#tanden poetsen | Explore Tumblr posts and blogs

elisadhondt · 4 months ago

Text

Dag 3 jungle trekking part one

Deze ochtend om 9u vertrokken vanuit bukit lawang, vol gespoten met muggenspray ook op de sokken tegen de leeches (bloedzuigers) en met 3 rugzakken met elk 1,5l water , vergezeld door 1 ranger en een helper. de eerste uren kwamen we nog geregeld grote groepen dagjestoeristen tegen en al gauw zagen we een eerste orang oetan, hoog in de bomen. In totaal 6,5 u onderweg in een verzengende hitte, kletsnat van t zweet, bergop en bergaf. Geregelde stops waar we lekker fruit kregen aangeboden (ramboetan, ananas, passiefruit, watermeloen) heerlijk! Lunch in een banananblad met pindarijst, kroepoek komkommer en tomaat, en plots op lunchplek spotte de gids een mama en 2 kindjes (1 en 6j ong) orang oetan. Ze kwamen tot op een meter of 3 boven en voor ons, ongelofelijk, Amazing en breathtaking. Nog 10000 ong in de wereld , alleen in Noord Sumatra waarvan 6000 in het nationaal park gunung Leuser waar we nu ziijn. Ook longtail en pigtail monkeys gezien , een reuze fazant en een rhino toekan. Hoe dieper ik de jungle hoe schuwer. De dieren. Lastige tocht met zeer steile klims en gevaarlijke afdalingen, gelukkig konden we ons af en toe aan een liaan of touw vasthouden. Dappere meiden, om het uur losten ze elkaar af om de rugzak te dragen, goed getimed. En dan hoorden we de rivier en zagen we de tenten: zeer primitief: 2 muskietennetten met elk 2 matrassen in een grote legerachtige tent en ongeveer 8 andere toeristen en 10 lokalen. Aankomst 14u30. Thee en koffie en koekjes geserveerd in tin servies (zoals in de Tarn toen ik klein was) , smaakte heerlijk. Alixe en ik snel in de 20gr warme rivier, heeelijk op af te koelen en op temperatuur te komen. Dan na een uurtje of 2 ook Helena er in. Jammer genoeg gaan kaarten mee, en geen alcohol of cola te verkrijgen en geen stoel te bespeuren… om den duur een stijf gat en om 18u15 diner: tofu, seitan, gele groente urry, rijst, soort rösti van patat, en kip met kaka smurrie (soort kaneel pasta) zalig lekker : een 8,5/10 beste eten tot nog toe!! Nog een kikker gespot (Helena) en een giftige slang (Alice) waar de gidsen ook bang van waren! Met de meiden samen met komplamp naar t toilet (een echt, maar zonder sas)

WoordSpelletjes gedaan en veel gelachen. Om 20u in bed net voor de giga regenbui. Zonder tanden poetsen want dat zagen we niet meer zitten…

Intense dag geweest en veel grenzen verlegd (nog nooit zo n inspanning gedaan in die hitte) morgen terug naar boven (2 a 3 u stappen) en dan met tubing op de rivier (luckas zonder zwembroek)

3 notes · View notes

gewoonkarin · 2 months ago

Text

Flexibel.

Ik zei vandaag op het werk dat mijn flexibel op is. Dat is ook zo. Ik kan niet meer buigen want ik barst. Ik ben er boos, verdrietig en moe van. Probeer te plannen waar ik blij van word maar ook dat lukt niet. Mijn planning voelt ondergeschikt aan andermans planning.

Het zit nu zo hoog dat het mijn humeur verpest en mijn reactie op onverwacht is niet leuk te noemen. Het liefste kruip ik weg in een hoekje en slaap tot het rustig is en ik tijd voor mezelf krijg. Dat gevoel ken ik nog van toen ons ma haar leven verloor. Als het niet goed met me gaat wil ik verdwijnen.

Het is half 1 ‘s nachts en om 5 uur gaat de wekker weer. Ik kan niet slapen van de onrust in mij. Die onrust moet eruit. Ik had vrij genomen volgende week om te gaan verven in huis en andere klussen te verrichten. De planning was 5 dagen alleen. Overdag dan. Nu bleek dat het 3 halve dagen werden. Ik heb mijn verlof ingetrokken. Ontspannen verven met een tijdsdruk levert niet op wat ik nodig heb. Ik was gisteren de hele dag uit mijn humeur. Vandaag trok het wat bij maar toen bleek dat mijn volgende poging om vrij te plannen hetzelfde resultaat opleverde. Weg humeur.

Mijn vaste poetsdag op donderdag is ook zo’n dag die zelden volledige poetsdag is. Vrije dagen van school, lesuitval, vakantie. Er zijn maar weinig donderdagen waarop ik zonder tijdsdruk heb kunnen poetsen.

Wat zeur je nou zal menigeen denken. Dat wil ik ook niet maar ik heb nou eenmaal tijd alleen nodig. Tijd om te kunnen nadenken, herberekenen in mijn hoofd, plannen en het rijtje weer op volgorde zetten. Mijn omgeving wordt er beter van als ze me laten op dat punt.

Ik deed dat op de tuin maar ook daar wordt het lastiger. Mensen die willen praten, minder tijd alleen want mijn lief gaat vaker mee en mensen die me van mijn werk afhouden en ik die aangeef dat ik door wil gaan maar dat wordt genegeerd.

