#smartphonesensor | Explore Tumblr posts and blogs

batterijnl · 5 years ago

Text

Een telefoon met 108-megapixelcamera Uitgebreide test van de Xiaomi Mi Note 10

Het is iets wat ongetwijfeld veel tweakers keer op keer aan familie, vrienden en kennissen hebben uitgelegd: meer megapixels betekent niet betere foto's, want resolutie en kwaliteit van de foto's hebben vrij weinig met elkaar te maken. Het is dus logisch dat je de wenkbrauwen fronst bij het zien van een telefoon met een camera die een resolutie van 108 megapixel heeft. Zoals zanger Nielsson zou opmerken: waarom zou je dat doen?

Misschien laten al die pixels je ijskoud. Het is echter niet alleen de sensor met de meeste pixels voor smartphones tot nu toe, het is ook veruit de grootste camerasensor in een recente smartphone: 1/1,33". Dat komt neer op ongeveer 70 vierkante millimeter, een stuk groter dan de sensors van rond 25 vierkante millimeter van bijvoorbeeld de iPhone 11, Samsung Galaxy S10 en Google Pixel 4. Hij moet in de telefoonhistorie alleen de Nokia 808 PureView laten voorgaan, een Symbian-telefoon uit 2012 met een sensor die nipt groter is. Een grotere sensor levert onder dezelfde omstandigheden wél een beter plaatje op.

En die camera is niet de enige op deze Mi Note 10. De telefoon heeft ook een camera met ultragroothoeklens, twee camera's met telelenzen en een macrocamera. Je kunt je niet aan de indruk onttrekken dat Xiaomi een beetje loopt te pochen. Daarom is dit geen gewone telefoonreview; dit verhaal gaat vooral over de camera's op de Mi Note 10 en dan natuurlijk vooral over die ene, grote camera met zoveel pixels. Dit zou immers het begin kunnen zijn van een nieuw tijdperk in smartphonefotografie. We beginnen dus bij wat deze camerasensor zo bijzonder maakt.

De cameraset-up

Niet alleen valt de Xiaomi Mi Note 10 op met zijn primaire sensor van 108 megapixel, hij heeft daarnaast nog vijf andere camera's om zich te onderscheiden van de concurrentie. Een daarvan zit aan de voorkant, voor selfies, dus blijven er vijf over om onderwerpen mee vast te leggen. In de high-end markt zijn drie camera's tegenwoordig al redelijk ingeburgerd: een normale camera, een supergroothoek en een telelens. Bij de Xiaomi komt dat neer op een equivalente beeldhoek van 25, 13 en 50mm. Daarnaast is er een tweede telelens met 5x zoom, wat neerkomt op ongeveer 125mm. Zo'n extra telelens zit ook op de Huawei P30 Pro, de Oppo Reno 2 en volgens de geruchten op de aanstaande Samsung Galaxy S11. Gerekend vanaf 13mm-supergroothoek kun je dan spreken over een equivalent bereik van circa 10x 'optische' zoom. Als vijfde is er nog een macrolens aanwezig.

Een nadeel van zoveel camera's en de constructie die Xiaomi gekozen heeft, is dat er zeer grote verschillen zijn tussen de individuele camera's. Zo worden er vijf verschillende sensors gebruikt, van drie verschillende fabrikanten. Ook zijn er grote verschillen wat de fysieke omvang, pixelgrootte en resolutie betreft. Zo is de primaire sensor met 1/1,33" reusachtig te noemen, maar zijn de sensors voor de tele- en macrolenzen weer mini. Dat is terug te zien in de resolutie, die per camera anders is. De primaire camera telt dus 108 megapixels, de supergroothoek heeft er 20, de 2x-tele 12, de 5x-tele 5 en de macrolens heeft slechts 2 megapixels. In 2002 was 2 megapixel vrij normaal, maar anno 2019/2020 heb je er niet zoveel aan. Je kunt nauwelijks croppen, omdat er dan niets overblijft en ook als je foto's eventueel wilt afdrukken, kan dat eigenlijk alleen op klein formaat.

