#smutnyporanek

[whatcammieloves]

Jak zwykle o.

Powinnam się kiedyś znaleźć w programie Czego nie robić podczas rozmowy z facetami. Poważnie. Chociaż jest niby dobrze, czuję się jakby było na odwrót. Boję się tego, że być może skopałam sobie fajną relację, której nawet zdefiniować nie potrafię i czuję się okropnie. Leżę po sześciu godzinach snu, mając wrażenie,że spałam trzy i irracjonalnie miałam nadzieję,że dostanę choćby krótką wiadomość. Nie chcę o tym opowiadać pani S. Nie dlatego,że się boję, po prostu wtedy będę miała wrażenie,że to realny problem, a nie mam siły na kolejny raz tłumaczenia sobie i jej,że po prostu mi się to wszystko wypsnęło po drinku. Nie powinnam ich pić tak późno. Strasznie mi głupio i chyba mam po prostu najzwyczajniej w świecie wyrzuty sumienia. Czasem chciałabym być kimś innym. Albo zamienić się na tydzień z panią S. Ona by wiedziała co zrobić a przy okazji fajnie by było poczuć jak to jest tak przyciągać fajnych panów, bo w moich relacjach zawsze są granice, a ja.. chciałabym usłyszeć Chciałbym żebyś była moja. Nie , jesteś kochana, jesteś fajna, ale.. nie chcę mieć wrażenia, za każdym jedynym razem, że jestem czyjąś kumpelą. Odskocznią. Przyjaciółką. Dziewczyną z którą można się pośmiać, pogadać i na drugi dzień oddać stery koledze. Znam granice. Z żadnym nie będzie tak jak kiedyś z M bo jedyna obietnica jaką sobie złożyłam to Nigdy więcej nie chcę czuć tego wszystkiego co wtedy, bo sobie nie poradzę.

Tak, ten post jest smutny i dobijający. Podobnie jak fakt,że cały czas mam w głowie fragment refrenu

I only love you in the middle of the night, that's when you're on my mind..

(..)

But for now we just pretend..