Misschien is het dat ook wel. Dat ik iedereen de kans geef om over mijn grenzen te gaan. Dat ik, als ik mijn grens aangeef, het niet anders dan rottig uit mijn strot kan laten komen. Dat ik dat daarom niet snel doe.

Tot nu. De flexibel is op. Als ik niet op mijn gemak kan poetsen op donderdag poets ik niet. Als ik geen vijf dagen achter elkaar kan klussen blijft de verf staan. Ik ga niet naar wat voor activiteit dan ook of het moet te doen zijn met mijn tanden (dat is nog steeds een en al kokhalzen) en ik moet er blij van worden.

Verder ben ik er gewoon even niet. Ik ben mezelf even niet.

Ik kan nog 4 uur slapen.

3 notes · View notes

fransopdefiets · 5 months ago

Text

19-6 Skei

Gisterenmiddag at ik een Turkse groentelasagna onder een reuzegroot scherm waarop Turkije voetbalde tegen Georgië. De eigenaar vergat zijn klanten en ging fysiek en mentaal helemaal op in de wedstrijd.

Als mijn tanden ga poetsen loop ik langs twee Duitse caravans van het merk Tabbert. Hé dacht ik, dat merk zie je nooit, behalve bij Roma? Ik kan me hele colonnes herinneren die door Frankrijk reden uit de tijd dat ik daar rond liftte, zo eind jaren 70. Later arriveren er een paar Mercedessen bij en inderdaad, dat moeten Roma zijn. Grappig dat die dan op zo’n toeristencamping staan.

Het was fris maar droog vannacht. Ik experimenteerde een beetje met oplossingen tegen de optrekkende kou en wat helpt is een laagje textiel op het matrasje leggen. De lucht in het matrasje neemt toch de buitentemperatuur aan en die is ‘s nachts een graad of tien. En echt donker wordt het dus niet meer hier, ik maakte midden in de na ht een mooie foto van het meer.

Als ik wakker wordt om half zeven schijnt de zon al volop en koud is het niet. In Lillehammer koop ik nog vers brood, een donker Noors roggebrood, en als ik dan tegen negenen de stad uitfiets komt me een vakantiefietser tegemoet. Dat moet wel een Nederlander zijn, denk ik en als ik mijn hand opsteek, hoor ik toch luid en duidelijk Mogge Frans! Lichtelijk verbijsterd kijk ik om, maar de man fietst gewoon door. Ik heb hem niet herkend, dat is ook niet zo gek met een fietshelm op, maar ik zal het wel verkeerd verstaan hebben. Anders stop je toch even?

Voorlopig volg ik de Gausa naar Skei. Het hellingspercentage neemt gestaag toe en de laatste 15 kilometer golft de weg omhoog met regelmatig klimmetjes van 10%. Daarbovenop heeft de wind besloten om me niet langer in de rug te duwen, maar in het gezicht te waaien. Het is warm en voor het eerst sinds mijn herstart op 3 juni fiets ik in korte broek.

Om 12 uur heb ik nog 12 km te gaan en ik buffel al een half uur tegen die hellingen op. Ik zit dan op 462 meter hoogte en ik moet nog naar 780. Ik heb me vanmorgen voorgenomen om rustig aan te doen, tenslotte heb ik de hele dag. Dus ik stop om de paar kilometer om op adem te komen en als het te steil wordt, stap ik af en loop een paar honderd meter.

Om iets over twee ben ik in Skei. Dat hele Skei is niet zo bijzonder, het is een skiresort en je ziet er vooral chalets. Maar goed, waar ga ik slapen? De camping ziet er vreselijk uit, daar staan caravans hutje mutje. Bovendien, ik ben gewoon misselijk van de inspanning en heb geen zin in kamperen, ik wil luxe en mijn lijf in de watten leggen.

Er zit een huttenverhuur, maar een nachtje hut kost 130 euro. Als ik zeg dat ik dat te duur vind, zakken ze naar 110, maar het hotel heeft kamers voor 90, dus het wordt een kamer met ligbad! Daar zal ik vanavond de gemartelde spieren en pezen eens te weken leggen. Als ik in de lift in de spiegel naar mijn spillebenen kijk, dan denk ik, het is toch een wonder van de schepping dat ik met die kraanvogelpoten zo’n fiets met bepakking omhoog weet te krijgen!

Afstand: 44 km

Tijd 5:24

Afstand tot de Noordkaap zoals een kraanvogel vliegt: 1287 km

2 notes · View notes

inktvlekken · 1 year ago

Text

mijn partner is boos op mijn moeder. ze heeft al zoveel van je afgepakt zegt hen, ik begrijp niet waarom je het voor haar op blijft nemen, zie je dan niet wat ze doet, ze is niet jouw verantwoordelijkheid, alleen ik heb een appartement en een baan en een rijbewijs en ik ben geen zeventien meer, ze hoeft zich niet over mij te ontfermen, en wie gooit anders de flessen leeg, belt de gemeente, gooit het afval weg, belt de gemeente terug en

ik wilde dat ik boos kon zijn zoals mijn partner boos is, zoals ik boos ben op mijn vader, woede is makkelijk toch, je kan dat ten minste stukgooien of kapot schreeuwen, het doet iets, het is niet 's ochtends mijn tanden poetsen en me afvragen hoeveel ik op haar lijk nu de slechte dagen zich blijven opstapelen en ik slaap niet, ik kan niet slapen, en

