#the ballad of narayama

[hayaomiyazaki]

Polish film poster for The Ballad of Narayama / 楢山節考 (1983) dir. Shōhei Imamura, released 1985. Art by Andrzej Pagowski.

[feedingahriman]

The Ballad of Narayama (1983) by Shōhei Imamura

[pacingmusings]

Seen in 2024:

The Ballad of Narayama (Keisuke Kinoshita), 1958

[marionsinspirations]

[cinemaobscura]

The Ballad of Narayama | 楢山節考 (1983) dir. Imamura Shohei

[remedialreviews]

There are some staggering sequences in this - the burying alive, the hike and skeleton field - but its brutality was just too pragmatic, and whatever Stinky had going on was just too much altogether, for me to generally connect with it. Yet, I watched this after being forced to file my own taxes, and so I really understand Imamura when he said that the world of Narayama made more sense to him than the modern one.

[southmountainninja]

‘The Ballad of Narayama’ (1958). Directed by Keisuke Kinoshita.

[ryukandmorty]

The ballad of Narayama (1993)

[ogradyfilm]

Recently Viewed: The Mad Fox

If Bloody Spear at Mount Fuji was director Tomu Uchida’s homage to the socially conscious period dramas produced by Sadao Yamanaka (particularly Humanity and Paper Balloons), then The Mad Fox is surely intended to be his tribute to Keisuke Kinoshita’s surreal, kaleidoscopic The Ballad of Narayama.

From its opening credits—which feature impressionistic illustrations that seamlessly transition into live-action footage—to its tragic climax—during which the studio set appears to be suspended in an empty void of infinite darkness—the film embraces the inherent artifice of the medium. The framing, mise en scène, and blocking, for example, are evocative of the theatrical traditions of kabuki and Noh; the vibrant color palette, meanwhile—the eerie scarlet glow of the ominous blood moon, the warm amber hue of the silky sky, the radiant green of the gently swaying grass—is reminiscent of emakimono (painted scrolls). Indeed, the narrative frequently delves into pure abstraction, conveying conflict and character development through elaborate dances rather than dialogue or naturalistic action. Consequently, the overarching plot is somewhat disjointed, leaving several threads entirely unresolved—even the central antagonists abruptly vanish prior to the final act.

Although these experimental, unconventional qualities might alienate certain viewers (and definitely have, judging by the handful of reviews that I skimmed), I found them to be absolutely captivating. Not every movie needs to tell a coherent story; sometimes, the style is substance enough in and of itself—no further “context” required to justify the sublime imagery and immaculate cinematography. In the case of an avant-garde masterpiece like The Mad Fox, I was only too happy to simply immerse myself in the spectacle.

[genevieveetguy]

- Mom, aren't you dead yet? - Not just yet. I ate some white rice and got better.

The Ballad of Narayama (Narayama bushikô), Shôhei Imamura (1983)

[saveblackcats]

The Ballad of Narayama, Shohei Imamura (1983)

[rebloggingistheenemy]

I watched this yearly in college, I may have even introduced it to the Japanese Culture dorm (my parents had unusual taste in film, they also said I should watch Ballad of Narayama with my Japanese club in highschool: good movie but not appropriate for westerners under 18)

[pacingmusings]

Seen in 2024:

The Ballad of Narayama (Shohei Imamura), 1983

[superbpaperkoala]

The Ballad Of Narayama - Movie Review

[boolokam-news]

