#tehuis

[pomegrnate]

close starter for: @pochaccoed inspired by this.

'oh, finally' he whispered, feeling like his limbs were straighten by all the tension that had poured through him. three hours. three long hours had taken to make the baby fall asleep. he felt incompetent, absolutely unfit. he had gone through a variety of emotions over the last few weeks. nothing compared to the pain of losing his best friend, but feeling utterly rough and useless to take care of their kid was a close one. he wanted to make this right, he couldn't disappoint them. not now, not ever. their legacy was at their hands. 'umi felt asleep' he mumbled, not even sure if the other was even close to listen to his words, throwing himself on the couch with heaviness.

[pomegrnate]

he couldn't help but think about his parents, the way her mother had wanted to convinced him somehow that soulmates existed, how much he had laugh at the mere concept. the notion of having someone, somewhere, waiting for him to arrive at their doors while a whole lifespan could happened. seemed silly. yet now everything seem possible. the way they have clicked for the first time. how everything seamlessly fell into place on their first conversation. it definitely sounded like something his mother would have warn him about, always the romantic. --- sixteen. that felt like so long ago for the girl to have been thinking about that. was being a mother something close to her heart? should they have a more serious conversation than throwing names carelessly? for now, he would only reassured her with tenderness, making sure to keep that information for later 'i would pleasantly hear them all' he assured, gingerly touching her gentle skin with demonstrations, 'but just so you know, im very selective when it comes to that, don't want my kids getting bullied over my stupid decisions' tehui added playfully, convinced somehow that there was no way the girl would have chosen a bad selection. he followed her lead every step, his smile growing with every one of her movements, carrying the weight of their things with his shoulder while bracing her body fondly so she wouldn't fall. he wasn't a jealous guy. or at least, he hadn't show any signs of being one throughout his life. but he couldn't help being overprotective. the idea of any weird people coming across to her only shaking his core. 'you know how there's always two teachers kids like to ship together, i was only wondering' however he smiled, taking the peak for what it was, a reassurance of love from her part. tehui couldn't help but laugh, the idea of his job having any connection with women was comical. 'nope, the only females close to me are the two dogs we are taking care of right now, and believe me when i say they're not very seducing' he joked, getting the door opened for her to enter the car.

enveloped in his arms , kayla felt a rush of euphoria enveloping her , every inch of her being alive with the electricity of his touch. it was a sensation unlike any other , a warmth that seeped into her soul and chased away the shadows of doubt and loneliness. she marveled at how effortlessly he had become such an integral part of her life , transforming her world with his presence alone. gone were the days of living in fear of broken hearts and fleeting moments ; with him , every encounter felt like a glimpse into eternity , every word spoken with an earnestness that resonated deep within her heart. " you want to know the baby name ideas i've written since i was sixteen ? " her temple creased in surprise. finding it hard to believe that finally , a man was ready for her. doesn't matter how time flew right quickly --- as things that were meant to be , will happen in due time anyway. she lead their gestures in picking up their valuables before heading to his vehicle , the rain was coming --- they had to rush and that only lead her to jump off his back for him to carry her. " any funny guys ? " she echoed , unsure how to answer that. but he's a man --- it was only natural of him to be territorial of what's his , right ? " there's no one. that i can promise you , it's not like i socialize anyway. " and as soon as they reached the passenger side of the car , she tiptoed to give him a peck --- something she hoped would reassure him. " and you ? any girls i need to know ?"

[keynewssuriname]

