#sevmekgeçmişteyaşamaktır

[sevdakusu]

Gizli Kapılar

Bana bunu neden söylediğini hiç anlayamamıştım, telefonda özel bir şey anlatacağım dediğinde. Çünkü hiçbir samimiyetimiz yoktu, ayak üstü sohbetlerimizin dışında . ‘Kocam beni aldatıyor. Yurt dışında bir sevgili bulmuş. Evimizin rızkını ona yediriyor. Yakaladım mesajlarını. Ayrılamam ev kredimiz var ama onunla birlikte olmayacağım’ dedi. Bu olayın üzerinden bir hafta geçmemişti ki evime geldi, kocasının yurt dışında olduğu bir vakit, kahven var mı diyerek…

‘Rahmetliyle (eski kocasına rahmetli derdi) hiç anlaşamazdık, her yemekte kavga çıkarırdı. Sakin bir yemek yiyemezdik. Beni, ailemi hep küçümserdi. Beni güzel bulmaz, hiçbir zaman bana iltifat etmezdi’ dedi.

Bunları anlattığında daha önce hiç gitmediğini tahmin ettiğim bir mekanda sakin, huzurlu bir şekilde yemek yiyorduk. Oldukça neşeli görünüyordu. Kırmızı ruju ve elbisesiyle adeta ışıldıyordu. Uzun boynuna mutlaka bir kolye takar ve küpeleriyle kolyesini tamamlardı. Omzunu hafiften açık bırakan bir dekolteyle özgüvenini doruk noktalara çıkarıyor gibiydi. ‘Ne kadar güzelsin böyle’ deyiverdim. Yarı mutlu yarı çekingen bir ruh haliyle ‘teşekkür ederim’ dedi. Gözlerindeki mutluluk görülmeye değerdi, onu daha da güzelleştiren. Rahmetliye bir rahmet de ben okudum.

‘Nişanlımın ailesi gelinliği pahalı buldu diye tartışmıştık’ dedi. ‘Düğün için de iki yüz kişilik yer ayırtmışlardı hem de yemeksiz. Ben de ayrıldım kendisinden. Seninle evlenince düğünümüz üç yüz kişilik ve yemekli olsa kabul eder misin? İstediğim gelinliği alabilirim değil mi? Nerede yaparız düğünü mesela ? Kuzenimi çok kıskanırım. Çocukları kolejde okuyor. Biz de göndeririz değil mi çocukları koleje?’ ‘Göndeririz tabi, dedim. Arada biz ne kadar iyi anlaşabileceğiz, ortak özelliklerimiz var mı ? Onları da konuşsak mı birbirimizi daha iyi tanımak için’ diye ekledim… ‘Sen evlilikten kaçıyor musun’ oldu cevabı. ‘Evlilikten değil ama seninle evlenmekten belki de kaçıyorumdur’ diye mırıldand��m.’ Kaçmıyorsan madem haftaya annemle tanış’ dedi bana.

Annesi iki yıl önce kaybettiği eşinden bir hayli dert yakındı: ‘Bizi hiç gezdirmezdi, hiç hayatımızı yaşayamadık. Çok otoriter biriydi. Şimdi kızımın bir dediğinin iki edilmesini istemiyorum. Benim yaşadığım hayatı kızım yaşasın istemiyorum. Kızım eşim öldükten sonraki tek arkadaşım ve onun benden uzak bir yerde oturmasına da gönlüm el vermez. Yakınımda oturun, hep bir arada oluruz’ dedi kızına bakarak. Ana kız arasındaki o umut çarpışmasının tek şahidiydim. Son görüşüm olacaktı onları, umutsuz gözlerle o çarpışmadan yara almadan kurtulmayı başardığımda.