മികച്ച അന്താരാഷ്ട്ര സിനിമകൾ കാണാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരാളാണ് നിങ്ങളെങ്കിൽ.. ദയവായി ഈ ചിത്രമൊന്ന് കാണുക... Profound Desires of the Gods(1968) Country : ജപ്പാൻ 🇯🇵 മെയിൻലാൻഡിൽ നിന്നും തെക്കുമാറി കടലിനോട് ചേർന്ന കിടക്കുന്ന ഒരു കൊച്ചു ദ്വീപാണ് "Kurage"(fictional Island in Okinawa ).. ഫ്യൂഡൽ കാലഘട്ടത്തിൽ Oppressive ആയിരുന്ന ഒരു Warrior Clan- ന്റെ അധീനതയിലായിരുന്ന ഈ ദ്വീപ്..പാരമ്പര്യവിശ്വാസങ്ങളെയും ആചാരങ്ങളെയും അന്ധവിശ്വാസങ്ങളെയും മുറകെ പിടിച്ച അന്ധ മതവിശ്വാസം ആയ ഒരു സമൂഹമാണ് ഇവിടെ അധിവസിക്കുന്നത്.. പറയാൻ നാണം കേട്ടൊരു ഭൂതകാലം തന്നെ ഈ ദ്വീപിനുണ്ട്.. ജനസംഖ്യനിയന്ത്രണത്തിനായി, മണിയടിച്ച ശേഷം ഒത്തുകൂടാൻ വൈകി വരുന്നവരെ കൊല്ലുക, ഗർഭിണി ആയ സ്ത്രീകളെ തൂക്കാംപാറയിൽ നിന്ന് ചാടിപ്പിക്കുക...തുടങ്ങി എന്നിങ്ങനെ.... ആചാരങ്ങൾക്കും പാരമ്പര്യവിശ്വാസങ്ങൾക്കും അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു നിയമാവലിയാണ് ഈ ദ്വീപിനുള്ളത്... ഇത് ലംഘിച്ചാൽ തക്കതായ ശിക്ഷയുണ്ടാകും.. ആധുനികത തൊട്ടുതീണ്ടിയില്ലാത്തതിനാൽ ഈ ദ്വീപ് ഇപ്പോഴും Mainland -നെ അപേക്ഷിച്ച 50 വർഷം പിറകിലാണ്.... എന്നാൽ വരൾച്ച രൂക്ഷമായതിനെ തുടർന്ന് ഈ ദ്വീപിൽ ചില മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിക്കുകയാണ്.. ഒരു കാലത്തെ നെൽപ്പാടങ്ങൾ കൊണ്ട് നിറഞ്ഞ ഈ ദ്വീപിൽ ഇപ്പോൾ കരിമ്പ് പാടങ്ങളാണ് നിറഞ്ഞരിക്കുന്നത്.. ഇതിന്റെ ഭാഗമായി ഒരു ഫാക്ടറി തന്നെ ഇവിടെ പണിതിട്ടുണ്ട്... എന്നാൽ ജലക്ഷാമം രൂക്ഷമായിതിനാൽ ഇപ്പോൾ വെള്ളം കിട്ടാത്ത അവസ്ഥയാണ് ഈ ദ്വീപിൽ.. ശുദ്ധമായ വെള്ളത്തിന്റെ അവസാന ലഭ്യത ദ്വീപിന്റെ ദേവാലയത്തിലാണ്.. എന്നാൽ ദൈവങ്ങൾ കോപിക്കും എന്ന വിചാരിച്ച ആരും ആ വെള്ളം തൊടുന്നില്ല.. ഈ നിർഭാഗ്യങ്ങൾക്കെല്ലാം കാരണക്കാരായി ദ്വീപുവാസികൾ കാണുന്ന "Futori Family "-യെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് ചിത്രത്തിന്റെ കഥ മുന്നോട്ട് പോകുന്നത്.. വൃദ്ധനായ കുടുംബനാഥനും അയാളുടെ രണ്ട് മക്കളും രണ്ട് പേരക്കുട്ടികളും അടങ്ങുന്ന ഒരു interbred കുടുംബമാണ് futori- യുടേത് (2 സ്ത്രീകൾ 3 പുരുഷന്മാർ )..ഇവരുടെ അവിഹിതബന്ധവും ഒപ്പം കുടുംബത്തിലെ പ്രധാന അംഗങ്ങളിൽ ഒരാളായ Nekichi,ദ്വീപ് നിയമം ലംഘിച്ചുള്ള വേട്ടയാടൽ നടത്തിയതിനാലും ക��ടാതെ മറ്റ് സ്ത്രീകളെ വശീകരിക്കുന്ന കാരണത്താലും ദ്വീപുവാസികൾ ഇവരെ നന്നായി വെറുക്കുകയും ത്യജിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുകയാണ്... Beasts എന്നാണ് ഇവരെ ദ്വീപുവാസികൾ വിളിക്കുന്നത്...എല്ലാത്തിനും പുറമെ, ദ്വീപിൽ ഉണ്ടായിരിക്കുന്ന അനര്‍ത്ഥങ്ങൾക്ക് പ്രധാന കാരണക്കാരായി ഇവരെ ദ്വീപുവാസികൾ മുദ്ര കുത്തുന്നു .....ദ്വീപിന്റെ നിയമം ലംഘിച്ചതിനാൽ Nekichi -യെ ചങ്ങലയിൽ ഇട്ട ഒരു പ്രധാന കാര്യത്തിനായി pit- ൽ തടവിലാക്കുന്നു... കടലിൽ പോകാൻ വരെ ഈ കുടുംബത്തെ അവർ വിലക്കുകയാണ്.. ഇതിനിടയിൽ ടോക്യോയിൽ നിന്നും മറ്റൊരു കഥാപാത്രത്തിന്റെ രംഗപ്രവേശനം കൂടി വരികയാണ്.. ജലദൗർലഭ്യ ഭീഷണി നേരിടുന്ന ദ്വീപിൽ ഫാക്ടറിക്ക് വേണ്ടി കിണർ കുഴിക്കാൻ വരുന്ന ഒരു എഞ്ചിനീയർ..അയാൾ Futori family -യുമായി അടുപ്പത്തിലാവുന്നതോടെ കൂടി കഥ പുരോഗമിക്കുന്നു... തുടക്കത്തിൽ നർമത്തിന്റെ പാതയിലൂടെ സഞ്ചാരിക്കുന്ന ചിത്രം, കഥ പുരോഗമിക്കുന്തോറും അതിന്റെ വയലന്റ് സ്വഭാവം പുറത്തെടുക്കുന്നു.... അതുകൊണ്ട് എത്തിക്കുന്നതാവട്ടെ വളരെ ഷോക്കിങ് ആയ ക്ലൈമാക്സിലോട്ടും... 2 മണിക്കൂർ 53 മിനിറ്റുള്ള ഈ ചിത്രത്തിന്റെ കുറച്ച് ഭാഗങ്ങളാണ് ഞാൻ ഇവിടെ പറഞ്ഞത്...ഇതുവെച്ച് സിനിമയുടെ ഏകദേശം രൂപം നിങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയെന്ന് വിചാരിക്കുന്നു...ഇനി കാണണോ വേണ്ടയോ എന്ന നിങ്ങൾ സ്വയം നിർണയിച്ച തീരുമാനിക്കുക.കഥാവതരണം കൊണ്ടും മേക്കിങ് സ്റ്റൈൽ കൊണ്ടും എന്നെ ഏറെ വിസ്മയിപ്പിച്ചുട്ടുള്ള ജാപ്പനീസ് സംവിധായകൻ ആണ് "Shohei Imamura "(also director of "The Ballad of Narayama, vengeance is mine, The Eel, Intention of murder )....ഒരു Cultural Anthropologist എന്ന നിലയിൽ ജാപ്പനീസ് സമൂഹത്തിന്റെ താഴേത്തട്ടിലുള്ളവരുടെ കഥകൾ പറയാനാണ് അദ്ദേഹം കൂടുതൽ ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടായിരുന്നത്... എന്താണ് ഒരു മനുഷ്യൻ? മനുഷ്യനെ മറ്റ് മൃഗങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നത് എന്താണ്?... തുടങ്ങി സ്‌നിഗ്‌ദ്ധവിഷയങ്ങൾ എല്ലാം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സിനിമകളുടെ പാഠംമുദ്രകളായിരുന്നു..ഈയൊരു ചിത്രത്തിൽ ഒരു Primitive point -ൽ നിന്നും Japanese സംസ്‍കാരത്തെയും പാരമ്പര്യത്തെയും നോക്കി കാണാനാണ് അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചിട്ടുള്ളത്.. ഒപ്പം ആധുനികവൽക്കരണവും പാശ്ചാത്യബന്ധവും ഈ സമൂഹത്തെ എത്രത്തോളം സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് ചിത്രത്തിന്റെ ക്ലൈമാക്സിൽ നിന്ന് നമുക്ക് മനസിലാക്കാം...നർമവും ഹിംസയും ലൈംഗികതയും Imamura ചിത്രങ്ങളുടെ പ്രത്യേകത ആയതിനാൽ ഈ ചിത്രത്തിലും അതെല്ലാം പ്രകടമാണ്.. https://youtu.be/Zu0DZztRuKM ഒപ്പം തന്നെ ചിത്രത്തിന് ഒരു ചെറിയ ഡോക്യു സ്വഭാവമുള്ളതിനാൽ ധാരാളം ജീവജാലങ്ങളുടെ രംഗങ്ങൾ ഈ ചിത്രത്തിൽ നമുക്ക് കാണാവുന്നതാണ്.. ഒപ്പം ദ്വീപിന്റെ അതിമനോഹരമായ ദൃശ്യങ്ങൾ പകർത്തിയ Cinematography പ്രത്യേകം അഭിനന്ദനം അർഹിക്കുന്നു 👌.

