#stalen hefbrug | Explore Tumblr Posts and Blogs

rotterdamvanalles · 4 years

Text

De 10 Foto's Van Oude Rotterdam Staan in een blog, op Tumblr. 84

De Gereformeerde Bergsingelkerk aan de Bergsingel, rechts de Bergselaan, 1935.

De Bergsingel dankt haar naam aan het voormalige dorp Hillegersberg, ook wel Den Berg genoemd, dat in 1941 door Rotterdam werd geannexeerd.

De Bergsingelkerk is een in 1913 door architect Tjeerd Kuipers ontworpen kerk.

De gereformeerde kerk ligt in het midden van de wijk Liskwartier in Rotterdam op de hoek van de Bergsingel en de Bergselaan. De kerk valt op door haar forse contouren. Ze is gebouwd als kruiskerk, waarbij de plattegrond grotendeels de contouren van het beschikbare stuk grond volgt. De kerk is gebouwd in een door het werk van H.P. Berlage beïnvloede Rationalistische stijl met kenmerken van Jugendstil.

Op 2 juni 1914 werd de eerste steen gelegd door ds. J.H. Landwehr en op 8 april 1915 werd het gebouw in gebruik genomen.

Het meest indrukwekkend van de kerk is de voorgevel met de twee torens. Er was tevens ruimte voor luidklokken, maar het gebrek aan financiën verhinderde dat direct tot aanschaf kon worden overgegaan. Pas in 1954 was voldoende geld beschikbaar om een viertal klokken aan te schaffen.

De grootste klok weegt 420 kg en heeft een diameter van 86 cm; de tweede klok weegt 250 kg en heeft een diameter van 72 cm; de derde klok weegt 175 kg en heeft een diameter van 64 cm; de vierde klok weegt 110 kg en heeft een diameter van 54 cm. De klokken zijn opgehangen in een gecombineerde luidstoel, voorzien van elektrische luidinrichtingen.

In 1955 werden de door de firma Van Bergen te Heiligerlee gegoten klokken aangebracht.

Na een lange discussie over de toekomst van het kerkgebouw (Moskee, sloop+bejaardentehuis enz.) kreeg het uiteindelijk op 5 mei 2000 de status van gemeentelijk monument.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Vuilnismannen van de ROTEB legen ijzeren vuilnisemmers in de vuilniswagen, 7 juni 1963 (geschat). De naam ROTEB is sinds kort verdwenen.

Zes jaar geleden ging de Roteb op in het grote cluster Stadsbeheer. De naam Roteb kwam alleen nog voor in de afdeling Roteb Lease. Deze naam is op 1 oktober 2019 veranderd in Vervoer & Materieel.

De afkorting Roteb stond oorspronkelijk voor

Reiniging, verantwoordelijk voor het ophalen en verwerken van het dagelijks afval en voor rioolreiniging.ontsmetting, ontsmetting van vervuilde ruimtes, zoals onverantwoord bewoonde woningen

transport en brandweer (vanaf 1972 bedrijfswerkplaatsen).

Sinds 2004 kende de Roteb naast Roteb Reiniging een WSW-bedrijf: Robedrijf. Dat liet ook werkzaamheden uitvoeren door mensen die door psychische, lichamelijke of verstandelijke beperkingen alleen kunnen werken onder aangepaste omstandigheden. Daarvoor kende dit onderdeel van de Roteb tientallen soorten werk, waaronder value-added handling (in,- om,- en verpakken), eenvoudige assemblage, scannen, postverwerking, transport, groen,- en grijsvoorziening, schoonmaak en catering, zowel voor een van de Robedrijf-locaties als op de locatie van een opdrachtgever 'buiten de deur'.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van rotterdam.nl en van Wikipedia.

De Heineken Bierbrouwerij aan de Crooswijksesingel, uit het zuidoosten, 1891.

Heinekens Bierbrouwerij Maatschappij is een van origine Amsterdams bedrijf. In 1873 opende het een vestiging in Rotterdam, op de hoek van de Linker Rottekade en de Crooswijksesingel. Daarin had de Rotterdamse ondernemer en politicus Lodewijk Pincoffs de hand, die brouwer Heineken wist over te halen zich ook in Rotterdam te vestigen. Heineken floreerde in Rotterdam en het complex werd regelmatig uitgebreid. Aangezien eenheid ver te zoeken was, werd architect Willem Kromhout gevraagd voor verdere uitbreiding. Tussen 1922 tot 1932 realiseerde hij de 15 meter hoge imposante ziederij, de brouwerij, de betonnen kolentransporteur, de graansilo en een kantoorgebouw van 52 meter lang met een 28 meter hoog trappenhuis. De ziederij en de graansilo voorzag hij van een bijzondere dakkoepel.