‘Öyle iki günde beni yatağa atacağını sanma’ dedi, sadece ellerini tutmak istemişken. Hergün görüşüyor, zamanımızı birbirimiz için harcıyor ama asla yakınlaşamıyorduk. Bir gün Hakan diye biri aradı yanımda onu. ‘Eski sevgilim, şimdi ise iyi arkadaşım’ dedi Hakan için. ‘Biliyor musun Hakan beni bir alışveriş merkezinde elinde çiçeklerle karşıladı ve sonra herkesin içerisinde bana sarıldı ve beni kaldırıp döndermeye başladı ve öylece öptü beni. İşte sana tüyo. Ben böyle şeylerden hoşlanıyorum. Benimle olmak istiyorsan Hakan gibi davranmalısın’ dedi. Hakan gibi davrandığım tek zaman onu terk ettiğim zaman oldu sanırım…

‘Babam benim hiçbir zaman bir erkek arkadaşım olmasını istemedi. Tek isteği önce iş hayatımın yoluna girmesiydi. Ben de öyle yaptım. Şimdi işlerim oldukça iyi ama gözlerim hep kapalıymış. Hep birilerinin dayattığı bir hayatı yaşamışım. Şimdi özgür olmak istiyorum. Sakın benim hayatıma müdahale etmeye kalkma. Sakın erkek arkadaşlarımla görüşmeme, onlarda kalmama, onlarla içmeme bir şey söyleme. Yirmili yaşlarımı hep baskı altında geçirdim ama otuzlarımı dilediğimce yaşamak istiyorum. Çünkü evlenince zaten evde ben yemek yapacağım, çocuk bakacağım ve çok sıkıcı bir yaşantım olacak’ Böyle bir evlilik hayali kurması ve bu sıkıcılığı benimle paylaşması beni tercih ettiği için güzel bir şey miydi yoksa benim hayatımın da nasıl geçeceği konusunda bir ipucu olduğundan kabus gibi bir şey miydi bilemedim. Ne de olsa ben seçilmiş insandım. Sanırım kırklı yaşlarında evlenmesi daha uygun olacaktı ve ben on yıl sonraki onu tanımalıydım.

Geçmişinde böyle kadınlar olan ben, peki ne düşünmeli, ne hissetmeli ve ne beklemeliydim? Bu kadınlar neden benim hayatıma giriyordu? Bana çok güzel davranan, her türlü fedakarlığı gönlünden gelerek yapan kadınlar da olmuştu geçmişimde, hatırladıkça gözlerimi ıslatan. Peki onlarla neden olamamıştı ? Yoksa ben de mi geçmişime takılıp kalmıştım ve birisi orda tutsak edilmiş ruhumu çıkarsın diye bekliyordum?

Bazen bir kadınla gelecek kurmak, o kadının geçmişini birlikte yaşamak zorunluluğunu gerekli kılıyordu. Onun sözlerinden, davranışlarından ve hislerinden anlamlar çıkararak geçmişlerine açılan kapının anahtarını bulmaya çalışan erkeklerin, sadece o kapıyı açmaları değil, o kapının ardında kadınları şu an rahatsız veya mutlu eden ne varsa bulup çıkarmaları da gerekiyordu.

Yıllarca sorulup cevabı bir türlü bilinmeyen  ‘Kadınlar Ne İster’ sorusunun cevabı sanırım o kapının ardında gizliydi. Her kadın bir ilişkiye başladığında o kapıyı önce hafiften aralar sonra da sımsıkı kapatırdı. Anahtarı bulabilen ve o kapıyı açabilen erkekler kadının geçmişinden süregelen taleplerini, beklentilerini, kırgınlıklarını, özlemlerini ve mutluluklarını çok kolay bir şekilde anlayıp kendileri için en doğru davranışı seçerlerdi.

Oralarda bir yerlerde bir kapı olduğundan haberi olmayan erkekler aldatılır, o kapıyı ve anahtarı görüp kadının istediği şekilde davranmayı seçmeyen erkekler boşanır, o kapı ve anahtarı görüp kadının geçmişinden gelen beklentisini karşılayabilen erkekler ise aldatırlardı. 

Çünkü bir erkekle gelecek kurmak, bir erkeğin geçmişini birlikte yaşamak zorunluluğunu gerekli kılıyordu. Her erkeğin içinde geçmişe açılan bir kapı vardı ve erkekler o kapının anahtarını bulup oraya giren, onları orada da sevebilen kadınlara aşık oluyorlardı. Sanırım doğru ilişki hem kadının hem de erkeğin karşı tarafın içerisinde saklı anahtarı bulup, o kapılardan aynı anda içeri girdiği ilişkiydi aksi halde içeride demir kapılar arasında kalmış mutsuzluklar, özlemler, hayaller kapıyı açabilen başka insanların bedenlerinde  özgürlük yolculuklarını tamamlayabiliyordu.

Sevda Kuşu                                                          

 03.08.2018