Echte tweakers zijn zich natuurlijk bewust van deze grote onderlinge verschillen en zullen daar waar mogelijk rekening mee houden, maar de gemiddelde smartphonegebruiker en fotografieleek zal wellicht niet snappen waarom de ene foto 'klein' is en de andere 'groot' en waarom er zoveel kwaliteitsverschil tussen zit. Ook is alleen de primaire sensor samen met de tweede telelens gestabiliseerd. Bij de andere camera's zul je veel eerder last hebben van bewegingsonscherpte.

Dat is een duidelijk nadeel van zoveel verschillende camera's, uiteenlopende resoluties en sensors met ieder hun unieke samenstelling, en daardoor een iets andere kleurweergave en witbalans. Dit is een probleem dat speelt bij alle telefoonfabrikanten met diverse lenzen, want voor een telelens is het bijvoorbeeld veel praktischer om een kleinere sensor te gebruiken. Het zou helpen als de resolutie in ieder geval gelijk is, zoals bijvoorbeeld bij de iPhone 11-telefoons en de Samsung Galaxy S10 momenteel het geval is.

108 megapixel

Sinds enkele jaren neemt het aantal megapixels in smartphones flink toe. Feitelijk begon dat al in 2012 met de 40-megapixelsensor van de Nokia 808 PureView in 2012 en de latere Lumia 1020. Het idee achter zo'n overdaad aan pixels was oversampling. De ruwe resolutie wordt niet voor het eindresultaat gebruikt, maar via pixelbinning teruggerekend naar een lagere resolutie. Smartphones met een 48-megapixelsensor, zoals de Xiaomi Mi A3, OnePlus 7 en Samsung A80, leveren uiteindelijk een 12-megapixelfoto af: een factor vier verschil dus. Het is ook mogelijk om de volledige resolutie te gebruiken, maar de ruwe foto zal er dan vaak minder goed uitzien dan de 12-megapixelvariant die optimaal is bewerkt. Het verkleinen van de resolutie door middel van pixelbinning resulteert namelijk in minder ruis en een betere belichting. Dankzij de hogere resolutie kan er wel sprake zijn van meer detail.

Na de 40- en 48-megapixelsensors zagen we een aantal modellen met een 64-megapixelsensor van Samsung, zoals de Realme XT, Xiaomi Redmi Note 8 Pro en Vivo Nex 3. Het eindresultaat daarvan werd teruggerekend naar 16 megapixel. Intussen heeft Samsung alweer een volgende generatie opgeleverd, waarvan een volgende iteratie vermoedelijk binnenkort ook in zijn eigen topmodellen zal verschijnen.

Quad-bayersensor

Xiaomi gebruikt de S5KHMX Isocell Bright HMX-sensor van Samsung als primaire camera in de Mi Note 10. De 108-megapixelresolutie levert effectief een 27-megapixelfoto op. Ook is de sensor met een omvang van 1/1,33" reusachtig groot voor een smartphonesensor. Van de buitenkant is dat overigens nauwelijks zichtbaar, behalve dan dat er veel ruimte rondom is gereserveerd. In de illustratie bovenaan deze pagina is dat beter te zien.

Het gebruikte kleurenfilter is, net als bij de recente 48- en 64-megapixelsensors, anders dan een traditioneel filter. Dit quad-bayer-kleurenfilter gebruikt blokken van 2x2 pixels die dezelfde kleur licht opvangen, terwijl de blokken bij een traditioneel filter gespreid zijn. De vier gelijk gekleurde pixeldiodes worden via pixelbinning teruggerekend naar één pixel. Het voordeel van deze 'opstelling' is dat de sensor in één keer twee tot vier afzonderlijke foto's kan maken met verschillende belichtingen. Daardoor kan een hdr-foto worden gemaakt zonder deels bewogen delen. Het nadeel is dat de ruwe resolutie, 48, 64 of 108 megapixel, minder details bevat dan je normaliter zou verwachten, eveneens door het afwijkende filter. Goede interpolatie is lastiger doordat de naburige pixels in een quad-bayeropstelling vaak hetzelfde zijn.

