#transatlantische slavernij | Explore Tumblr posts and blogs

montevirgenes · 8 years ago

Photo

DE VERPLETTERENDE VERANTWOORDELIJKHEID VAN DE VRIJHEID

Op het strand van Ouidah, bij de Porte de Non Retour, zag ik in gedachten de slavenschepen die vertrokken naar de Nieuwe Wereld. Ik zag de angst voor de slavernij, voor zeemonsters, en voor het onbekende.

Op de laatste dag van mijn reis sta ik opnieuw op het strand, in Freetown. Ik zie hoe schepen met bevrijde slaven aankomen uit de Nieuwe Wereld, zodat ze op dit paradijselijk stukje strand een ideale staat kunnen stichten.

In het begin van de negentiende eeuw werden zowel in Engeland als in Amerika plannen gemaakt om slaven de vrijheid te geven en terug te sturen naar Afrika. Omdat de meeste slaven geen idee hadden waar ze precies vandaan kwamen, koos men voor twee thuislanden. Voor de Amerikanen was dat het latere Liberia, voor de Engelsen het huidige Sierra Leone.

Bevrijde slaven die terugkwamen, hadden de transatlantische reis tweemaal overleefd. De terugreis zonder ketenen en zonder angst voor het onbekende. Maar met de verpletterende verantwoordelijkheid van de vrijheid. Tijdens hun tijd in de slavernij maakten de slaven kennis met een wereld die anders was. Ze maakten kennis met democratie, die ondanks zijn onvolmaaktheid, uiteindelijk voor de afschaffing van de slavernij zou zorgen. Ze werden goedschiks of kwaadschiks geconfronteerd met religies die het verschil tussen goed en kwaad voorop stelden. Ze leerden nieuwe landbouwtechnieken en huiselijke gewoonten. Toch waren ze onvoldoende voorbereid om in Afrika een nieuw utopia te bouwen. Zodra ze in Afrika waren teruggekeerd, vergaten ze het leed dat hen was aangedaan. Ze beschouwden de lokale bevolking als minderwaardig, en begonnen hen te onderwerpen. ze werkten actief mee aan de slavenhandel.

De auteur van De Negerhut van Oom Tom, Harriet Beecher Stowe, verwoordde het kort maar krachtig. ‘Een slaaf is een tiran, zodra hij kan.’

De Afrikaanse tribale cultuur is dieper geworteld dan de westerse drang naar vooruitgang. De geschiedenis van Liberia of Sierra Leone is geen geïsoleerd geval. Afrikaanse migranten die vanuit Europa naar hun moederland terugkeren, vervallen meteen in hun oude tradities, vaak zelfs indien ze in Europa zijn geboren. De druk van de familie en de groep zijn te groot om in hun eentje de regels te veranderen.

De abolitionisten die tweehonderd jaar geleden stelden dat de Afrikanen nooit zouden integreren in de Westerse maatschappij, krijgen in die optiek gelijk. De Afrikaanse migranten in Europa, zijn in de eerste plaats Afrikaan, en in de laatste Europeaan. Het Westen is niet in staat zijn normen en waarden in de ziel van de Afrikaan te slijpen. Nadat ik drie maand gereisd heb langs de vergeetputten van de Afrikaanse cultuur, verbaast me dat niet. De mens is nog immer een product, de vrouw een ondergeschikte, en de naburige stam een vijand. Ik ontmoette sjamanen, polygame mannen, vrouwenbesnijders, mensenhandelaars en zwangere prostituees. Ik was getuige van het begin van weer een nieuwe oorlog. Zonder het te beseffen, wilde ik een romantisch avondje uit met een slavin.

Afrika zal altijd het koppigste continent blijven. Afrika heeft mij meer veranderd dan het Westen de Afrikanen kan veranderen.

Op de laatste dag van deze wonderlijke reis, kijk ik naar de zee. Ik grijns wanneer ik mijn vergissing begrijp. Ik koos de verkeerde weg om de afstand tussen Ouidah en Freetown te overbruggen. Die weg loopt langs het Amerikaanse continent.

0 notes