Personeel Ashiana eist vertrek directie

Het personeel van bejaardentehuis Ashiana is niet tevreden met het functioneren van de directrice, Brenda van Daal. In een schrijven aan de minister van Sociale Zaken en de Vicepresident hebben de personeelsleden hun misnoegen geuit over van Daal. "Het doet ons voor dat sinds het aantreden van de huidige directeur in de leiding van Ashiana, het werk van het tehuis en in het bijzonder de senioren burgers in zeer slechte leefomstandigheden zijn komen te verkeren", zo geven de werknemers aan. Verpleegkundigen die langer dan 25 jaar hebben gewerkt bij het tehuis beweren het nog nooit in zo een slechte staat te hebben gezien. "Vooral de staat van de ouderenzorg in het algemeen, voeding en de hygiëne." Tijdens de laatst gehouden protestacties van de verpleegkundigen voor de poorten van Ashiana is ook hun misnoegen geuit dat donatiemiddelen gestolen worden en dat het voedingsmagazijn, beheer en controle zeer onverantwoordelijk wordt uitgevoerd. De media mocht toen ook een kijkje nemen in het voedingsmagazijn die duidelijk betere dagen heeft gekend. Er was toen sprake van vervallen producten die werden opgediend aan de senioren burgers. Met tussenkomst van enkele donaties is de kwestie van voeding tijdelijk opgelost. De verpleegkundigen geven verder aan dat ondanks er een tekort is aan personeel om de nodige zorg te kunnen garanderen er toch nog cliënten worden opgenomen door de directie. "Dit terwijl er duidelijke afspraken zijn gemaakt met de directie." Nieuwe cliënten worden zonder een huisonderzoek en buiten het medisch rapport van de artsen toegelaten. Ze worden dan buiten de afspraken om geplaatst in de ziekenboeg en wordt ook nog een kamer voor hen gereserveerd. "Dit verwijst, naar onze mening, naar corruptie. Wat bij de werknemers het vertrouwen in deze directeur heeft doen afnemen, is de slechte communicatie met de werknemers en die ook nog een zeer haatdragende houding demonstreert." Het verzoek van de werknemers bij Ashiana is duidelijk: Dat de directeur per juni 2024 per direct wordt ontlast uit haar functie om verdere imagoschade te voorkomen aan het tehuis. Read the full article

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Duivenvoordestraat met het bejaardentehuis aan de Oostervantstraat, 23 augustus 1973.

Uit het NRC Handelsblad van 6 oktober 1973:

Door een onzer redacteuren ROTTERDAM, 6 okt — Het gemeentelijk „Tehuis voor Ouden van Dagen" aan de Oostervantstraat, dat sinds 1906 duizenden bejaarden heeft gehuisvest, gaat verdwijnen. Wethouder G. Z. de Vos van sociale zaken zal op 9 oktober de laatste 130 bewoners uitgeleide doen. Ze verhuizen dan naar het nieuwe huize Boekholt aan de Robert Kochtstraat in Ommoord.

Huize Oostervant gaat dicht omdat het niet langer voldoet aan de eisen die tegenwoordig aan bejaardentehuizen worden gesteld. Toch is het in 1906 gebouwd vanuit voor die tijd zeer progressieve gedachten. Het maakte een eind aan een systeem van ouderdomverzorging in het stedelijke Armhuis op de hoek van het Vasteland en de Schiedamsedyk. Dr C. B. van der Leeden beschrijft in een gedenkboek ter gelegenheid van het 50jarig bestaan de verhuizing die als een curieuze gebeurtenis werd beschouwd. Het transport nam volgens krantenberichten verscheidene dagen in beslag. „Het eerst kwamen daarbij de zieken aan de beurt die, liggend op matrassen van het huis, in grote verhuiswagens werden vervoerd. De gezonden konden zich in groepen naar dc Oostervantstraat begeven, terwijl de meer gebrekkigen in rijtuigen werden overgebracht".

MOEGEWERKT Het aantal bewoners van het nieuwe Armhuis groeide allengs naar 700. Hoe „goed" ze het hadden blijkt uit een artikel waarin een plaatselijke courant de indrukken van zijn redacteur weergaf: „Het is een geruststellende gedachte, dat Rotterdam nu een huis heeft tot stand gebracht, waar de allerarmsten die geen thuis hebben en geen bed om hun moegewerkte lijven 's nachts neer te leggen, opgenomen kunnen worden, tot hun levenslampje uitgebrand zal wezen: en dat zij dit huis nu ingericht heeft zoals het een moderne, welvarende stad betaamt". Huize Van Oostervant is in de jaren vijftig grondig gemoderniseerd, maar is niet in staat geweest de voortschrijdende opvattingen over oudedagsverzorging bij te houden. Het gebouw leent zich daar ook niet voor. Minimumeisen als een eigen woonslaapkamer met toilet en kookgelegenheid zijn niet te realiseren

Willem van Duivenvoorde (ca.1290-1354) was de bastaardzoon van Philips van Duivenvoorde. Hij was de 'kamerling' van Graaf Willem III en wordt in de Rotterdamse bronnen voor het eerst genoemd op 19 juni 1326 toen de graaf hem 61/2 morgen land verkocht - gelegen in hoefslagen in Mathenesse - in Dirk Bokels ambacht.

De Oostervantstraat heet naar Willem van Oostervant, 1287-1337, onder de naam Willem III van 1304 tot 1337 graaf van Holland, Zeeland en Henegouwen.

De foto komt uit de collectie topografie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het NRC Handelsblad van 6 oktober 1973 en uit het Stadsarchief Rotterdam.

