#rapsodic

[wildlydone]

Desmond Flynn | The Bargainer

[bitwa-lektur-szkolnych]

Cyprian Kamil Norwid – Bema pamięci żałobny rapsod

Tadeusz Różewicz – wiersze

[mysowa]

Rotary Terracing after the Thoughts of the Great Galileo Galilei, is an extraordinary rhapsody von Stefan Kosiewski, translate.google.com/ Sztuczna Inteligencja tzw. Polski po Magdalence '89

Tarasowanie Obrotowe po Myśli Wielkiego Galileo Galilei, to rapsod niezwykły von Stefan Kosiewski, Studia Slavica et Khazarica, Fascynacja Obłędem, Nowy Porządek Świata * Po Pandemii Psychozy – Zniweczona Rzeczywistość Puma Punku, Zarys Estetyki Chazarów, odwieczny porządek Wedanty. Rozdział III (rzymskie: trzy, słownie) 9. (arabskie: dziewięć), zatytułowany “Rabindranath Tagore”, pracy…

[surfingkaliyuga]

“Rapsod” Stanisław Wyspiański 1904 Costume design for Wyspiański's drama, Bolesław Śmiały.

[semolinapudding]

Poti sa faci Venti romanesti hc?

Primul meu request românesc. La care nici nu mă așteptam. 🍮

Headcanon-uri cu Venti. În română.

🍏Venti cântă la nunți și la petreceri in Mondstadt. Motiv pentru care este și foarte recunoscut ca rapsod. I se oferă mâncare și vin gratis cât timp ține pe toată lumea distrată. Este uneori acompaniat de alți muzicieni cu chitară sau acordeon. Face dedicații mirelui și miresei și ridică toasturi cu recitaluri emoționante. In majoritatea cazurilor, reușește să facă câteva neamuri de ale miresei să plângă. I se dau mulți bani la sfârșitul nunții și pentru că nu are ce să facă cu banii, îi dă pe toți pe băutură.

🍏 Că tot vine vorba de băutură. Știe toate tipurile de băutură posibile. Vin alb, vin roșu, de la vișinată la cireșată, rafinată, caisată, zmeurată, afinată și socată, până la cele mai tari; țuică, pălincă și rachiu. Berea e pe ultimul loc da nu-i displace nici aia. Bea toate tipurile de bere, de la aia albă până la aia brună, dar preferă vinul. Mai ales ăla din păpădii.

🍏 Știe să îți listeze toate tipurile de băuturi din lumea asta, și le și clasifică, dar dacă îl întrebi când a băut apă ultima oară, nu știe.

—Uăi, ție îți place apa?

—Ce întrebare... Normal că îmi place, toate băuturile conțin apă. Apa este esența vieții, este în noi.

—Apă pură, tu bei?

—A... Când nu am bani de vin, beau apă. Dar trebuie să fie măcar minerală...

🍏 Dar când vine momentul să pună gura și pe apă, se simte incomplet, și trebuie să compenseze el cu ceva. Un vinuț, un cidru de mere.

🍏 Venti știe toate melodiile posibile, din trecut și din viitor. Îl pot vedea cântând muzică populară sau folclorică la nunți și petreceri. Are o voce puternică, e făcută pentru asta.

🍏 Pe măicuțele de la biserică le ia la joc în glumă vinerea, și este dat afară după, pe motiv că perturbă liniștea.

—Ce ironie! Habar nu au că-s chiar Barbatos și am venit să le înviorez. Dar nu e afectat deloc. Ba chiar i se pare amuzant.

🍏Oferă lecții de poezie și de cântat în timpul liber, care e tot timpul pentru că nu face nimic niciodată. Multe dintre ele le ține la catedrală sau la biserică, unde e liniște. Învață copiii să cânte pe note și să facă parte din corul bisericii.

—Un', doi, trei și! Venti dă startul, dirijând copiii si adolescenții în fața catedralei.

Și copiii încep a cânta, unii pe note, alții pe lângă note, ba urlă versurile, ba răcită in loc să cânte. Un dezastru. Iar Venti ascultă dezastrul auditiv, cu ochii mari, zâmbind forțat ca să nu îi descurajeze.

—Gata! Gata... Ne oprim.

—"Zeul nostru Barbatos, deasupra noastră el..."