ik voel me niet iemand met een rijbewijs, nu, ik voel me zeventien, of nee dat is niet waar, toen ik zeventien was voelde ik me geen zeventien, toen begreep ik niet dat het anders kan, dat dit niet was hoe het hoorde te gaan, ze heeft zoveel van je afgepakt, alleen ik miste niets en nu weet ik niet wie ik geweest was als ik voor niemand had leren zorgen tussen leren roken en school en werk door en

misschien is het meer dat ik weer zeventien wil zijn, nu, dat ik wil dat iemand me optilt en tegen diens borst drukt, dat iemand zich over me ontfermt, de scherpe voorwerpen uit mijn lades verwijdert, de flessen voor me leeggiet, dat iemand dat doet zonder dat het betekent dat ik hen iets afpak en

ik wil een sigaret roken terwijl ik uit het raam hang, nog niet weet dat iemand mij iets afpakt, dat er iets scheef loopt, dat het kantelt, dat ik haar jaren later moet verdedigen tegen iemand die hun woede stukgooit voor mijn voeten, dat ik wil schreeuwen en dat niet kan, we zongen tijdens het afwassen, wil ik zeggen, we zongen tijdens het afwassen mijn moeder en ik en de radio, dat was er ook, het volume nog wat harder zetten, haar handen in het schuim.

#schrijfsel

3 notes · View notes

pollonegro666 · 2 years ago

Text

2023/03/05 Mi papi tiene un nuevo negocio dando su imagen para una pasta de dientes. Nos envió una muestra para que los niños puedan lavarse los dientes y que estén orgullosos de su abuelito.

My daddy has a new business giving his image for a toothpaste. He sent us a sample so the kids can brush their teeth and be proud of her grandpa.

Google Translation into French: Mon papa a une nouvelle entreprise donnant son image pour un dentifrice. Il nous a envoyé un échantillon pour que les enfants puissent se brosser les dents et être fiers de leur grand-père.

Google translation into Italian: Mio padre ha una nuova azienda che dona la sua immagine per il dentifricio. Ci ha inviato un campione in modo che i bambini potessero lavarsi i denti ed essere orgogliosi del loro nonno.

Google Translation into Portuguese: Meu pai tem uma nova empresa doando sua imagem para pasta de dente. El nos enviou uma amostra para que as crianças pudessem escovar os dentes e se orgulhar de seu avô.

Google Translation into German: Mein Vater hat eine neue Firma, die sein Bild für Zahnpasta spendet. Er hat uns eine Probe geschickt, damit die Kinder ihre Zähne putzen und stolz auf ihren Opa sein können.

Google Translation into Albanisch: Babai im ka një kompani të re që dhuron foton e tij për pastë dhëmbësh. Ai na dërgoi një mostër që fëmijët të mund të lajnë dhëmbët dhe të jenë krenarë për gjyshin e tyre.

Google Translation into Armenian: Հայրս նոր ընկերություն ունի, որը նվիրում է իր նկարը ատամի մածուկի համար: Նա մեզ մի նմուշ ուղարկեց, որպեսզի երեխաները կարողանան լվանալ իրենց ատամները և հպարտանալ իրենց պապիկով:

Google Translation into Bulgarian: Баща ми има нова компания, която дарява негова снимка за паста за зъби. Той ни изпрати мостра, за да могат децата да си мият зъбите и да се гордеят с дядо си.

Google Translation into Czech: Můj táta má novou společnost, která daruje jeho obrázek na zubní pastu. Poslal nám vzorek, aby si děti mohly vyčistit zuby a být na svého dědečka pyšné.

Google Translation into Croatian: Moj tata ima novu tvrtku koja donira njegovu sliku za pastu za zube. Poslao nam je uzorak kako bi klinci mogli oprati zube i biti ponosni na svog djeda.

Google Translation into Danish Min far har et nyt firma, der donerer sit billede til tandpasta. Han sendte os en prøve, så børnene kan børste tænder og være stolte af deres bedstefar.

Google Translation into Slovak: Môj otec má novú spoločnosť, ktorá daruje jeho obrázok na zubnú pastu. Poslal nám vzorku, aby si deti mohli umyť zúbky a byť hrdé na svojho dedka.

Google Translation into Slovenian: Moj oče ima novo podjetje, ki donira njegovo sliko za zobno pasto. Poslal nam je vzorec, da si bodo otroci lahko umili zobke in bili ponosni na svojega dedka.

Google Translation into Estonian: Mu isal on uus firma, mis kingib tema pildi hambapasta jaoks. Ta saatis meile näidise, et lapsed saaksid hambaid pesta ja vanaisa üle uhked olla.

Google Translation into Suomi: Isälläni on uusi yritys, joka lahjoittaa hänen kuvansa hammastahnaa varten. Hän lähetti meille näytteen, jotta lapset voivat pestä hampaansa ja olla ylpeitä isoisästään.

Google Translation into Greek: Ο μπαμπάς μου έχει μια νέα εταιρεία που δωρίζει τη φωτογραφία του για οδοντόκρεμα. Μας έστειλε ένα δείγμα για να μπορούν τα παιδιά να βουρτσίζουν τα δόντια τους και να είναι περήφανα για τον παππού τους.

Google Translation into Dutch: Mijn vader heeft een nieuw bedrijf dat zijn foto doneert voor tandpasta. Hij stuurde ons een staal zodat de kinderen hun tanden kunnen poetsen en trots kunnen zijn op hun opa.

Google Translation into Norwegian: Faren min har et nytt selskap som donerer bildet sitt for tannkrem. Han sendte oss en prøve slik at barna kan pusse tennene og være stolte av bestefaren sin.