[arnodijkstra]

boekverslag 1 - De laatkomer

De Laatkomer

De eerste review geeft een kritische blik op "De Laatkomer". De beoordeling vond dat, zoals ik, het een origineel onderwerp heeft. Namelijk, iemand die alsof doet dat hij gedementeerd is zodat hij wordt opgenomen in een verpleeghuis. Maar Simon Vestdijk, de schrijver van de recensent, vindt dat de plot niet voldoend is uitgewerkt en duid enkele losse eindjes en onbeantwoorde vragen aan. Ik heb dat gevoel ook, het boek eindigde zo abrupt. Désiré gaat dood. Maar ik ben optimistische en zeg dat het zo bedoelt was dat het boek eindigt met enkele losse eindjes, want zo is het in het echte leven ook. Hij benadrukken ook dat het einde van het verhaal zwak is en dat de titel van het boek niet volledig wordt verklaard. Ondanks enkele positieve punten, zoals de relatie tussen Désiré en zijn dochter Charlotte. Ik vond de relatie tussen hun twee echt prachtig en zielig tegelijkertijd omdat Charlotte gaat vaak naar het tehuis en ze heeft medelijden met haar vader. Als Désiré in het tehuis zit, neemt ze elke keer afscheid. Maar, omdat Désiré alsof doet dat hij haar niet meer herkent moet ze het telkens opnieuw afscheid nemen. De recensent vindt dat het einde zwak is door alle losse eindjes en onbeantwoorde vragen. Ik ga daartegenin, zelfs dat ik het ook zo vond, omdat ik een wil geloven dat het opzettelijk was gedaan omdat het leven zo abrupt gedaan is.

In de tweede review wordt "De Laatkomer" geprezen vanwege zijn directheid, zoals in de review wordt gezegd het boek is kort en krachting. Ik vond het helemaal het tegenovergestelde van kort, zelf als het een dun boekje is vond ik het zeer moeilijk om door te lezen en daardoor voelde het boek veel langer dan het werkelijk was. Het werd ook geprezen voor de humoristische manier waarop ze met bepaalde onderwerpen om gingen, zoals veroudering en uiteindelijk de dood. De recensent waardeert ook de creatieve structuur van het boek, waarbij elk hoofdstuk start met het vaste zinnetje “ik steek de Styx over en ik neem mee:…” en elk hoofdstuk komt er een nieuw stuk bij. Ik niet echt opgelet op dat deel van het boek, omdat ik het niet snapte. Hoewel de recensent soms moeite heeft met het gevoelloze gedrag van het hoofdpersonage, Désiré, is ze blij ik dit boek gelezen heb en raad het aan. Ik ben daar niet mee eens ik vond het moeilijk om te lezen en erin te komen, ik zou het alleen maar aanraden aan mensen die snel in een boek kunnen komen en een kort boek willen. Ik zie mijn ouders dit boek zeker in een avond uitlezen.

Samengevat, de eerste review legt de nadruk op de tekortkomingen van het boek, terwijl de tweede review meer focust op de positieve aspecten en de unieke benadering van het verhaal.

Bronnen:

[iklees]

Zolang er leven is / Hendrik Groen

Hendrik Groen #2

Na het verlies van Eefje heeft Hendrik een jaar niet in zijn dagboek geschreven, maar nu, 85 jaar oud, heeft hij zin om er weer aan te beginnen. Met twee nieuwe leden heeft Omanido niet stilgezeten. Hun uitjes en restaurantbezoekjes bezorgen alle leden veel plezier. Met hun club proberen ze ook in het tehuis wat verandering teweeg te brengen, en ze houden een kritisch oog op de directie. In de loop van het jaar begint Hendrik zich zorgen te maken om zijn vriend Evert, die onkarakteristiek somber kan zijn en wel erg mager wordt. De realiteit van hun leeftijd kan de club niet ontkennen, maar ze kunnen er wel zijn voor elkaar. Zolang er leven is!

Als we op pad gaan nemen we een vracht kwalen en handicaps mee en een karavaan rollend materieel. Het in- en uitstappen van het busje alleen al kost twintig minuten. Maar met Jan en Stef hebben we twee mantelzorgers die de boel op de roestige rails kunnen houden. Ik begin er weer zin en vertrouwen in te hebben. Ik was een beetje tegen mijn eigen plan op gaan zien. Dat is maar een klein stapje verwijderd van iets uitstellen, wat weer akelig dicht bij afstellen ligt. Er is, als je goed zoekt, altijd wel een reden om iets niet te doen en dan zit je binnen de kortste keren alleen nog maar uit het raam te staren. Eenmaal gestopt kom je niet meer op gang. Blijven bewegen, zowel letterlijk als figuurlijk, tot je er dood bij neervalt, dat is het devies.