Een algemeen nadeel van de Xiaomi is overigens dat de gebruikte processor, de Qualcomm Snapdragon 730G, al wat ouder is en geen native ondersteuning heeft voor dit type sensor. De Snapdragon 865 heeft dat wel en kan de beelden dus veel sneller verwerken. Bij dergelijke hoge resoluties is dat geen overbodige luxe, merkten we ook in de praktijk, want we moesten regelmatig vele seconden wachten totdat een foto verwerkt was. Ook is er helaas sprake van enige sluitervertraging, vooral in de 108-megapixelstand.

Camera: software en resultaten

Over de interface of de mogelijkheden die de zes camera's bieden, zijn we niet echt ontevreden, maar op de uitwerking hebben we kritiek. Zoals op de vorige pagina beschreven zijn de vijf camera's aan de achterkant allemaal anders wat fabrikant, omvang en resolutie betreft, en dat is echt te merken. Zo is een foto de ene keer 108, 27 of 20 megapixel en de andere keer ineens slechts 2 of 8 megapixel. Dat verschil is te groot wat ons betreft, omdat de beeldkwaliteit daardoor erg wisselvallig is. Dat is ook het geval als je van de ene naar de andere camera overschakelt. De kleuren veranderen dan ineens van warm naar koud of andersom. Ook de meerwaarde van de macrocamera is discutabel. De resolutie is zeer beperkt, hij kan niet scherpstellen en met de andere camera's haal je in de praktijk betere resultaten.

Daar komt bij dat de camera traag is vergeleken met die van andere smartphones in dit prijssegment. In de normale modus en onder goede omstandigheden valt het mee, maar zodra de nacht-, pro- of 108-megapixelmodus wordt gebruikt, moet je seconden wachten. Dat is ook niet gek vanwege het enorme aantal pixels, het afwijkende kleurenfilter en het samenvoegen van verschillende beelden, maar soms is het storend. Zo moesten we in de nachtmodus op een gegeven moment elf seconden wachten voordat we weer tot actie konden overgaan.

Interface en bediening

De interface van de Note 10 is redelijk overzichtelijk en lijkt veel op die van andere smartphones. Boven de ontspanknop zitten de verschillende cameramodi, van video en foto tot en met 108M, portret, nacht, panorama en pro. In die laatste modus kun je foto's ook in het dng-formaat opslaan (raw) en zelf de sluitertijd en isowaarde kiezen. De 108M-stand verwijst logischerwijs naar een foto op de volledige resolutie. De nachtstand moet handmatig geactiveerd worden, wat voor een leek een nadeel is, maar voor een meer ervaren fotograaf een voordeel, omdat je zo meer controle over de camera hebt. Onderaan de interface kun je wisselen tussen de vijf lenzen en bovenin kun je zaken als de flitser, hdr, de ai-modus en filters aan- of uitschakelen. Ook vindt je daar overige instellingen, zoals Google Lens, een raster, timer, tilt-shift en een flinke lijst met overige instellingsopties.

27 vs. 108 megapixel

Zoals op de vorige pagina beschreven gebruikt de Xiaomi Mi Note 10 de 108 miljoen pixels om foto's via het quad-bayerkleurenfilter terug te rekenen naar 27 megapixel. Het is ook mogelijk om in de volle resolutie te fotograferen door de '108M'-modus te selecteren in de camerastand. In de praktijk merkten we dat deze modus, in situaties met goed licht, soms wat meer details toont dan in de reguliere modus, al is het verschil zeker geen factor vier. Het omgekeerde kwam ook voor; sommige 27-megapixelbeelden waren scherper dan het 108-megapixelbeeld. Dat komt door de betere verwerking van de beelden en het terugrekenen naar een lagere resolutie, waardoor de 27-megapixelfoto's in veel situaties beter geoptimaliseerd zijn. Dat is te zien aan de belichting, vooral in donkere schaduwpartijen en felle hooglichten. Vooral in de nachtmodus is de 108M-stand minder effectief.