Google Translation into Polish: Mój tata ma nową firmę, która przekazuje jego zdjęcie na pastę do zębów. Wysłał nam próbkę, aby dzieci mogły umyć zęby i być dumne ze swojego dziadka.

Google Translation into Romanian: Tatăl meu are o companie nouă care își donează poza pentru pasta de dinți. Ne-a trimis o mostră pentru ca copiii să se spele pe dinți și să fie mândri de bunicul lor.

Google Translation into Russian: У моего отца есть новая компания, которая жертвует его фотографию на зубную пасту. Он прислал нам образец, чтобы дети могли чистить зубы и гордиться своим дедушкой.

Google Translation into Serbian: Мој тата има нову компанију која донира његову слику за пасту за зубе. Послао нам је узорак како би деца могла да оперу зубе и да буду поносна на свог деду.

Google Translation into Swedish: Min pappa har ett nytt företag som skänker hans bild för tandkräm. Han skickade ett prov till oss så att barnen kan borsta tänderna och vara stolta över sin farfar.

Google Translation into Turkish: Babamın resmini diş macunu için bağışlayan yeni bir şirketi var. Çocukların dişlerini fırçalayabilmeleri ve büyükbabalarıyla gurur duyabilmeleri için bize bir örnek gönderdi.

Google Translation into Ukrainian: У мого тата є нова компанія, яка дарує його фотографію на зубну пасту. Він надіслав нам зразок, щоб діти могли чистити зуби і пишатися своїм дідусем.

Google Translation into Arabic: والدي لديه شركة جديدة تتبرع بصورته من أجل معجون الأسنان. أرسل لنا عينة حتى يتمكن الأطفال من تنظيف أسنانهم ويفخروا بجدهم.

Google Translation into Bengali: আমার বাবার একটি নতুন কোম্পানি আছে যারা টুথপেস্টের জন্য তার ছবি দান করে। তিনি আমাদের একটি নমুনা পাঠিয়েছেন যাতে বাচ্চারা তাদের দাঁত ব্রাশ করতে পারে এবং তাদের দাদা��ে নিয়ে গর্বিত হতে পারে।

Google Translation into Simplified Chinese: 我爸爸有一家新公司，将他的照片捐赠给牙膏。他给我们寄了一份样品，这样孩子们就可以刷牙并为他们的爷爷感到骄傲了。

Google Translation into Korean: 우리 아빠는 치약을 위해 자신의 사진을 기증하는 새로운 회사를 갖게 되었습니다. 그는 아이들이 양치질을 하고 할아버지를 자랑스러워할 수 있도록 우리에게 샘플을 보냈습니다.

Google Translation into Hebrew: לאבא שלי יש חברה חדשה שתורמת את התמונה שלו עבור משחת שיניים. הוא שלח לנו דוגמה כדי שהילדים יוכלו לצחצח שיניים ולהתגאות בסבא שלהם.

Google Translation into Hindi: मेरे पिताजी की एक नई कंपनी है जो टूथपेस्ट के लिए अपनी तस्वीर दान करती है। उसने हमें एक नमूना भेजा ताकि बच्चे अपने दाँत ब्रश कर सकें और अपने दादाजी पर गर्व कर सकें।

Google Translation into Indonesian: Ayah saya memiliki perusahaan baru yang menyumbangkan fotonya untuk pasta gigi. Dia mengirimi kami sampel agar anak-anak bisa menyikat gigi dan bangga dengan kakek mereka.

Google Translation into Japanese: 私の父は歯磨き粉のために彼の写真を寄付する新しい会社を持っています. 子供たちが歯を磨いておじいちゃんを誇りに思うことができるように、彼は私たちにサンプルを送ってくれました.

Google Translation into Kyrgyz: Атамдын сүрөтүн тиш пастасына белек кылган жаңы компания бар. Балдар тиштерин жууп, чоң атасы менен сыймыктанышы үчүн ал бизге үлгү жөнөттү.

Google Translation into Malay: Ayah saya mempunyai syarikat baharu yang mendermakan gambarnya untuk ubat gigi. Dia menghantar sampel kepada kami supaya anak-anak boleh menggosok gigi dan berbangga dengan datuk mereka.

Google Translation into Mongolian: Аав маань шинэ компанитай болсон бөгөөд түүний зургийг шүдний оонд зориулж өгдөг. Хүүхдүүд шүдээ угааж, өвөөгөөрөө бахархаж байхын тулд тэр бидэнд дээж илгээсэн.

Google Translation into Panjabi: ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਕੰਪਨੀ ਹੈ ਜੋ ਟੂਥਪੇਸਟ ਲਈ ਆਪਣੀ ਤਸਵੀਰ ਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਨਮੂਨਾ ਭੇਜਿਆ ਤਾਂ ਜੋ ਬੱਚੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਬੁਰਸ਼ ਕਰ ਸਕਣ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਜੀ 'ਤੇ ਮਾਣ ਕਰ ਸਕਣ।

Google Translation into Pashtun: زما پلار یو نوی شرکت لري چې خپل عکس د غاښونو پیسټ لپاره ورکوي. هغه موږ ته نمونه رالېږلې ترڅو ماشومان وکولی شي خپل غاښونه برش کړي او په خپل نیکه ویاړي.

Google Translation into Persian: پدرم یک شرکت جدید دارد که عکس او را برای خمیر دندان اهدا می کند. او برای ما یک نمونه فرستاد تا بچه ها بتوانند دندان هایشان را مسواک بزنند و به پدربزرگشان افتخار کنند.

