#qəlb

[korressamm]

Sözün düzün deyəndə qəlb qırmış olursan, yalan danışanda da yalançı. İnsanlar nə istədiklərini belə anlamırlar.

[dadaszdkh]

Qəlb həddindən artıq ağrılara məruz qalanda, insan ağlamaq yerinə səssizləşir.

[madinabookland]

ən kiçik qəlb qırıqlığında o dəqiqəcə Sezen Aksu dinləməyə gedirəm🙂‍↔️

[emilia-rzayeva19]

Hz.Məhəmməd (s.a.s) çox sevdiyim bir kəlamı var.Məhəmməd peyğəmbər deyib ki...

Qəlb kor olduqdan sonra,gözlərin görməsinin heç bir faydası yoxdur!

[philosadness]

Hər şey bir qırağa, arada elə vəziyyət olur qəlb gedib 10 milyonun içində 1 insana tutulur. Sən də qalırsan belə, sual verirsən ki "ölkədə insanmı yox idi, niyə məhz o?"

[ferid00]

Qəlb yorulanda, tər gözdən axarmış

[khannvaa]

qəlb ağrısı necə keçir uşaqlar?

[lairot]

Deyir ki " Sevgi heç vaxt birdən - birə, öz-özünə ölmür.Sevgi yavaş-yavaş ölür.Onu öldürən laqeydlikdir,xəyanətdir,səhvlərdir,yersiz söz-söhbətlər,təhqirlər və kobudluqdur.Sevgini özünü doğrultmayan ümidlər də öldürür.Qəlb göxləyir ki, görəsən, nə zaman sevgisi qarşılıq görəcək.Və bir gün gözləməkdən yorulur.

"Așiq olmamış qəlb sevgini necə anlaya bilər ki ?"

- Sevgini anlamaq üçün qəlbinin olması kifayətdir..

[anonimdushunce]

Qəlb qırmaq, bir aynanı sındırmağa bənzəyir; səs çox çıxsa da, qırıntıları heç vaxt əvvəlki bütövlüyünə qayıtmaz.

[zhr-vn]

Bir binanın pəncərələrinin çoxsu qırıqdırsa, insanlar o biri pəncərələridə qırmağa başlıyırlar. Və bunu səhv olaraq görmürlər . Fikirləşirlər ki, o biri pəncərələr onsuzda qırıq idi .��gər insanlara qəlb qırıqlıqlarınızı göstərsəniz , onlara daş atmaqdan və sizi daha çox üzməkdən əsla çəkinməzlər.

[esger1i]

İnsan qəlbi, ruhu büsbütün düşüncələrinin xəmiri ilə yoğrulur. Düşüncələr bəsit, sadə də ola bilir, mürəkkəb də. Məna yükü olmayan düşüncələr də olur, mənalı, məzmunlu, dərinləri də. Qəlb düşüncədən gələn komandanı dərhal, qeyd-şərtsiz qəbul etməyə məhkumdur. Amma bəzənsə əksinə, qəlb düşüncəyə hakim olur, onu öz duyğu məkanında düşünüb qərar verməyə məcbur edir. Düşüncə qərar verəndə səhv etmək ehtimalın çox cüzi olur. Ancaq qəlb qərar verəndə əksər hallarda yanlışlığa yol verirsən.

[dadaszdkh]

