#valize kırılırsın kırıl diye bağırdım ve o anda ayağı kırıldı

[beyazmantoluu]

iki tekerlekli valiz pişmanlıktır. koca valizi dik mi dik yokuşlardan, sayısız basamaklı merdivenlerden tek başıma indirdim. (ankaralılar abartmadığımı bilir.) ve sonra yine bilmem kaç merdiven inerken dengesizin biri önümde dikilmiş ona yol vermemi bekliyor. hayır zaten dokunsan yuvarlanıp gideceğim, geç git yanımdan neyi bekliyorsun? arkasından baya bağırdım, o da bana bir şeyler dedi ama duymadım. zaten dün geceden kalma sinir var üzerimde. alt komşuya banyodan su akmış. neyse ev sahibimiz sonra ben ilgileneceğim, dedi. ama komşu kadın gecenin bir saatinde tesisatçı çağırmış. hem de bize müsait misiniz vs diye haber vermeden. üstelik başında da gelmedi. ya genç kızların evine o saatte tesisatçıyı göndermek ne demek? o kadar gerildim ki. keşke eve almasaydım. ama o anın şokuyla düşünemedim. bir taraftan valiz hazırlıyorum, bir taraftan afiş yetiştirmeye çalışıyorum, bir taraftan kardeşim hasta, bulaşıklar mutfakta. sabah da hoca görüldü atmış mesajıma, onun gerginliği var. bugün de anahtarı kadına bıraktım biz yokken yapsınlar diye. kadın şaka yollu evimi kirlettiniz gidiyorsunuz diyor. o an bütün sinirlenmelerimi kadına boşaltmamak için zor tuttum kendimi. sabır gerçekten.