Google Translation into Sundanese: Pa abdi gaduh perusahaan énggal anu nyumbangkeun gambarna pikeun odol. Anjeunna ngirimkeun kami conto supados murangkalih tiasa nyikat huntu sareng bangga ka akina.

Google Translation into Tagalog: May bagong kumpanya ang tatay ko na nag-donate ng kanyang larawan para sa toothpaste. Pinadalhan niya kami ng sample para makapag-toothbrush ang mga bata at maipagmalaki ang lolo nila.

Google Translation into Thai: พ่อของฉันมีบริษัทใหม่ที่บริจาครูปภาพของเขาสำหรับยาสีฟัน เขาส่งตัวอย่างมาให้เรา เพื่อให้เด็กๆ ได้แปรงฟันและภูมิใจในตัวคุณปู่ของพวกเขา

Google Translation into Urdu: میرے والد کی ایک نئی کمپنی ہے جو ٹوتھ پیسٹ کے لیے اپنی تصویر عطیہ کرتی ہے۔ اس نے ہمیں ایک نمونہ بھیجا تاکہ بچے اپنے دانت صاف کر سکیں اور اپنے دادا پر فخر کریں۔

4 notes · View notes

pandaklas · 2 years ago

Text

Tanden poetsen is fijn

4 notes · View notes

peecee-columns · 3 months ago

Text

Binnen de (sociale) lijntjes kleuren

Het komt in de klas geregeld voor dat leerlingen vragen of ze een kleurplaat mogen inkleuren. Ik heb dan ook altijd een stapeltje kleurplaten klaarliggen, voor het geval de hoofdopdracht klaar is en ze nog even voor zichzelf willen werken. Favoriet hierbij is de halve kleurplaat van Ernie en Bert, waarbij ze mogen kiezen uit een voorgetekend boven- of onderstuk van de twee helden uit Sesamstraat. Het resterende deel wordt vervolgens naar eigen inzicht verder afgetekend en ingekleurd.

De ouderwetse kleurplaat, doorgaans getekend in zwarte lijnen op een wit vel papier, heeft vele trends en tanden des tijds weten te doorstaan. Niet alleen in de klas, maar ook op andere plekken is de kleurplaat onverminderd populair gebleven. Zo liggen er bijvoorbeeld kleurplaten in restaurants en in de wachtkamers van de huisarts of de tandarts om de kleine gasten rustig te houden, kom je ze met grote regelmaat tegen in supermarkten in de vorm van een kleurwedstrijd, tref je ze aan in tijdschriften en krantjes en is er sinds een aantal jaren zelfs een heuse hype ontstaan rondom kleurboeken voor volwassenen. Kleuren binnen de lijntjes schijnt, naast het stimuleren van de fijne motoriek, iets meditatiefs te hebben; in je eigen tempo in jezelf keren, bezinnen en zelf bepalen wat er binnen die lijnen gebeurt.

Wat dat betreft kunnen we de kleurplaat en de niet-aflatende populariteit ervan zien als een metafoor voor hoe een goed geoliede samenleving in elkaar hoort te zitten: geordend, afgebakend, vrij bewegend binnen de kaders en voorzien van handhaving. De grote lijnen waarbinnen wij ons mogen bewegen zijn uitgezet en worden regelmatig op diverse punten aangepast of enigszins losgelaten, al naar gelang de situaties die zich binnen de gestelde kaders voordoen. Leven binnen deze voorgeschreven lijnen is overzichtelijk en duidelijk. En er is behoefte aan, ook al zou je soms geneigd zijn om te denken dat leven binnen door van hogerhand opgestelde kaders beperkend is en weinig kansen biedt om je te ontwikkelen tot een autonoom persoon.

Tijdens de eerste les op school bespreek ik altijd de regels in de klas en geef ik voorbeelden van wat er zou gebeuren wanneer er geen regels zouden zijn. De maatschappij waarin we leven is namelijk een klaslokaal in het groot: een afspiegeling van individuen die alle een ander karakter met bijbehorende eigenschappen bezitten en zich onder toeziend oog veilig mogen bewegen om te leren en te ervaren. Althans, dat is de theorie. Ondanks dat we in deze situatie jongeren mogen klaarstomen voor een leven buiten de schoolmuren, ligt de verruwing van de maatschappij die zich buiten het klaslokaal afspeelt op de loer om plaats te nemen in de klaslokalen.

Het is niets meer om vreemd van op te kijken. Ondanks alle zichtbare en onzichtbare lijnen die zijn en worden uitgezet om de samenleving structuur en houvast te bieden, worden steeds meer grenzen opgezocht en overschreden. Na de laatste schooldag, voordat de zomervakantie begon, reed ik van de parkeerplaats de weg op. De bestuurder van het witte bestelbusje dat voor me reed draaide het raampje open en gooide vervolgens een papieren zak, een leeg frietbakje en een stapel servetten tussen de uitgelaten leerlingen die zojuist hun rapport hadden opgehaald. Waar we op school een jaar lang erop hameren om alles op te ruimen, netjes achter te laten, te poetsen en afval te scheiden, werd deze moeite in een klap teniet gedaan door een onverlaat die een grens overschreed. Ik zou de bestuurder van het bestelbusje dan ook graag een meditatief moment van bezinning en overpeinzing willen aanbieden: een week op school de lokalen en aula’s opruimen en poetsen. Mag hij daarna in het tekenlokaal een mooie kleurplaat komen maken.