In 1968 verhuisde Heineken naar Zoeterwoude en de fabrieksgebouwen maakten plaats voor woningen. De gevel van het markante ziederijgebouw werd in 1980 gereconstrueerd. Het enig overgebleven gebouw van Kromhout is het kantoorgebouw, een rijksmonument met het art déco-interieur uit 1932. Het werd in 2000 gerestaureerd en na de restauratie het Heinekenhuis genoemd. De restauratie werd begeleid door NV Stadsherstel Historisch Rotterdam die eigenaar werd en het gebouw aan verschillende bedrijven verhuurde.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Gezicht op de westzijde van de Veerhaven, op de achtergrond links het Westplein, 1925.

De Veerhaven is een haven op de rechter Maasoever waar voorheen het veer op Katendrecht aanlegde. In 1599 kreeg de stad dit veer tussen Katendrecht en Coolhoek voor 10 gulden per jaar in erfpacht van de Ridderschap, Edelen en Steden van Holland en West-Friesland. De stad kocht in 1849 voor 150 gulden die recognitie af. Coolhoek was het gedeelte van Schielands Hoge Zeedijk, waar deze zich bij het Vasteland ombuigt naar het westen. Het veer is later zuidelijker verplaatst, toen het Nieuwewerk bij de stad is getrokken. In 1708 werd gesproken van de nieuwe pont op het tolhuis. Het werd toen Ponteveer genoemd en het haventje aldaar, dat door de aanleg van het Tweede Nieuwewerk naar het zuiden verlegd moest worden, eerst Pontegat, later Veerhaven. In 1827 werd het maken van de Veerdam en het graven van de Kleine Veerhaven of Nieuwehaven aanbesteed. Deze haven is in 1910/11 gedempt. De Veerhaven is in de jaren 1852-1854 gegraven. De Linker Veerdam en Linker Veerhaven ontvingen deze bijvoeging omdat ze op de Linker Maasoever liggen. De Veerlaan loopt over het schiereiland Katendrecht naar de Linker Veerdam.

Omstreeks 1850 werd een begin gemaakt met de stadsuitbreiding buiten de Wester-Nieuwe-Hoofdpoort, die ten westen van de Leuvehaven stond, tot aan het Ponteveer (Veerdam). De Westersingel, Westersingelbrug, Westerstraat en Westplein herinneren aan deze westelijke uitlegging, die bekend stond onder de naam Tweede Nieuwewerk, ter onderscheiding van het Eerste Nieuwewerk, dat van 1699 tot 1702 werd aangelegd en waarvan de zuidelijkste dijk feitelijk de Westerstraat was. Van het nieuw ingedijkte gedeelte werd nu de zuidelijkste dijk de Willemskade en de daarvan ten westen gelegen dijk Westerkade.

De prent komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

Gezicht op de Grotemarkt, met het standbeeld van Erasmus, 1939.

De Grotemarkt was oorspronkelijk een gedeelte van de Steigersgracht. In 1556/1557 werd een gedeelte van deze gracht overwelfd en tot Marktveld gemaakt. Eerst noemde men dit overwelfde plein Nieuwe Brug, later Westbrug. In de 18de en 19de eeuw komt ook de naam Erasmusmarkt voor naar het beeld van de grote humanist, dat eeuwenlang op de markt stond. De huidige Grotemarkt vormt slechts het noordelijke gedeelte van het plein dat vóór het bombardement in 1940 deze naam droeg.

Het beeld van Erasmus is al bijna 500 jaar typisch Rotterdams, net zoals dit grapje: als hij de klok hoort slaan, slaat hij een bladzij om.

Het standbeeld van Erasmus is het oudste openbare standbeeld van Nederland. Al in 1549, 13 jaar na de dood van Erasmus in 1536, werd een eerste beeld gemaakt ter ere van het bezoek van prins Philip en landvoogdes Maria van Hongarije. Dit beeld was waarschijnlijk van hout en papier-maché, maar al snel volgde een stenen beeld, op de Grote Marktbrug. Samen met het geboortehuis van Erasmus was het beeld een belangrijke toeristische attractie.