Grote sensor

Verder is het merkbaar dat de sensor groter dan gebruikelijk is. Zeker als je een onderwerp van dichtbij fotografeert, krijg je eerder te maken met beperkte scherptediepte. Oftewel: er is een groter verschil tussen het deel dat scherp en het deel dat onscherp is, dan bij de meeste andere smartphones. Dat is zowel een voor- als een nadeel. Het voordeel is dat je veel meer dieptewerking krijgt in foto's en dat de resultaten een professionelere uitstraling hebben. Het nadeel is dat je meer moet opletten of het deel dat je wilt fotograferen wel van A tot Z scherp is. Op enige afstand is dit geen probleem, maar als je iets op korte afstand vastlegt, is het iets om rekening mee te houden.

Testfoto's overdag

Op deze en de volgende pagina tonen we testfoto's die in verschillende omstandigheden gemaakt zijn, zowel individueel als in vergelijking met de iPhone 11 Pro en de Huawei P30 Pro. De eerste reeks hieronder toont hetzelfde standpunt, gefotografeerd met alle vijf de camera's aan de achterkant, respectievelijk supergroothoek, normaal, 2x-tele, 5x-tele en macro.

Zoom

De normale camera presteert, vooral dankzij zijn relatief grote omvang en het quad-bayerontwerp, het best van de vijf camera's. Toch is het in bepaalde situaties prettig dat je kunt inzoomen, waarbij je de beschikking hebt over twee verschillende telelenzen: 2x en 5x. Over de 2x-zoomlens zijn we het meest te spreken. De 5x-versie is soms handig, maar kwalitatief inferieur doordat een uitsnede van 5 megapixel wordt gebruikt, die weer wordt geïnterpoleerd naar 8 megapixel. Om die reden klopt de exif-informatie ook niet.

Het is lastig om de Xiaomi een-op-een te vergelijken met de iPhone en de Huawei, want de laatste heeft geen 2x-zoomlens en de een na laatste geen echte 5x-lens, maar wel een geïnterpoleerde modus.

Net als op de vorige pagina toont de Xiaomi bij de onderstaande foto's het meest gedetailleerde beeld, althans, in de 108-megapixelmodus die we in dit geval hebben gebruikt. Voor de overige voorbeelden is de reguliere fotomodus gebruikt.

Bij de foto van het bruggetje toont de iPhone wat meer details en een iets betere belichting. Bij de Huawei was per ongeluk de 18:9 breedbeeldmodus ingeschakeld, waardoor de boven- en onderkant van het beeld ontbreken.

De portretmodus is ook bruikbaar voor niet-menselijke onderwerpen, waardoor je kunstmatig met scherptediepte kunt spelen. De Xiaomi en de iPhone gebruiken hiervoor de 2x-telelens als uitgangspunt, terwijl de Huawei de primaire camera gebruikt.

In de pro-modus kun je ook fotograferen in raw (dng). Dat geldt echter alleen voor de 27-megapixelresolutie; in de 108-megapixelstand kan de Xiaomi alleen jpeg-beelden produceren. De omvang van de dng-foto's is gemiddeld zo'n 55MB per foto.

Het voordeel van raw is dat je de belichting, details in hoog- en schaduwpartijen, maar ook de mate van verscherping helemaal naar eigen wens kunt instellen. Bij de onderstaande tegenlichtfoto was chromische aberratie zichtbaar, oftewel de beruchte 'paarse randjes' die in we in de 'camera raw'-module in Photoshop eenvoudig konden wegwerken.