#onderwijs #kunst #creatief #sociaal

0 notes

terbankzomer62024 · 4 months ago

Text

We leren over onze mond en waarom we moeten tanden poetsen. Samen poetsen we deze grote tanden.

0 notes

zielsvlucht · 5 months ago

Text

Tanden

"Ik ben vroeger een lange tijd depressief geweest." Legde ik uit aan de tandarts.

Zo genant om te vertellen. Ik weet zelfs niet goed waarom ik het zei. Ik had even makkelijk iets kunnen verzinnen.

"Toen wastte ik me soms maanden lang niet. En mijn tanden... Ja... Mijn gebit is toen beginnen achteruit gaan en sindsdien heb ik er elk jaar last mee."

En het was al half gelogen. Zo doen alsof het in het verleden ligt. Alsof ik niet elke dag tegen diezelfde zwaartekracht vecht. Maar ik weet niet wat anders zeggen. Ik weet vaak niet hoe ik mezelf kan verklaren, verantwoorden, aan anderen. Ik ben gewoon een ramp.

Langs de andere kant, is het misschien één van de enigste waarheden die ik deze week tegen een andere ziel verteld heb. Het is zo. Hoe stom het ook klinkt. Als je niet wilt leven, dan wil je ook je tanden niet poetsen. Je hoopt dan dat je tanden gaan rotten en dat je er in stikt. En met genoeg kwade wil, wordt je wens jaren later uiteindelijk vervuld.

Ze zei iets aanmoedigend, denk ik. Daarna zei ze: "Er zit niets anders op. Ik kan die tand niet meer redden. Hij moet getrokken worden. De barsten gaan tot onder het tandvlees en de gaten zitten tot op het bot."

Ik schoot meteen in de lach. Het was sterker dan mezelf. Wie heeft er nu tand cariës "tot op het bot"?! Dat is hilarisch. Ik dus. Godmiljaar. In mijn verbeelding kon dat gat zich nog zich dieper en dieper boren. Mijn bovenkaak in tot in mijn hersenen. Niet dat ik daar geen gaten genoeg had.

Ik verontschuldigde me voor zo te lachen.

"Geen probleem!" Zei ze. "Het is jouw... Situatie. Goed dat je het zo positief kan opvatten. Als ik er zo naar kijk zou het eigenlijk enorm veel pijn moeten doen. Dus de zenuwen zijn waarschijnlijk al afgestorven."

Ze drukte vloeibare stikstof tegen mijn tand. Ik voelde niets. Karma van altijd op iedereen's zenuwen te werken misschien. Nu zijn de mijne gesprongen.

Sorry slechte grap. Alles in het leven is een slechte grap. Maar je bent een slechte komiek als je niet nog steeds met alles probeert te lachen zo lang je dat kan.

"Het is wel jammer." Zei ze serieus "Zeker omdat je nog zo jong bent. Het is beter als mensen van onze leeftijd nog steeds gezonde tanden hebben. Dit soort problemen komen normaal pas later in het leven."

Onze leeftijd? Zijn wij dezelfde leeftijd? Ik vergeet soms dat ik niet meer een kind ben. Dat ik een grote mens ben net als de rest. Ze was inderdaad jong en ze had mijn gegevens met mijn geboortejaar in haar gammel computersysteem staan. Het zal dan wel zo zijn. Op papier toch. Maar iemand van ons was duidelijk veel volwassener dan de andere. Op zijn minst heb ik dan toch een héél volwassen gebit. Dat balanceert het wat.

Ik had waarschijnlijk moeten luisteren naar haar oprechte woorden over mijn gezondheid, en hoe belangrijk het was dat ik ophield met dit soort bullshit (al verwoordde ze dat zo niet). In plaats van mentaal te blijven hangen bij het wonder van onze gelijke leeftijden. Maar dat terzijde.

Ze legde een schaaltje met instrumenten op mijn borst. Het bleef daar liggen. Dat had ze nog al eens gedaan, maar ik vond het deze keer nodig om er iets over te zeggen.

"Doe je dat altijd?" Vroeg ik.

"Ja."

"Schuift dat er nooit af?"

"Nee hoor."

"Ook niet bij vrouwen?"

"Wauw, wat een uitstekende manier om duidelijk te maken dat je een eenzame maagd bent die niets van borsten weet!" Zei ze.

Oké, ik lieg. Dat zei ze niet. Dat zei mijn brein tegen me een microseconde nadat ik de vraag stelde.

"Nee hoor." Zei ze.

"Dat was een domme vraag van me." Gaf ik luidop toe.

Ik ben alweer vergeten wat ze daarop zei, maar daarna wrong ze wijselijk haar instrumenten mijn mond terug in zodat ik niets meer kon zeggen.

Vaarwel rotte tand! Één van de vele delen van mezelf die ik zonder reden verwaarloosd heb. Wees getroost want je bent niet de eerste en je zal ook niet de laatste zijn. Een deel van me zal je missen en sterk overwegen om mijn tanden beter te poetsen. Een ander deel van me zal 's avonds laat chocolade eten in bed. Sommige tanden mogen een goed leven leiden. Andere tanden komen in den deze zijn bakkes terrecht. C'est la vie.

#schrijfsel #nederlands #schrijven #schrijver #gedachten #schrijversvantumblr #tanden #tandarts #humor #vlaams

0 notes

elisadhondt · 3 months ago

Text

Dag 11 niksen in Ubud

Ondanks de tips van Alixe (nooit tanden poetsen met kraantjeswater) , toch weer krampen gehad maar ‘s morgens ging dit al snel over na een licht ontbijt (toast met overheerlijke peanutbutter) voor mij, porridge voor Helena en luckas, smoothie bowl voor Alixe en nog extra eggs en bacon voor Luckas.