Vaak vermakelijk en ook boeiend -- als een vooruitkijkje en een blik in het leven van anderen. Het boek is uit 2016, en Hendrik verwijst ook naar gebeurtenissen in de wereld, waarvan je dan denkt 'oh ja, dat; is dat al weer zolang geleden?'.

[erikvisser]

Ik tik en prik een jongetje in zijn zij. Hij reageert niet. Hij vecht met zijn broertje. Zo zou Michel Dhondt een verhaal beginnen. Hij zou er nog aan toevoegen dat zijn vader even niet oplet, want die is bezig een plek te vinden in het zondagse café, maar misschien ook niet. Ik ben op zoek naar het herstellingsoord waar voor de oorlog tbc-patiënten verbleven en dat binnenkort wordt gerenoveerd door Jurgen Bey. Ik stel me een historisch pand voor uit de jaren 20 hier in het park, aangelegd groen in de stad. Elke dag kwamen de jonge lijders bijeen voor rust, maar aan regelmaat ontbrak het ook niet. Hilma Af Klint kwam er vertellen over het wereldgeloof, van alle geloven 10%, de rest legde ze er zelf bij, zij was niet onbemiddeld. Ik vind het gebouw uiteindelijk met hulp van een oude dame die hier al jaren wandelt, maar ook op zoek is. Na haar herseninfarct, moet ze hier elke dag wandelen, anders vergeet ze haar stad, de wegen rondom haar huis. 

Binnen in het tehuis vraag ik een rondleiding en krijg die met tegenzin. In een ronde zaal tekenen kinderen slakken en spiralen, maar eentje weigert zonder reden. Hij gaat liever elke dag een blokje om door de stedelijke natuur, om na afloop in de drukke zaal een stukje te schrijven over wat hij heeft gezien. Elk stukje heeft hetzelfde aantal woorden als zijn stappen. Hij weet niet dat hij in de voetsporen loopt van de kunstenaar Stanley Brouwn. Hij telt alleen, dit keer zijn het er meer dan anders, 267. 

[toosvanholstein]

Code Coloured Black en Codes Geel, Oranje en Rood

Een artistieke Odyssee tussen Genua, Middelburg, Nice en Gubbio. Van Sint Franciscus naar Artemisia Genteleschi. Van geel, oranje, rood en sneeuwwit naar coloured black. Dat allemaal in de nieuwe aflevering van TOOS&ART van Toos van Holstein. #art#kunst

mijn ‘tehuis’ van de laatste weken, met mijn atelier in het Palais Venise in Nice Terwijl ik in Nice bezig ben aan mijn Coloured Black serie, kleurt Nederland een beetje sneeuwwit. Dus vliegen gelijk de codes geel, oranje en rood je om de oren. Oei, oei, sneeuw! Eindelijk weer eens wat sneeuw! Maar: treinen rijden minder, auto’s vliegen bochten in en uit, gladde stoepen zorgen voor lichamelijk…

[kikotapasando]

Minister Javier Silvania BREAKING NEWS Gezinsvervangend Tehuis voor personen met matige verstandelijke beperking.

Minister Javier Silvania BREAKING NEWS Nieuwsbericht – 29 november 2023 Gezinsvervangend Tehuis voor personen met matige verstandelijke beperking. De minister van GMN gaat van start met een bouwproject van vijf gelijkvloerse woningen en een overdekte met een totale oppervlakte van ca. 1.805 vierkante meter, bestemd voor personen met een matige verstandelijke beperking. Elke woning omvat 8…

[pomegrnate]

❛ what do you need me to do to make you feel better? ❜ / jia & tehui

'i just...' i need to be loved. to feel comfort today. a stark reminder he wasn't loved for so long. in the murky depths of his consciousness, where shadows linger and memories fester like wounds left unhealed, he finds himself teetering on the precipice of vulnerability. His heart, a battleground scarred by the ravages of past traumas and shattered illusions, yearns for the elusive embrace of love, yet recoils at the prospect of exposing its fragile underbelly to further pain. as he stands on the threshold of a fledgling romance, longs to open himself up to the intoxicating rush of intimacy, to bask in the warmth of affection that has eluded him for so long. and yet, the specter of past betrayals looms large, casting a pall of doubt over his burgeoning hopes. he knows that he deserves love, all the love that was denied to him. but the wounds of the past run deep. how can he dare to ask for the love he so desperately craves when the very act of vulnerability feels like a betrayal of self-preservation? 'i just need a hug today' he ends up saying, bottling up his feelings down his throat.