Het beeld is een aantal keer vervangen. In 1572 werd het door de invallende Spanjaarden van de brug in de Steigergracht gegooid. Het stadsbestuur liet een vervangend beeld van hout maken, en aan het eind van de zestiende eeuw stond er weer een stenen beeld op het Marktveld.

In 1622 werd het stenen beeld definitief vervangen door een bronzen beeld. De beroemde beeldhouwer en bouwmeester Hendrick de Keyser maakte in opdracht van het stadsbestuur het bronzen beeld van Erasmus dat eeuwenlang op de Markt gestaan heeft.

De fotograaf is Jan Retel en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam.

De Spaansebrug tussen de 2e Hogenbanweg en de Vlaardingweg, over de Delfshavense Schie, is ingestort, 22 oktober 1959.

Met een doffe dreun, die top op meer dan een kilometer afstand nog duidelijk hoorbaar was, stortte gistermiddag de bovenbouw met een contragewicht van een kwart miljoen kilo van de vier jaar oude Spaansebrug over de Delfshavense Schie op het wegdek.

Het brugwachtershuis werd door de neerstortende stalen spanten geheel ontwricht. Brugwachter H. Roelofs, die de hefbrug juist sloot, kwam geheel ontdaan met de schrik vrij.

De verwrongen staalconstructie, zware balken verkreukelden als strootjes, verspert de belangrijke verkeersweg. Men schat dat de opruimingswerkzaamheden tenminste een week zullen vergen.

De Spaansebrug is vernoemd naar de Spangense polder, die in de volksmond vroeger zo vaak tot Spaansepolder werd verbasterd, dat het uiteindelijk de officiële naam werd.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 23 oktober 1959 en uit het Stadsarchief Rotterdam.

Noodbioscoop Lutusca aan het Kruisplein met op de achtergrond een Lijnbaanflat, 28-30 september 1959.

Uit het Vrije Volk van 11 september 1946:

De nieuwe gebouwen vliegen in Rotterdam helaas niet als paddenstoelen uit de grond. Een uitzondering vormt echter wel het bioscoop-theater Lutusca aan de Kruiskade, waarvoor 20 maart j.l. de eerste paal is geheid en dat nu al heel aardig hoogte en vorm begint te krijgen. De uitvoerders van dit bouwwerk zijn ver op het bouwplan vooruit, wat in deze tijd nog slechts heel zelden voorkomt. Of men er echter werkelijk In zal slagen dit theater in de eerste week van december te openen bij wijze van Sinterklaasverrassing voor Rotterdam, zoals het de bedoeling is, durven we uiteraard niet met zekerheid te voorspellen.

De uitvoering van het interieur stelt de bouwers in vele gevallen voor moeilijke problemen door de hout- en textielschaarste, maar bij Lutusca is dit niet het geval. Men heeft namelijk de beschikking gekregen over de stoelen en de bekleding, die oorspronkelijk bestemd waren voor de verbouwing van het Grand Theatre. Het Tuschinkski-concern heeft dit materiaal in 1939 aangekocht. Het „Grand" ging in de oorlogsdagen verloren, maar men heeft het materiaal voor het interieur van het nieuwe "Grand" uit de begerige vingers van de Duitsers kunnen houden. Daaraan is het te danken dat Lutusca straks een vooroorlogs interieur krijgt.

Lutusca is een combinatie van de namen Lumière, Tuschinski theaters en Scala.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit het Vrije Volk van 11 september 1946.

De Binnenhavenbrug over de Binnenhaven met daarachter het Poortgebouw aan de Stieltjesstraat. Rechts de Koningshaven en het Noordereiland, 1938.

De naam Binnenhavenbrug is gegeven omdat de haven niet uitkomt op de Maas, maar op de Koningshaven. Volgens de overeenkomst van 24 oktober 1873 tussen de gemeente Rotterdam en de Rotterdamsche Handelsvereeniging moesten door laatstgenoemde de Binnenhaven en de Entrepothaven gemaakt worden.

Het Poortgebouw is een gebouw in Rotterdam-Zuid, dat over de Stieltjesstraat heen is gebouwd. Het ligt aan de brug over de Binnenhaven. Sinds 1986 is het opgenomen in het register van rijksmonumenten.