Dan op naar de art market volgens de instructies van Alixe (had de weg uitgekiend ) , die een enorme flop bleek👀)

Aan de overkant toch wel wat winkeltjes gezien, eerder een overdekte markt vol kraampjes vol fake spullen , Hawaï en hippy kleren. De meiden vonden hun ding niet maar Luckas heeft Birkenstocks gekocht voor 300000 (afgedingd van 500000 dus van 30 naar 17€ ) en nog steeds is hij ervan overtuigd dat het echte zijn🧐👀 luckas heeft ook nog puzzel, hemd, boek en kaarten gekocht (speciale rami kaarten die misschien meer geluk brengen😂🙏)

Terug om 12u30 en dan chillen: zwemke doen, tannen (h) , wat lezen (a en wij) en om 14u gratis afternoon tea met zoete en hartige dingen: zaaalig!

Om 16u yoga with Adriene (you tube) met meiden (Hilarisch, ze vielen bijna in slaap) en dan 15min “glutes “ kontoefeningen(idee a)

Na deugddoend lauwwarm bad in een heel mooie granieten kuip (zelfde als in Munduk) opnieuw dinner time.

We waren bijna vergeten hoe een dag niks doen aanvoelde…

1 note · View note

gewoonkarin · 1 year ago

Text

Mwah. Dat is het gevoel op het moment. Ik heb zo goed als geen vakantiegevoel deze vakantie. Twee weken zijn om en ik ben moe, leeg en verdrietig.

Ik krijg het ook niet uitgelegd. Gisteren stond ik te strijken en overviel het me. Dat ik altijd wel met zorgen bezig ben. Altijd is een te groot woord, dat kan niet maar wel heel vaak. Dat ik in twee weken vakantietijd twee keer kort iets ontspannends heb gedaan. Met handicap. Lunchen en schoolspullen halen met jongste liefje. De handicap? Mijn noodgebit. Zonder kleef valt het uit. Met kleef is het nog kokhalzen dus de firma stophoest moet mee in de tas en ik doe een uur of 3 met een rol. Het werkt laxerend en dat is ook handig. Na die lunch werd het wel duidelijk dat ik niet echt mee op pad kan. In plaats van donderdag naar zee heb ik de voordeur geverfd en het huis gepoetst. Ik wil voor de liefjes geen last zijn. Zo voel ik me wel. Ik zie als een berg op tegen sociaal gedoe. Praten maakt de werking van de kleefpasta niet beter en met stophoest in de bek is het lastig praten, ik wil nog wel eens kwijlen.

Wat dit met me doet. Het maakt me onzeker. Het liefst kruip ik tandeloos in bed en blijf ik weg van iedereen. Eten in gezelschap vind ik kut. Ik kan niks kauwen zonder tanden dus snijd het heel klein en slik alles in ene door. Met tanden in eten doe ik af en toe maar ik vind twee keer plakken op een dag meer dan genoeg en m'n tandvlees is er geïrriteerd door. Ik dus ook.

Ik mis ons ma nu. Het luisterend oor en zij begreep me. Nu voel ik me onbegrepen. Ik mis mezelf, ik mis eten, ik mis een borrel met vriendinnen. Ik zie foto's van vakantie, dagjes weg. Mijn enige uitjes de afgelopen maanden waren een feestje, een uitvaart en ziekenhuisbezoeken. Oja, protheticus. En de tuin. Daar zit ik nu ook. Ook daar zit ik mezelf in de weg want ik ben moe. Weinig kunnen eten betekent ook minder energie. Ik eet al vanaf half oktober bagger. Ik krijg niet veel werk verzet en het voelt op het moment ook als werk. Alles voelt als werk. Ik zucht er veel bij.

Zo ben ik niet. Ik word normaal gesproken blij van de tuin maar nu vaak niet. Dan ga ik maar weer even zitten om bij te komen. Effe uitrusten.

Ik ben mezelf kwijt. Ik vraag me ook af of het nog wel goed komt. Of de nieuwe tanden gaan helpen. Of ik dan niet meer hoef te kokhalzen maar wat als dat wel zo is. Mijn lief tandeloos kussen. Ik vind het verschrikkelijk. Naar mezelf kijken helemaal. Overal rimpels rond mijn mond door het slechte noodgebit en het vaak zonder tanden in rondlopen. Thuis doe ik de krengen uit. Even geen stophoest.

En nu. Ik ben met onenigheid weg gegaan thuis. Na discussie vertrokken op het verzoek van oudste liefje. Ze had gelijk. We kwamen even niets verder omdat we niet naar elkaar luisterden. Daarom vermijd ik discussies liever. Je schiet er niks mee op.

Het komt er meestal op neer dat ik het laat rusten en ergens de modus van gewoon doorgaan weer vind. Niet klagen maar dragen.

Ik heb dus een werkvakantie. Poetsen, boodschappen doen, verven en tuinen. Met soms een uitstap van maximaal 3 uur aaneengesloten. Als ze me maandag over een week vragen hoe mijn vakantie was weet ik niet goed wat te zeggen. Geen reis, geen dagjes naar zee, geen ontspannen Karin. Ik ga maar liegen denk ik. Dat ik een fijne vakantie heb gehad. Deels waar want ik ben een beetje meer bij met klussen. Dat is dan weer fijn. De tuin ziet er ook best netjes uit en ik heb al best wat geoogst. Ook fijn. Courgettes in diepvries, ook fijn. En de rest van het gezin heeft leuke dingen gedaan, van lezen tot naar zee. Van zwemmen tot met vrienden op stap. Van muziek maken tot films kijken.