[shofwankarim2]

Jejak Malam Pertama Bung Hatta di Belanda

Prof Dr Suryadi Sunuri Terima Buku Shofwan dan Riki, 1/8/3023 besama Prof Dr Minako Sakai UNSW Canberra (Dok) Menapaktilasi Malam-malam Pertama Bung Hatta di Belanda — Selasa, 27/12/2022 19:40 WIB Tehuis Voor Indische Studenten (Wisma Mahasiswa Hindia), Prins Mauritsplein 23 ‘s-Gravenhage/Den Haag, tempat Bung Hatta menginap selama minggu pertama beliau baru tiba di Belanda. OLEH Suryadi…

[slowdanceinavillage]

Koperpennie wortelslaai maak die bottels vol. #coperpennycarrotsalad. Soos julle weet het die vroue van Suid Afrika die fonds insamelings laat groei deur die kos wat hulle gemaak het. Ma Floss en n span vroue het gehelp om n hospitaal op Stella te bou. Hulle het n ou kooperasie help verander om die Louis Swanepoel Tehuis vir bejaardes te vestig. Die sportgronde en skoolsaal op Kameel het hulle gehelp daarstel. Die slaai het baie basaaretes se tafels laat kreun. Ma Floss was altyd besig met n fonds projek #koperpenniewortelslaai #kameelhuisetussenspore #kameel #womenempowerment (at Kameel Huise Tussen Spore) https://www.instagram.com/p/CpmhfMBs5lx/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[keynewssuriname]

1 voor 12 voorziet lege Ashiana van voedsel

Stichting 1 voor 12 heeft opnieuw de rol van de centrale overheid moeten overnemen. De stichting heeft een leeg opvanghuis voor senioren, Huize Ashiana, moeten voorzien van voedsel. Het overheidstehuis heeft voor dit jaar nog geen cent aan subsidie ontvangen. Afgelopen week is het personeel spontaan overgegaan tot het voeren van actie om de aandacht van de verantwoordelijke instanties te trekken. Dit laat de stichting weten in een persbericht. Louis Vismale, voorzitter van de Stichting 1 voor 12, kon zichzelf niet tegenhouden om poolshoogte te nemen en een helpende hand te bieden. Vismale die voor senioren en jeugdigen een zwak hart heeft, heeft door tussenkomst van donateurs voeding gekocht ter waarde van SRD 18000. Hij doet een dringend beroep op de samenleving om Huize Ashiana hulp te bieden en te voorkomen dat senioren hongerig naar bed gaan. De seniorenburgers mogen niet de dupe worden van niet efficiënte en ongeordende administratieve vertragingen. Brenda van Daal, directeur van Huize Ashiana, informeerde de voorzitter van 1 voor 12 over de ontstane situatie. Volgens haar worden de financiële middelen niet op tijd gestort, met als gevolg dat er geen boodschappen gehaald kunnen worden. Dit terwijl de aanvraag wel op tijd wordt ingediend. De verwerking vindt door de bureaucratie binnen de overheid pas laat plaats. Van Daal geeft aan dat er normaal gesproken per kwartaal subsidie wordt gestort. Met de huidige prijzen van goederen en diensten kan het tehuis slechts voor twee weken voorzien in de behoefte. Voor de rest van de periode wordt het tehuis gerund met donaties. Read the full article

[rotterdamvanalles]

Een groepje mensen voor de ingang van het katholieke tehuis voor zeelieden Stella Maris aan de Willemskade, 18-20 juli 1960.

Van de website Platform Wederopbouw Rotterdam:

Het zeemanshuis genaamd 'Stella Maris', tegenwoordig in gebruik als collectief woongebouw, is gebouwd door de architecten H. Nefkens en A.J.M. Buys en werd geopend in 1952.