Copiii se opresc și așteaptă următoarea îndrumare a lui Venti, in timp ce el se uită prin niște foi. Jean apare din spate. A venit să vadă cum merge treaba.

—Cum merge până acum, Venti? Nu-i așa că sunt niște copii minunați? Vor fi pregătiți într-o săptămână pentru cor?

—Oh, Marea maestră Jean, Da! Viitorul Mondstadtului. Au nevoie de mai mult antrenament... Mai ales pe partea sincronizării, dar până acum totul merge perfect, văd foarte mult potențial! Spune el, arătând spre toți copiii mucoși din fața lor.

🍏Venti este un profesor răbdător și care chiar își dă silința. Reușește să învețe pe oricine, pentru că are o metodă didactică foarte unică, fără să bage anxietate in copii cum fac alți profesori. Jean îi vede meritele cel mai mult, pentru că Venti este foarte modest și nu se afirmă cu toate actele pe care le face pentru Mondstadt.

🍏Venti ar ști de poeziile lui Eminescu și chiar i-ar plăcea foarte mult.

🍏Este arestat din greșeală pe motiv că nu are acte. Și de fiecare dată este luat de braț de unul de din cavalerii Favonious și dus la Jean, care îl eliberează și le spune să îl lase în pace.

🍏Mai și fură struguri din vii, și urlă moșnegii la el. Care îl prinde cu vreo ghioagă.

—Uăi copchile! Tutz' grijania ta!

Și Venti fuge cu strugurii în pălărie.

—Ce urât! Învață să împarți și cu alții! Se strică strugurii că nu faci nimic cu ei. Nici must, nici nimic! Degeaba ai vie dacă ești zgârcit! Îi spune Venti de la distanță, pe bună dreptate pentru că moșneagul chiar era zgârcit cu toată lumea.

[rausule]

Eleatesemo. eleate goeie maniere, gaste, lt. Afrka filosofiese Baselea, gestig, volgens oorlewering, in Elea, in Magna Graecia, deur Xenophanes van Colofon, 'n Ioniese rapsode van die 6de eeu. B.C. Maar sy grootste verteenwoordiger en die ware grondlegger van die Eleatiese werklikheidsleer is Parmenides. 'n Fundamentele kenmerk is die diepgaande verskil wat Parmenides stel tussen die sinvolle wêreld, veelvuldig en veranderlik, ryk van wording en verskyning (wat dus nie gesê kan word dat dit is nie), en die verstaanbare wêreld, objek van rede, die enigste een wat bestaan ​​en wat daarom kan gesê word dat dit 'is' is. Die 'wese' wat dus as die enigste ware werklikheid as vry van enige moontlike teenstrydigheid bevestig is, is progressief deur die dissipels ontologiseer: deur Zeno, met die leerstelling van 'n wees as Een, en deur Melisso, waarmee dit in beginsel die moontlikheid erken is. van 'n veelheid van werklikhede, as hulle daardie kenmerke gehad het wat Melisso as eie aan Parmenideaanse 'wese' alleen erken het. In die erkenning van hierdie moontlikheid lê die ontstaan ​​van latere pluralisme en het op hierdie manier, bv., bowenal in sy kontras met die Heraklitisme, die verdere verloop van die Griekse denke ingrypend beïnvloed.

Dr De Beer

[histoliteralnie]

Tadeusz Gajcy

Poeta urodzony 8 lutego 1922 roku w ubogiej rodzinie robotniczej. Należał do Przysposobienia Wojskowego, czyli organizacji, która przygotowywała młodzież do służby wojskowej. W 1939 zgłosił się do wojska, jednak ze względu na młody wiek nie został przyjęty. W 1941 roku zdał maturę i rozpoczął naukę polonistyki na tajnych kompletach na Uniwersytecie Warszawskim, a tam został wprowadzony do organizacji konspiracyjnej Konfederacja Narodu.

