#skillsheroes

[autistindezorg]

Niet bellen aub

Echt, wat is het met mensen dat als je ze een berichtje of mailtje stuurt, ze je gaan bellen?! Ik heb echt enorm grote stappen vooruit gemaakt wat betreft bellen (deels natuurlijk nodig als je in de zorg werkt), maar dat betekent niet dat ik gebeld wil worden naar aanleiding van een mailtje!

In dit geval zat ik gisteren qua spanning weer helemaal er doorheen. Liep de pan uit. Alle spieren pijn, huilen, niet meer weten waar ik terecht kan. (Even tussendoor: respect, props en mega veel bedankjes voor mijn docent bij wie ik dus terecht kon.) Aanleiding? 

Nou, afgelopen maandag heb ik meegedaan met de Skills Heroes MBO vakwedstrijd, in mijn geval voor Verzorgende IG. Daar was ook alle spanning van afgelopen weekend van. Niet weten wat je kan verwachten helpt niet als je autist bent en graag gewoon goed voorbereid bent. Maar okee, het ging okee, wel het idee dat ik 101 dingen per casus vergat, maar ik deed het niet slecht. 

Toen natuurlijk wachten, want ik was maandag en dit waren een soort halve finales (kwalificaties), en dinsdag en woensdag zouden er ook nog halve finales zijn. Dit om te bepalen welke 8 deelnemers door zouden gaan naar de finale. Dus gisterochtend werd ik wakker. In elk geval individuele uitslag binnen. 48 van de 100 punten gehaald. Ergens in mijn hoofd was dat dus “ooooh okee, kan niet door zijn, maar goed.” Was ergens een opluchting, want man man man, het was stressvol hoor. 

2 uur later officieel bericht. Ondanks mijn 48 van de 100 punten ben ik een van de 8 mensen die door gaat naar de finale. Spannend! Opgewonden! En ook wel een ondertoon van stress en oplopende angst. Mag ik heel die stressvolle situatie nog een keer doorlopen. Maar op dat moment, tuurlijk, ik ga het doen. Ik ga nu proberen om op die eerste plaats te kopen. 

Maar de stress-angst combo liep wel steeds meer op. Het was meer AAAAAAAAAH in plaats YAAAAAAAAY. En toen kwam HET mailtje. Het mailtje dat even tussen neus en lippen door informeerde dat ik 17 februari verwacht werd op teambuilding. Hier was eerst niets over gezegd. Etentje in maart wist ik wil, daar had ik me op ingesteld, maar niet teambuilding. En overnachting in hotel tijdens finales. Ik slaap al slecht bij hotels, zeker als mijn vrouw er niet bij is. Ik wil niet. Paniek begon toe te slaan.

Nog netjes een mail terug weten te sturen dat ik 17 februari al werk (en ik zit in de zorg, beste mensen, ik werk, ik ben geen stagiaire, ze rekenen op mij) en eigenlijk niet zie zitten om meer prikkels te krijgen. Ook de vraag, aangezien de finale lokatie op half uur rijden van mijn huis verwijderd is of ik niet gewoon thuis kan slapen.

Tegen die tijd dat ik op versturen klik, staat mijn hele lichaam stijf van de spanning en is mijn bel-comfort-zone gekrompen van “ik kan wel even een lastig telefoontje plegen voor werk” naar “pls don’t call pls don’t call ik kan geen telefoon hebben op dit moment”. En driemaal raden: de coordinator belt. Kan niet opnemen, stresslevels schieten alleen maar hoger. Dan belt werk. Stresslevels schieten nog hoger. Coordinator WAAR IK HET MAILTJE NAAR GESTUURD HEB belt opnieuw. Stresslevels zijn nu op zo’n kritiek punt dat ik niets meer kan.

Echt, serieus. Als autist zijnde, mijn verzoek aan iedereen: als iemand je een mailtje stuurt, zeker een maitlje waarin ze aangeven problemen te hebben, GA DAN EERST IN ELK GEVAL EEN MAIL TERUG STUREN! Hoe lastig is dat? Stuur desnoods een mailtje terug met “okee, ik zie je problemen, ik wil graag met je bellen, vindt je dat goed?” Ga NOOIT zomaar bellen.

Mijn docent, daarentegen? Nogmaals, ik ben haar zo dankbaar. Want ik wist niet meer waar ik terecht moest, ik zat echt in een mega negatieve stress spiraal en ik kon er zelf niet meer uitkomen. Dus hoe belast ik me ook voelde, dit wel tegen haar geappt, gezegd dat bellen even niet gaat. Zij komt met een paar praktische oplossingen, waaronder “we kunnen ook samen een wandeling maken”. (Lang leve docenten die in de buurt wonen. <3 )

Dat gedaan. Ze heeft met mij gepraat. Ze heeft alles in stukjes opgedeeld. Het grote probleem kleiner gemaakt en delen op zich genomen. Zonder haar was ik ongetwijfeld een hoopje ellende geweest tegen het einde van de dag en had ik me misschien teruggetrokken van de finales. Dankzij haar heb ik weer handsvaten, ben ik rustiger geworden, en kan ik ook weer uitkijken naar meedoen met de finales en wie weet wel eerste worden. 

Evelien, je zal dit misschien nooit lezen (want ik loop er niet mee te koop en het is vooral mijn plek om mijn problemen te uiten), maar echt... Ik ben je heel HEEL dankbaar. <3 

[sirisastensomeren]

Toon Hesius nationaal kampioen tegelzetten

Tijdens de Skills Heroes wedstrijden is Toon Hesius uit Lierop nationaal kampioen tegelzetten geworden.