Onlar ilk dəfə bu dünyada qarşılaşmırdılar. Ruhlarının bir-birinə tanış olan pıçıltısı daha ilk anda hiss etdirmişdi bunu. Bəlkə bir baxışda, bəlkə də heç nə demədən, amma mütləq nəsə hiss edərək. Bir-birini tamamlayan, lakin fırtınalı bir yola çıxan iki yarım qəlb idilər. Hər dəfə, hər həyatlarında bir-birlərini tapmış, lakin yarım qalmış hesabları ilə yenidən ayrılmışdılar. Onlar keçmişin yükü ilə yenidən doğulmuş ruhlar idilər. Aralarındakı cazibə, yalnız bir bağ deyildi; bu, eyni zamanda bir düyün idi. Adam, qara gözlərinin dərinliyində köhnə bir yaranı gizlədirdi. Qadın, bu yaranı bilir kimi görünürdü. Elə bil daha əvvəl həmin yerə toxunmuş, bəlkə də o yaraya səbəb olan məhz özü olmuşdu. Kişi isə qadının hər gülüşündə həm bir vəd, həm də bir hesablaşma görürdü. Onları bir-birinə bağlayan yalnız sevgi deyildi; bir and, bir peşmanlıq, ya da tamamlanmamış bir hekayənin ağırlığı idi. Bəzən qadın ona “Niyə gəldin?” deyirmiş kimi baxır, amma eyni zamanda “Yaxşı ki gəldin” deyirmiş kimi gözlərini qaçırırdı. Kişi isə hər toxunuşunda “Bu dəfə fərqli olacaq” deyə pıçıldayır, amma içində “Bəlkə də yenə itirəcəyik” qorxusunu daşıyırdı.Bir gün küləyin səsində köhnə bir xatirənin əks-sədası eşidildi; kim bilir neçə əsr əvvəl bir-birinə dedikləri bir söz, indi küləyin dili ilə danışırdı. Bu onları qorxutdu, amma geri çəkilmədilər. Çünki onlar karmanın ən güclü qanununu bilirdilər: Qaçdıqca yenidən qarşılaşacaqdılar. Birlikdə olmaq asan deyildi. Bir-birlərini sağaldarkən yenidən yaralayır, eyni anda həm nifrət edir, həm də ən saf halları ilə sevirdilər. Amma bəlkə də bu dəfə, keçmişdə yarım qalan hekayəni tamamlayacaq cəsarətləri vardı. Və nəhayət, ulduzların altında bir-birlərinə bir daha söz verdilər: “Bu dəfə tamamlanacağıq. Bu dəfə döngünü qıracağıq.” Karma onları bir daha bir araya gətirmişdi. İndi isə növbə sevginin qazanmasında idi.

[mmar1ia]

İnsan sevgiyə fokuslandıqda, sevginin qaranlıq tərəfinin fərqinə varmır. Bir növ, sevgi gözü kor edir, ətrafı al-əlvan, bəyaz işıqlarla canlandırırıq. Ətrafımızdakı insanlar bizə doğruları deməyə çalışdıqda, görməzdən və ya eşitməzdən gəlirik. Çünki bizim gördüyümüz parlaq işıqları onlar görə bilmir, onlar bizi yaralayan və bizi gündən-günə bitirən o məqamı görürlər. Biz isə, yenə bizi kor edən sevgiyə fokuslanırıq. Qarşımızdakı insanın bizi yaraladığını və qırdığını görməzdən gəlirik. Günün birində, parlaq işıqlar söndüyü zaman, olub bitənlərin fərqinə varırıq. Yaralarımızın böyüdüyünü, qəlb qırıqlarımızın bizi incitdiyinin fərqinə varırıq. Artıq ətrafımızdakı sevgini digər insanlar kimi görürük. Bizi məhv edən o qaranlığın gec də olsa fərqinə varırıq. Hər hadisənin olduğu kimi, bunun da doğru zamanı vardır. Bəzilərimiz gec, bəzilərimiz isə tam vaxtında fərqinə varır. Hər bir yaşanılan duyğu və hisslər təcrübədir, bəli. Sadəcə bəzən qara rəngin də olduğunu dərk etməliyik…

Günəş də parlaqlıq verir, ancaq onun da əvəz edən bir qaranlıq tərəfi vardır.

[qumarbaz]

Qızıl dərililər çox gəzdikləri zaman bir ağac altın da oturar və gözləyərmişlər. Səbəbini soruşan da isə bədənimiz sürətləndi, ruhumuz geri də qaldı, ruhlarımızı gözləyirik deyərlərmiş. Qəlb və ruhunuzun sizə çatmağı üçün, günlük işləriniz də özünüzə çatmağı yaddan çıxarmayın

[philosadness]

Problem hər nə olursa olsun, həmişə qəlbinizdə 'Hər şey qaydasındadır' deyin, çünki qəlb həssasdır və sözlərə tez inanar.

[huseynmammad]

Qəlbin orucu, qəlb qırmamaqdır...