W okresie wojennym był współtwórcą wydawanego w podziemiu miesięcznika literackiego „Sztuka i Naród", gdzie publikował swoją twórczość anonimowo. W publikacjach tych podkreślał rolę poezji zagrzewającej do walki. 25 maja 1943 roku brał udział w akcji złożenia pod pomnikiem Kopernika wieńca z biało-czerwoną szarfą i napisem „Genialnemu Polakowi, Mikołajowi Kopernikowi, w 400-ną rocznicę śmierci – Podziemna Polska”. W powstaniu walczył w grupie szturmowo-wypadowej na Starym Mieście. Zginął 16 sierpnia 1944 roku w Powstaniu Warszawskim jako jeden z żołnierzy Armii Krajowej w kamienicy, która została wysadzona przez niemieckich żołnierzy. Ciało Gajcego zostało ekshumowane przez jego rodzinę w 1946 roku. W 2009 roku został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej.

Tadeusz Gajcy zadebiutował jako poeta na łamach miesięcznika „Sztuka i Naród” z wierszem „Wczorajszemu”. Za wiersze „Śpiew murów”, „Rapsod o Warszawie” i „Uderzenie” otrzymał dwie nagrody od redakcji „Biuletynu Literackiego”. W 1943, pod pseudonimem Karol Topornicki wydał swój debiutancki tomik poetycki „Widma” – jest on pełen okrutnych opisów realiów wojennych. W swoim życiu napisał pięć erotyków, a także sztukę „Homer i Orchideja”.

Twórczość Gajcego posiada akcenty optymistyczne, jednak w dużej mierze przeważa w niej pesymizm, katastrofizm i treści refleksyjne. W swojej poezji pragnie z filozoficznego punktu widzenia zrozumieć istnienie świata i życia człowieka. Gajcy odrzuca pisanie wierszy pod publiczność, czyli łatwych i wprost opisujących wojenne realia, dlatego jego twórczość charakteryzują bogate i liczne metafory, a także wstawki z języka potocznego. Tak jak Baczyński, Gajcy w swojej poezji przedstawia wizję apokalipsy spełnionej, oraz zestawia świat przed wojną z tym, który jest przez wojnę wyniszczony, zwracając się w stronę wizji marzeń, snów i tęsknoty za spokojem.

Zestawienie wizji przedwojennej z wizją wojenną można dostrzec w wierszu, należącym do liryki inwokacyjnej – „Wczorajszemu”. Wybuch wojny zmusił ludzi do porzucenia dotychczasowej wizji świata na rzecz przystosowania się do wojennej rzeczywistości. Opisy wychwalające piękno życia zostały zastąpione krwawymi, przerażającymi wizjami, jakie niesie wojna. Utwór stanowi pożegnanie podmiotu lirycznego z sielankową przeszłością.

[aaronofithaca05]

Not to diminsh our god´s writer, man I love him so much but.........

He didn´t wrote those, he mostly codified and wrote what was a a century spanning cultural mythology and the fall of the Aegean civilization after Troy.

So not only we owe our lives for him, but also to the hundreds of nameless rapsodes that kept the flame alived

Can we just appreciate that, despite living in the dark ages, Homer dropped two *HUGE* epics that explored extremely complex relationships, the tragedies of war and human mortality, and Grecian gods that weren’t at all perfect?? This man literally took ancient Grecian history, theology, politics, and science and gave us this godsend.

[trupowieszcz-moved]

If Cyprian Norwid was alive today be would be the BIGGEST My Chemical Romance fan just sayin

[twafordizzy]

Papyrus - voor het lezen komt voorlezen

Papyrus – voor het lezen komt voorlezen

Een rapsode is een rondtrekkende Griekse zanger, te vergelijken met een (Keltische) bard. Homeros is misschien wel de bekendste Griekse rapsode. Rapsoden werken in vergelijking met barden met vaststaande teksten en improviseren niet, maar ze hebben zich de gedichten herinnerd. bron beeld: pinterest.com In dat prachtige boek Papyrus van de Spaanse Irene Vallejo (1979, Zaragoza) vertelt ze over het…

[jurnaldeoltenia]

A murit actriţa Georgeta Luchian Tudor, soţia rapsodului Tudor Gheorghe

A murit actriţa Georgeta Luchian Tudor, soţia rapsodului Tudor Gheorghe

Actriţa Georgeta Luchian Tudor (86 de ani), soţia rapsodului Tudor Gheorghe, a murit, au anunţat reprezentanţii Teatrul Naţional ‘Marin Sorescu’ din Craiova.  „Teatrul Naţional ‘Marin Sorescu’ anunţă cu tristeţe plecarea la cele veşnice a actriţei Georgeta Luchian Tudor, una dintre actriţele emblematice ale unei instituţii pe care a slujit-o cu un talent ieşit din comun, şi este alături în aceste…

