#süpürgeyle uçan kız

[trankobuskas]

Yolun açık olsun… Ben bunu ilk kez yürekten söyledim. Ve ben bunu ilk kez böyle yürekten söyleyince; “yolun açık olsun” Bir dua niteliği kazandı. Kalbim barıştı seninle böylece. Herkes ettiğini bulur; ben de, sen de… Bu hep böyle. Ne çıkar ben bir kapıyı açsam? Açmasam ne çıkar? Çarpıp gitsem? Ardındaki odalar çoktan yitmiş, Kapılar yansa, ne çıkar? Benim şu hayatta yaptığım en iyi ikinci iş; -ki beni bilirsin kendimle ilgili çok hoş düşüncelerim yoktur Benim şu hayatta yaptığım en akıllıca iş; Oltamın ucuna, uçurtma takıp Gökyüzü avlamaktır. Benim şu hayatta yaptığım en iyi sonuncu iş; Kafamı duvarlara çarpıp çarpıp, nihayet anlamaktır. Diyeceğim o ki; Kan revan bir ahmaklıktır… Benim şu hayatta yaptığım en iyi üçüncü iş. Ne çıkar sarsan yaramı? Sarmasan, öldürsen ne çıkar? Ben çoktan tükürmüşüm ciğerimi. Nefes olsan, ne çıkar? Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksan sekizinci iş; Almak seni. Çoğaltmak. Kendime katmaktır… Benim şu hayatta yaptığım en berbat doksan dokuzuncu iş; Tutup seni düşlerime yakıştırmaktır… Ne çıkar rüyalarıma girsen? Rüyalarımdan gitsen ne çıkar? Ben çoktan ağlamışım gözlerimi… Görmüyorum artık seni; Sen var olsan ne çıkar, olmasan ne çıkar.

Çalıkuşu / Reşat Nuri Güntekin

[trankobuskas]

Kimseyi kokusu üzerinize sinecek kadar sevmeyin. Sonra o gidiyor, siz her şeyde ve herkeste o kokuyu arıyorsunuz. Pavlov'un köpeği gibi dolanıp duruyorsunuz ortalıkta.

[trankobuskas]

Sınır ötesinin hayalindekini barındırmadığını zamanla anlıyor insan. O bitmez tükenmez merak, tel örgülerin arkasındakini gördüğünüzde yerini hayal kırıklığına bırakıveriyor. Geriye ise hayal kırıklığınız, tel örgüleri aşmak için parçaladığınız elleriniz ve kanayan tırnaklarınız kalıyor. Ne acı…

[trankobuskas]

İnsan, kendi samiyetinin altını çizmeye kalkıştı mı, ister istemez üstünü de çiziyor. Samimiyet, mahremiyetle mukayyet olsa gerek.

Murat Menteş

[trankobuskas]

Kaybedilen her türlü eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor. Yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor. Bunun sebebi herhalde 'Bu öyle olmayabilirdi!' düşüncesi.

Sabahattin Ali / Kürk Mantolu Madonna

[trankobuskas]

"Fakat Allah kahretsin! İnsan anlatmak istiyor albayım. Öyle budalaca bir özleme kapılıyor. Bir yandan da hiç konuşmak istemiyor Tıpkı oyunlarda ki gibi çelişik duyguların altında eziliyor. Fakat benim de sevmeye hakkım yok mu albayım? Yok. Peki albayım. Ben de susarım o zaman. Gecekondumda oturur anlaşılmayı beklerim. Fakat albayım, adresimi bilmeden nasıl bulup anlayacaklar? Sorarım size, nasıl kim bilecek benim insanlardan kaçtığımı? Ben ölmek istiyorum sayın albayım, ölmek. Bir yandan da gözucuyla ölümümün nasıl karşılacağını seyretmek istiyorum. Tehlikeli oyunlar oynamak istiyor insan, bir yandan da kılına zarar gelsin istemiyor.  Küçük oyunlar istemiyorum albayım. Kelimeler, kelimeler albayım, bazı anlamlara gelmiyor.."

