Bi Filistin videosu denk gelmişti. Kanımızı damarımızdan sökecek ve bizi cansız bırakacak kadar da dehşet bir video... evladını kaybeden bir babanın feryatları...Sabahtan beri buzz gibiyim. Ama şimdi paylaşmak için baktım bulamadım. Daha kaç tane böyle görüntü izleyeceğiz daha kaç feryat...
Allah; depremi, yaşanılan o dehşet anı, yaşayanların yaşamayanlar ve sadece şahit olanlar üzerinde bıraktığı acı etkiyi, hâlâ sokakta, orda burda yaşamak ve hayatını yoklukla idame ettirmek zorunda olanları, normal rutinine dönemeyen, gözünde yaşı, içinde yası, dilinde ağıtı tükenmeyen sayısız insanın imtihanını unutturmasın bize. unutursak kalbimiz kurur, Allah kurutmasın. ülkenin bir bölümünün yası henüz bitmedi, kolay da bitmeyecek. içimizin kıyılmasına, lime lime olmasına olanak verelim. acı yürekleri terketmedi, kara bulutlar kaybolmadı gökyüzü hâlâ simsiyah. gündem aynı, milyonlarca insanın gündemi değişmedi ve değişene kadar bizim gündemimiz de aynı. acıdan kaçmak insanın yüreğini katılaştırır, var olan acıyı görmezden gelmenin anlamını ve adını koysun herkes. komşunun ocağına düşen ateş bizi de yaksın biraz.
o kadar haklısın ki, unutursak kalbimiz kurusun diyen insanlar her defasında unutuyor her sene bir fotoğrafla paylaşıyor sonra hayatlarına devam ediyorlar
ateş düştüğü yeri yakar.. belli bir şeyden sonra insanların çektiği acıların hiç biri depremzedelerin dinmeyen acısını dindirmez. bizim acımız dinse de sinirimiz dinmesin ya, 99 depreminden sonra olanlar gibi olmasın bu sefer