#stixoima

[gkyprakis]

Η αξιοπρέπεια έχει τίμημα,

και το λένε μοναξιά.

[provemewr0ng]

«Κάθε βράδυ στην δίπλα πτέρυγα ακούγονται γέλια, κοροϊδεύουν τον μαθηματικό όπως τον αποκαλούν. Είναι ένας που γράφει συνεχώς αριθμούς στον τοίχο, σαν μια τεράστια εξίσωση, που για να λυθεί, θέλει μέρες, μήνες, χρόνια. Τον κοροϊδεύουν και του λένε πως οι πράξεις του είναι λάθος…και αυτός συνεχίζει. Όμως χθές το βράδυ, τα γέλια σταμάτησαν. Ο μαθηματικός γράφει στο αποτέλεσμα τον αριθμό 0 (μη��έν) και το υπογραμμίζει.. Γυρίζει λοιπόν και τους λέει: Είχατε δίκιο, οι πράξεις μου ήταν λάθος, αλλά οι αριθμοί που χρησιμοποίησα καθώς και το αποτέλεσμα είναι σωστό! Γιατί στο μηδέν, δεν σε φέρνουν ποτέ οι αριθμοί σου, αλλά οι πράξεις σου.»

Στίχοιμα, Μηχανές, κομμάτι Βία

[skepsh-rypansh]

Σαν το γλυπτό εκεί στο δίπλα μαξιλάρι αριστερά κοιμάται ο άνθρωπος, ο φίλος και η λύση μου.

[chaos-egeneto]

[ulysses24]

Είστε όλοι ένα μάτσο σκλάβοι, απάντησαν οι μηχανές.

[axristes-styseis]

Έχω ένα θέμα να ακούω τραγούδια που "ταιριαζουν" σε κάποιες εποχές ή περιόδους σε "άκυρες" εποχές νομίζω

Πόσο ανάγκη έχω αυτό το καλοκαίρι δεν καταλαβαίνεις

Ακούς τον ήχο της προπέλας μου

Μα δεν ακούς αυτήν την καύση και την έκρηξη

Και πως παράγει κίνηση η μηχανή της τρέλας μου

Μάζεψε πράγματα να κλείσω εγώ εισιτήρια

Να με νικήσεις να σου πω συγχαρητήρια

Δίπλα σου ανάσκελα κοιτώντας το διάστημα

Χωρίς εγώ χωρίς Θεό χωρίς ανάστημα

Εκεί που πάμε δεν πονάει κάνεις

Έλα να γαμηθουμε σαν ερωτευμένοι σχιζοφρενείς

Σαν δύο άνθρωποι που σέβονται τα βίτσια τους

Κι όχι σαν κάτι μπάσταρδους που τρώνε τα κορίτσια τους

Δεν καταλαβαίνεις

-Στιχοιμα-

[selvidakos23]

Έλα να γαμηθούμε σαν ερωτευμένοι σχιζοφρενείς,σαν δυο άνθρωποι που σέβονται τα βίτσια τους και όχι σαν κάτι μπάσταρδους που τρώνε τα κορίτσια τους

[gatomhtera]

Όλο πεθαίνεις για τους άλλους ζήσε λίγο για μας,

φέρε μου πίσω αυτή τη μέρα που σκεφτήκαμε εμάς.

[ena-peinasmeno-panda]

Ήταν εκείνη η πρώτη που δεν πήγαν δουλειά γιατί κάθισαν στο κρεβάτι και αντάλλαξαν φιλιά

[rawmant1ki]

Πόσο κοστίζει ο άνθρωπος και πόσο μία ιδέα

[orgismenh]

[xamenohliobasilema]

Ήταν η μέρα που σκεφτήκαμε εμάς

που όλα της τα δευτερόλεπτα κυλούσαν για μας

Ήταν η μέρα που δεν σε ένοιαζε τι λέει ο ντουνιάς

Είχες την αύρα του νερού και την μορφή της φωτιάς.

[inadequate--feelings]

Είμαι απ’τη χώρα των δημοσίων εγκληματιών

Και των νεκρών μαθητών

Σε μια στροφή των Τεμπών

[annarrchy]

είμαι απ’ τη χώρα των γραμμάτων των τεχνών και των καλλιτεχνών,

αμέτρητων τηλεθεατών και καναλιών,

από τη χώρα, των ασυνείδητων κληρικών

και των χιλιάδων μοναστηριών κι εκκλησιών,

τη χώρα της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ

της γραφικής αριστεράς, των δημοκρατικών ηλεκτροσόκ,

την χώρα των αντιπάλων οικογενειών

και κατ’ επέκταση αντιπάλων ομάδων κι εταιρειών,

τη χώρα λογοτεχνών σαν τον Καζατζάκη

κι εκδοτών σαν τον Τεγόπουλο και τον Λαμπράκη.

από τη χώρα που ξεχνάει ποιητές σαν τον Ελύτη

μα θυμάται να ταΐζει ανθρώπους σαν τον Σημίτη,

τη χώρα που ’χουν πέραση βλάκες και φλώροι

στην Ελλάδα του φωτός βλέπουν όλοι Fame Story,

τη χώρα της χρυσής εποχής, του 5ου αιώνα

όπου σκλάβοι δημοκρατικά χτίσαν τον Παρθενώνα.

είμαι από μια χώρα που λέγεται Ελλάδα,

τη μεγάλη της Ευρώπης ισχνή αγελάδα.

είμαι απ’ την χώρα των δημοσίων εγκληματιών

και των νεκρών μαθητών σε μια στροφή των Τεμπών.

[agriokatsikos]

Και δυο φιλιά σου καυτά

Και δύο λόγια σου ψιθυριστά σε πλήρη σιωπή

Να σου μιλάω εγώ για καύλα, να μου λες για ντροπή

Και να σερφάρω απ' την καμπύλη μέχρι την εγκοπή