Volgende week start ik met de kast van jongste liefje verven. Van de nood maar een deugd maken. Lief en zij gaan vier dagen kamperen. Ik hoop dat ik het oudste liefje een beetje naar haar zin kan maken.

5 notes · View notes

magheteenonsjeminderzijn · 8 months ago

Text

Vandaag al vroeg uit bed want om 8 uur moet ik bij de tandarts zijn. Ik ga pas eten als ik bij de tandarts ben geweest.

Bij de tandarts wordt er weer geklopt en met koude spray tegen de kiezen aan gespoten maar geen pijn. Uiteindelijk besluiten we dat het waarschijnlijk toch de kies naast de open plek van de kies is die 3 jaar geleden is getrokken. Ik kan om 12.50 terugkomen en dan gaat hij alle amalgaam eruit boren en krijg ik een kroon.

Als ik thuiskom is Manuel inmiddels gearriveerd. Ik eet een bakje yoghurt. Manuel gaat naar bed en Marcel gaat even de pakketjes wegbrengen. Als Manuel wakker is krijgt hij zijn fruithapje en ik neem een kiwi. Daarna doe ik de boodschappen en maak ik alvast de kip in de hoed voor vanavond voor de mannen.

Om 12 uur eet ik 3 crackers met Philadelphia. Dan tanden poetsen en naar de tandarts. Ik laat niks doen zonder verdoving dus ik krijg 2 prikken en daarna begint de tandarts met boren. Als alle vulling eruit is blijkt er een grote scheur in de kies te zitten. Nee hè, niet weer! Besloten wordt om te kijken of hij de scheur kan wegboren en daarna de kies weer opbouwen. Maar helaas er komt een zenuw bloot te liggen, dus dat deed behoorlijk pijn. Verdoving in de zenuw. Au! Om uiteindelijk tot de conclusie te komen dat de kies er toch uit moet! Nee hè!!! Ik begin te huilen. Nou heb ik straks wel een heel groot gat onder.

Ik krijg nog wat spuiten en dan begint het trekken. De kies gaat hij eerst splitsen, dus boor erin en dan trekken. Stukje bij beetje komt ie er uit, maar het gaat moeizaam. En uiteindelijk komt het laatste stukje kies er niet uit. Na 30 minuten (!) geeft hij het op en gaat hij regelen dat ik naar de kaakchirurg kan voor het laatste stukje. Ik mag even in de wachtkamer wachten.

Ik bloed als een gek en bel in tranen Marcel op. We spreken af dat Marcel meegaat naar de kaakchirurg dus we vragen aan Koen of hij naar Uithoorn kan komen. Ik krijg te horen dat ik pas vrijdag terecht kan in de VU. Ik stap in mijn auto en word gebeld door de tandarts assistente dat ik NU naar het AMC kan. Ik wacht in de auto op Marcel. Linda stuurt een berichtje dat ze mij ook wel wil brengen. Lief! Maar Marcel is al onderweg. Het AMC belt ook om te vragen of we er al aan komen. In de spiegel van mijn auto waar ik wacht op Marcel, zie ik veel bloed, blauwe plek onder mijn lip en een kapotte tong lekker dan.

Ik heb om 15 uur een sollicitatiegesprek bij ziekenhuis Amstelland, dat wordt m niet natuurlijk. Marcel belt af en ik bel morgen wel even terug.

We rijden naar het AMC. Wat een groot ziekenhuis is dat toch. Maar we vinden de afd kaakchirurgie en ik mag met assistente Yvonne mee om een foto te laten maken. Daarna weer terug naar de wachtkamer. Yvon haalt mij weer op en er staan daar 3 dames in operatiekleding en een jonge kaakchirurg. Hij vraagt of ik nog goed verdoofd ben. Ik geef aan dat ik niks wil voelen dus graag bijspuiten 😅 Ik krijg nog 3 prikken en dan een groen laken met een opening over mij heen. Ook hier weer veel gerommel en getrek maar na een minuut of 10 is dan ook het laatste stukje eruit. Ik word nog even gehecht en dan even wachten op de medicijnen. Ik voel dat ik zweverig word dus ik word weer neergezet op de stoel. Er is even te lang getrokken en geduwd denk ik. Na een paar minuten ben ik er wel weer. Ik krijg mijn medicijnen mee en een zak om mijn wang te koelen. Omdat er zo getrokken en gesjort is is de verwachting van de kaakchirurg dat wang wel dik zal worden en de kaak wat pijnlijk. We gaan het zien.

We rijden samen naar mijn auto, daar stap ik over en rij naar huis terwijl Marcel nog doorrijdt naar de apotheek. Koen en Manuel zitten thuis. De buuf komt nog even langs. Voor hun ook geen fijne dag. Er is een auto bij hun auto naar binnen gereden en de auto is weggesleept. Gelukkig is Chris met de schrik vrijgekomen.

Eten gaat niet, drinken een beetje met een rietje. De mannen eten de kip in de hoed. Ik eet uiteindelijk om 21 uur een mandarijntje en dat is het.

Ik ben bekaf na deze enerverende dag, slik mijn bruis ibuprofen en ga op tijd naar bed.

1 note · View note