Het is een rechthoekig gebouw dat is gesitueerd in de gevelwand van de Willemskade en een achteringang heeft aan de Westerstraat. Het gebouw dat iets terugligt in de rooilijn, bestaat uit een kelder, begane grond en drie verdiepingen. De gevel van de begane grond ligt voor een deel verdiept en schuin in de gevelwand en ligt iets hoger dan straatniveau; een klein betonnen trapje leidt naar de ingang. De pui bestaat voornamelijk uit glas met stalen roeden. Het deel links van de entree is versierd met een sgraffito van Bas van der Smit, aangebracht op een holle, uit de gevel springende betonnen wand die daardoor in de rooilijn van de naastliggende gebouwen ligt. Het gebouw heeft een betonskelet en is geheel bekleed met gele baksteen. De gevel van de verdiepingen is onderverdeeld in zeven traveeën door grote gelijkmatig over de gevel verdeelde vensters zonder roedenverdeling. Het platte dak is visueel iets opgelicht van het gebouw door een terugliggende lijst.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Platform Wederopbouw Rotterdam. https://wederopbouwrotterdam.nl/objecten/169

Bericht van 2020

[inge-universe]

Berti Persoons - Vlucht naar de hemel @berti.persoons #bertipersoons #vluchtnaardehemel Voorwoord van @vranckxr #rudivranckx Wie heeft dit boek al gelezen? Wat vond je er van? ............ Inhoud: Een indringende roman over de omzwervingen en de dromen van een Syrische jongen. Dit verhaal is een pleidooi voor verdraagzaamheid en geeft lezers vanaf 12 jaar een goede kijk op de vluchtelingenkwestie. Of zoals Rudi Vranckx in het voorwoord schrijft: ‘Draait het in ons leven immers niet om menselijkheid? Uiteindelijk zijn we allemaal kwetsbaar, zitten we allemaal in hetzelfde schuitje.’ De oorlog woedt in Syrië. Na de dood van zijn ouders blijft Abdel ontredderd achter. Zijn veiligheid staat op het spel en hij ziet geen toekomst meer. Samen met een groep onbekenden vlucht hij weg uit zijn geboortestad Aleppo, richting Turkije. Uiteindelijk komt hij in het vluchtelingenkamp van Suruç terecht. Daar krijgt hij les van een Vlaamse leraar, die hem aanmoedigt om door te gaan. Dankzij dokter Stef De Gucht raakt Abdel weg uit het kamp. In Anderlecht wordt hij opgevangen in Minor-Ndako, een tehuis waar vluchtelingenjongeren uit allerlei landen samenwonen. Maar de komst naar België betekent niet dat alles nu makkelijk wordt voor Abdel ...... ............ #instabook #bookstagrammer #bookstagram #bookstagramnl #bookstagrammers #instaboek #boekstagram #boekenwurm #booktrovert #books #bookmail #dutchbookstagram #reading #boekenpost #lezenisleuk #ya #dutchbookstagrammers #yainsta #dutchbookstagrammer #yaroman #youngadultroman https://www.instagram.com/p/CoQBn1NruYN/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[charleshaddonspurgeon]

Bank Des Geloofs Hij zal u dekken met Zijn vlerken Hij zal u dekken met Zijn vlerken, en onder Zijn vleugelen zult gij betrouwen; Zijn waarheid is een rondas en beukelaar. Psalm 91:4. Inderdaad een beminnelijke vergelijking! Precies zoals een hen haar broedsel beveiligt en het toelaat onder haar vleugels te nestelen, zo zal de HEERE Zijn volk beschermen en hen toestaan zich in Hem te verbergen. Hebben wij niet de kleine kuikentjes zien piepen vanonder de vlerken van de moeder? Hebben wij niet gehoord hun zacht geroep van bevredigde vreugde? Laten wij op deze wijze ons verschuilen in onze God en een overvloedige rust gevoelen in de wetenschap, dat Hij ons bewaakt. Terwijl de HEERE ons overdekt, vertrouwen wij. Het zou vreemd zijn als wij het niet deden. Hoe kunnen wij wantrouwen, wanneer de HEERE zelf een woning en tehuis, een toevlucht en rustplaats voor ons wordt? Hierna gaan wij uit om te strijden in Zijn Naam en wij genieten dezelfde bewakende zorg. Wij hebben een rondas en beukelaar nodig, en wanneer wij blindelings op God vertrouwen, zoals de kuikens de hen vertrouwen, ondervinden wij, dat Zijn waarheid ons wapent van het hoofd tot de voeten. De HEERE kan niet liegen; Hij moet getrouw zijn aan Zijn volk; Zijn belofte moet bestaan. Deze vaste waarheid is het enige schild, dat wij nodig hebben. Daarachter tarten wij de vurige pijlen van de vijand. Kom, mijn ziel, verberg u onder die grote vleugels, verlies uzelf onder die zachte vlerken! Wat zijt gij gelukkig!