[bitwa-lektur-szkolnych]

Cyprian Kamil Norwid – Bema pamięci żałobny rapsod

vs

Albert Camus – Dżuma

[mysowa]

Deutsch

POLSKI

English

sowa fee

CYWILIZACJE MISTYKI  ·  19. Juli 2023

TARASOWANIE OBROTOWE rapsod niezwykły von Stefan KOSIEWSKI odwieczny porządek Wedanty Tagorego a Zmiana Paradygmatu

III 9. Rabindranath Tagore TARASOWANIE OBROTOWE po Myśli WIELKIEGO GALILEO GALILEI rapsod niezwykły von Stefan KOSIEWSKI SSetKh FO NWO*PPP ZR PUMA PUNKU ZECh odwieczny porządek Wedanty

O wsparcie edukacyjne do Sandvik Coromant TARASOWANIE OBROTOWE rapsod niezwykły von Stefan KOSIEWSKI odwieczny porządek Wedanty Tagorego a Zmiana Paradygmatu

Przyszedłem dla tych, którzy pragną współodczuwania z nimi, nie współczucia czy pocieszenia w kołowrocie transmigracji.

Do tych, którzy wyzwalają się z więzów spętania tęsknotą za drogą, bramą, niebiańskim wehikułem boskiej wiary w ludzi.

Raszi Herbert uczeń Góru Elzenberga z namaszczenia Toruńczyk „jest zapisem zmagań dwóch wybitnych twórców polskiej kultury”.

Niech będzie pochwalona kołyska Herberta na studiach w Paryżu i Fryburgu, dokąd unosi Zagajewskiego przed stanem wojennym

Wanda Dynowska, Umadevi, uczennica teozofa Krishnamurtiego olewa egzaminy, przechodzi z Wojtyłą na ty po śmierci Wisznu

Ustaje możność bogacenia się Salomona na wyprawach krzyżowych Barbarzyńca w katedrze władzy opatruje kamień znakiem do zapłaty.

Przypisy:

Barbara Toruńczyk, Lekcja filozofii/ Korespondencja Zbigniewa Herberta i Henryka Elzenberga. Posłowie do: Zbigniew Herbert, Henryk Elzenberg, Korespondencja, Zeszyty Literackie, Warszawa 2002

Wanda Dynowska, Umadevi, uczennica teozofa Krishnamurtiego, Nauczyciela Świata, awatara Wisznu. Międzynarodowy Mieszany Zakon Wolnomularski „Le Droit Humain” w Polsce

Krishnamurti oblewał kolejne egzaminy maturalne, pl.wikipedia.org/wiki/Jiddu_Krishnamurti

Nauczał zwykle dźńanajogi lub poddania siebie Guru[4] albo Bogu[4]. pl.wikipedia.org/wiki/Ramana_Maharishi

III 9. Rabindranath Tagore.

Rabindranath Tagore zajmuje szczególne miejsce wśród pisarzy omawianych w „Próbach kontaktu”(Pk)[1].

Jak zauważył jeden z recenzentów[2]: „głębia koncepcji etycznych cechująca twórczość tego hinduskiego powieściopisarza i poety zafascynowała bez reszty Elzenberga”. Z fascynacji tych wywodzą się dwa szkice zamieszczone w Pk: „Rabindranath Tagore jako poeta liryczny”  i „Tagorego kilka dzieł prozą”. Pierwszy z tych szkiców opublikował Elzenberg 1920 r. w „Nowym Przeglądzie Literatury i Sztuki”, drugi zaś dwa lata później w „Przeglądzie Warszawskim”.