Het Poortgebouw werd in 1879 opgeleverd als hoofdkantoor van de Rotterdamsche Handelsvereeniging (RHV) van Lodewijk Pincoffs. De architect was J.S.C. van de Wall. In 1882 kwam het onroerend goed van de Rotterdamsche Handelsvereeniging, waaronder het Poortgebouw, in handen van de gemeente Rotterdam. Het havencomplex aan de Binnenhaven en de Spoorweghaven werd toen de Gemeentelijke Handelsinrichtingen. De directie ervan werd in het Poortgebouw gevestigd. De ruimte die over bleef, werd aan derden verhuurd. Onder meer aan de Nederlandsch-Amerikaansche Stoomvaart-Maatschappij, nu de Holland-Amerika Lijn, die er tussen 1889 en 1901 onderdak voor de directie en het vrachtbureau vond.

In 1932 werd het na zijn oprichting het hoofdkantoor van het Havenbedrijf der Gemeente Rotterdam, waarin de Gemeentelijke Handelsinrichtingen opgingen.

Oorspronkelijk stond er aan de andere zijde van de brug over de Binnenhaven nog een tweede, veel kleiner poortgebouw, dat uitsluitend als poort diende. Deze poort heeft echter een relatief kort bestaan gehad.

Het Havenbedrijf der Gemeente Rotterdam, sinds 2004 het Havenbedrijf Rotterdam N.V., bleef er tot 1977 gevestigd.

De prent komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Het Afrikaanderplein in 1949.

De strijd van de Zuidafrikaanse Boeren tegen Engeland in de jaren 1899-1902 kreeg ook in Rotterdam grote belangstelling. Evenals in verschillende andere steden in ons land besloot men hier een Afrikaanderwijk in het leven te roepen. In deze wijk zouden de straatnamen de herinnering levend houden aan personen en plaatsen, die in de geschiedenis van Zuid-Afrika een belangrijke rol hebben gespeeld. Op deze wijze wilde men zijn bewondering voor en sympathie met de Boeren tonen. Het Afrikaanderplein vormt het middelpunt van deze wijk.

De foto komt van de website van Engelfriet en de informatie komt van het Stadsarchief Rotterdam.

De Heemraadssingel bij de Nieuwe Binnenweg, 30 december 1986.

De Heemraadssingel is vernoemd naar de heemraden van Schieland. Deze naam herinnert aan vroegere poldertoestanden. Vóór de aanleg van de singel liep hier de Heemraadsweg, welke naam bij besluit B&W 27 juli 1894 was vastgesteld.

Al in 1454 liep door de Coolpolder een binnenweg van Rotterdam naar Schoonderloo. Ze werd Coolsche weg of Binnenweg genoemd. De Binnenweg had een afslag naar Delfshaven; het laatste gedeelte komt voor als Schoonderloosche of Delfshavensche weg of Binnenweg, maar heet na 1610 gewoonlijk Geldelooze pad. Hier vandaan liep een uitpad over een vonder of passerel naar de Ossewei en daarover naar het Lage Erf.

De bebouwing aan de Binnenweg bij Rotterdam had in de 17de eeuw de tegenwoordige Mauritsstraat bereikt; in 1706 werd dit gedeelte bestraat en met bomen beplant. Pas het graven van de Westersingel bracht hierin verandering. Ten westen daarvan op Delfshavens grondgebied kwamen toen ook straten en sinds 1852 bestaan er plannen om de Binnenweg te verbeteren en een betere verkeersweg te maken tussen Rotterdam en Delfshaven. In 1876 werd daarmee begonnen.

De oude Binnenweg bleef tot de Josephstraat bestaan, doch vandaar is zuidelijk van de bestaande Binnenweg een nieuwe verkeersweg gemaakt tot het hierboven genoemde uitpad. Dit pad werd verbeterd en verbreed tot Delfshaven. In 1888 is voor het gedeelte van de Coolsingel tot Westersingel de bijvoeging 'oude' verdwenen, het gedeelte van de Westersingel tot Josephstraat is, hoewel oud, behoort tot de Nieuwe Binnenweg.

Het oude gedeelte, dat van de Josephstraat de polder inliep langs de tegenwoordige Schietbaanstraat, tot waar het met een hoek op de tegenwoordige Schonebergerweg uitkwam, bleef Oude Binnenweg en van die hoek tot het kerkhof te Schoonderloo, Geldelooze pad of Zwarte wegje. In 1894 waren èn deze Oude Binnenweg èn het Geldelooze pad verdwenen door de aanleg van straten.

De foto is gemaakt door de afdeling fotografie van het Gemeentearchief Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt uit het Stadsarchief Rotterdam.

0 notes