Testfoto's in het donker

In het donker hebben we de nachtmodus van de Xiaomi geactiveerd, evenals die van de Huawei. Bij de iPhone wordt deze modus automatisch ingeschakeld, wat als nadeel heeft dat je hem niet kunt forceren als het volgens de camera niet donker genoeg is. Wat opvalt aan de onderstaande beelden, is dat de Xiaomi best goed kan meekomen met de andere smartphones. Hij kiest soms wel kortere sluitertijden dan de iPhone en Huawei. Het verwerken van de nachtfoto's kost veel tijd, waardoor we regelmatig een seconde of tien moesten wachten. Maar het eindresultaat telt en over de nachtmodus van de Xiaomi zijn we zeker te spreken; de beelden bevatten veel details en het ruisniveau is relatief laag.

Voor de laatste vergelijking wilden we het de camera's echt lastig maken en besloten we de sterrenhemel te fotograferen met behulp van een statief. In de nachtmodus kun je bij de Xiaomi geen lange sluitertijden forceren, dus bleef dit beperkt. Bij de iPhone is het resultaat daardoor een stuk beter.

De rest van de telefoon

De Mi Note 10 is een bonk van een telefoon. Het is een vrij standaard ontwerp, met chemisch gehard glas aan beide kanten en een metalen rand. Wat daarbij nog het meest opvalt, zijn uiteraard de vijf cameralenzen aan de achterkant. Die zitten niet in één ontwerpelement, maar net zoals Huawei eens heeft gedaan, zitten ze wat verspreid, met drie camera's in een zwart, rechthoekig element en twee camera's eronder. Het ziet er een beetje uit alsof Xiaomi er later twee camera's bij heeft getekend, terwijl de overige elementen al klaarlagen.

Wat verder opvalt, is dat het een dikke en zware telefoon is. Daarvoor krijg je uiteraard een grote camerasensor en accu met hoge capaciteit terug. Hij is 15,7x7,4cm groot en dat is anno nu ongeveer gemiddeld. Met 9,7mm is hij wel aan de dikke kant en bij de camera's komt hij boven de 10mm uit. Hij weegt bovendien 208 gram. Veel telefoons zijn lichter. Dat is uiteraard weer de prijs die je betaalt voor een dikke accu, maar hij is niet zwaarder dan bijvoorbeeld een iPhone 11 Pro Max. Het is dus zeker geen baksteen, maar als je nu een veel lichtere telefoon hebt, zul je hem voelen zitten in je tas of broekzak.

Net als vrijwel elke smartphone is hij lastig repareerbaar en met glas aan twee kanten vrij breekbaar. Bovendien zullen sommige vervangende elementen, zoals het scherm, vrij duur zijn doordat het een gekromd oledscherm is.

Scherm

De Mi Note 10 heeft een scherm van 103 vierkante centimeter, met een diagonaal van 6,47" en een resolutie van 2340x1080 pixels. Dat is vrij normaal eind 2019. Het gaat om een oledscherm en ook dat mag je verwachten van een toestel in deze prijsklasse. Hoeveel camera's er ook zijn, we pakken altijd onze apparatuur en hebben het scherm doorgemeten met onze SpectraCal C6-colorimeter en CalMAN 5-software.

Dat de Mi Note 10 in deze tabel onderaan bungelt, is een getuigenis van hoe goed smartphoneschermen in de afgelopen jaren zijn geworden. Waar een paar jaar geleden een waarde van 650 candela per vierkante meter nog een plek bovenaan in tabellen garandeerde - check zelf maar - ben je nu met zo'n score rodelantaarndrager. Is dat erg? Neuh, want de zon is in de afgelopen jaren niet feller geworden en ook dit scherm kun je dus meer dan voldoende aflezen in direct zonlicht.

Ook op andere gebieden doet dit scherm het prima. De afwijking in grijswaarden en kleuren is zo laag dat je daadwerkelijk kunt zien hoe de kleuren zijn op foto's en video's van deze telefoon, en dat is een heel mooie bonus.

Accuduur

De Mi Note 10 heeft een 5250mAh-accu en dus hadden we hoge verwachtingen. Midrange-socs zijn bovendien vaak zuinig. We zagen dus alle seinen op groen staan voor een record in onze accutests.