Rozważania nad poezją Tagorego – po przedstawieniu sylwetki pisarza, umieszczeniu jego twórczości w kontekście kulturowym XIX i XX wiecznych Indii oraz po uwagach na temat światowej recepcji tej twórczości – rozpoczyna Elzenberg od stwierdzenia, iż „…dzieła Tagorego nie wszystkie stoją na równo wysokim poziomie…,”[3] po czym stawiając jego dramaty i utwory liryczne wyżej niż prozatorskie nazywa go: ”cudownym, boskim pieśniarzem, jednym z najprzedziwniejszych liryków refleksyjnych, jakich znać nam jest dano,” jednak dramatom, przy dostrzeżeniu ich piękna, odmawia „siły i nerwu”; mówi, iż są one „jak na teatr za miękkie, za pastelowe, w plastyce typów za słabe”.[4]

Podstawą do tych uwag jak i następnych zawartych w szkicu[5] są dla Elzenberga przekłady: „Gitandżali”, „Ogrodnika” i „Księżyca przybierającego” dokonane przez Kasprowicza, tematem zaś – treść tych utworów. W „Ogrodniku” więc dla Elzenberga treść główną stanowią dwojakie rzeczy: miłosne i filozoficzno-moralne, z których górę bierze – w myśl określenia zbiorku przez Tagorego: „pieśniami o miłości i życiu” – miłość. Miłość, która ukazana we wszystkich swoich fazach (od „wina pocałunków” i „ciężkich dymów kadzideł” aż do „najbardziej niedoścignionych lotów marzenia” jest zdaniem Elzenberga: >>śliczną(…) zapachem przyrody na wskroś przepojoną sielanką” (Pk 38). Utwory filozoficzno-moralne, które zajmują w zbiorku nie mniej miejsca, nazywa Elzenberg „…szczerymi arcydziełami, w których mistrz poezji myślowej jawi się już w całej swej sile…<< (tamże).

W „Księżycu przybierającym”, będącym zbiorem poezji Tagorego o dzieciach, dochodzi do głosu – zdaniem Elzenberga – lepiej, niż w prozie Tagorego, idealizujący i ojcowski stosunek autora do dzieci, bowiem >>…dziecko… jest  a n i o ł e m, który w ten świat interesów wnosi tchnienie duszy wszechrzeczy i tym co „krzyczą i walczą, wątpią i rozpaczają”, złym, zawistnym i pożądliwym, ukazuje obraz pokoju<< (Ibid).

 W trzecim zbiorze, „Gitandżali”, dającym tytuł całości przekładów Kasprowicza, treścią główną jest wg. Elzenberga Bóg i stosunek człowieka do niego: >>Poezja „Gitandżali” jest religijna, stwierdza w pierwszym zdaniu tego fragmentu, by przejść w dalszej części do bliższego określenia jej religijnego charakteru, do przedstawienia zawartego w niej Boga; „Bóg to intymny, mistyczny, przejawiający się w duszy(…), immanentny”; z tym Bogiem, jak w filozofii Wedanty „w istotnej swej jaźni identyczna jest dusza człowieka”.  Nie jest to Bóg znany nam z Biblii, z katechizmu i kościoła, jednak dzięki temu, iż Tagore „z immanentnego Brahmana czyni mimo wszystko (…)osobę(…)” Elzenberg dochodzi do wniosku, >>że człowiekowi Zachodu nic w tego rodzaju poezji nie powinno być niezrozumiałe<< (Pk 40). A jeśli nawet znajdziemy w zbiorku kilka utworów o Maji (boskiej ułudzie świata), które mogą być niejasne dla czytelnika europejskiego, to optymistyczna postawa Tagorego wobec tego świata (w przeciwieństwie do tradycyjnie przekazywanej w literaturze hinduskiej) powoduje zmniejszenie ewentualnego dystansu między autorem, a czytelnikiem.

Ostatnie zdanie szkicu: „W miłości dla absolutu nie zatracił się zachwyt nad światem, w mistyku nie zaginął artysta” wskazuje na trafność opinii Pawła Trzebuchowskiego sugerującej, iż Elzenberg „…w twórczści tej skłonny jest(…) dostrzegać pełnię doskonałości twórczej.” [6] (Trzebuchowski, ibid) Wskazuje na to także fakt nie zgłoszenia przez Elzenberga pod adresem tej tak komplementowanej poezji („delikatna, śpiewna, szlachetna, wytworna” (Pk 34) żadnych zast rzeżeń.