. അഭിനയിച്ച എല്ലാവരും കലക്കി .. എന്നിരുന്നാലും Toriko എന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ റോൾ ചെയ്ത് Hideko Okiyama-യുടെ പ്രകടനമാണ് എനിക്ക് കുറച് കൂടുതൽ ഇഷ്ട്ടമായത്... ഇതൊക്കെ ആണെങ്കിലും നല്ല ചിലവെറിയ Production quality -യിൽ വന്ന ഈ ചിത്രം ബോക്സ്ഓഫീസിൽ അമ്പേ പരാജയമായിരുന്നു....Nikkatsu -ന്റെ ഏറ്റവും ചെലവെറിയ ചിത്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണിത്.Imamura-യുടെ ആദ്യ കളർ ചിത്രമെന്ന് ഖ്യാതി നേടിയ ഈ ചിത്രം 1970-ലെ ഓസ്കാറിന്റെ "Best Foreign Language Film'-നുള്ള ജപ്പാന്റെ official submission ആയിരുന്നു... NB:ചിത്രത്തിൽ നല്ലൊരു പാട്ട് ഉള്ളതിനാൽ വേണമെങ്കിൽ ഇതിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രമായ Toriko പാടുന്ന പാട്ട് നിങ്ങൾക്ക് റിങ്ടോൺ ആയി വെയ്ക്കാവുന്നതാണ്...👌..

[slayerbuffy]

‘楢山節考’ THE BALLAD OF NARAYAMA 1958 | dir. Keisuke Kinoshita