is. De leerling lijkt moeite te hebben met het duidelijk beantwoorden van de vragen. Je moet in deze zinnetjes naar het antwoord zoeken en dat is een hele klus, aangezien ze niet grammaticaal correct zijn. Beargumenteer waarom het boek tot een bepaald genre hoort.

Tijd:

Het speelt zich af rond 1990 denk ik, want de jeugd heeft nog geen mobieltjes enz. maar er zijn wel auto’s, treinen enz.

Er verlopen ongeveer tussen de 2 a 5 weken in ’t verhaal.

Er zijn geen flashbacks.

De leerling lijkt hier enkel kort antwoord te geven op enkele vragen. Zie hier vooral de laatste twee zinnen. Hij licht niet zeer veel toe. Ik zou graag wat bewijs zien voor het feit dat hij denkt dat er 2/5 weken verstrijken in het boek. Ik heb zo het gevoel dat de leerling maar wat gokt, aangezien hij zijn uitspraken niet onderbouwt.

  Plaats:

Het speelt zich af in en rond school en thuis bij de personen, in Nederland.

Teleurstellend. Nogmaals geen toelichting. Deze vind ik wel belangrijk. Zo makkelijk mag de leerling het zich niet maken. Hij had kunnen vertellen over de invloed die de omgeving had op het verhaal. Ik mis de diepgang.

Bedoeling van schrijver:

Iets van leren, de schrijver wil leren hoe erg dat pesten kan zijn, en kennis maken met gedachtes en gevoelens, je leest veel over de gedachtes en gevoelens van David.

Mishandeling van de komma. Verder mis ik de ‘waarom?’ en de ‘waar merk ik dat aan?’. Ik denk dat de leerling het goed bedoelt, want ik denk ook dat dit een boek is gericht op het overbrengen van een boodschap. Hij verwoordt dit alleen niet heel uitgebreid.

 Mening:

Ik vond ’t een heel aangrijpend boek wat heel leerzaam, zielig, spannend, soms romantisch en mooi was, ik kan er eigenlijk geen minpunten van opnoemen! Gewoon een geweldig boek. Ik houd niet zo van lezen, en daar heb ik meestal ook geen tijd voor, maar dit boek lezen vond ik toch heel fijn.

Beknopt, beknopt en nog eens beknopt (en grammaticaal foutief!). De mening van de lezer is een van de belangrijkste punten van een verslag. Ik verwacht meer tekst. Ik wil weten wat je vond en waarom je dat vond met eventuele voorbeelden uit het boek. Misschien zou hij ook een stukje kunnen schrijven over aan wie hij dit boek zou aanraden. Is dit een boek voor zijn klasgenoten?

Leven van de schrijver:

Carry Slee is een kinderboekenschrijfster die zeer geliefd is. Zij werd door de Nederlandse Kinderjury maar liefst zeven keer bekroond er drie keer getipt.

 Carry Slee werd in 1949 geboren in Amsterdam. Al op jonge leeftijd was ze veel met verhalen en boeken bezig. Toen ze nog niet kon schrijven, bedacht ze verhaaltjes voor haar knuffeldieren. Ze zette haar knuffels in een kring om zich heen en las voor uit eigen werk. Op de lagere school had ze een schrift waarin ze korte verhalen en gedichten noteerde.

 Docent drama – Na de middelbare school ging ze naar de Academie voor Woord en Gebaar in Utrecht. In 1975 slaagde ze voor deze opleiding. Ze werd dramadocent in het middelbaar onderwijs. Haar schrijverskwaliteiten waar ze vervolgens compleet uitgewerkte toneelstukken van maakte. De toneelstukken werden, vaak met groot succes opgevoerd door de leerlingen.

 Keetje Karnemelk – Carry Slee heeft twee dochters, Nadja (1980) en Masja (1983) die haar grootste inspiratiebron vormen. Toen haar dochters nog jong waren, bedacht Carry verhalen voor hen waarin “Keetje Karnemelk” de hoofdrol speelde. Nadja en Masja vonden de verhalen zo leuk dat Carry Slee besloot ze naar het tijdschrift “Bobby” te sturen. Daarin werden ze gepubliceerd.