Prozę Tagorego, jako siź rzekło, stawia Elzenberg niżej. Hierarchizacji tej dokonuje już w pierwszym z poświęconych temu autorowi szkiców, jednak dopiero drugi przynosi uzasadnienie takiego stanowiska. Szkic ten, poświęcony omówieniu wydanych w Polsce dramatów, powieści i nowel Tagorego, rozpoczyna wzmianka o „Poczcie”, która była grana swego czasu przez jeden z warszawskich teatrów pod zmienionym tytułem: „Biuro pocztowe”, przy czym doznała dosyć chłodnego przyjęcia ze strony krytyki.  Elzenberg nie podejmując polemiki z tymi głosami wyraża życzenie, by rzecz ta „mało sceniczna, o pięknościach wyłącznie poetyckich.”[7]

Drugiemu z przetłumaczonych w Polsce dramatów, „Królowi ciemnej komnaty” poświęca więcej miejsca i uwagi. Dramat ten bowiem, będący alegorycznym przedstawieniem (pod postaciami uwiedzionej oblubienicy i małżonka, do którego powraca) mistycznego stosunku duszy do Boga, przez Tagorego stawiany wysoko,[8] – zdaniem Elzenberga arcydziełem nie jest. „Dramatyczności na przeszkodzie staje u Tagorego liryzm,”[9] twierdzi Elzenberg: „skłonność do moralizowania i vały, tak harmonijny, ale nieco mdły, stosunek jego do życia.” Nie podoba się także Elzenbergowi w tym utworze „wprost zabójcza” dla dramatu alegoria („w przejrzystości swej, konsekwencji i męczącej szczegółowości prawie że już nieartystyczna”). W trzeciej części szkicu[10] uwagę krytyka przyciąga, będąca obrazem narodowego ruchu indyjskiego, książka: „Dom i świat”.  Elzenberg przedstawia w kilku zdaniach treść książki,[11] po czym stwierdza, iż choć zakończenie jej pod względem powieściowym jest „niesłychanie wadliwe”, to jednak „tłumaczy się jako symbol”: autor pragnie ozdrowienia prawdziwej duszy indyjskiej (Nikhila) ranionej ideologią ruchu nacjonalistycznego (Sandip). Tendencyjność ta osłabia – zdaniem krytyka – artyzm powieści, nie pozbawia go jej wszak zupełnie, bowiem „jest w powieści jedna rzecz mistrzowska: postać Sandipa. Postać ta, z całą niezgłębionością swej psychiki[12] jest tym, co pozwala krytykowi „Dom i świat” nazwać „doskonałym dziełem sztuki”.

Ostatnią część swojego szkicu poświęcił Elzenberg nowelom Tagorego. Nie traktuje ich jednak z osobna, jak utwory wcześniej omówione, ale wszystkie dwanaście (tyle ich bowiem zmieściło się w polskim wyborze) ujmuje razem. Sprzyja temu zabiegowi ich myśl przewodnia, zawierająca się – zdaniem Elzenberga – w pragnieniu, by „w przędzy ludzkich, codziennych stosunków odnaleźć jako wątek istotny tę samą wszechobecność bożą.” Elzenberg nie szuka więc treści nowel w w przedstawionej przez nie rzeczywistości materialnej, bo ta kształtuje życie w mniejszym stopniu, niż czyni to duchowość, a spośród rzeczy duchowych – uczucie miłości.

Miłość, ale miłość niewinna i czysta,[13] miłość rodzicielska, przyjaźń przyczynia się m. in. do tego, iż – traktując je jako „czyste dzieło sztuki, bez tezy, zwięzłe, wykończone, stylowe” stawia je Elzenberg na równi z liryką Tagorego.

[1] Henryk Elzenberg, Próby kontaktu. [Pk] Eseje i studia krytyczne. Społeczny Instytut Wydawniczy ZNAK. Wydanie I Kraków 1966

[2] Paweł Trzebuchowski, W poszukiwaniu ideałów. Za i Przeciw 1966, nr 40, s. 15.

[3] Rabindranath Tagore jako poeta liryczny. Elzenberg 1966:37

[4] Ibid.

[5] W Pk zamieścił Elzenberg jedynie dwie z pięciu części, które miało studium w pierwotnym swym kształcie. Przyczynę tego faktu wyjaśnił w przypisie: „…Wywody trzech części dalszych zanadto się gubią w moralistyce, a o samej  s z t u c e  poety dają wyobrażenie dość słabe…., Pk 34.