Nou, nee. Met 12,5 uur staat hij bovenaan in deze tabel, maar telefoons als de Huawei P30 Pro, iPhone 11 Pro en nog wat duurdere én goedkopere modellen gaan langer mee. Het is zeker een uitstekende accuduur, maar verwacht niet dat je met deze telefoon een week met vakantie kunt zonder naar een stopcontact of powerbank te hoeven zoeken. De scores liggen iets boven die van de MI 9T en 9T Pro, die met 4000mAh heel wat minder ruim bemeten zijn.

Xiaomi stopt een 30W-lader in de doos en dat is ontzettend fijn. We kwamen tot 53 procent in een half uur en 72 minuten voor volledig opladen. Dat zijn prima scores. Daarmee is het dus mogelijk om deze telefoon snel bij te laden als hij onverhoopt toch sneller leeg raakt dan je had verwacht.

Software

De Mi Note 10 draait op Miui, Xiaomi's eigen Android-skin. Denk daarbij om de vinkjes die bepalen of je al dan niet advertenties krijgt bij de set-up. De versie die wij aantroffen, is Miui 11.1. Er zitten bovendien veel opties in de software, al troffen we ook best wat bloatware aan. De belangrijkste is uiteraard de Beveiliging-app, met allerlei soorten cleaners. Ook troffen we Facebook, AliExpress, Netflix en WPS Office aan in de firmware.

De bootloader is te ontgrendelen, al moet je van Xiaomi wel een account aanmaken en een paar dagen wachten. Dat is jammer en kan netter. Er is rond veel Xiaomi-telefoons een levendige community voor custom roms. Dat zal met deze telefoon hopelijk ook gebeuren, al kan het zijn dat custom roms door de prijs van deze telefoon niet zo zeer op gang komen als bij de Mi 9T Pro bijvoorbeeld.

Conclusie

Net zoals het patroontje van de glazen achterkant licht op diverse manieren kan breken, kun je op diverse manieren naar deze telefoon kijken en telkens andere dingen zien. Het is om te beginnen de eerste smartphone met een 108-megapixelcamera met de grootste camerasensor in een moderne telefoon. Met alle focus op software van de afgelopen jaren is het goed om te zien dat smartphonemakers ook veel aandacht hebben voor de camerahardware om telefoons betere foto's te laten maken.

Daarnaast zitten er vijf camera's aan de achterkant en soms is meer niet beter. De macrocamera voegt niet veel toe ten opzichte van de twee (!) camera's met telelenzen. Desondanks gaan we dat in het komende jaar vaker zien. Een macrocamera en dieptesensor zijn goedkope manieren om een cameralens toe te voegen aan de achterkant. Met maar twee camera's op de achterkant van een telefoon kun je in 2020 echt niet meer aankomen.

Hoewel het concept vernieuwend en modern is, hebben we op de uitwerking van Xiaomi wat aan te merken. Het belangrijkste is dat de combinatie van een camerasensor met zoveel pixels en een midrange-soc geen gouden greep is; hij is traag en het kan wel elf seconden duren voordat een nachtfoto is verwerkt. Dat is natuurlijk niet van deze tijd. Bovendien is de opslag niet uitbreidbaar en 128GB is relatief ruim, maar als je raw foto's maakt met deze resolutie, is het zeker niet ondenkbaar dat je die ruimte binnen afzienbare tijd opvult. Zeker voor de voor Xiaomi-begrippen hoge prijs zijn dat belangrijke nadelen. Daar staat tegenover dat de prijs voor een smartphone met zo'n hagelnieuwe en unieke sensor nog best schappelijk is, zeker voor wie veel waarde hecht aan een goede camera.

Deze kennismaking met een telefoon met relatief grote camerasensor smaakt vooral naar meer. Naar verluidt verschijnt deze cameratechnologie in iets andere vorm volgend jaar onder meer in de Samsung Galaxy S11+. De megapixelrace is dus weer helemaal terug op smartphones en deze keer hoef je daar niet rouwig om te zijn.

0 notes