Oğuz Atay / Tehlikeli Oyunlar

[trankobuskas]

[trankobuskas]

Lütfen!

Kafamdaki cam kırıkları gittikçe daha çok acıtıyor canımı. İçtiğim ilaçlar etkisini kaybetti. Bazen hepsini aynı anda avuç avuç içesim geliyor. Kendimi tedavi etmek için değil, beynimi ve vücudumu uyuşturmak için... Bazen ağlayasım geliyor kafamı duvarlara vura vura, haykırarak... Hiç kimsenin aklına gelmeyecek bir uçurum kenarında saatlerimi harcamak istiyorum. Tırnaklarımı kanatana kadar yemek istiyorum bazen. Kendimi öldürmek değil, ölmek isteyen kısmımı öldürmek istiyorum. Yaşamayı seviyorum fakat acı çekerek yaşamayı sevmiyorum. Parmak uçlarımı sarartan tütünüm hiç bitmesin istiyorum. Bölünmez uykular istiyorum. Sevilmek falan değil derdim, anlaşılmak istiyorum. Duymak istediğim tek ses müzik oluyor bazen. Bazen de hiçbir şey duymak istemiyorum. En ufak bir çıtırtı bile kulaklarımı sağır edecek bir gürültüye dönüşüyor.

Lütfen...

Ya beni anlayın ya da beni yalnız bırakın. Uzayda yer kaplamaktan başka bir halta yaramayan bedenlerinizi çekin etrafımdan. Zira anlaşılamamak çok daha az can yakıyor.

[trankobuskas]

Tutunamıyoruz..

[trankobuskas]

Sonra fark ettim ki  Su akıyor, rüzgar esiyor, yağmur yağıyor.  Her şey yine ve aynı şekilde oluyor.  Öyle bir yere geldim ki; sıcak ve soğuk, aşk ve nefret, savaş ve barış...  Üşümek ve sonra ısınmak gibi.  Gitsem ayrılık olur, kalsam çöl...  Gidersem bende hasret olur ve belki beni sevenler de özler ama  Anladım ki özlemden hiç kimse ölmüyor. Ama ben ölüyorum...  Nefes alıyorum, önemsiyorum ve gitmek istiyorum...  Anladım ki hasret yeni bir aşka kadar sürüyor...  Sevdiklerim ve beni sevenler; bağışlağın. Su akıyor ve ben gidiyorum...

Tuncay Akdoğan / Hazar

[trankobuskas]

[trankobuskas]

Kalbim tutuşur bir bebeğin ellerinde N’olur beni günahsız coğrafyalarda öldürün Kim başarmış ki acıları rakıda boğmayı biz başaralım Bir klarnete hapsedin tüm insanlığı hep birlikte Hüzzam makamında ağlayalım…

Beyan-ı Menazil / 290715

[trankobuskas]

Sen adımını attığın andan itibaren Hira dinginliğine dönüşecek ortalık. Tanrı bizimle de konuşur belki...

Tarık Tufan / Anna

[trankobuskas]

Neymiş efendim? Hiçbir işin sonunu getirmemişim. Siz başlamayı bile göze almadınız. Benimle yaşanmazmış. Ne biliyorsunuz? Ben bile kendimle yaşayamamışım. Bu sözünüze gülmek isterdim.

Oğuz Atay / Tutunamayanlar

[trankobuskas]

Kısaca şunu söylemek istiyorum Milena. Etrafındakilerin o ulaşılmaz zekilikleri ile hayvanca sersemliklerine karşı senin haklı olduğuna inanmamış olsaydım bu kadar ilgilenebilir miydim seninle? Koskoca okyanusların dibindeki bir avuç toprak o baskıya nasıl dayanıyorsa sen de öyle dayanmalısın Milena. Bugüne kadar insanlara tahammül edebileceğimi, yeryüzü ile başa çıkabileceğimi düşünmezdim hiç. Ama sen şunu öğrettin bana: dayanılmaz olan aslında yaşam değilmiş. İnsanlarmış.

Milena'ya Mektuplar / Franz Kafka

[trankobuskas]