Hayat o na baktığımda farklı bi anlam kazanıyor renkler daha canlı hayat daha yaşanılabilir bir yer haline geliveriyor 35k adım attık attığımız gün içinde onunla yürürken bir şey hissetmedim yorgunlugumu unuttum ama odaya döndüğüm ondan ayrı kaldığım an bütün yorgunluk tepeme üşüştü ayağa kalkamadım bana yorgunluğumu unutturacak kadar güzel sevgi geliyor gercekten baktığın an gözlerin parlıyor dünyada sanki hiçbir kötü şey yokmuş gibi kumsalda yaz gecesinde hafif esintili havada günbatiminda piknik yapmak gibi ferahlatici ve rahatlatici sadece omzuna basimi koymak bile hissetmedigim kadar rahatlik hissettiriyor 🫠🫠🫠
Bir kadın bize çiçekleri sevdiğini söylese ama onları sulamasa, çiçekleri sevdiğine inanmayız. Sevgi, sevdiğimiz şeyin yaşaması, gelişmesi için duyduğumuz etkin ilgidir. Bu etkin ilginin bulunmadığı yerde sevgi olmaz.
Beni dinle, elinden geleni yaptın. Seni kırdılarsa suçu kendinde aramayı bırak artık. Sen “kusursuz” olsaydın da hikayenin sonu yine böyle bitecekti sadece akışı değişecekti. Herkesi anlarım da, sen niye kendi canına ve ruhuna düşmansın? Onlar kırdı, ruhun ve gözyaşların bir de senden mi darbe yesin, yapma. Saçma sapan insanlara değmez, biliyorum hayatının merkezine koymuştun ama bazıları o merkezde olabilecek potansiyele sahip değiller, sadece yedek oyuncular. Değerini bil, sen bilmezsen kimse bilmez.