 Gestimuleerd door het succes van “Keetje Karnemelk” stortte Carry Slee zich op een boek over de belevenissen van de tweeling Rik en Roosje. Ze bood het manuscript aan bij uitgeverij Van Holkema & Warendorf, waar het in 1989 in boekvorm verscheen.

 Hiermee begon een succesvolle carrière. Inmiddels is Carry fulltime auteur en verschenen er meer dan vijfentwintig boeken van haar hand.

 Onderwerpen en leeftijden – Carry Slee schrijft voor alle leeftijden, ik zal nu een paar boeken van haar noemen die voor de kinderen van mijn leeftijd (12-13-14-15-16 en ouder.) bedoeld zijn:

Spijt!

Pijnstillers

Afblijven

Kappen!

en Razend.

Heel vaak zijn bij deze boeken dingen gebaseerd op waarheid, maar soms zijn ze ook gewoon verzonnen. Carry schrijft klare taal, die kinderen aanspreekt. De situaties die ze beschrijft, zijn heel herkenbaar en de personages zijn zo goed uitgewerkt dat de lezer zich makkelijk kan identificeren. Haar boeken zijn altijd spannend en zo geschreven dat je ze ineens uit wilt lezen.

 In haar boeken schuwt Carry moeilijke onderwerpen als homoseksualiteit, pesterij en scheiden niet. Door haar humoristische en luchtige stijl worden haar boeken echter nooit te zwaar. Ze schrijft eerlijk over het feit dat ouders twijfelen en niet altijd op iedere vraag een antwoord weten. Zo probeert zij kinderen aan te sporen op problemen om een creatieve en fantasierijke manier ’t hoofd te bieden.

 Behalve onder haar eigen naam schrijft Carry Slee boeken met een meer poëtisch karakter onder het pseudoniem Sofie Mileau. Elke keer dat je de boeken leest, valt er iets nieuws te ontdekken.

 “Doenja” - Carry heeft ook een boek waar een zogenaamde hond, “Doenja” verteld over ’t leven van Carry, waar ze woont hoe ze woont wat ze doet enz. Ik zal een heel klein beetje vertellen wat Doenja allemaal vertelt:

Carry woont in de bergen, schrijft veel overdag en buiten, haar dochters vinden ’t leuk dat ze schrijft, haar werkkamer ziet er heel gezellig uit, ze komt aan de verhalen omdat ze sommige zelf heeft meegemaakt, of door haar dochters of soms door de krant etc. Ze heeft geen “mooiste” boek, ze wil haar hele leven blijven schrijven, ze hoopt dat ze 100 wordt, ze schrijft alleen kinderboeken, ze vindt kinderen leuker dan grote mensen, ze bezoekt vaak scholen, ze is 49 jaar, haar lievenlings eten is couscous, ze houd van wandelen en lezen, enz. enz. Zo kan ik nog uren door gaan met allerlei informatie over Carry maar, ik denk dat je nu ’t belangrijkste wel weet, en als je meer wilt weten kun je nog altijd naar Carry’s website gaan: www.carryslee.nl of naar haar fanclub op ’t web.

 Beetje onnodig. Als ik iets over Carry Slee wil weten, zoek ik het eventjes op. Het is niet per se storend dat deze informatie eraan toegevoegd is, maar ik vraag me af of de leerling dit niet gewoon gekopieerd en geplakt heeft. Dit soort dingen lezen ze meestal niet eens.

 Al met al vind ik dit niet zo’n goed verslag. Ik mis de toelichting bij vrijwel alle onderdelen, op de samenvatting na. De leerling onderbouwt weinig tot niets, wat ik erg jammer vind. Het is erg fijn, dat de leerling het een leuk boek vindt, maar ik wil weten waarom hij dat vindt. En dit moet hij dan niet zo beknopt aangeven. Voorbeelden zouden een goede toevoeging zijn aan dit verslag. Dan heb ik tenminste niet het gevoel dat hij maar wat aan het gokken is.