[6] Uwaga nasuwająca się z koniecznością wyższą AD 2023 a także poznawczo piętrzącą się niejako wewnętrznie, immanentnie, piramidalnie z prawdą ducha świętego za pan brać w bluszczu winiety marginesu przepisywanego tutaj wiernie tekstu pracy magisterskiej z 1977 r., na temat działań aksjologicznych filozofa kręgu tzw. wartości wtedy preferowanych i krytyka literatury, z początku XX wieku, zatem bez mała pół wieku po tym, jak pół wieku wcześniej (w sumie stąd: 100 lat temu!) quasi oświeceniowym farmazonom, wolnomularzom, żydomasonerii wszelkich obediencji i porządków warsztatowych przed nazwaną I wojną światową (po drugiej wojnie) jawiło się  jako istotne ze wszystkimi swymi przesłaniami, wskazówkami rozstrzelonym drukiem, jadem z rogu daniela mezopotamskiego na drążku pinii Lewantu mierzące sedna, niczym glosa antycznego nauczyciela, Labirynt Eliasza z poskręcaną w ogrodzie bożym wielkich grot Karmelu brodą skrywającą pejsy oligoceńskiego człowieczeństwa (promotora, rabbiego hellenistycznego przy niepiśmiennym analfabecie robiącym za prostego słupa mełameda, pedagoga za rączkę prowadzającego żydowskiego chłopca, buba za dłoń do chederu, nie na wagary za Boga na przecież, o których to zajęć walorach pouczających, pozaszkolnych Or-Ot,  Artur Oppman w czasach poety Kasprowicza napisał (przed stu laty) ciepły skądinąd wiersz (Oppman 1917:211-216) zasługujący wszak obiektywnie – ze względu na walory etyki i estetyki – na  przypomnienie zaiste nie z byle jakiej okazji, notatka poważnego mężczyzny zajętego w trzecim dziesięcioleciu XXI w. właściwym doborem i doszyciem przezeń do materiałowego ciała odpowiedniej łaty (zważ na warunki technologiczne ujęte w przedmiocie zastosowania w życiu biblijnej, ludowej mądrości żydowskiej ze świata poezji epoki antycznej: Mk 2 21 Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania. W przeciwnym razie nowa łata obrywa jeszcze [część] ze starego ubrania i robi się gorsze przedarcie biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=268#W18, łaty sukiennej w zastosowaniu poetyckim, przenośnym do tzw. Sztucznej Inteligencji Chatu GPN, łaty materiałowej (materialnej) o charakterze ciała przyczynowego w hinduizmie owijającego duszę człowieka najbardziej muślinową, rozrzedzoną powłoką z trzech płaszczy możliwych, po: fizycznym i astralnym ciele wszechświata, obok cerowania skarpetek dziecka uczonego radzenia sobie w potrzebie przez matkę tudzież na lekcjach zajęć praktycznych wkuwanych na pałę do podświadomości z automatyzmem obrotów ciał fizycznych, zwisów przewrotnych odsłaniających padów i przewrotów przez ramię wynoszonych z gimnastyki w plecaku żołnierskim z buławami , powszechnie kultywowanym zajęciem poczciwych ludzi jeszcze za Gomułki na Węgrodzie w Czeladzi a potem ciągle tak samo za Gierka przeżywającym swój prawdziwy renesans, rozkwit przy modzie pośród młodzieży na bawełniane, błękitne spodnie z Ameryki (szyte i barwione w prywatnych fabrykach w Bielsku-Białej i w Częstochowie) sprzedawane w cenie 20 $ od pary nogawic kupionych za bony PKO w żydoubeckim PEWEX-ie, za równowartość miesięcznej pensji urzędnika PRL-u w stosunku miłości ojca i syna 1:1, Tagorego noblisty literackiego 1913 r.  i jego ojca, wolnomularskiego .  

[7] Elzenberg, Tagorego kilka dzieł prozą. Pk 41.

[8] W założonej i prowadzonej przez Tagorego szkole w Santiniketan koło Balpuru grywany był rokrocznie ze względu na przypisywaną mu przez autora wielką doniosłość moralną.

[9] Op cit, 42.

[10] Druga, której przedmiotem jest filozoficzna książka Tagorego: „Nacjonalizm”, poświęcona jest w całości wyjaśnieniu przyczyn nieporozumień wynikających z różnego rozumienia (przez autora i czytelników Zachodu) słowa użytego za tytuł książki.

[11] „…Do domu nieskazitelnego, doskonale etycznego Nikhila przybywa jego kolega i przyjaciel. Sandip, obecnie przywódca nacjonalistycznego ruchu „swadeszi” i urządza sobie u niego centrum swej działalności politycznej. Poznaje jego żonę, Bimalę; parę rozmów i – poza działaczem – ujawnia się w nim uwodziciel. Ona(…) dająca się stopniowo pociągać aż nad brzeg upadku, cofa się w ostatniej chwili (…) Bez katastrofy się jednak nie obchodzi. W rozruchach wywołanych agitacją Santipa zostaje ciężko raniony mąż Bimali, książka kończy się wyrazami niepewności co do jego wyzdrowienia lub śmierci”, Pk 44.

[12] „Sandip ma za temperament zmysłowość i nieposkromione zuchwalstwo, za duszę – odpowiednią teorię(…), myśli cytatami, mitami, symbolami(…), doktryną się bawi śódzom popuszcza wodze dla sportu; – jego cechą jest brak rdzenia(….), skrajny jak ludzie doktryny, ironizujący jak sceptyk, brutalny jak cham(…), głęboki i nieobliczalny” Pk 44-45.  

[13] W noweli „Ziszczenie”, to spotkanie się pary kochanków w ciemności, bez słów i dotyku.

sowafrankfurt.wordpress.com/2023/07/15/o-wsparcie-edukacyjne-do-sandvik-coromant-tarasowanie-obrotowe-rapsod-niezwykly-von-stefan-kosiewski-odwieczny-porzadek-wedanty-tagorego-a-zmiana-paradygmatu/

—–Wiadomość oryginalna—– Od: Алексей Назаревский В-73 <president@clubvi.ru> Wysłano: niedziela, 16 lipca 2023 09:14 Do: + Косиевский Штефан <skosiewski@gmail.com> Temat: Альманах ВИИЯ КА и Школы № 395 16.07.23

– Небополитик Андрей Петрович Девятов Восток – 74: „Каин убил Авеля, вчера”. 2023-07-15

Audio:shows.acast.com/sowa/episodes/tarasowanie-obrotowe-rapsod

– Юрьев Юрий Васильевич Восток – 75: ВОСТОК-75 Алексей Николаевич Назаревский Восток – 73 Начальник КТ ВИИЯ КА

Подписывайтесь на наши ресурсы: Рутуб канал „Школа Здравого Смысла”: https://rutube.ru/channel/28848363 Ютуб канал „Школа Здравого Смысла”: https://www.youtube.com/c/ШколаЗдравогоСмысла Сайт „Школа Здравого Смысла”: shzs.info Телеграмм „V Школа Здравого Смысла” (видео): t.me/shzsinfo Телеграмм „Z Школа Здравого Смысла” (тексты): t.me/shzsinfoZ Яндекс-Дзен „Школа Здравого Смысла”: hzen.yandex.ru/shzsinfo Вконтакте „Школа Здравого Смысла”: https://vk.com/shzsinfo КНИГИ АЛЕКСАНДРА АЧЛЕЯ bookvenir.ru/magazin/folder/knigi-aleksandra-achleya PDF: TARASOWANIE OBROTOWE Rapsod von Stefan KOSIEWSKI Odwieczny porządek Wedanty Tagorego 20230719 ME SOWA by Stefan Kosiewski on Scribd PDF: sowafrankfurt.wordpress.com/2023/07/15/o-wsparcie-edukacyjne-do-sandvik-coromant-tarasowanie-obrotowe-rapsod-niezwykly-von-stefan-kosiewski-odwieczny-porzadek-wedanty-tagorego-a-zmiana-paradygmatu/

[ibottlethestars]

It’s been such a lovely if slightly unexpected evening with these beautiful people! After drinks, chats and a Shakespeare style improv show, I didn’t expect to end the evening chatting away to one of the amazing performers! #norwichplayhouse #rapsodes #shakespeare #improv #friends #fridaynight #theatre #norwich #norfolk (at Norwich Playhouse)

[skrzynka]

i love when people sing romantic poetry